Akt, Scena

1    1, I |    żona Starosty przednia w swym gatunku.~Wszystkich znudziła,
2    1, II|   waży, niźli się odezwie z swym zdaniem:~Obstaje przy nim
3    1, II|  potrzebować,~Te powinien w swym rządzie bez zwłoki znajdować.~
4    2, IX|      wolę tego, co już jest swym panem:~Nie będę się zatrudniał
5    3, IV| Patrz, jak się lęka, jaka z swym ojcem nieśmiałość!~Przykro
6    3, V |    panicz, chcąc z światłem swym się popisywać,~Przeciw wolnym
7    3, V |    młodego,~Człeka, co jest swym panem, człeka majętnego.~