Akt, Scena

1    1, I  |  pannie ostatnie nieszczęście.~Któż by ją znowu oddał trzpiotowi
2    1, III|   piastunki z zagranicy zwożą.~Któż ich do dalszej nauk doprowadza
3    1, III| Lublinie;~I tak silnym powabom któż z nas oparłby się?~Prawda,
4    1, IX |  uściska ojca i matkę kochanę:~Któż się wtenczas nie wzruszy,
5    1, IX |      się wtenczas nie wzruszy, któż się nie rozkwili?~ PODKOMORZYNA~
6    1, IX |        podobne ułożenie ganię.~Któż się przy gospodarstwie,
7    2, III|        że jestem kochanym!~Ale któż znów nadchodzi osobność