Akt, Scena

 1 Docz     |    umysły nieuprzedzone niechaj mię sądzą, przez wzgląd na dobre
 2 Prze     |   dobrocią i łaskawością, które mię do łez rozrzewniły; przepuściwszy
 3 Prze     |        tego żadne nie odstręczą mię prześladowania. Wiele mi
 4    1, I  |      Wczoraj na schodach chciał mię gwałtem pocałować;~Jam się
 5    1, I  |     włosy chwyciła,~Lecz śmiech mię jeszcze bierze: uciekł przelękniony,~
 6    1, I  |       trochę przywiązana,~Znasz mię już ód lat kilku; jestem
 7    1, I  |       należycie;~Lecz jakiż los mię czekał, jakie smutne życie,~
 8    1, II |   nieprzytomności jego cieszyły mię wieści,~Że się wśród tych
 9    1, V  |         za udręczenie!~Wszystko mię zdradza; niech kto imię
10    1, 1  |       bądź moim powolną,~Chciej mię słuchać! Na silne przysięgam
11    1, VII|        niby pożegnanie.~Ale jak mię to gniewa takie udawanie!~
12    1, VII|         pomyślnie idzie: Teresa mię kocha,~Ojciec mię życzy,
13    1, VII|        Teresa mię kocha,~Ojciec mię życzy, całkiem za mną jest
14    2, II |        niczym się nie zraża,~Ty mię kochasz, to dosyć. W układach
15    2, II |          że zbiorów, jego żądza mię unosi.~Jak się myli, jak
16    2, II |     Tereso! dobroć twoja do łez mię rozrzewnia.~ TERESA~Bądź
17    2, IV |         roku zdało mu się oddać mię do gabinetu ,~Porzuciłem:
18    2, IV |        zajmował?~ SZARMANCKI~To mię też zamieszanie z Francji
19    2, IV |         co się z nimi stało,~Bo mię wszystkie ich czyny obchodziły
20    2, IV |  mieście dobrego porządku .~Tak mię to rozgniewało, żem się
21    2, IV |   Pamiętam dnia jednego, śmiech mię bierze pusty,~Angielczyk
22    2, IV | przyjaźń z którąś waćpan raczył mię uprzedzić,~Jeżeli mi p wala
23    2, IV |         się panna,~Prawie chcąc mię już gwałcić; no i cóż mam
24    2, V  |        i czułej urazie!~Uspokój mię! wszak widzisz moją zapalczywość!~
25    2, VII|  chociaż ten przypadek nie tyka mię z bliska,~Smutny będę przez
26    2, VII|        przyczyniły razy,~Łącząc mię malgre moi z dziwacznym
27    2, VII|     znajduje?~ SZARMANCKI~Kocha mię, ale tego nie dość pokazuje,~
28    2, IX |         się trochę czuję,~Głowa mię boli, jakiś frisson  mię
29    2, IX |        mię boli, jakiś frisson  mię przejmuje.~ STAROSTA~Jaki
30    3, III|         żal w sercu moim, który mię przenikał, ~Niespokojny,
31    3, V  |    starość chciałbyś może uczyć mię tej sztuki, ~Jakże się;
32    3, VI |      Monsieuŕ Szarmancki! Wstyd mię za waćpana.~ STAROSTA~do
33    3, VI |      mogę być szczęśliwą.~Oddaj mię jemu... albo, rozpaczą przejęta,~
34    3, VI |       STAROŚCINA~Prawdziwie, że mię widok ich attandrysuje.~
35    3, VII|        Ja Agatkę lubię~I Agatka mię lubi.~ PODKOMORZY~Cóż dalej,