Akt, Scena

  1 Stan      |   MAŁACHOWSKIEGO~MARSZAŁKA SEJMOWEGO I KONFEDERACJI KOR. REFERENDARZA~
  2 Stan      |             w umysły prawidła zdrowe i uczciwe, zachęcać do cnót
  3 Stan      |         zachęcać do cnót publicznych i domowych - było pisma mojego
  4 Stan      |          mogę, jak temu, który cnotą i stałością swoją publicznego
  5 Stan      |          stałością swoją publicznego i prywatnego życia stał się
  6 Stan      | nieskazitelnie, oczekiwałeś w smutku i tęsknocie powstania jej
  7 Stan      |              obrad naszych; cnotliwe i rzetelne postępowanie twoje
  8 Stan      |            królów, zjednało szacunek i wdzięczność wszystkich ludzi
  9 Stan      |           Cię jak najdłużej; bodajby i Tobie, i tyła rzadkimi przymiotami
 10 Stan      |          najdłużej; bodajby i Tobie, i tyła rzadkimi przymiotami
 11 Stan      |  Rzeczypospolitej rządną, szczęśliwą i poważaną do skutku przywieść
 12 Stan      |      szczęściu bowiem ojczyzny mojej i szczęście, i chlubę moją
 13 Stan      |          ojczyzny mojej i szczęście, i chlubę moją zakładam. ~Jestem
 14 Docz      |         człowieka, iż łatwiej daleko i uwagę swą zwraca, i korzyści
 15 Docz      |           daleko i uwagę swą zwraca, i korzyści odbiera z rzeczy,
 16 Docz      |            postacią rozrywki uczą go i bawią, niż z takich, które
 17 Docz      |              z takich, które surowym i nauczycielskim przepowiedane
 18 Docz      |              bez odpoczynku wysilają i dręczą. Wady ludzkie, w
 19 Docz      |           dla miłości własnej bronią i taka jest bojaźń onej, iż
 20 Docz      |      obyczajów, za pożyteczne uznane i we wszystkich oświeconych
 21 Docz      |              dowcipy, pełne zdrowych i rozsądnych prawideł, zatrudniały
 22 Docz      |           wydaję, usiłowały życzenia i chęci, ale nieudolność odepchnęła
 23 Docz      |             osób, ale wady, przesądy i zdrożne obyczaje, pamiętny
 24 Docz      |              są Szarmancki, Starosta i Starościna nie znajdują
 25 Docz      |           znajdować się mogące błędy i śmieszne zwyczaje i umieścić
 26 Docz      |            błędy i śmieszne zwyczaje i umieścić je w jednej osobie,
 27 Docz      |          wady jej tym wydatniejszymi i bijącymi w oczy uczynić;
 28 Docz      |             uczynić; ażeby czytający i patrzący tym więcej nabierali
 29 Docz      |        wstrętu do tego, co jest złym i nieprzyzwoitym, tym więcej
 30 Docz      |       naśladowali to, co jest dobrym i pożytecznym.~Taki był mój
 31 Docz, 0(*)|            Naruszewicz, biskup łucki i brzeski lit. [Przyp. Autora]~
 32 Prze      |        przyjąć komedię tę z dobrocią i łaskawością, które mię do
 33 Prze      |           najczystsze, zaręczyć mogę i do tej jednej zalety przyznaję
 34 Prze      |           staje nieprzyzwoitym, złym i szkodliwym - tych trzymając
 35 Prze      |              póki nie usprawiedliwię i nie zasłużę choć po części
 36 Prze      |              publikum okazać raczyło i które ja przyjmuję raczej
 37    1, I   |                                SCENA I~Jakub i Agatka~~JAKUB~nakrywając
 38    1, I   |                        SCENA I~Jakub i Agatka~~JAKUB~nakrywając
 39    1, I   |          AGATKA~Dziękuję ci; herbata i kawa gotowa,~Lecz cóż -
 40    1, I   |         Powywracał butelki, szklanki i talerze,~Na ostatek, chociaż
