Akt, Scena

 1 Osob      |     kawaler modny, zalecający się do Teresy~AGATKA, pokojowa
 2 Stan      |                                   DO~JAŚNIE WIELMOŻNEGO IMCI
 3 Stan      |        zdrowe i uczciwe, zachęcać do cnót publicznych i domowych -
 4 Stan      |     rządną, szczęśliwą i poważaną do skutku przywieść mogli.
 5 Docz      |                                   DO CZYTELNIKA~Ma to do siebie
 6 Docz      |               DO CZYTELNIKA~Ma to do siebie umysł człowieka,
 7 Docz      |          więcej nabierali wstrętu do tego, co jest złym i nieprzyzwoitym,
 8 Prze      |                         PRZEDMOWA DO DRUGIEJ EDYCJI~Publiczność
 9 Prze      |          i łaskawością, które mię do łez rozrzewniły; przepuściwszy
10 Prze      |      najczystsze, zaręczyć mogę i do tej jednej zalety przyznaję
11    1, I   |          Starosta ich wczoraj tak do późna znudził.~Jak zaczął
12    1, I   |           patrzy na miesiąc, gada do obłoków,~Wzywa jakichściś
13    1, I   |          bez pamięci,~Lata z kąta do kąta, wierci się i kręci,~
14    1, I   |       kochana!~Ja cię kocham, tyś do mnie trochę przywiązana,~
15    1, I   |         dręczony,~Nie przypadł mi do serca urząd ni osoba -~Ten
16    1, I   |          brodę~A tak wiesz, jeźli do mej ręki masz już prawo.~
17    1, II  |          Tym sposobem przyjdziemy do zupełnej zgody.~Otóż tak,
18    1, II  |         jakiś sejm gotowy ~Czyste do despotyzmu otwierają pole.~
19    1, II  |       Mówiłem młodszym, żeby szli do trybunału,~Nie chcieli:
20    1, II  |           cierpią. Lecz chcąc się do pierwszego wrócić,,~Jakież
21    1, II  |   PODKOMORZY~Narody szybkim pędem do upadku lecą,~Lecz długo
22    1, III |         zagranicy zwożą.~Któż ich do dalszej nauk doprowadza
23    1, III |        ubieży,~Uczyć się musi, co do Polaka należy,~Bo dotąd
24    1, III |        Volumen prawa:~Szedł potem do wszystkiego, i ludzie bywali,~
25    1, IV  |         wspomnienia~ PODKOMORZYNA~do Starosty~Co za miłe, wdzięczne
26    1, IV  |     ściśle obrachować,~Czy pchnąć do Gdańska - zawsze dobrze
27    1, IV  |           przy obiedzie.~Pójdziem do chorej; może tymczasem nadejdzie.~
28    1, 1   |     uwięził mego,~Wraz bym leciał do Anglii szukać podobnego.~
29    1, VIII|          zaczyna.~ STAROSTA~cicho do Podkomorzego~Są to chimery;
30    1, VIII|          moment szczęśliwy!~Bieży do okna i patrzy~Ach on, ale
31    1, VIII|            PODKOMORZY~idzie także do okna, Teresa z daleka za
32    1, VIII|       dyrektorem ~Wracał ze szkół do domu nad samym wieczorem:~
33    1, IX  |     wydziera się od matki i idzie do ojca~ PODKOMORZY~ściskając
34    1, IX  |           Potrzeba.~ PODKOMORZYNA~do Walerego~Dzisiaj wszystkie
35    1, IX  |    czułego wzruszenia zbliżyć się do domu,~Uźrzyć te lube szczyty ,
36    1, IX  | PODKOMORZY~Młodszego za towarzysz do znaku oddałem,~Uczy się
37    2, II  |       WALERY~Tereso! dobroć twoja do łez mię rozrzewnia.~ TERESA~
38    2, IV  |       roku zdało mu się oddać mię do gabinetu ,~Porzuciłem: nie
