Akt, Scena

 1 Osob      |     GADULSKI, koligat Podkomorzyny~STAROŚCINA, żona jego z powtórnego
 2 Docz      |          są Szarmancki, Starosta i Starościna nie znajdują się zupełnie
 3    1, III |       Dziwić się nie należy, jeżli Starościna~Nie rozumie po polsku, nie
 4    1, VIII|        chwała Bogu, przecież nasza Starościna~Nie ma gorączki, lepiej
 5    1, IX  |          że też już wstała z łóżka Starościna.~ STAROSTA~U stołu będziem
 6    2, VI  |                SCENA VI~Ciż sami i Starościna~~STAROŚCINA ~w dezabilu
 7    2, VI  |          VI~Ciż sami i Starościna~~STAROŚCINA ~w dezabilu i z miną omdlewającą~
 8    2, VII |            SCENA VII ~Szarmancki i Starościna ~~STAROŚCINA~Quel ton! po
 9    2, VII |          Szarmancki i Starościna ~~STAROŚCINA~Quel ton! po cóż tak krzyczał
10    2, VII |            być ze mną zazdrośnym.~ STAROŚCINA~C'est assez drôle prawdziwie;
11    2, VII |             tego rozrzewnienia...~ STAROŚCINA~Tych łez słodkich, tych
12    2, VII |          całą chrapie jak zabity.~ STAROŚCINA~Ach! bo mu serca ogień nie
13    2, VII |         się prawdziwie rozpłaczę.~ STAROŚCINA~Comme vous etes bon, honnete,
14    2, VII |     waćpani; ustawnieś stroskana.~ STAROŚCINA~Twarz waćpana otwarta, dyskrecja
15    2, VII |    rozpacze! o dniu nader smutny!~ STAROŚCINA~Nie wiesz jeszcze, przez
16    2, VII |              Zgon jego ja głoszę.~ STAROŚCINA~Jak to czule pisano... O,
17    2, VII |            nieszczęsny przypadek.~ STAROŚCINA~Ach, czemuś go nie przestrzegł,
18    2, VII |        Smutny będę przez tydzień.~ STAROŚCINA~Ja zaś całe życie~W plentach
19    2, VII |      dozwoliły serca tak dobrane?~ STAROŚCINA~Tą śmiercią omylona w najtkliwszym
20    2, VII | Starościanka nie idzie jej torem!~ STAROŚCINA~Jakże panna Teresa waćpana
21    2, VII |           ją także pono bałamuci.~ STAROŚCINA~Bądź waćpan pewien, że się
22    2, VII |            czytać wolumina prawa.~ STAROŚCINA~Zanudziłby ją na śmierć.
23    2, VII |           mógł rozkosz niepojętę!~ STAROŚCINA~Ach, wszak to słowa z Nowej
24    2, VIII|                         SCENA VIII~STAROŚCINA~sama~O ciel! to będzie za
25    2, IX  |                SCENA IX~Starosta i Starościna~~STAROSTA~Cóż się waćpani
26    2, IX  |          chore,~Skądże te krzyki?~ STAROSCINA~Mon coeur, źle się trochę
27    2, IX  |          im głowy dymy romansowe.~ STAROŚCINA~płacze~Chcieć waćpanu dogodzić
28    2, IX  |    rozerwać, siedzisz sama jedna.~ STAROŚCINA~Lubię sobie przez okno patrzeć
29    2, IX  |         jegomość fortuny dorabia.~ STAROŚCINA~Votre argent Szarmanckiego
30    2, IX  |        przykrzyć się nie będzie?.~ STAROŚCINA~Jamais!on sobie w małej
31    2, IX  |            to on posagu nie żąda?~ STAROŚCINA~Parole d'honneur! wcale
32    2, IX  |          myślić nawet o fryjorze.~ STAROŚCINA~Mon coeur! jesteś podobno
33    2, IX  |            mój ty kochany aniele!~ STAROŚCINA~Oto przeciw kabanki, coś
34    2, IX  |          tysiące płaci mi arendy ~ STAROŚCINA~Eh! Vous me sacrifierez
35    2, IX  |           kwiaty i robić kaskady!~ STAROŚCINA~Toujours je vois en vous
36    2, IX  |         Zydem,~Może się to ułoży.~ STAROSCINA~To dla mnie jest wstydem,~
37    3, VI  |                 SCENA VI~Ciż sami, Starościna, Teresa, Szarmancki ~~STAROŚCINA~
38    3, VI  |   Starościna, Teresa, Szarmancki ~~STAROŚCINA~C'est une chose bien affreuse,
39    3, VI  |      oczywiście na majątek godzi.~ STAROŚCINA~O ciel! quelle bassesse! !
40    3, VI  |           inną szczęśliwą uczyni.~ STAROŚCINA~S'il a le coeur sensible ,
41    3, VI  |           się dłużej nie odwleka.~ STAROŚCINA~Mon ange, j'étais contraire
42    3, VI  |            moje zaledwie pojmuję.~ STAROŚCINA~Prawdziwie, że mię widok
43    3, VII |      gosposią wytnie się mazurka.~ STAROŚCINA~Vraiment, mnie się nie bardzo
44    3, VII |    STAROSTA~Ale czemuż tak późno?~ STAROŚCINA~Nie jest to w mej sile,~