 41    1, I   |     zaperzony, jak gadał, tak gadał;~I dopiero, jak postrzegł,
 42    1, I   |              mrucząc, wyszedł z sali~I na schodach dokończył ostatka
 43    1, I   |         wybornie dobrała ta para.~Bo i żona Starosty przednia w
 44    1, I   |           dał piękny majątek, honory i zdrowie,~A zawsze nieszczęśliwa;
 45    1, I   |             kąta do kąta, wierci się i kręci,~Każdą zaczepi. Ja
 46    1, I   |        Starościnie bardzo nadskakuje~I samemu Staroście; jeśli
 47    1, I   |         człowiek szczęśliwym, będzie i bogatym.~Prawda, że się
 48    1, I   |              Chcę słuchać mego serca i mego rozsądku;~Miałam znaczne
 49    1, I   |           urzędu daje ludziom plagi,~I na znak dostojeństwa i silnej
 50    1, I   |               I na znak dostojeństwa i silnej powagi~Widzieć nad
 51    1, II  |         Podkomorzyna, Pan Podkomorzy i Starosta~~STAROSTA~prowadząc
 52    1, II  |            Jestem prawdziwie, milczę i wszystkiemu wierzę.~ STAROSTA~
 53    1, II  |             Potrwa - lat osiemnaście i dziewięć miesięcy;~Potem
 54    1, II  |              bitwach bili~Otóż pożar i dzisiaj tak będzie ognisty,~
 55    1, II  |        ognisty,~Bo jak zważam gazety i z różnych miejsc listy,~
 56    1, II  |        przyszłe rzeczy,~Wojna potrwa i nikt mi tego nie zaprzeczy;~
 57    1, II  |              ostygnie~ STAROSTA~pije i gada dalej~Jak się wszystko
 58    1, II  |          skończy ,a tak przewiduję -~I zobaczycie z czasem, jeżli
 59    1, II  |           praca~Zawieszona na chwilę i syn mój powraca.~Ciesz się
 60    1, II  |            mój mieści,~Co z przemocy i hańby kraj nasz wydobyli.~
 61    1, II  |      przodkowie~Nie mieliż to rozumu i oleju w głowie?~Byliśmy
 62    1, II  |             jadł, pił, nic nie robił i suto w kieszeni.~Dziś się
 63    1, II  |           Dziś się wszystko zmieniło i bardziej się zmieni:~Zepsuli
 64    1, II  |          Powiedział: "nie pozwalam", i uciekł na Pragę ~Cóż mu
 65    1, II  |        przedni wniosek~Miał promocje i dostał czasem kilka wiosek. ~
 66    1, II  |             klęsk naszych przyczyną.~I my sami byliśmy nieszczęść
 67    1, II  |         Gnijąc w zbytkach, lenistwie i biesiad zwyczaju,~Myśleliśmy
 68    1, II  |        robotą,~Idąc przykładem króla i własną swą cnotą~Powracają
 69    1, II  |             cnotą~Powracają porządek i sławę ojczyźnie.~Stokroć
 70    1, II  |              Ujźrę, że Polska rządna i że poważana~ STAROSTA~Wiem,
 71    1, II  |        Równycheś sentymentów nauczył i syna,~Często w zdaniach
 72    1, II  |           rozwlekłej mowie, bez ładu i związku,~Być upartym - pozorem
 73    1, II  |                STAROSTA~Ja, co mówię i myślę sposobem otwartym,~
 74    1, II  |              cośmy się go naprosili,~I nie, i nie! Nareszcie bracia
 75    1, II  |             się go naprosili,~I nie, i nie! Nareszcie bracia ustąpili -~
 76    1, II  |          przedtem bywało~ PODKOMORZY~I to wszystkich klęsk naszych
 77    1, II  |              się stało;~W nierządzie i letargu naród zanurzony,~
 78    1, II  |            nie przestał się biedzić,~I cóż ci prawodawcy dobrego
 79    1, II  |    wzgardzeni.~Dziś się sława narodu i powaga wraca, ~Obywatel
 80    1, II  |        namowom przewrotnym nie dawał~I w zaczętej już pracy nigdy
