Akt, Scena

 1 Docz      |                      DO CZYTELNIKA~Ma to do siebie umysł człowieka,
 2    1, I   |         żony!~Już teraz takich nie ma: to, to pani rzadka,~Co
 3    1, II  |           nie ustawał.~Niech każdy ma szczęśliwość powszechną
 4    1, II  |    PODKOMORZY~Cóż, sprzeczka nasza ma się tykać mego syna?~Żeśmy
 5    1, III |           nas oparłby się?~Prawda, ma swe śmieszności, ma swe
 6    1, III |        Prawda, ma swe śmieszności, ma swe widzimisię,~Lubi czasem
 7    1, IV  |           wzrastała.~Kocham ją jak mą córkę.~ STAROSTA~Dobra z
 8    1, V   |           go tedy ujzremy, dzisiaj ma się wrócić!~Nie wiem, czyli
 9    1, 1   |     pierwszy koń w świecie; co nie ma przykładów,~Wygrał jeden
10    1, 1   |            z koni moich dałem;~Jak ma siadać, jak jeździć, sam
11    1, 1   |         nie wzgardziła sługi,~Cała ma stajnia na jej byłaby usługi -~
12    1, 1   |               TERESA~Przyznaję, że ma w sobie łudzące powaby,~
13    1, VIII|      przecież nasza Starościna~Nie ma gorączki, lepiej mieć się
14    2, II  |     staranie.~Wdzięczność dla niej mą tkliwość dla ciebie pomnaża,~
15    2, II  |           ustawicznie, z pracą się mą kryłam.~Ukradkiem w nocy
16    2, III |            znów nadchodzi osobność mą kłócić?~
17    2, IV  |            bez ludzi;~Człowiek nie ma co robić, cały dzień się
18    2, IV  |          do dostąpienia, gdy człek ma pieniądze:~Będą się kłaniać,
19    2, IV  |      sczesawszy wonną,~Wsiadłszy w mą karyjolkę alboli też konno,~
20    2, IV  |             Ze się okrutnie kocha, ma się wkrótce żenić~Z piękną,
21    2, VII |          zawsze nad względy miłość mą przekładam,~Mimo rodziców
22    2, VII |        Starościanka.~Mais bientôt  ma tu nadejść mąż mój uprzykrzony,~
23    2, IX  |         płakać, wzdychać, choć nie ma przyczyny.~Nie w takim matki
24    3, II  |        nadgrodzić?~ AGATKA~na boku~Ma przytomność mogłaby ich
25    3, III |            WALERY~z ogniem~Wyznaję mą winę.~O, Tereso! miej litość
26    3, IV  |       dzieci! wszak znacie czułość mą dla siebie,~Nie opuszczę
27    3, IV  |        Oddalę się i tobie poruczam mą całość.~ PODKOMORZYNA~Patrz,
28    3, V   |          resztę kompanii nadchodzi ma żona~~
29    3, VI  |           się, gdy takie szczęście ma się w tym znajdować.~Ja
30    3, VII | dzisiejszym ustaje:~Ciebie i włość mą całą wolnością nadaję .~