Akt, Scena

1    1, I  |     Lecz śmiech mię jeszcze bierze: uciekł przelękniony,~A
2    1, I  |   mężem, kto mi się podoba;~Bierze go pod brodę~A tak wiesz,
3    1, III|    umysłem wszystkie rzeczy bierze.~Temu dworek w Lublinie
4    2, IV |    dnia jednego, śmiech mię bierze pusty,~Angielczyk jeden,
5    2, V  | wyjezdnym dała mi w Paryżu.~Bierze jeden po drugim i pokazuje
6    2, IX |    niechże sobie córkę moją bierze.~Ja nic mu dać nie mogę:
7    3, VII|     panicz pannę Teresę już bierze,~Niechaj nam państwo także