 81    1, II  |    szczęśliwość powszechną w pamięci~I miłość własną - kraju miłości
 82    1, II  |             Wszystko to piękne słowa i piękne nadzieje,~Lecz na
 83    1, II  |         Raczysz wprzód zięcia poznać i zdatność osądzić,~Najbardziej
 84    1, III |                   SCENA III~Ciż sami i Lokaj Starosty~~LOKAJ STAROSTY~
 85    1, III |             mi robiła przez noc całą i koszmar ! przeszkadzał mi
 86    1, III |             Gardząc własnym językiem i rodem, i krajem,~Chowają
 87    1, III |            własnym językiem i rodem, i krajem,~Chowają dzieci polskie
 88    1, III |         polskie francuskim zwyczajem~I taką na nie baczność od
 89    1, III |            od kolebki łożą,~Że mamki i piastunki z zagranicy zwożą.~
 90    1, III |               Albo włóczęga Francuz. I cóż stąd wynika?~Młodzieniec
 91    1, III |          języka~Obcym nawet źle mówi i gdy wiek ubieży,~Uczyć się
 92    1, III |              Nagrodą cnych postępków i skromności wzorem.~Nie -
 93    1, III |  nauczycielki,~Prócz powinności żony i obywatelki.~Tak wszystkim
 94    1, III |       szanować święte stadła związki~I pełnią dobrych matek i żon
 95    1, III |       związki~I pełnią dobrych matek i żon obowiązki.~ PODKOMORZY~
 96    1, III |       dowodem.~Wiem, że są znakomite i cnotą, i rodem,~Co żyją
 97    1, III |             że są znakomite i cnotą, i rodem,~Co żyją skromnie,
 98    1, III |           chętnie publiczne nakłady,~I z skroń pozdejmowawszy przepyszne
 99    1, III |        dostępuje.~Takich ja obyczaje i cnoty szanuję,~Lecz ganić
100    1, III |              im wychowanie wykwintne i modne,~Lecz z życiem, co
101    1, III |              Nie znajdują go w ciszy i słodkim zamęściu;~Idą za
102    1, III |          sława,~Gdy umiał po łacinie i Volumen prawa:~Szedł potem
103    1, III |          Szedł potem do wszystkiego, i ludzie bywali,~Którzy nic
104    1, III |       niedobrze; powinien znać jedno i drugę.~Niech się najprzód
105    1, III |              Zastawę w Sondomirskiem i dworek w Lublinie;~I tak
106    1, III |   Sondomirskiem i dworek w Lublinie;~I tak silnym powabom któż
107    1, III |    widzimisię,~Lubi czasem chorować; i ca mi to szkodzi,~Że w myślach
108    1, III |               Temu dworek w Lublinie i nad Wisłą włości~Łatwo słodzą
109    1, IV  |                   SCENA IV~Ciż samiż i Teresa~Teresa pocałowawszy
110    1, IV  |              kłania się Podkomorzemu i Podkomorzynie.~ STAROSTA~
111    1, IV  |        schowana dozorem,~Wasze życie i cnota były dla mnie wzorem,~
112    1, IV  |       Starosty~Co za miłe, wdzięczne i skromne stworzenie!~Słodycz,
113    1, IV  |             W oczach naszych w urodę i cnoty wzrastała.~Kocham
114    1, IV  |             się komu;~Z syna przecie i pomoc, i wygoda w domu,~
115    1, IV  |              Z syna przecie i pomoc, i wygoda w domu,~Bo czy to
116    1, IV  |         tymczasem nadejdzie.~Syn mój i koniec długiej przyniesie
117    1, V   |         szacunek~Upoważnia mój wybór i słodzi frasunek.~Dzisiaj
118    1, 1   |            Teresy~Latać godzin kilka~I jednego nie ruszyć zająca
119    1, 1   |           prezentuję.~Wraz stad lecę i włożę ciemny wigoniowy ~
120    1, 1   |            biedny kasztanek!~ TERESA~I cóż mu się stało?~ SZARMANCKI~
