Part
1 Kwiaty| godzinie~Zimowy dzionek w skąpych blaskach ginie~I
2 Kwiaty| smutniej mierzchnące z daleka~W zmrok się perłowy niebo
3 Kwiaty| drzewa,~Iskrzące szrony w śnieżny pył rozwiewa;~O
4 Kwiaty| strachem bladnie;~Kiedy w komnacie, gdzie po zmierzchłej
5 Kwiaty| goni?~Za kim z nałogu czy w serca potrzebie~Ku drzwiom
6 Kwiaty| Zda się - że wtedy ona w niebo wzlata~Albo też niebo
7 Kwiaty| nią nędzy nie ukryć się w tłumie.~Każdej łzy skrytej
8 Kwiaty| Młoda, całym sercem młoda,~W białej sukience, z przepaską
9 Kwiaty| i lica jej kwitną,~Niebo w jej oczach, na czole pogoda.~
10 Kwiaty| wiatrach jaskółka przyleci,~Aż w śnieżnych szronu pieluchach,
11 Kwiaty| błędnych gwarne rzesze~Padną w bór głuchy, osiędą na strzesze,~
12 Kwiaty| rozmłodni,~Może ty, dziewczę, w mogile twej, może~Westchniesz
13 Kwiaty| I po raz pierwszy zimno w twoim grobie.~ ~Tylko że
14 Kwiaty| zazdrości...~Bo wieczna wiosna w krainie młodości~I wieczna
15 Kwiaty| młodości~I wieczna młodość w promieni krainie.~ ~Więc
16 Kwiaty| żegnaj, dziewczę, żegnaj w czas daleki!~Jeśliś na drugim
17 Kwiaty| POMPILIUSZ~ ~Pompiliusz, w którymś romansie podobno,~
18 Kwiaty| zakończyć tom czwarty.~ ~W miejscu tym w książce przypada
19 Kwiaty| czwarty.~ ~W miejscu tym w książce przypada okładka,~
20 Kwiaty| śmierć nie pokona.~ ~Bo aż i w zgonie (któż się nie zaduma?~
21 Kwiaty| PORAŻKA WARUSA~ ~W Hercyńskich borach, w cztery
22 Kwiaty| W Hercyńskich borach, w cztery świata strony,~Trzask
23 Kwiaty| siatką pajęczą. -~Warus w pierś sobie wepchnął miecz
24 Kwiaty| jej nie miał, do licha.~ ~W oczach mu męty i w głowie
25 Kwiaty| licha.~ ~W oczach mu męty i w głowie mu męty,~Tu i tam
26 Kwiaty| czarowna, kochaj mnie! Na Boga!~W sercu mym pusty dziś harem.~
27 Kwiaty| Już nie przepadniesz ty w mnóstwie.~Usta twe, oczy,
28 Kwiaty| sploty, pierś twą białą -~Ja w tobie wszystko ubóstwię.~ ~
29 Kwiaty| uśmiechać się zaczną.~Rząd się w nich pereł jasnym blaskiem
30 Kwiaty| brew się toczy,~Jedwabna w giętki łuk smuga.~ ~W licach
31 Kwiaty| Jedwabna w giętki łuk smuga.~ ~W licach twych - wiosna. Wzrok
32 Kwiaty| niby ciemna fala,~Włos w bujne sploty się zwija.~ ~
33 Kwiaty| kwiatu woń, gdy rosy~Krople w kielichu swym skupi...~Cóż,
34 Kwiaty| Zwątpienie cierniem utkwiłaś mi w łono...~Bodajś przepadła!
35 Kwiaty| jemu luby.~ ~A chłopiec, by w szczęściu nie zaszła mu
36 Kwiaty| kwieciem odżył całowanem,~Zmarł w noc - i jaśminem odkwitnął
37 Kwiaty| rozkoszy umiera co chwila.~ ~Bo w kwiat, bo w wybrany, co
38 Kwiaty| chwila.~ ~Bo w kwiat, bo w wybrany, co blask z wonią
39 Kwiaty| ENDYMION~ ~Gdzieś, gdzieś w lasów głębi, wśród ciszy
40 Kwiaty| liście,~Niby wód strumienie~W harmoniczne drżenie~Zdrój
41 Kwiaty| pieszczot wpatrzy mu się w lica.~ ~I pierś swą przyciska
42 Kwiaty| Tak nocy królowej czas w błysk się przemyka,~Tak
43 Kwiaty| szczęśliwych - samotnie, choć w tłumie,~Czyż w kwiecie -
44 Kwiaty| samotnie, choć w tłumie,~Czyż w kwiecie - woń tkliwa?~Czyż
45 Kwiaty| woń tkliwa?~Czyż blask w cień się skrywa?~Czyż wstyd
