Akt, Scena

 1 Prze     |          użytek publiczny będzie mi zawsze na celu - od tego
 2 Prze     |        mię prześladowania. Wiele mi jeszcze pracować zostaje,
 3 Prze     |        te łaskawe względy, które mi publikum okazać raczyło
 4    1, I  |       razy śmietanka.~ JAKUB~Żal mi ciebie, Agatko... Jakże
 5    1, I  |       był dręczony,~Nie przypadł mi do serca urząd ni osoba -~
 6    1, I  |       Ten będzie moim mężem, kto mi się podoba;~Bierze go pod
 7    1, II |      rzeczy,~Wojna potrwa i nikt mi tego nie zaprzeczy;~Jedne
 8    1, II |        tych księgach, nad który, mi już oczy straciłeś.~Ja,
 9    1, III|         Ich śniadanie: głowa źle mi robiła przez noc całą i
10    1, III|         i koszmar ! przeszkadzał mi zamknąć oko; jestem w strasznej
11    1, III|            PODKOMORZY~"Głowa źle mi robiła"? - co za wyraz nowy?!~
12    1, III|       Lubi czasem chorować; i ca mi to szkodzi,~Że w myślach
13    1, IV |        dobrze użyć syna.~Właśnie mi się historia dobra przypomina:~
14    1, 1  |          wigoniowy ~Oczy jej już mi słodzą niepomyślne łowy~
15    1, 1  |         tylko rozkazywać i dawać mi prawa.~ TERESA~Wdzięczna
16    1, 1  | przysięgam jej wdzięki,~Że jeśli mi nie zechcesz ubliżyć twej
17    1, IX |          matko; ach, radość głos mi odejmuje!~wydziera się od
18    1, IX |   Winienem to przestrogom, które mi dawałeś,~Prawidłom, co z
19    1, IX |         co z dzieciństwa w serce mi wpajałeś,~Żebym kochał ojczyznę
20    1, IX |          komisji zasiada.~Tęskno mi bez nich, ale w tym chlubę
21    2, II |          nawzajem kochane.~Wierz mi: im bardziej chlubne wdzięki
22    2, II |          pustego, trzpiota, chcą mi dać za męża. ~Ach! względy
23    2, II |      kochać stale!~ WALERY~Duszę mi przenikają, Tereso, twe
24    2, II |     Niech je zatrzyma, ale niech mi odda ciebie.~Część moja
25    2, II |        potrzebie,~Z tcibą milsze mi będzie nad posagi hojne~
26    2, II |          ni pocieszyć żale.~Bądź mi zdrów, mój kochany, lecz
27    2, III|     pracować. Zakazy surowe~Chcą mi wydzierać życia mojego połowę,~
28    2, IV |       usiedzieć:~Najprzód ojciec mi kazał w sprawach się swych
29    2, IV |         rejmencie piechoty;~I to mi się sprzykrzyło. Przecież
30    2, IV |     raczył mię uprzedzić,~Jeżeli mi p wala prawdę mu powiedzieć,~
31    2, IV |          są nazbyt surowe.~Żebyś mi też ustąpił statku choć
32    2, IV |        krewne uprzykrzone~Pokoju mi nie dają, żebym pojął żonę.~
33    2, IV |         ochraniać kobiety,~Wierz mi, w ich oczach żadnej nie
34    2, IV |        dla zabawy.~ WALERY~Wierz mi, gorszyé się będę z takiego
35    2, V  |      Francuzka na wyjezdnym dała mi w Paryżu.~Bierze jeden po
36    2, V  |          kobietę zgubić!~Wierzaj mi, nic po takim człowieku
37    2, V  |         Zbyt surową naukę chcesz mi waćpan dawać.~Ale najlepiej
38    2, VI |       fait mal , wszystkie nerwy mi wstrząsnąłeś;~Z odmianą
39    2, VII|           SZARMANCKI~Wszystkiego mi się zwierzyć możesz poufale;~
40    2, VII|         co za czułe wiersze! żal mi serce ściska,~I chociaż
41    2, VII|       rozkwileniu.~On przychodzi mi gadać o życie, jęczmieniu,~
42    2, IX |    Powiedz tylko śmiele,~Powiedz mi, życie, mój ty kochany aniele!~
43    2, IX |         Oto przeciw kabanki, coś mi dał w boskiecie ~Gdzie sobie
44    2, IX |    karczmy tej dwa tysiące płaci mi arendy ~ STAROŚCINA~Eh!
45    2, IX |        karczmę, prospektowiczyni mi zawadę, ~A gdzie młyn, pozwól,
46    3, III|     razie czucia mego panem,~Gdy mi zdrajca pokazał ten obraz,
47    3, III|     jedno twoje słowo spokojność mi wraca, ~Tyle frasunków jeden
48    3, III|       przyprawić nas mogą.~Wierz mi, człowiek ten: próżny, zepsuty
49    3, IV |         Walery! żal ciężki serce mi przenika;~Starosta już Teresę
50    3, IV |          was skłonności nie były mi tajne,~Nie szłam nigdy przez
51    3, V  |   Postrzegając Walerego~A, jakże mi się miewa mój legislatorek?~
52    3, V  |        żebym był za nim, puszcza mi zastawę,~Ten daje sumę i
53    3, VI |        nadzieje,~Za życia chcesz mi jeszcze wydzierać majątek?~
54    3, VI |   STAROSTA~oglądając się~Śliczny mi prałat! w targi chciał wchodzić
55    3, VI |     szukać nie potrzeba~Tego, co mi z dzieciństwa przyznaczyły
56    3, VI |    tkliwość drugiej matki.~Wierz mi: nie stadło, które wiele
57    3, VI |          i kraju nadzieją.~Wierz mi: takie to szczęście dzieci
58    3, VI |          warować,~To jest: żebyś mi nigdy ni dzieci, ni żony~
59    3, VII|       takiej synowej Pan Bóg dał mi dożyć~I razem do waszego
60    3, VII|         sercu moim macie;~Słodko mi było waszym zatrudniać się
61    3, VII|        oznaczył go głośny,~Milej mi będzie, że ci, z których