121    1, 1   |      SZARMANCKI~Nieszczęście: wzdłuż i w poprzek zbiegłem knieję
122    1, 1   |         knieję całą.~Lecę przez pole i już wypadam na drogę,~Raptem
123    1, 1   |              Raptem utkwił w zagonie i wywichnął nogę.~ TERESA~
124    1, 1   |           Wjeżdża na wszystkie progi i na wszystkie ganki.~ TERESA~
125    1, 1   |              Chciej tylko rozkazywać i dawać mi prawa.~ TERESA~
126    1, 1   |     najżywsze moje malować płomienie~I łzy moje mieszając z rosą
127    1, 1   |           odchodzę.~odsuwa krosienka i chce odchodzić, Szarmancki
128    1, 1   |          uprzedzać będę twe życzenie~I prawem będzie dla mnie każde
129    1, 1   |              na żadnej zabawie,~Zimę i lato siedzieć będziemy w
130    1, 1   |            Będziesz przyjmować gości i onych odwiedzać.~Karpantie
131    1, 1   |          będziesz, co jej tylko chęć i gust doradzi;~Nareszcie,
132    1, 1   |            była wzorem,~Sklep Hampla i Reyslera będzie ci otworem.~
133    1, 1   |              nad przepych przekładam~I w modach, i w Warszawie
134    1, 1   |      przepych przekładam~I w modach, i w Warszawie szczęścia nie
135    1, VII |         udawanie!~Bo to niby odmawia i niby się chwieje,~A wewnątrz,
136    1, VII |            się z hałasem,~Ja uciekam i frak mój odmienię tymczasem.~~
137    1, VIII|          Panicz nasz starszy jedzie! I barwę, i człeka ~Wszyscyśmy
138    1, VIII|             starszy jedzie! I barwę, i człeka ~Wszyscyśmy rozeznali,
139    1, VIII|            szczęśliwy!~Bieży do okna i patrzy~Ach on, ale daleko.~
140    1, VIII|             Z radości wstał z powozu i chustką znak daje.~ TERESA~
141    1, VIII|          pomieszaniem na boku~Radość i pomieszanie w sercu mym
142    1, VIII|             wieczorem:~Byłem jedynak i mnie rodzice kochali,~Ale
143    1, VIII|        STAROSTA~chwytając ją za rękę i zatrzymując~Rodzice naprzeciwko
144    1, IX  |            matka bieży przeciw niemu i padającego na kolana chwyta
145    1, IX  |      odejmuje!~wydziera się od matki i idzie do ojca~ PODKOMORZY~
146    1, IX  |        grobie;~Gdy zostawię ojczyznę i was w lepszej dobie.~ WALENTY~
147    1, IX  |      wpajałeś,~Żebym kochał ojczyznę i trzymał się cnoty.~ STAROSTA~
148    1, IX  |    pieszczoty?~Walery idzie ku niemu i kłania się~Kłaniam waćpanu;
149    1, IX  |           WALERY~Byleśmy byli zgodni i cierpliwi, ~Ujrzemy dobre
150    1, IX  |               W których uściska ojca i matkę kochanę:~Któż się
151    1, IX  |        będziem sobie gadać należycie~I kielich za pomyślne spełniemy
152    2, I   |                                SCENA I~TERESA~sama~~Przybył na
153    2, I   |             Gdy każdy z nim rozmawia i wita ochoczy,~Ja ledwie
154    2, I   |           ustawnie dręczony,~Nie dał i jednej chwili swojej ulubionej.~
155    2, I   |               Te serce trosków pełne i w ustawnym drżeniu,~Wśrzód
156    2, II  |              widok troski me osładza~I długiej niebytności tęsknotę
157    2, II  |              Odpoczynek wspomnieniom i czułej miłości.~Ani rozumiej,
158    2, II  |        otaczane,~Niż szczyrze kochać i być nawzajem kochane.~Wierz
159    2, II  |             bardziej chlubne wdzięki i ozdobą -~Niejedną z nich
160    2, II  |             swych dziwni,~Ojciec mój i macocha dotąd nam przeciwni, ~
