Akt, Scena

 1 Prze      |  zachęcenie, nie zaś jak zasłużoną już nadgrodę.~
 2    1, I   |           niech się trochę krząta.~Już to będzie podobno godzina
 3    1, I   |         dopiero, jak postrzegł, że już wszyscy spali,~Ze świece
 4    1, I   |     różnica od nieboszczkiej żony!~Już teraz takich nie ma: to,
 5    1, I   |      trochę przywiązana,~Znasz mię już ód lat kilku; jestem państwu
 6    1, I   |             jeźli do mej ręki masz już prawo.~Oglądając się~Państwo
 7    1, I   |            Państwo nadchodzi, czas już pośpieszyć się z kawą,~Bądź
 8    1, II  |          zgodzą się, jak się każdy już zmorduje.~Bo zwyczajnie
 9    1, II  |           Jakżem szczęśliwa! dawno już po nim tęsknimy.~ PODKOMORZY~
10    1, II  |            księgach, nad który, mi już oczy straciłeś.~Ja, co nigdy
11    1, II  |           trudny.~Czernić sejm ten już rzeczą stało się zwyczajną.~
12    1, II  | przewrotnym nie dawał~I w zaczętej już pracy nigdy nie ustawał.~
13    1, II  |    skłonności...~ STAROSTA~Znam je już, dobrodzieju~
14    1, 1   |         ciemny wigoniowy ~Oczy jej już mi słodzą niepomyślne łowy~
15    1, 1   |            całą.~Lecę przez pole i już wypadam na drogę,~Raptem
16    1, 1   |           zakładów.~Ach! gdybym tu już serca nie uwięził mego,~
17    1, VII | Przynajmniej długi człeka nie będą już trapić.~słychać hałas za
18    1, VIII|          gorączki, lepiej mieć się już zaczyna.~ STAROSTA~cicho
19    1, VIII|      Teresa z daleka za nim patrzy~Już mostek na rzece~Minął; ach,
20    1, VIII|       Minął; ach, jak się śpieszy! już wjeżdża w ulicę.~ PODKOMORZYNA~
21    1, VIII|            PODKOMORZYNA~z radością~Już wjeżdża w bramę, bieżmy
22    1, IX  |            że ciebie oglądam!~Nie, już na świecie więcej... niczego
23    1, IX  |       wesela.~Że w synu moim widzę już obywatela,~Że los wam dla
24    1, IX  |           ją ratować.~Mnie staremu już głowę opędził wiek siwy,~
25    1, IX  |            klęskom, legnę spokojny już w grobie;~Gdy zostawię ojczyznę
26    1, IX  |           cnoty.~ STAROSTA~No, czy już się skończyły te wszystkie
27    1, IX  |            waćpanu; no cóż? ustały już przecie~Mądre prace waćpanów,
28    1, IX  |              STAROSTA~Jam wszystko już przewidział z samego początku;~
29    1, IX  |    PODKOMORZYNA~patrząc na zegarek~Już się też obiadowa przybliża
30    1, IX  |    przybliża godzina,~Może, że też już wstała z łóżka Starościna.~
31    2, I   |          Przybył na koniec; godzin już kilka upływa,~Jak w radości,
32    2, IV  |          ich zwyczaje.~Prawdziwie, już nie mogłem w ojczyźnie usiedzieć:~
33    2, IV  |            panna,~Prawie chcąc mię już gwałcić; no i cóż mam rubli~
34    2, IV  |        gwałcić; no i cóż mam rubli~Już z biedy na małżonka trzeba
35    2, V   |             tych skrupułów czas by już postradać.~Krzyczy~Portret
36    2, V   |           włosów i przypatruje się~Już zapomniałem, czyje te włosów
37    2, V   |            niewolników liczy~Pewna już ciebie, innej wraz szuka
38    2, VI  |         wyjść, bo to taka turniura już wasza,~Gotoweś się i na
39    2, VII |      płaczcie, alcyjony!~Szambelan już nie żyje, Szambelan zgubiony!~
40    2, VII |       spostrzegł i uchylił głowy! ~Już był biegu swojego dopełniał
41    2, VII |          stangryt z krwie obciera,~Już nie żył; taka była srogich
42    2, VII |      płaczcie, alcyjony!~Szambelan już nie żyje, Szambelan zgubiony!~
43    2, VII |           nim pomówić; waćpan bądź już zapewniony,~Ze koniec położymy
44    2, VII |        czułej jego męce,~Że Teresa już jego.~ SZARMANCKI~W waćpani
45    2, IX  |        Przyznam się, wolę tego, co już jest swym panem:~Nie będę
46    3, IV  |     Karmiła ją nadzieja, dziś i ta już znika.~ PODKOMORZYNA~Mój
47    3, IV  |        serce mi przenika;~Starosta już Teresę innemu oddaje,~Całe
48    3, V   |           o polityce nie chciałbym już gadać.~ STATOSTA~Wszak,
49    3, V   |            dziś przyszło z poczty, już zgadłem we wtorek~Postrzegając
50    3, V   |             Mój żal i moją rozpacz już mu odkryć muszę.~ PODKOMORZYNA~
51    3, V   |         pozszywał.~Ze śmiechem~No, już się potem więcej nigdy nie
52    3, VI  |      zważać na te ceregiele!~Rzecz już raz ułożona dziś się nie
53    3, VI  |            kończyć pragnie, indult już w kieszeni.~Ksiądz kanonik
54    3, VI  |         Szarmanckiego~No, zawczasu już ściskam kochanego zięcia.~
55    3, VI  |           temu.~Proszę cię; chciej już oddać córkę Waleremu.~ STAROSTA~
56    3, VI  |      Waleremu.~ STAROSTA~I Waćpani już także? to jakaś choroba!~
57    3, VII |            gdy panicz pannę Teresę już bierze,~Niechaj nam państwo
58    3, VII |         Chcę i, proszę pani,~Ja go już dawno lubię~ PODKOMORZY~