Akt, Scena

 1    1, I   |      talerze,~Na ostatek, chociaż mu nikt nie odpowiadał,~On
 2    1, I   |          kręci,~Każdą zaczepi. Ja mu nie mogę darować,~Wczoraj
 3    1, I   |      ogromnę.~ JAKUB~Nie chcę, ja mu kawałka tego nie zapomnę.~
 4    1, II  |  Kasztelan był marszałkiem, niech mu Bóg da zdrowie~Pani Wojewodziny
 5    1, II  |            i uciekł na Pragę ~Cóż mu kto zrobił: jeszcze, że
 6    1, 1   |          kasztanek!~ TERESA~I cóż mu się stało?~ SZARMANCKI~Nieszczęście:
 7    1, IX  |  PODKOMORZY~Potem, Starosto, dziś mu spoczynku po drodze~Potrzeba.~
 8    2, IV  |     pilnować sprawy.~W roku zdało mu się oddać mię do gabinetu ,~
 9    2, IV  |           Jeżeli mi p wala prawdę mu powiedzieć,~Powiem: że to
10    2, IV  |         czyn nieuczciwy,~Tych, co mu zawierzyły, nie zdradzaj
11    2, V   |    delikatnością?~Patrz!~Pokazuje mu portret~ WALERY~z największym
12    2, VII |         SZARMANCKI~Nie wiem, skąd mu się wzięło być ze mną zazdrośnym.~
13    2, VII |       zabity.~ STAROŚCINA~Ach! bo mu serca ogień nie pali ukryty~
14    2, VII |          mnie wzbudzają; wszystko mu odkryję.~Widzisz, w jakich
15    2, VIII|           wielbię niebiosy.~Zaraz mu Starościanka musi dać swe
16    2, IX  |        panny Teresy;~Nie refiuzuj mu dłużej.~ STAROSTA~Trudno
17    2, IX  |         córkę moją bierze.~Ja nic mu dać nie mogę: choć te wszystkie
18    3, I   |       końcu Szarmancki nie chciał mu zapłacić;~Rozgniewany, rzecz
19    3, III |         Pójdę i u nóg jego wyznam mu ze łzami~Mój stan i moją
20    3, IV  |       niego żalem przejęta~Powiem mu: niech na swoją powinność
21    3, V   |     PODKOMORZYNA~Owszem, jesteśmy mu radzi~ STAROSTA~do Podkomorzyny~
22    3, V   |        Mój żal i moją rozpacz już mu odkryć muszę.~ PODKOMORZYNA~
23    3, V   | piętnaście, a obydwie uszy~Ledwie mu Żyd, cyrulik, jedwabiem
24    3, VI  |     Zapisz go waćpan, komu zdawać mu się będzie;~U mnie szczęście