Akt, Scena

 1 Prze      |  usprawiedliwię i nie zasłużę choć po części na te łaskawe
 2    1, I   |       w mych powinnościach, a choć zbiorek mierny,~To go pomnoży
 3    1, II  |        Stokroć szczęśliwy, że choć przy późnej siwiźnie~Ujźrę,
 4    1, VIII| człeka ~Wszyscyśmy rozeznali, choć jeszcze z daleka.~ PODKOMORZY~
 5    2, IV  |   Żebyś mi też ustąpił statku choć połowę!~Ale słyszałem, że
 6    2, IX  |      I każą płakać, wzdychać, choć nie ma przyczyny.~Nie w
 7    2, IX  |       Ja nic mu dać nie mogę: choć te wszystkie swaty~Rozumieją,
 8    3, I   |       bym nie dała,~Gdybym ją choć raz w życiu szczęśliwą widziała!~
 9    3, VI  |     STAROSTA~do Szarmanckiego~Choć ojciec, córki mojej przymuszać
10    3, VI  |     wszystkim podoba?~Na boku~Choć nierad, i w tym muszę mej
11    3, VII |      Nie porzuciem cię nigdy, choć będziemy wolni.~ PODKOMORZY~
12    3, VII |      kochana bandurka ,~Człek choć stary, z gosposią wytnie