Akt, Scena

 1 Docz      |          sławnego naszego poety *:~Nigdy ja w szczególności nikomu
 2    1, I   |            takiemu?~ AGATKA~On jej nigdy niegodzien.~ JAKUB~Dajmy
 3    1, I   |            AGATKA~Nie łudziłam się nigdy chciwością majątku,~Chcę
 4    1, II  |            temu nie wierzę:~Polska nigdy się z nikim łączyć nie powinna;~
 5    1, II  |    zwyczaju,~Myśleliśmy o sobie, a nigdy o kraju;~Klęskami ojców
 6    1, II  |         już oczy straciłeś.~Ja, co nigdy nie czytam lub przynajmniej
 7    1, II  |        wdzięczności.~Nie podlegamy nigdy panowi obcemu.~Zważmy, czymeśmy
 8    1, II  |       dawał~I w zaczętej już pracy nigdy nie ustawał.~Niech każdy
 9    1, VIII|          mnie rodzice kochali,~Ale nigdy podobnych scen nie wyrabiali.~
10    1, IX  | PODKOMORZYNA~Bodajbyśmy się więcej nigdy nie dzielili!~ WALERY~A
11    2, V   |        kobiet kochanym,~Nie kochaj nigdy, wskazuj nadziei promyki.~
12    2, VII |        ciężka, jak nienadgrodzona!~Nigdy więcej na świecie drugi
13    2, VII |       swata,~Córki naszej nie damy nigdy za sensata.~ SZARMANCKI~
14    2, VIII|           córka, twa córka kochana~Nigdy nie była warta mego Szambelana!~~
15    2, IX  |           pono!~Nie rozdzielim się nigdy. Lecz czemuż, tak biedna,~
16    3, IV  |           były mi tajne,~Nie szłam nigdy przez drogi rodzicom zwyczajne,~
17    3, IV  |           próżno: człek z waćpanem nigdy się nie zgodzi~Ale gdzież
18    3, V   |           No, już się potem więcej nigdy nie odzywał!~ PODKOMORZY~
19    3, VI  |     nieważny wzięty;~Nie chcąc zaś nigdy zrywać ten związek tak święty,~
20    3, VI  |         warować,~To jest: żebyś mi nigdy ni dzieci, ni żony~Nie uczył
21    3, VII |         wspolni,~Nie porzuciem cię nigdy, choć będziemy wolni.~ PODKOMORZY~