161    2, III |      pociechy w sercu mym stroskanym~I słodkiego uczucia, że jestem
162    2, IV  |                      SCENA IV~Walery i Szarmancki~~SZARMANCKI~ufryzowany,
163    2, IV  |    ufryzowany, z wielkim halsztukiem i w fraku eleganckim rzuca
164    2, IV  |     eleganckim rzuca się na Walerego i całuje go~Pozwól się, przyjacielu,
165    2, IV  |              Jakżeś też nie wyjechał i razu na raki?~ WALERY~Prawdziwie,
166    2, IV  |      chorągiew w rejmencie piechoty;~I to mi się sprzykrzyło. Przecież
167    2, IV  |                Poprawiając halsztuka i desynując się ~To prawda,
168    2, IV  |      uciskany,~Który poznawał siebie i rwał swe kajdany,~Jak na
169    2, IV  |            się waćpan starał widzieć i być wszędy,~Zważałeś ich
170    2, IV  |         Zważałeś ich ustawy, a nawet i błędy?~ SZARMANCKI~Wyznam
171    2, IV  |          mało.~Dziękuję za tę sławną i wolność, i trudy:~Nie uwierzysz,
172    2, IV  |              za tę sławną i wolność, i trudy:~Nie uwierzysz, w
173    2, IV  |              teatra, ogrody,~Bulwary i foksale są prawie bez ludzi;~
174    2, IV  |    rozgniewało, żem się wraz zawinął~I czym prędzej przez Kale
175    2, IV  |        zdolny?~Rząd jego, rękodzieła i ustaw tak wiele~Dłużej go
176    2, IV  |           Kupiłem dwie par sprzączek i szpadę stalowę;~Byłem na
177    2, IV  |    Angielczyk jeden, z małą peruczką i tłusty,~Przegrał niezmierny
178    2, IV  |        szczęśliwie,~Daję sto funtów: i tak od śmierci niebogę~Uwalniam,
179    2, IV  |              krzyczeli,~Ja, z pudrem i z pomadą włos sczesawszy
180    2, IV  |          Wolę, Królikarnię,~Łazienki i Powązki, czasem Bażantarnię;~
181    2, IV  |            chcąc mię już gwałcić; no i cóż mam rubli~Już z biedy
182    2, IV  |           należy, mam swoje sposoby,~I ktokolwiek iść zechce podług
183    2, V   |                     SCENA V~Ciż sami i Kozak~~SZARMANCKI~Czy masz
184    2, V   |             co to na kominku~Leżały, i te listy, co porozrzucane~
185    2, V   |            Kozak szuka w szarawarach i wyciąga portrety, listy,
186    2, V   |          znaju .~Szuka w szarawarach i za cholewami; znalazłszy
187    2, V   |        Wyjmuje duży pierścień włosów i przypatruje się~Już zapomniałem,
188    2, V   |       portret~Ten portret w dezabilu i w nocnym negliżu ~Francuzka
189    2, V   |               Bierze jeden po drugim i pokazuje prędko~To portret
190    2, V   |                WALERY~Schowaj waćpan i listy, i te upominki.~ SZARMANCKI~
191    2, V   |              Schowaj waćpan i listy, i te upominki.~ SZARMANCKI~
192    2, V   |              po mnie, jęczą, chorują i mdleją.~Każda, że się powrócę,
193    2, V   |      nadzieją;~Myli się, będę srogim i nieprzebłaganym.~Walery,
194    2, V   |          ujrzysz cokolwiek niestałą,~I powiedz wszystkim, co się
195    2, V   |              działo.~ WALERY~z grozą~I waćpan z tak haniebnym zdaniem
196    2, V   |             za żart zdradzać czułość i kobietę zgubić!~Wierzaj
197    2, V   |              Potrafisz zyskać ufność i serce kobiety,~Jeźli ci
198    2, V   |          pokryć jej słabość, a nawet i winy.~ SZARMANCKI ~Zbyt
199    2, V   |             obraz wdzięków, czułości i cnoty?~Powiedz, oddaj go
200    2, V   |     Znajdziesz koniec twym zbrodniom i czułej urazie!~Uspokój mię!