46 Kwiaty| tylko - gdy, głucho warcząc w trzask pioruna,~Na niebo
47 Kwiaty| myśl wpadnie~Księgę, tak w mądrość bogatą,~Że jej sam
48 Kwiaty| cudowny lekarz.~A tamten ważył w swej głowie:~ ~- Przyjdzie
49 Kwiaty| jednak sobie,~Że czyn twój w dziejach zaginie.~ ~Iżem
50 Kwiaty| z nagła się stało,~Że w ściętej głowie właśnie były
51 Kwiaty| całą.~ ~Wraz do cesarza w tym wątpliwym celu~Pobiegł
52 Kwiaty| najstarszy,~Była zaś taka, w słowach niezbyt wielu,~Treść
53 Kwiaty| że już należycie~Pycha w nim wszelka osłabła;~Zresztą
54 Kwiaty| czekając dalej,~Mandaryn mądry w swą drogę.~Ilu zaś było,
55 Kwiaty| Lecz mnóstwo ludzi może żyć w ten sposób...~Ja pierwszy
56 Kwiaty| To wiewnych dziew grono, w wieczornej krąg zorzy,~Dłoń
57 Kwiaty| wieczornej krąg zorzy,~Dłoń w dłoni, na smugach zawodzi
58 Kwiaty| smugach zawodzi pląs hoży,~W ich rąbkach z mgły białej
59 Kwiaty| ich rąbkach z mgły białej w łzy rosa się mieni,~Ich
60 Kwiaty| Że wstrzymał się strumień w swym biegu na łące~I wiatr
61 Kwiaty| Co błądzić gdzieś tobie w noc ciemną, w bezdroży.~
62 Kwiaty| gdzieś tobie w noc ciemną, w bezdroży.~Zsiądź z konia,
63 Kwiaty| zsiądź z konia, chodź z nami w pląs hoży. -~Koń parska
64 Kwiaty| Koń parska i dębem wrył w ziemię podkowy,~I próżno
65 Kwiaty| Zdębiały włos mając - ostrwiami w bok kole.~Świat boży mu
66 Kwiaty| bok kole.~Świat boży mu w oczach to mierzchnie, to
67 Kwiaty| śpiew nęci-~Chodź z nami w pląs hoży. Gdy tańczyć przestaniem,~
68 Kwiaty| wianiem~Rozkosznie jest bujać w sennej niepamięci.~Szumiący
69 Kwiaty| Czy chcesz mieć pas złoty w tęczowe odmiany?~Lub, jeśli
70 Kwiaty| jeśli walk krwawych tkwi w tobie ochota,~Miecz wodza
71 Kwiaty| Lub oszczep z gór siedmiu, w trzech zdrojach nurzany?~
72 Kwiaty| kamieni,~I szaty barw tylu, w ile blask się mieni:~Szkarłatne -
73 Kwiaty| się mieni:~Szkarłatne - w jutrzenki nurzane kąpieli,~
74 Kwiaty| drogi. -~Koń jęknął, aż w trzewiach poczuwszy ostrogi,~
75 Kwiaty| cały,~Bo gdybyśmy ciebie w pląs były porwały,~Łaskotan
76 Kwiaty| rzadko zdarza,~Tańcując w weselnej sali.~ ~- Powiedz
77 Kwiaty| sali.~ ~- Powiedz mi, luba, w czym twych łez przyczyna?~
78 Kwiaty| jednego za wiele,~Bom wesół w duszy, a serce mię boli~
79 Kwiaty| marzyliśmy, wśród wonnej zieleni,~W chatce gdzieś z dala żyć
80 Kwiaty| ciebie ja zginę -~Jeśli ci w sercu litości choć trocha,~
81 Kwiaty| Powiedz, przez Boga, bo w głowę zachodzę,~Trzy nocy
82 Kwiaty| nimf tylko - wszystkie są w rozpaczy,~W łzach mokrych,
83 Kwiaty| wszystkie są w rozpaczy,~W łzach mokrych, w brudnej
84 Kwiaty| rozpaczy,~W łzach mokrych, w brudnej żałobie,~Bo Narcyz
85 Kwiaty| raczy,~Tylko się kocha sam w sobie.~ ~I jak się począł
86 Kwiaty| Razu jednego spostrzegł się w zwierciadle~Nie już człowiekiem,
87 Kwiaty| był niż głazem -~Ja bo, w podobnej potrzebie,~Mógłbym
88 Kwiaty| potrzebie,~Mógłbym się kochać w wszystkich nimfach razem,~
89 Kwiaty| Jak rozpryśnięta tęcza w ranek letni~W łzach świeżej
90 Kwiaty| rozpryśnięta tęcza w ranek letni~W łzach świeżej rosy odkwita -~
