SCENA VIII
STAROŚCINA
sama

O ciel! to będzie za mąż wyśmienity!
Je suis fiére de mon choix i wielbię niebiosy.
Zaraz mu Starościanka musi dać swe włosy:
W czułych tandresach słodkie te serca daniny
Więcej są warte niż te głupie zaręczyny.
Po chwili zamyślenia
Ils sont passés pour moi te chwile miłośne.
Zostały się cyprysy i ciernie nieznośne!
Dni moje pełne smutku i pełne żałoby.
Z tobą ja, Jungu, mieszkać będę między groby.
Dobywa "Nocy" Junga i czyta, przerywa czytanie i woła
O Jungu, twoja córka, twa córka kochana
Nigdy nie była warta mego Szambelana!