Akt, Scena

 1    1, I  |      frasunku,~Zawsze narzeka; nie wiem, co siedzi w tej głowie!~
 2    1, I  |           nie zapomnę.~ AGATKA~Nie wiem, dlaczego trzpiot ten u
 3    1, II | Wojewodziny sądziliśmy sprawę,~Nie wiem, o dożywocie, czyli o zastawę,~
 4    1, II |            i że poważana~ STAROSTA~Wiem, że waćpanu każda przyjemna
 5    1, II |      czytam lub przynajmniej mało,~Wiem, że tak jest najlepiej,
 6    1, II |         poszlakował.~ STAROSTA~Nie wiem, czyli złe zdanie, czyli
 7    1, III|         żon obowiązki.~ PODKOMORZY~Wiem, że są takie; samaś waćpani
 8    1, III|             samaś waćpani dowodem.~Wiem, że są znakomite i cnotą,
 9    1, V  |         dzisiaj ma się wrócić!~Nie wiem, czyli się cieszyć, czyli
10    1, VII|           się chwieje,~A wewnątrz, wiem, że dla mnie z miłości szaleje.~
11    2, IV |     SZARMANCKI~Wyznam waćpanu: nie wiem, co się z nimi stało,~Bo
12    2, IV |       Polska była?~ SZARMANCKI~Nie wiem, co by z nią było, leczby
13    2, VII|        nieznośnym?~ SZARMANCKI~Nie wiem, skąd mu się wzięło być
14    3, I  |       szczęśliwą widziała!~ TERESA~Wiem, Agatko, że serce twe dla
15    3, III|        upadam, biedna i trwożliwa,~Wiem tylko, że cię kocham i żem
16    3, V  |          Jeźli o to chodzi,~A Ach, wiem, że się Teresa na to ze
17    3, VI |           co dziewczyna plecie?~Ja wiem, co robię... Właśnie wskórałbym
18    3, VI |        jest przewleczone.~Do córki~Wiem, że cię jego strata nie
19    3, VII|           miała~Do pani... ale nie wiem... coś jestem nieśmiała...~
20    3, VII|           tam, Jakubie?~ JAKUB~Nie wiem, czy mam powiedzieć?...