91 Kwiaty| odświeża pieśń pastuszej fletni~W milczących gęszczach odbita -~ ~
92 Kwiaty| złudzeń budowa wspaniała~W łzach mych promieni dla
93 Kwiaty| przebrzmiała,~Drugim się w piersi mej budzi.~ ~Jako
94 Kwiaty| Gdy się od stada odbije,~W cierń niegościnny uwikła
95 Kwiaty| się owca,~Nie chcąc iść w ślady niczyje -~ ~Miałem
96 Kwiaty| bystrą stoi dziewczyna,~W przeświatlą kosę wianuszek
97 Kwiaty| spod stopy~I wpada biedna w szklanne zatopy.~ ~Szukał
98 Kwiaty| drużbów gromadą,~Skrzypiąc w skrzypiec, pieją i jadą.~ ~
99 Kwiaty| skrzypiec, pieją i jadą.~ ~A w tem rybacy ciągną po wodzie~
100 Kwiaty| Z przemocą wielką ciężar w niewodzie,~W ciężkim niewodzie
101 Kwiaty| wielką ciężar w niewodzie,~W ciężkim niewodzie zwłoki
102 Kwiaty| dziewczęce~Z wianuszkiem ślubnym, w białej sukience.~ ~Chłopiec
103 Kwiaty| zaćmią oczy,~Wtem pojrzy w niebios błękitne jaśnie,~
104 Kwiaty| niebios błękitne jaśnie,~Wtem w białe dłonie smutnie zaklaśnie:~ ~-
105 Kwiaty| Serduszko z lukrem kupię ci w straganie,~Które kosztuje
106 Kwiaty| blada.~ ~I właśnie może w chwili, gdy wypadła~Po pracy
107 Kwiaty| pożegnalnymi wszedł słowy,~W pasie błękitną wstążkę,
108 Kwiaty| Albo nie będę niczyja. -~ ~W świat mię iść pchnęło. Wtem -
109 Kwiaty| pchnęło. Wtem - nagle zmiana,~W powrót mię pędzi myśl tkliwa.~
110 Kwiaty| dziewczyna moja wybrana~W chłodnej trumience spoczywa.~ ~
111 Kwiaty| chłodnej trumience spoczywa.~ ~W sukience białej, jak mieć
112 Kwiaty| białej, jak mieć ją chciałem,~W przepasce z modrych wstążeczek;~
113 Kwiaty| przepasce z modrych wstążeczek;~W światłych jej włosach, nad
114 Kwiaty| na jej piersi dziewczęcej~W krzyż obie rączki łabędzie:~-
115 Kwiaty| jam jest chory - czyliż są w tym dziwa?~Gdy umrę, zdrowym
116 Kwiaty| idę, co i wstaję rano -~W tym moja choroba cała;~Cztery
117 Kwiaty| uzdrowi.~ ~Wiem, że gdy ciepło w sercu mym przygaśnie,~Przyjdzie
118 Melod | płacze. On ich dał. Niech w niebie~Płaczą nad nimi anieli.~ ~
119 Melod | dłoni~Ofiarę wielką spełnia w świętej ciszy.~Święte milczenie
120 Melod | słońca.~ ~Tam - czy widzicie w oddali~Milczące tłumy, którym
121 Melod | Rozkołysanych tłum fali~Kiedy w łagodne gra chwianie,~Póki
122 Melod | Powolnym ruchem, trumny w wieńcach z cierni~Płyną
123 Melod | poznajecie~Tę wdowią postać w mgle z tęczy?~Ma w piersiach
124 Melod | postać w mgle z tęczy?~Ma w piersiach nóż - a nie jęczy,~
125 Melod | nóż - a nie jęczy,~Ma ręce w pętach - a przecie~Jedną
126 Melod | Oprawców twarze przykłoni~W ciemne dumania.~ ~* * *~-
127 Melod | sztandar krzywdę niosąc, w ziemi nędzy~Przyszliście
128 Melod | rozbić namioty -~Zabierzcie w zamian wzgardę i co prędzej~
129 Melod | wzgardę i co prędzej~Odejdźcie w ziemię sromoty.~ ~Inaczej
130 Melod | zawstydził się niemy...~Powiedz - w rachunku wszak nam się policzy:~
131 Melod | wiatr, co czarne słowa ~W ćmiący blask rozżarzy - ~
132 Melod | rozżarzy - ~Wtedy będzie w bój gotowa ~Ciemna czerń
133 Melod | testament więźnia, który ~Gdzieś w kopalniach gnije. ~Tę ostatnią
