Akt, Scena

 1    1, II|     poważana~ STAROSTA~Wiem, że waćpanu każda przyjemna odmiana:~
 2    1, 1 |        prawa.~ TERESA~Wdzięczna waćpanu jestem, lecz taka zabawa,~
 3    1, 1 | szczęścia nie zakładam.~Kłaniam waćpanu.~odchodzi~
 4    1, IX|      niemu i kłania się~Kłaniam waćpanu; no cóż? ustały już przecie~
 5    2, IV|       błędy?~ SZARMANCKI~Wyznam waćpanu: nie wiem, co się z nimi
 6    2, IV|      damą.~ WALERY~Ja właśnie o waćpanu słyszałem to samo.~ SZARMANCKI~
 7    2, IV|       tylko narzeka~Powinszować waćpanu serdecznie należy,~Najszczęśliwszyś
 8    2, IV|    pochwał mych nie liczę.~Wraz waćpanu pokażę wszystkie me zdobycze,~
 9    2, IX|        STAROŚCINA~płacze~Chcieć waćpanu dogodzić jest rzecz, widzę,
10    2, IX|        jest wstydem,~Że tego na waćpanu wyprosić nie mogę.~rzuca