39    2, IV  |           się ojca mego przenieść do wieczności.~Zobaczywszy
40    2, IV  |          wyszedłem kupować guziki~Do pąsowego fraku; kupcy, czeladniki,~
41    2, IV  |           czym prędzej przez Kale do Anglii popłynął.~ WALERY~
42    2, IV  |   darowizny,~Powróciłem nareszcie do matki ojczyzny.~Kiedym ja
43    2, IV  |      słowem wszystkie żądze~Łatwe do dostąpienia, gdy człek ma
44    2, IV  |         Szczęście się przywiązało do mojej osoby.~Ale wyznać
45    2, V   |      Powiedz, przez jakie fortele~Do zbioru uwiedzionych przez
46    2, VI  |      Gotoweś się i na mnie porwać do pałasza.~ WALERY~Waćpani
47    2, VII |        pojmować,~Tych rzutów serc do siebie, tego rozrzewnienia...~
48    2, VII |     czułości,~Podał go rymy swymi do nieśmiertelności~Ja nie
49    2, VII |        czyta dalej:~Gdy Szambelan do butów srebrne przypiął kolce~
50    2, VII |         trzaskający -~Tak podobny do boyów, w powozie stojący,~
51    2, VII |    kurzawy obłokiem.~Zbiegały się do okna panny i mężatki~Widzieć
52    2, VII |            jęczmieniu,~O fryjorze do Gdańska...~ SZARMANCKI~A
53    2, IX  |      można.~ STAROSTA~na boku~Tam do kata! gdyby iść chciała
54    2, IX  |           kata! gdyby iść chciała do rozwodu,~Utraciłbym połowę
55    2, IX  |           taką trzeba menażować .~Do Starościny śmiejąc się i
56    2, IX  |       nagłej chorobie~Krzyczy jej do ucha~Jutro Żyda wypędzę
57    2, IX  |         serduszko.~Nie przychodzi do siebie! nieście ją na łóżko!~
58    3, II  |         ich zgodzie przeszkodzić.~do Teresy~Panna pozwoli, że
59    3, III |           tak okropną mękę,~Pójdę do ojca twego z moimi prośbami,~
60    3, IV  |         twym ojcu mogą,~Ale pójdę do niego żalem przejęta~Powiem
61    3, IV  |        gwałtowny wybór przywodząc do skutku,~Stać się przyczyną
62    3, V   |       jesteśmy mu radzi~ STAROSTA~do Podkomorzyny~Kłóciłem się
63    3, V   |        gadać, ja temu nie winien.~Do matki~Smutne uczucia moją
64    3, V   |    wstawali;~Jakeśmy się na niego do szabel porwali,~Nas było
65    3, V   |        formują po kraju;~Ten mówi do mnie z miną rubasznie przyjemną:~"
66    3, V   |          tego wszystkiego przyjść do czubów może;~I tak było
67    3, VI  |           odprawić.~Obracając się do Szarmanckiego~No, zawczasu
68    3, VI  |  wydzierać majątek?~Obracając się do żony~I cóż Waćpani na to?
69    3, VI  |         mię za waćpana.~ STAROSTA~do córki cicho~Bardzo dobrze
70    3, VI  |      rozpacz, i trwogę.~ STAROSTA~do Szarmanckiego~Choć ojciec,
71    3, VI  |          pustyni.~ WALERY~z cicha do odchodzącego Szarmanckiego~
72    3, VI  |    jeszcze, co jest przewleczone.~Do córki~Wiem, że cię jego
73    3, VI  |           napełniony.~Synów wezmę do siebie, w ustroniu osiędę,~
74    3, VII |        AGATKA~Ja bym prośbę miała~Do pani... ale nie wiem...
75    3, VII |          Bóg dał mi dożyć~I razem do waszego szczęścia się przyłożyć.~
76    3, VII |         moja los twój zabeśpieczy~Do Jakuba~Ja ciebie nie zapomnę.~
77    3, VII |     STAROSTA~Potrzebne to rzeczy!~Do czego to znów przypiąć te