Akt, Scena

 1 Docz     |         komedii mojej, jakimi są Szarmancki, Starosta i Starościna nie
 2    1, 1  |                 SCENA VI~Teresa, Szarmancki~~SZARMANCKI~wpada nie postrzegając
 3    1, 1  |     SCENA VI~Teresa, Szarmancki~~SZARMANCKI~wpada nie postrzegając Teresy~
 4    1, 1  |      TERESA~I cóż mu się stało?~ SZARMANCKI~Nieszczęście: wzdłuż i w
 5    1, 1  |      jest słuszna, jak szczera.~ SZARMANCKI~Od pierwszego go w Anglii
 6    1, 1  |         śmiał dziś zatrzymywać?~ SZARMANCKI~Zezwolić na to byłabyś waćpanna
 7    1, 1  |         Jeszczem nie próbowała.~ SZARMANCKI~W Anglii wszystkie panny~
 8    1, 1  |   powinszować można wychowanki ~ SZARMANCKI~Gdyby, pani ofiarą nie wzgardziła
 9    1, 1  |      krosienka i chce odchodzić, Szarmancki ją zatrzymuje~ SZARMANCKI~
10    1, 1  |        Szarmancki ją zatrzymuje~ SZARMANCKI~Życzeniom bądź moim powolną,~
11    1, VII|                       SCENA VII~~Szarmancki~sam~SZARMANCKI~Zimne niby
12    1, VII|        SCENA VII~~Szarmancki~sam~SZARMANCKI~Zimne niby pożegnanie.~Ale
13    1, VII|        słychać hałas za teatrum; Szarmancki ogląda się~Cała, widzę,
14    2, IV |                SCENA IV~Walery i Szarmancki~~SZARMANCKI~ufryzowany,
15    2, IV |          IV~Walery i Szarmancki~~SZARMANCKI~ufryzowany, z wielkim halsztukiem
16    2, IV |       były, kędyś waćpan bywał.~ SZARMANCKI~Wtenczas u Kolsonowej najwięcej-m
17    2, IV | odwiedzałeś waćpan cudze kraje?~ SZARMANCKI~Rok tylko, alem przejął
18    2, IV |          się ów zapał zajmował?~ SZARMANCKI~To mię też zamieszanie z
19    2, IV |        ustawy, a nawet i błędy?~ SZARMANCKI~Wyznam waćpanu: nie wiem,
20    2, IV |     wiele~Dłużej go zatrzymały?~ SZARMANCKI~Trzy tylko niedziele~Bawiłem
21    2, IV |        winien Ojczyźnie usługi.~ SZARMANCKI~Mam się znów dosługiwać?
22    2, IV |    otrzyma, kto tylko próżnuje.~ SZARMANCKI~Chcesz, bym był posłem na
23    2, IV |    chciał; czym by Polska była?~ SZARMANCKI~Nie wiem, co by z nią było,
24    2, IV |      waćpanu słyszałem to samo.~ SZARMANCKI~Dalibóg, że nie, ale krewne
25    2, IV |          najtkliwsze płomienie.~ SZARMANCKI~Szczęście się przywiązało
26    2, IV |          nie zdradzaj czułości.~ SZARMANCKI~Otóż znowu pocieszne są
27    2, IV |    obejść bez tego beśpiecznie.~ SZARMANCKI~Hej, kozak!~ WALERY~Ale
28    2, IV |       wcale nie jestem ciekawy!~ SZARMANCKI.~Ale co ci to szkodzi? choćby
29    2, IV |         będę z takiego uczynku.~ SZARMANCKI~Kozak! ~~
30    2, V  |        SCENA V~Ciż sami i Kozak~~SZARMANCKI~Czy masz portery; co to
31    2, V  |     włosów?~ KOZAK~Maju, panie ~ SZARMANCKI~Pokaż no!~Kozak szuka w
32    2, V  |     oddaje~Potierał za cholewu.~ SZARMANCKI~Zważaj, waćpan, proszę:~
33    2, V  |      waćpan imion ich powiadać.~ SZARMANCKI~Czemuż nie? tych skrupułów
34    2, V  |         i listy, i te upominki.~ SZARMANCKI~Patrzaj, te wszystkie piękne
35    2, V  |        słabość, a nawet i winy.~ SZARMANCKI ~Zbyt surową naukę chcesz
36    2, V  |      widzisz moją zapalczywość!~ SZARMANCKI~Ale po co te gniewy, dlaczego
37    2, VII|                       SCENA VII ~Szarmancki i Starościna ~~STAROŚCINA~
38    2, VII|   krzyczał sposobem nieznośnym?~ SZARMANCKI~Nie wiem, skąd mu się wzięło
39    2, VII|  prawdziwie; to on kochać umie?~ SZARMANCKI~A skąd znowu? on tego wcale
40    2, VII|       nocy bezsennie trawienia.~ SZARMANCKI~Bezsennie? on noc całą chrapie
41    2, VII|         okrutne suwniry!~Płacze~ SZARMANCKI~Te łzy, te rozpacze~Porzuć,
42    2, VII|     możesz serca nieszczęśliwe.~ SZARMANCKI~Wszystkiego mi się zwierzyć
43    2, VII|        jego tak drogie .~Płacze~ SZARMANCKI~O żale! o rozpacze! o dniu
44    2, VII|        sama mówić o tej zgubie.~ SZARMANCKI~Przeczytam, bo ja bardzo
45    2, VII|      bardzo smutne wiersze lubię~Szarmancki czyta:~ ELEGIA NA ŚMIERC
46    2, VII|         O, gorzkie wspomnienie!~ SZARMANCKI~czyta dalej:~Febus dnia
47    2, VII| nielitościwy! o, okrutny Febie!~ SZARMANCKI~czyta dalej:~Gdy Szambelan
48    2, VII|           ombre chérie! ~Płacze~ SZARMANCKI~Czemuż nieba zagniewane~
49    2, VII|          fryjorze do Gdańska...~ SZARMANCKI~A to rzecz nieznośna!~I
50    2, VII|        Teresa waćpana znajduje?~ SZARMANCKI~Kocha mię, ale tego nie
51    2, VII|          damy nigdy za sensata.~ SZARMANCKI~Zamiast romansów, w których
52    2, VII|         nawet, waćpana życzemy.~ SZARMANCKI~klękając z zmyślonym zapałem~
53    2, VII|       męce,~Że Teresa już jego.~ SZARMANCKI~W waćpani ja ręce~Składam
54    3, I  |          przypadkiem,~Że kochany Szarmancki sprowadził go skrycie~I
55    3, I  |      kilka stracić,~A przy końcu Szarmancki nie chciał mu zapłacić;~
56    3, VI |        sami, Starościna, Teresa, Szarmancki ~~STAROŚCINA~C'est une chose
57    3, VI |       ściskam kochanego zięcia.~ SZARMANCKI~Pełen radości, pełen czułego
58    3, VI |      znajduje!~Fi donc, Monsieuŕ Szarmancki! Wstyd mię za waćpana.~
59    3, VI |       nie chce waćpana za męża.~ SZARMANCKI~Z wstrętem walczyć nie można;
60    3, VI |       lub stracisz go z życiem.~ SZARMANCKI~oddając portret~Weź go,