Akt, Scena

 1 Stan     |             dla dobra jej zachowały Cię jak najdłużej; bodajby i
 2    1, I  |           sobie: Agatko kochana!~Ja cię kocham, tyś do mnie trochę
 3    1, IX |             sprawieniem,~Patrząc na cię, największy mam powód wesela.~
 4    1, IX |          WALENTY~Ojcze, bodajby Bóg cię najdłużej zachował!~Jeźlim
 5    2, II |             ciebie uszyłam;~Niechaj cię dar ten o mej wierności
 6    2, VII|    nieszczęsny, gdzie Dangiel robić cię zaczynał.~Płaczcie, małe
 7    2, IX |            w niedobrym humorze;~Mam cię prosić o łaskę.~Głaszcze
 8    3, III|           trwożliwa,~Wiem tylko, że cię kocham i żem nieszczęśliwa.~~
 9    3, VI | odchodzącego Szarmanckiego~Nie chcę cię tu zawstydzać zdrad twoich
10    3, VI |     przewleczone.~Do córki~Wiem, że cię jego strata nie bardzo dotyka,~
11    3, VI |             moich ostatki!~Zaklinam cię na pamięć ukochanej matki,~
12    3, VI |        sprzeciwiać się temu.~Proszę cię; chciej już oddać córkę
13    3, VII|        razem wspolni,~Nie porzuciem cię nigdy, choć będziemy wolni.~