Akt, Scena

 1 Stan     |   smutku i tęsknocie powstania jej pory. Opatrzność przywiodła
 2 Stan     |    Rzeczypospolitej, dla dobra jej zachowały Cię jak najdłużej;
 3 Docz     |      jednej osobie, ażeby wady jej tym wydatniejszymi i bijącymi
 4    1, I  | trzpiotowi takiemu?~ AGATKA~On jej nigdy niegodzien.~ JAKUB~
 5    1, II |        się z dalekim łączy, co jej nie zaszkodzi.~Z Hiszpanią,
 6    1, III|     Nie rozumie po polsku, nie jej to jest wina,~Ale tych raczej,
 7    1, III|      wina,~Ale tych raczej, co jej dali wychowanie,~Co wytworności
 8    1, 1  |   włożę ciemny wigoniowy ~Oczy jej już mi słodzą niepomyślne
 9    1, 1  |      sługi,~Cała ma stajnia na jej byłaby usługi -~Chciej tylko
10    1, 1  |        źrzódeł mruczenie,~Mógł jej najżywsze moje malować płomienie~
11    1, 1  |   słuchać! Na silne przysięgam jej wdzięki,~Że jeśli mi nie
12    1, 1  |       pierwszy z Paryża nowość jej sprowadzi,~Brać będziesz,
13    1, 1  |   sprowadzi,~Brać będziesz, co jej tylko chęć i gust doradzi;~
14    2, V  |         mały portrecik?~ KOZAK~Jej Bohu, nie znaju .~Szuka
15    2, V  |   szalenie~Kochała we mnie, ja jej nie lubiłem wcale;~Co to
16    2, V  |     swe oddaje,~Igrzyskiem się jej chimer letkości staje.~Zaraz
17    2, V  |        przyczyny;~Umiej pokryć jej słabość, a nawet i winy.~
18    2, V  |      śmiele;~Nie masz go z rąk jej: Powiedz, przez jakie fortele~
19    2, VII|         żałość i rozpacz życia jej ukróci,~Fatalna karyjolko,
20    2, VII|  czemuż Starościanka nie idzie jej torem!~ STAROŚCINA~Jakże
21    2, VII|        czułość i zabawa,~On by jej kazał czytać wolumina prawa.~
22    2, IX |        Woli regard Teresy albo jej westchnienie.~ STAROSTA~
23    2, IX | Przybiega Agatka i lokaj, dają jej wąchać wódkę i ratują~Trzeba
24    2, IX |        nagłej chorobie~Krzyczy jej do ucha~Jutro Żyda wypędzę
25    3, II |       obciążony,~Jakże stanę w jej oczach, smutny, obwiniony!~
26    3, II |         obwiniony!~Ach, czymże jej zmartwienie potrafię nadgrodzić?~
27    3, V  |   Przymusem niechętnemu chcesz jej oddać rękę~I, ojciec, własnej
28    3, V  |        Poświęcę życie moje, by jej stać się godnym,~By ci dowieść,
29    3, VI |    ciel! quelle bassesse! ! ja jej nie pojmuję!~W żadnym romansie
30    3, VI |   przymuszać nie mogę:~Wstrętu jej przełożenie żadne nie zwycięża,~