Dzien

 1 2  |        się masz?"~Dwaj podróżni, spostrzegłszy te grzeczności, jakie im
 2 5  | pierwszym morderstwie. Duchowny, spostrzegłszy jego pomieszanie, rzekł:~-
 3 5  |     wszystkie moje myśli.~Emina, spostrzegłszy moje zamyślenie, zapytała
 4 7  |         nie mogą być piękniejsi: spostrzegłszy ją. doznałem tak nagłego
 5 7  |        wyrazu.~Młoda dziewczyna, spostrzegłszy go, rzuciła nań wzrok pełen
 6 8  |        miałem na sobie?~Później, spostrzegłszy mnie, rzekł:~- I senor tutaj?...
 7 12 |         miłości i że mój ojciec, spostrzegłszy mnie, nie omieszka szalenie
 8 14 |          przyniosła zwierciadło. Spostrzegłszy, że nie jestem sama, kazałam
 9 15 |  rozjuszonymi oczyma i nareszcie spostrzegłszy hrabiego, leżącego prawie
10 17 |                Dzień siedemnasty~Spostrzegłszy, że wszyscy zbierają się
11 18 |         czas ścigałem go oczyma, spostrzegłszy jednak, że rusza w krzaki
12 24 |     przygnębiony i roztargniony, spostrzegłszy więc, że z trudnością przyjdzie
13 29 |         cel oszukanie służących. Spostrzegłszy zaś, że zamiast ciała ciebie
14 35 |           otrząsając się ze snu. Spostrzegłszy mnie, nie była zaskoczona;
15 35 |   szklanek. Jedna z tych kobiet, spostrzegłszy je w oknie, zaprosiła obie
16 50 |          się odziewa.~Nieznajomy spostrzegłszy, że się obudziłem, uśmiechnął
17 51 |       wszedłem do środka. Celia, spostrzegłszy mnie, rzekła:~- Posłuchaj
18 51 |          za rękojeść szpady, ale spostrzegłszy na ziemi kawał kija, porwał
19 Dod| napełniony boskim natchnieniem i spostrzegłszy mnie, skierował do mnie
20 Dod|        sobą w jego sercu.~Lopez, spostrzegłszy stan uczuć ojca, dobył całych