134 Melod | waży? ~Cicho! - właśnie w pomoc wzięto ~Ciemną czerń
135 Melod | czerń węglarzy. ~ ~Ręka w rękę! ciemne kruki! ~Czerni
136 Melod | Bóg nam zdarzy, ~Że wnet w pełną pierś hukniemy ~Grzmiący
137 Melod | zabawi.~ ~Nie było ładu w życiu mojem całem,~Zawierzcie
138 Melod | Musiał Mahomet pójść do niej.~W przeddzień operacji~[dopisek
139 Melod | topieli~Bądź im, Polsko, w wolność żyzną,~Ci, co umrzeć
140 Melod | pęka:~- Idźcie - mówią - w Imię Boże!~Pierzchnął płacz
141 Melod | na wiatru fali,~Wkrótce w uszach kule gwizną.~Ci,
142 Melod | rady zbawią czyje;~Człek ni w ziemię wrósł kamieniem,~
143 Melod | grobu wstanie,~Nam się stopy w grób poślizną,~Ci, co wierzą
144 Melod | poślizną,~Ci, co wierzą w Zmartwychwstanie,~Pozdrawiają
145 Melod | Jakaż to dziwna bestyja!~W ogniu się gnieździ, ogniem
146 Melod | popija -~ ~Ogień jej włazi w usta, w oczy, w uszy,~Ogniem
147 Melod | Ogień jej włazi w usta, w oczy, w uszy,~Ogniem się
148 Melod | jej włazi w usta, w oczy, w uszy,~Ogniem się smuci i
149 Melod | smuci i śmieje,~Ogień ma w sercu, w szpiku kości, w
150 Melod | śmieje,~Ogień ma w sercu, w szpiku kości, w duszy,~W
151 Melod | w sercu, w szpiku kości, w duszy,~W ogniu jej łzy i
152 Melod | w szpiku kości, w duszy,~W ogniu jej łzy i nadzieje.~ ~
153 Melod | zewsząd skwarno...~Słuchaj - w Syberii lodowej~Zbawienne
154 Melod | ZAPŁATA PO PRACY~ ~Idziemy. W oczach świat się przemyka -~
155 Melod | Idziemy. Sowa huczy w oddali -~W poprzek po piaskach
156 Melod | Idziemy. Sowa huczy w oddali -~W poprzek po piaskach strugi
157 Melod | Pić! pić - wołamy - a w gardle pali.,~- Dalekoż
158 Melod | dalej. Tam znów pies wyje -~W poprzek krew wrzącą wylała
159 Melod | Chryste? -~- Wiatr was rodzimy w sen ukołysze -~Spowiją w
160 Melod | w sen ukołysze -~Spowiją w całun tumany mgliste. -~ ~-
161 Melod | i wolność chodzą zawsze w parze~Wśród lada drzew w
162 Melod | w parze~Wśród lada drzew w każdej chwili.~ ~Kto się
163 Melod | wszędzie!~ ~Gdzie wiatr? - on w piasek wgrzebał się po szyję.~
164 Melod | szyję.~Gdzie księżyc? - w chmurach się chowa...~W
165 Melod | w chmurach się chowa...~W to graj! precz światło!
166 Melod | cisza grobowa!~ ~Trzeszczą w nich stawy i kości grzechoczą,~
167 Melod | się sypie,~Żwir zgrzyta w płucach, a jednak ochoczo~
168 Melod | Tańcują sobie na stypie.~ ~W oczach ich nie ma źrzenic,
169 Melod | oczach ich nie ma źrzenic, a w ich szczęce~Jest zębów także
170 Melod | Tańcujcie, czortowscy słudzy! -~W lipcu 1867 r.~z okoliczności
171 1 | OSOBNA~ ~Niechaj was Bóg w swej łasce chowa,~Którzy
172 1 | rymy czytać macie -~Bo tam, w spłowiałej z szychu szacie,~
173 1 | z szychu szacie,~Strojna w blaszanych dzwonków słowa,~
174 1 | miły bracie. -~ ~To, że w nich błyski prawd migocą,~
175 1 | Bo ten, co niby miał je w głowie,~Śmiał się i płakał
176 1 | Ze wszystkich tych, co w jarzmie pługa~Orzą nie zawsze
177 1 | niespodzianie~Na przemiany w szary szlak i złoty -~Z
178 1 | wypłowiałe szlaki,~Które pójdą w kąt lub nawet w śmiecie.~
