Akt, Scena

 1 Stan     |    Komuż słusznie poświęcić je mogę, jak temu, który cnotą i
 2 Prze     |     były najczystsze, zaręczyć mogę i do tej jednej zalety przyznaję
 3    1, I  |       Każdą zaczepi. Ja mu nie mogę darować,~Wczoraj na schodach
 4    1, III|     jestem rozgniewana, że nie mogę udać się na przyjemne. Ich
 5    1, 1  |        chwalebnym zamyśle, nie mogę zgadywać,~Kto by tutaj waćpana
 6    2, IX |      bierze.~Ja nic mu dać nie mogę: choć te wszystkie swaty~
 7    2, IX |        na waćpanu wyprosić nie mogę.~rzuca się na krzesła i
 8    3, VI |     córki mojej przymuszać nie mogę:~Wstrętu jej przełożenie
 9    3, VI | dorozumieć.~ TERESA~Ojcze! nie mogę dłużej uczuć moich tłumić,~
10    3, VI |     nim jednym tylko w świecie mogę być szczęśliwą.~Oddaj mię
11    3, VI |        szczęśliwą, zapewnić go mogę.~Znajdzie dobro ważniejsze