Dzien

 1 1 |       Siedliśmy do stołu i ta sama nieznajoma rzekła, przysuwając naczynie
 2 10|          którą niósł w ręku. Młoda nieznajoma przelękła się i obróciła
 3 10|           Zupełnie sama - odrzekła nieznajoma - z ochmistrzynią tylko
 4 11|       drodze wiodącej do Kenchrei; nieznajoma wdzięcznie zbliżyła się
 5 13|          Ta komnata - mówiła dalej nieznajoma - należy do szlachty dworskiej,
 6 13|              Panie Romati - rzekła nieznajoma - jeżeli nad wszystkim będziesz
 7 13|     dozwala zasnąć - odpowiedziała nieznajoma.~- Ale dlaczegóż te łoża
 8 33|       senor - odpowiedziała piękna nieznajoma - że szukam portretu z kawałkiem
 9 33|        portrecie?~- Był - odrzekła nieznajoma nieco się zapłoniwszy -
10 33|         obowiązek - odparła piękna nieznajoma - zadośćuczynić pańskiej
11 33| najnieszczęśliwszym z ludzi.~Młoda nieznajoma zachmurzyła czoło i rzekła:~-
12 34|           spostrzegłem moją piękną nieznajomą. Zbliżyłem się do niej z
13 34|          do powiedzenia.~To mówiąc nieznajoma wdzięcznie mi się skłoniła;
14 35|      wygląda.~Naówczas uwiadomiłem nieznajomą o moich upodobaniach, zajęciach,
15 35|   serwetkami, a siostra z łyżkami. Nieznajoma pani była nader uprzejma
16 40|        doglądać chorej. W istocie, nieznajoma zasługuje na te starania,
17 41|          jej całą twarz zakrywała. Nieznajoma rzekła mi tajemniczym głosem.~-
18 46|           mi jeszcze, kim była owa nieznajoma dziewczyna.~- Posłałem jednego
19 47|         cierpiący - ciągnęła dalej nieznajoma - i pewna osoba, która szczerze
20 51|        usunął przeszkody, jakie by nieznajoma mogła mi czynić. Zapłaciłem
21 55|         oczarowany jej pięknością.~Nieznajomą tą była piękna księżna Medina