201    2, VI  |                    SCENA VI~Ciż sami i Starościna~~STAROŚCINA ~
202    2, VI  |               STAROŚCINA ~w dezabilu i z miną omdlewającą~Jakiż
203    2, VI  |               Z odmianą stroju widzę i tony przejąłeś.~Wolę wyjść,
204    2, VI  |      turniura już wasza,~Gotoweś się i na mnie porwać do pałasza.~
205    2, VII |                SCENA VII ~Szarmancki i Starościna ~~STAROŚCINA~
206    2, VII |          Widzisz, w jakich suspirach i tęsknocie żyję.~Une perte
207    2, VII |            kieszeni pulares atłasowy i z niego papier~Oto wierszopis
208    2, VII |             zginęły wdzięki, młodość i rozkosze,~Uciszcie się,
209    2, VII |         butów srebrne przypiął kolce~I przed ganek zajechać kazał
210    2, VII |            Wskoczył na powóz świetny i wprędce podane~Chwycił jak
211    2, VII |        Sięgając prawie głową latarni i dachów -~Leciał, bystre
212    2, VII |           Zbiegały się do okna panny i mężatki~Widzieć ten cel
213    2, VII |         Szczęśliwa, którą spostrzegł i uchylił głowy! ~Już był
214    2, VII |             Wyrzuca Szambelana: pada i umiera.~Na próżno zbroczonego
215    2, VII |           Adonisem,~Dydong, Eurydyką i pięknym Parysem .~Równie
216    2, VII |              Konie, fraki, łańcuszki i złote obrączki?~Ach, w cóż
217    2, VII |      kochanka obróci?~Smutek, żałość i rozpacz życia jej ukróci,~
218    2, VII |        wiersze! żal mi serce ściska,~I chociaż ten przypadek nie
219    2, VII |            zaś całe życie~W plentach i gorzkich żalach trawić będę
220    2, VII |              przepędzić w klasztorze~I zostać bernardynką. Rodziców
221    2, VII |     SZARMANCKI~A to rzecz nieznośna!~I cierpi na to dusza prawdziwie
222    2, VII |              Podkomorzyna krząta się i swata,~Córki naszej nie
223    2, VII |          romansów, w których czułość i zabawa,~On by jej kazał
224    2, VII |        śmierć. Tego nie ścierpniemy!~I ja, i mąż mój nawet, waćpana
225    2, VII |          Tego nie ścierpniemy!~I ja, i mąż mój nawet, waćpana życzemy.~
226    2, VII |              Składam me losy, czucia i ogień ukryty~Odchodzi~~
227    2, VIII|              suis fiére de mon choix i wielbię niebiosy.~Zaraz
228    2, VIII|         miłośne.~Zostały się cyprysy i ciernie nieznośne!~Dni moje
229    2, VIII|     nieznośne!~Dni moje pełne smutku i pełne żałoby.~Z tobą ja,
230    2, VIII|           groby.~Dobywa "Nocy" Junga i czyta, przerywa czytanie
231    2, VIII|             czyta, przerywa czytanie i woła~O Jungu, twoja córka,
232    2, IX  |                    SCENA IX~Starosta i Starościna~~STAROSTA~Cóż
233    2, IX  |              jakieś dziwaczne krainy~I każą płakać, wzdychać, choć
234    2, IX  |          przy tym wesołe, szczęśliwe i zdrowe,~Nie durzyły im głowy
235    2, IX  |            Do Starościny śmiejąc się i biorąc ją za rękę~Nie, robaczku,
236    2, IX  |             Tout á fait garçon brave i pełen tandresy,~Vraiment
237    2, IX  |         sensat bez majątku, bez dóbr i pieniędzy,~Morałami swoimi
238    2, IX  |            przyczyni zachód, wydatek i troski:~Trzeba zaraz dać
239    2, IX  |            się, jak kto chce, śmieje i urąga,~Ja za życia mojego
240    2, IX  |              za życia mojego nie dam i szeląga.~Niechaj się sam
241    2, IX  |              westchnienie.~ STAROSTA~I jakże to, o posag przykrzyć
242    2, IX  |       krótkim czasie oboje wychudną,~I gościom u ichmościów będzie
