Akt, Scena

 1 Stan     |            bowiem ojczyzny mojej i szczęście, i chlubę moją zakładam. ~
 2    1, II |       powszechnej potrzebie,~Zyska szczęście dla kraju, a sławę dla siebie.~
 3    1, 1  |         czegoś warta, znalazła twe szczęście.~W każdym razie uprzedzać
 4    2, II |      posagi hojne~Słodkie pożycie, szczęście, godziny spokojne:~To me
 5    2, IV |         Ach! przyjacielu, co to za szczęście, zabawa;~Tych się cudzoziemcowi
 6    2, IV | najtkliwsze płomienie.~ SZARMANCKI~Szczęście się przywiązało do mojej
 7    3, I  |           dla mnie przychylne,~Ale szczęście w tym życiu tak zwodne,
 8    3, IV |         dzieciach wytępiają;~Wasze szczęście i troski moimi się stają.~
 9    3, V  |           że miałbyś za największe szczęście,~Ażebyś połączone przez
10    3, VI |       zdawać mu się będzie;~U mnie szczęście mych dzieci w najpierwszym
11    3, VI |       nadzieją.~Wierz mi: takie to szczęście dzieci nasze czeka,~Jest
12    3, VI |           kochany,~Zezwalasz na me szczęście?~ WALERY~Jużeś przebłagany;~
13    3, VI |           jęki,~Żeń się, gdy takie szczęście ma się w tym znajdować.~
14    3, VI |            kończą!~ WALERY~Tereso! szczęście moje zaledwie pojmuję.~
15    3, VII|       zgodzie i jedności żyli~I na szczęście ojczyzny i dzieci patrzyli!~