Dzien

 1 7 |          Ale w czasie, o którym wam mówię, to jest gdy skończyłem
 2 7 |           ale posłuchaj tego, co ci mówię: nie dawaj wiary żadnemu
 3 9 |          będą twoimi małżonkami. Co mówię?... serce twoje jest zbyt
 4 12|         Kopernika i Galileusza. Nie mówię wam tego w zamiarze chełpienia
 5 14|             sama nie wiedziałam, co mówię. Spojrzenia brata wywoływały
 6 14|         pierścieniach na barki. Nie mówię już o rysach ich twarzy:
 7 19|             mogłem nauczyć się, nie mówię sarabandy, która dziś już
 8 21|         dworze aleksandryjskim. Nie mówię tego, żeby się chwalić,
 9 22|           mego powrotu o nich tylko mówię. Antoniusz przeto powziął
10 25|         teraz trudno mi będzie, nie mówię - utworzyć system, ale nawet
11 26| rozgałęzienia aż do gardła!~Ale, co mówię! Skąpy ten Kastylijczyk,
12 42|             naszym dalekim krewnym. Mówię naszym, gdyż także nazywam
13 43|            odpowiedziała pierwsza - mówię tu o tuzinie miłostek, wprawdzie
14 51|            pielgrzym - przebacz, że mówię ci o rzeczach, których samo
15 52|             i poznaję po głosie, że mówię z don Krzysztofem Sparadoz.
16 54|            nic nie mówisz, ja za to mówię za dwóch, taki już mam zwyczaj.
17 54|          nadskakiwali, ściskali, co mówię - dusili w namiętnych uściskach
18 57|            pani - dodał Velasquez - mówię najszczerszą prawdę. Król