243    2, IX  |        pojałowiały, spustoszały lasy~I w polu tego roku zupełnie
244    2, IX  |             wzgórkach spaliło,~Siana i źdźbła nie będzie, toż samo
245    2, IX  |       dowiaduję z listów ekonoma,~Ze i te nieumłotne, sama tylko
246    2, IX  |          sobie przesiaduję na wiosnę i w lecie,~Jest karczma z
247    2, IX  |             znów Zyda wypędzać, młyn i karczmę znosié.~Żeby zasadzać
248    2, IX  |         znosié.~Żeby zasadzać kwiaty i robić kaskady!~ STAROŚCINA~
249    2, IX  |           mogę.~rzuca się na krzesła i omdlewa~Je suis mal, je
250    2, IX  |            niebogę!~Przybiega Agatka i lokaj, dają jej wąchać wódkę
251    2, IX  |         lokaj, dają jej wąchać wódkę i ratują~Trzeba prędko,zapobiec
252    2, IX  |              ucha~Jutro Żyda wypędzę i kaskadę zrobię!~Niechaj
253    3, I   |                                SCENA I~Teresa i Agatka~~TERESA~
254    3, I   |                       SCENA I~Teresa i Agatka~~TERESA~Powiedasz,
255    3, I   |         wszystko kreślił po papirze,~I gdzie mógł, na waćpannę
256    3, I   |     Szarmancki sprowadził go skrycie~I przyrzekłszy zapłacić pracę
257    3, II  |                    SCENA II~Ciż sami i Walery~~WALERY~w głębi teatru~
258    3, III |             Zadziwieniem, zazdrością i żalem przejęty,~Nieszczęśliwy!
259    3, III |               przywykły tylko kochać i szanować, ~Tłumiąc żal w
260    3, III |        człowiek ten: próżny, zepsuty i hardy,~Nie zemsty, ale raczej
261    3, III |              z moimi prośbami,~Pójdę i u nóg jego wyznam mu ze
262    3, III |          wyznam mu ze łzami~Mój stan i moją miłość, i me niepokoje;~
263    3, III |              Mój stan i moją miłość, i me niepokoje;~Powiem, że
264    3, III |           Bodajbyś mógł go zmiękczyć i mógł go uprosić!~Tyś stalszy,
265    3, III |              pod nimi upadam, biedna i trwożliwa,~Wiem tylko, że
266    3, III |            Wiem tylko, że cię kocham i żem nieszczęśliwa.~~
267    3, IV  |                    SCENA IV~Ciż sami i Podkomorzyna~~PODKOMORZYNA~
268    3, IV  |            dzieci kochane, znajduję,~I zmartwienia waszego przyczynę
269    3, IV  |        waszego przyczynę zgaduję;~To i mnie równie żywo, jak i
270    3, IV  |              i mnie równie żywo, jak i was, obchodzi.~ WALERY~Ach,
271    3, IV  |            Karmiła ją nadzieja, dziś i ta już znika.~ PODKOMORZYNA~
272    3, IV  |          związkami wiecznymi, ;~Syna i wychowankę ujrzę szczęśliwymi!~
273    3, IV  |           wytępiają;~Wasze szczęście i troski moimi się stają.~
274    3, IV  |              pojmujesz mojej żałości i trwogi,~Miej litość nad
275    3, IV  |          czuję:~Jam niegdyś kochała, i łatwo pojmuję~Tę boleść,
276    3, IV  |         przyczyną twego nieszczęścia i smutku.~podając im ręce,
277    3, IV  |        podając im ręce, które Walery i Teresa całują z przejęciem.~
278    3, IV  |             mój nadchodzi~Oddalę się i tobie poruczam mą całość.~
279    3, V   |            Kłóciłem się z mężulkiem, i cóż to poradzi?~ PODKOMORZY~
280    3, V   |          ludzi unikasz!~Może jeszcze i w domu komponujesz mowy?~
281    3, V   |            rządzie o sukcesji gadać?~I gorszyć jeszcze naród, i
282    3, V   |             I gorszyć jeszcze naród, i w tym się go badać?~ WALERY~
283    3, V   |            napełniają duszę;~Mój żal i moją rozpacz już mu odkryć
284    3, V   |         można mieć tak dzikie zdania~I przez sukcesją naród chcieć
