Akt, Scena

 1 Osob     |           wyhowana u Podkomorostwa~WALERY, syn Podkomorostwa, amant
 2    1, IX |                 SCENA IX~Ciż sami; Walery wpada z radością; matka
 3    1, IX |           syna serce matki czuje!~ WALERY~całując ręce matki z rozrzewnieniem~
 4    1, IX |           te wszystkie pieszczoty?~Walery idzie ku niemu i kłania
 5    1, IX |       będziemy szczęśliwi!~Teraz!~ WALERY~Byleśmy byli zgodni i cierpliwi, ~
 6    1, IX |           rozmawiał z Podkomorzym, Walery wita się z Starościanką~
 7    1, IX |           radościąś dom zobaczył?~ WALERY~Ach! możnaże komu~Bez czułego
 8    1, IX |        więcej nigdy nie dzielili!~ WALERY~A z braci mych żadnego w
 9    2, II |                   SCENA II~Teresa, Walery ~WALERY~z uczuciem całując
10    2, II |           SCENA II~Teresa, Walery ~WALERY~z uczuciem całując ręce
11    2, II |   niebytności tęsknotę nadgradza.~ WALERY~Ta nieprzytomność, co nas
12    2, II | zatrudnieniem to było codziennym.~ WALERY~Wśrzód tylu roztargnienia
13    2, II |      pragnę, ciebie kochać stale!~ WALERY~Duszę mi przenikają, Tereso,
14    2, II |           mej wierności zapewnia.~ WALERY~Tereso! dobroć twoja do
15    2, III|                          SCENA III~WALERY~sam, trzymając pas ~Drogi
16    2, IV |                           SCENA IV~Walery i Szarmancki~~SZARMANCKI~
17    2, IV |     stolicy:~Nigdzie nie spotkać?~ WALERY~Mocno tego żałowałem;~Moje
18    2, IV |          wyjechał i razu na raki?~ WALERY~Prawdziwie, że się tego
19    2, IV |           się z kochaną Warszawą.~ WALERY~Toś się waćpan podówczas
20    2, IV |  zamieszanie z Francji wypędziło.~ WALERY~Właśnie wtenczas w tym kraju
21    2, IV |          Kale do Anglii popłynął.~ WALERY~Przynajmniej ten kraj sławny,
22    2, IV |            nie zazdroszczę nudów.~ WALERY~Ta przyjaźń z którąś waćpan
23    2, IV |        chociaż nie będę pracować.~ WALERY~Będą się kłaniać, ale nie
24    2, IV |       zabawy okrywał mrok ciemny.~ WALERY~Gdyby każdy tak żyć chciał;
25    2, IV |    grzeczną, słowem - zacną damą.~ WALERY~Ja właśnie o waćpanu słyszałem
26    2, IV |        bieda pięknym się urodzić.~ WALERY~Te skargi oznaczają skromnego
27    2, IV |        wdowy, te od cudzej żonki.~ WALERY~Daję wiarę, żeś waćpan był
28    2, IV |      portrety pokazać koniecznie.~ WALERY~Na cóż, może się obejść
29    2, IV |            SZARMANCKI~Hej, kozak!~ WALERY~Ale wcale nie jestem ciekawy!~
30    2, IV |       szkodzi? choćby dla zabawy.~ WALERY~Wierz mi, gorszyé się będę
31    2, V  |       zdobycze, co to za rozkosze!~Walery spoziera wzrokiem pogardy
32    2, V  |           wzrokiem pogardy pełnym~ WALERY~Przynajmniej nie chciej
33    2, V  |           teraz alboli też potym?~ WALERY~Schowaj waćpan i listy,
34    2, V  |          srogim i nieprzebłaganym.~Walery, jeźli chcesz być od kobiet
35    2, V  |           się między wami działo.~ WALERY~z grozą~I waćpan z tak haniebnym
36    2, V  |        Patrz!~Pokazuje mu portret~ WALERY~z największym zadziwieniem~
37    2, VI |           mnie porwać do pałasza.~ WALERY~Waćpani dobrodziki żądaniom
38    3, I  |         Otóż cała moja wina!~Otóż, Walery, twoich podejrzeń przyczyna!~
39    3, I  |  powiedział.~ TERESA~O, niesłuszny Walery! Gdybyś błąd twój wiedział,~
40    3, II |                SCENA II~Ciż sami i Walery~~WALERY~w głębi teatru~Żalem
41    3, II |        SCENA II~Ciż sami i Walery~~WALERY~w głębi teatru~Żalem obciążony,~
42    3, III|                          SCENA III~Walery, Teresa~~TERESA~Walery!
43    3, III|         III~Walery, Teresa~~TERESA~Walery! wieszże błędu twojego przyczynę,~
44    3, III|           Chceszże dłużej unikać?~ WALERY~z ogniem~Wyznaję mą winę.~
45    3, III|         też miłość moja zdradzę.   WALERY~Miłość z nami, Tereso! ta
46    3, IV |        żywo, jak i was, obchodzi.~ WALERY~Ach, matko, twoja dobroć
47    3, IV |           znika.~ PODKOMORZYNA~Mój Walery! żal ciężki serce mi przenika;~
48    3, IV |       moimi się stają.~Kochany mój Walery! mam ciebie za świadka,~
49    3, IV |    przyjaciółka była twoja matka.~ WALERY~Tyś była zawsze naszą pociechą
50    3, IV |             podając im ręce, które Walery i Teresa całują z przejęciem.~
51    3, IV |          nie zgodzi~Ale gdzież ten Walery?~ TERESA~ze drżeniem~Ojciec
52    3, V  |              SCENA V~Podkomorzyna, Walery, Podkomorzy, Starosta~~STAROSTA~
53    3, V  |             i w tym się go badać?~ WALERY~Naród jest panem naszym,
54    3, V  |      rzeczach gadać nie powinien!~ WALERY~Ale kiedy chce gadać, ja
55    3, V  |          Co u mnie, to pieniądze.~ WALERY~Jeźli o to chodzi,~A Ach,
56    3, VI |      sensible , umrze na pustyni.~ WALERY~z cicha do odchodzącego
57    3, VI |    dzieciństwa przyznaczyły nieba;~Walery w sercu moim wzbudził miłość
58    3, VI |           prosiła!~ STAROSTA~Niech Walery Waćpannie przestanie się
59    3, VI |      Mówiłem z samego początku,~Że Walery się zrzeka posagu, majątku;~
60    3, VI |        Zezwalasz na me szczęście?~ WALERY~Jużeś przebłagany;~Pozwól,
61    3, VI |            równie jak sam dzikie.~ WALERY~Będziemy całym życiem o
62    3, VI |          TERESA~Nieba nas połączą.~Walery! umartwienia dziś się nasze
63    3, VI |            dziś się nasze kończą!~ WALERY~Tereso! szczęście moje zaledwie