Akt, Scena

1 Stan     | słusznie poświęcić je mogę, jak temu, który cnotą i stałością
2    1, I  |  niegodzien.~ JAKUB~Dajmy pokój temu,~Mówmy raczej o sobie: Agatko
3    1, II |         pewniejsi.~ STAROSTA~Ja temu nie wierzę:~Polska nigdy
4    1, II |    czymeśmy byli lat tylko dwie temu:~Wewnątrz słabi, niezgodni,
5    1, III|    kontente .~ PODKOMORZY~Łatwo temu wierzę.~Kto tak stałym umysłem
6    1, III|        wszystkie rzeczy bierze.~Temu dworek w Lublinie i nad
7    3, V  |        Ale kiedy chce gadać, ja temu nie winien.~Do matki~Smutne
8    3, VI |    cruel dłużej sprzeciwiać się temu.~Proszę cię; chciej już