Akt, Scena

 1    1, I  | przebudził.~ JAKUB~Pan Starosta ich wczoraj tak do późna znudził.~
 2    1, II |         od mego syna! Chwalebna ich praca~Zawieszona na chwilę
 3    1, II |   głowie?~Byliśmy potężnymi pod ich ustawami.~Tak to Polak szczęśliwie
 4    1, III|     mogę udać się na przyjemne. Ich śniadanie: głowa źle mi
 5    1, III|         z zagranicy zwożą.~Któż ich do dalszej nauk doprowadza
 6    1, III| niewieściej ta wada:~Wychowanie ich z zalet pozornych się składa.~
 7    1, III|          Wlały w nie wiele nauk ich nauczycielki,~Prócz powinności
 8    1, III|    narody się rządzą,~Naśladuje ich cnoty, strzeże się, w czym
 9    1, III|     obce kraje,~Niech przejmuje ich cnoty, nie śmieszne zwyczaje;~
10    1, IV |   nikomu;~Znam go od dawna, pod ich schowana dozorem,~Wasze
11    1, IV |        dla mnie wzorem,~Czułych ich starań tkliwe zachowam wspomnienia~
12    2, IV |          alem przejął wszystkie ich zwyczaje.~Prawdziwie, już
13    2, IV |  widzieć i być wszędy,~Zważałeś ich ustawy, a nawet i błędy?~
14    2, IV |         stało,~Bo mię wszystkie ich czyny obchodziły mało.~Dziękuję
15    2, IV |    kupcy, czeladniki,~Jak gdyby ich umyślnie obrano z rozsądku,~
16    2, IV |  ochraniać kobiety,~Wierz mi, w ich oczach żadnej nie znajdziesz
17    2, V  |         nie chciej waćpan imion ich powiadać.~ SZARMANCKI~Czemuż
18    2, IX |         zatrudniał przynajmniej ich stanem;~Lecz sensat bez
19    2, IX |        Des fruits, du lait , to ich będzie pożywienie,~Łzy radosne
20    3, II |     boku~Ma przytomność mogłaby ich zgodzie przeszkodzić.~do
21    3, V  |      było tylko słowy.~Naówczas ich fortuna w lepszym była stanie~
22    3, VI |    przykładną koleją,~Stają się ich pociechą i kraju nadzieją.~
23    3, VI |         j'étais contraire na te ich pobranie,~Mais, mais voyant
24    3, VI |         rządu, pryncypiów ż sam ich uczyć będę;~Bo Waćpan, jakbyś
25    3, VI |        Prawdziwie, że mię widok ich attandrysuje.~
26    3, VII|       poczciwi wieśniacy,~Niech ich podległość ze dniem dzisiejszym
27    3, VII|       czego to znów przypiąć te ich uwolnienie?~To tylko waćpan