285    3, V   |              zostaje,~Wszystko cicho i nikt się nikomu nie skłoni;~
286    3, V   |              Wszyscy na koń wsiadają i, podług zwyczaju,~Zaraz
287    3, V   |            mi zastawę,~Ten daje sumę i tak człek się zapomoże.~
288    3, V   |              przyjść do czubów może;~I tak było po śmierci Augusta
289    3, V   |              Palili sobie wioski; no i cóż to szkodzi?~Obce wojsko
290    3, V   |             Nie byłoż to tak dobrze? I cóż waćpan na to?~ PODKOMORZY~
291    3, V   |             dzieci naszych szczęściu i postanowieniu.~Jeźli można
292    3, V   |              wbrew córki swojej woli i skłonności?~Przymusem niechętnemu
293    3, V   |    niechętnemu chcesz jej oddać rękę~I, ojciec, własnej córce chcesz
294    3, V   |             przy zgodzie, przy pracy i przy rządzie dbałym~Będziemy
295    3, VI  |              Jak wielki będzie posag i czyli gotowy.~ STAROSTA~
296    3, VI  |       majątek?~Obracając się do żony~I cóż Waćpani na to? Wszakżeś
297    3, VI  |              radość zamieniasz srogą i rozpacz, i trwogę.~ STAROSTA~
298    3, VI  |          zamieniasz srogą i rozpacz, i trwogę.~ STAROSTA~do Szarmanckiego~
299    3, VI  |              nie trzeba.~ PODKOMORZY~I jakże, myślą bogactw tylko
300    3, VI  |             słodyczy, ~Niesmak w nim i niezgoda najczęściej panuje~
301    3, VI  |          niezgoda najczęściej panuje~I ta sytość wszystkiego, co
302    3, VI  |               W tej dobranej umysłów i serca skłonności,~Kędy radość
303    3, VI  |              skłonności,~Kędy radość i troski razem się ponoszą,~
304    3, VI  |      pierwszą są rozkoszą,~Kędy męża i żony najpierwsze staranie:~
305    3, VI  |       najpierwsze staranie:~Cnotliwe i rozsądne dzieci wychowanie,~
306    3, VI  |               Stają się ich pociechą i kraju nadzieją.~Wierz mi:
307    3, VI  |            córkę Waleremu.~ STAROSTA~I Waćpani już także? to jakaś
308    3, VI  |         podoba?~Na boku~Choć nierad, i w tym muszę mej żonie dogodzić;~
309    3, VI  |              te wszystkie wzdychania i jęki,~Żeń się, gdy takie
310    3, VII |                            SCENA VII I OSTANIA~Jakub i Agatka przychodzą~~
311    3, VII |            SCENA VII I OSTANIA~Jakub i Agatka przychodzą~~PODKOMORZYNA~
312    3, VII |       powiedzieć?... Ja Agatkę lubię~I Agatka mię lubi.~ PODKOMORZY~
313    3, VII |            dadzą pozwolenie,~Niechaj i ja się z moją Agatką ożenię.~
314    3, VII |             go, Agatko?~ AGATKA~Chcę i, proszę pani,~Ja go już
315    3, VII |             sądzę się szczęśliwy,~Że i takiej synowej Pan Bóg dał
316    3, VII |         synowej Pan Bóg dał mi dożyć~I razem do waszego szczęścia
317    3, VII |      dzisiejszy jest dla mnie święty i radośny,~Nie chcę, ażeby
318    3, VII |           dzisiejszym ustaje:~Ciebie i włość mą całą wolnością
319    3, VII |         łaskawy, pod rządy twoimi~My i rodzice nasi byli szczęśliwymi.~
320    3, VII |          byli szczęśliwymi.~W dobrej i złej przygodzie z tobą razem
321    3, VII |               Nie lubię tego zgiełku i tego hałasu;~Wiesz, ce n'
322    3, VII |            słodkim staraniem krewnym i domowi.~I tym, co się należy
323    3, VII |          staraniem krewnym i domowi.~I tym, co się należy własnemu
324    3, VII |          Cnotliwie wszyscy w zgodzie i jedności żyli~I na szczęście
325    3, VII |              zgodzie i jedności żyli~I na szczęście ojczyzny i
326    3, VII |              I na szczęście ojczyzny i dzieci patrzyli!~Koniec~~