Akt, Scena

 1    1, III |   nie przestanę nierozsądne matki,~Co, łożąc na swe córki
 2    1, VIII|     tylko zapewne? Ach, dla matki tkliwej~Co za radość! Ach,
 3    1, IX  |    kochany,~Wracasz na łono matki, tak dawno czekany!~Jakże
 4    1, IX  |    wiesz, co dla syna serce matki czuje!~ WALERY~całując ręce
 5    1, IX  | czuje!~ WALERY~całując ręce matki z rozrzewnieniem~Czuję,
 6    1, IX  |   odejmuje!~wydziera się od matki i idzie do ojca~ PODKOMORZY~
 7    2, II  | naganie,~Taką mnie uczyniło matki twej staranie.~Wdzięczność
 8    2, IV  |     Powróciłem nareszcie do matki ojczyzny.~Kiedym ja się
 9    2, IX  |   ma przyczyny.~Nie w takim matki nasze bałamuctwie żyły:~
10    3, V   |      ja temu nie winien.~Do matki~Smutne uczucia moją napełniają
11    3, VI  |     cię na pamięć ukochanej matki,~Tej matki, która, gdyby
12    3, VI  | pamięć ukochanej matki,~Tej matki, która, gdyby na stan mój
13    3, VI  |    we mnie tkliwość drugiej matki.~Wierz mi: nie stadło, które