Akt, Scena

 1    1, II |      bracia ustąpili -~Powiedzże waćpan teraz, że uparty traci.~
 2    1, II |          ukrzywdził braci.~Także waćpan takiego dopuściłeś działu?~
 3    1, III|     serdecznie się śmiałem~Jakże waćpan, co sprzyjasz tak każdej
 4    1, III|          znów niekontenci?~Wiesz waćpan, co to było za naszej pamięci!~
 5    1, III|         psuje.~ STAROSTA~Mówiłeś waćpan niby na obydwie strony,~
 6    1, III|       PODKOMORZY~A ja mówię, żeś waćpan przyjacielem mody.~ STAROSTA~
 7    1, III|          można zamknąć oczy~Zważ Waćpan, jak nie miało ulgnąć me
 8    1, 1  |      rosą niebios wonną.~ TERESA~Waćpan, widzę, koniecznie, chcesz
 9    2, IV |      Może, że nie te były, kędyś waćpan bywał.~ SZARMANCKI~Wtenczas
10    2, IV |     widzę.~Jak długo odwiedzałeś waćpan cudze kraje?~ SZARMANCKI~
11    2, IV |        Warszawą.~ WALERY~Toś się waćpan podówczas w Paryżu znajdował?~
12    2, IV |    rozsądnego godny.~Pewnieś się waćpan starał widzieć i być wszędy,~
13    2, IV |      WALERY~Ta przyjaźń z którąś waćpan raczył mię uprzedzić,~Jeżeli
14    2, IV |           WALERY~Daję wiarę, żeś waćpan był bardzo szczęśliwy;~Proszę,
15    2, V  |     cholewu.~ SZARMANCKI~Zważaj, waćpan, proszę:~Patrzyć na te zdobycze,
16    2, V  |          Przynajmniej nie chciej waćpan imion ich powiadać.~ SZARMANCKI~
17    2, V  |       też potym?~ WALERY~Schowaj waćpan i listy, i te upominki.~
18    2, V  |        działo.~ WALERY~z grozą~I waćpan z tak haniebnym zdaniem
19    2, V  |      Zbyt surową naukę chcesz mi waćpan dawać.~Ale najlepiej rzeczy
20    2, V  |         ja z niegodziwością,~Czy waćpan z swą dyskrecją, swą delikatnością?~
21    2, VI |      który w pomieszaniu~Cóż to? Waćpan wyrabiasz tak okropne krzyki?~
22    2, VII|       bałamuci.~ STAROŚCINA~Bądź waćpan pewien, że się konkurencja
23    2, VII| uprzykrzony,~Chcę z nim pomówić; waćpan bądź już zapewniony,~Ze
24    3, V  |         mój legislatorek?~Cóż tu waćpan przede mną ustawicznie zmykasz,~
25    3, V  |       byłoż to tak dobrze? I cóż waćpan na to?~ PODKOMORZY~Mówić
26    3, V  |      mieli?~ PODKOMORZY~Ani mnie waćpan wstydzisz, ani też zasmucasz,~
27    3, V  |    przestając na małym.~Racz się waćpan dobrodziej prośbom mym nakłonić,~
28    3, VI |          się to dzieje!~To takie waćpan sobie powziąłeś nadzieje,~
29    3, VI |       posagu, majątku;~Zapisz go waćpan, komu zdawać mu się będzie;~
30    3, VI |          Z tej strony chciej swą waćpan uspokoić trwogę.~Ujrzysz
31    3, VI |         dzięki.~ STAROSTA~Porzuć Waćpan te wszystkie wzdychania
32    3, VI |         ż sam ich uczyć będę;~Bo Waćpan, jakbyś zaczął dawać im
33    3, VII|         ich uwolnienie?~To tylko waćpan robisz dla drugich zgorszenie.~