179 1 | Które pójdą w kąt lub nawet w śmiecie.~A gdy wiatr je
180 1 | 3~W pochodzie wpośród życia
181 1 | wpośród życia grudy,~Żeś, w kąt stawiając kij tułaczy,~
182 1 | cóż to znaczy!~Kto inny w dłoń swą wziął twe trudy~
183 1 | Przy arce dziejów, która w pochód kroczy,~Idź, jako
184 1 | myśl, z pozoru przeżyta,~W twej czystej piersi budzi
185 1 | prawdzie bacznie patrzy w oczy,~Zawsze z nich nową
186 1 | 13~ ~Wiatr wieje w oczy - ach! jak wieje!~W
187 1 | w oczy - ach! jak wieje!~W twarz gołoledzią ostrą pryska!~
188 1 | ojców krzepi słowo:~- My w męstwo duszę twą uzbrojem,~
189 1 | świat młody~Kolącą prawdę w oczy powie:~Z powagą waszą
190 1 | 30~ ~Pod górę, w znojach dźwigając życie,~
191 1 | najtkliwiej,~Na tym marmurze, w tej złoconej ramie,~Czy
192 1 | 118~~Lecimy w gwiazd kurzawę pchnięci,~
193 1 | myśl nam błędną bawi:~To w wieczność tonąć bez pamięci,~
194 1 | jakżeśmy ciekawi!~ ~A mamy w samych nas obszary,~Gdzie
195 1 | 148~ ~Gdy w dębie, przez wyroki boże,~
196 1 | poczyna~Pęd życiem silny - by, w swej porze,~Mógł, dla przyszłości
197 1 | to sprawdzę najprościej.~W przestrzeni bowiem, gdzie
198 1 | krańców wszechświata~Zawsze w jednakiej bywa odległości.~
199 1 | Lecz, gdy urodził się nie w porę,~To, choć w nim coś
200 1 | się nie w porę,~To, choć w nim coś jak światłem gore,~
201 1 | czyn ich tym uświęci:~Że w księgę spraw z milczenia
202 1 | tańczyć na tych, którzy~W koło was najotwarciej,~Gdy
203 1 | biedę, którą wstyd okrasza;~W podziemia kryjąc i w poddasza -~
204 1 | okrasza;~W podziemia kryjąc i w poddasza -~A są pod wami,
205 1 | 165~ ~Żywcem w trumnę ją wtłoczono -~Ona
206 1 | wtłoczono -~Ona pięścią bije w wieko.~- Leż spokojnie -
207 1 | wskrzeszoną,~Kół ci z drewna wbiją w łono.~Grób jest tuż - a
208 1 | a Bóg daleko. -~ ~Kół w nią wbito - cisza głucha.~
209 1 | jej lica!~Więc tłum wieko w dłoń pochwycą...~Wgnietli -
210 1 | przez szpary bucha...~- W imię Ojca! Syna! Ducha!~
211 1 | wgrzebali.~Chwilę - cicho. Wtem, w tej ciszy,~Zdjął strach
212 1 | towarzyszy.~- Co? Znów pięścią w wieko wali!~Chodźmy sobie
213 1 | 258~Gdy się w narodzie czyn rozstroi~Tak,
214 1 | lecz wczora -~To nawet w całej chwale swojej~Nie
215 1 | chwale swojej~Nie zbawi w grób idącej Troi~Męczeński
216 1 | owoc miewa,~Któremu, mową w raju znaną,~Szczep grzesznej
217 1 | Sok nazbyt świeży,~Który, w gąsiorków przelany szkliwa,~
218 1 | szczęśliwa~Dola nadbieży.~ ~Kiedy w piwnicznej, ciemnej komorze,~
219 1 | nieszczera~O dobro, przy którym w złej wierze~Sam z sobą człek
220 1 | pożytków przechera~Dopóty w swych szczęściach przebiera,~
221 1 | myśli choć po trosze~Coś w skarbonie tej zostanie,~
222 1 | skarbonie tej zostanie,~W którą wkładam przekonanie:~
223 1 | niebianie.~Więc jest nadziemska w tobie siła!~I ty byś w raj
224 1 | nadziemska w tobie siła!~I ty byś w raj nam świat zmieniła,~
225 1 | 347~ ~W krakowskim Rynku, w noc
226 1 | 347~ ~W krakowskim Rynku, w noc świetlaną~Skrwawione
227 1 | świetlaną~Skrwawione ciernie w serce wziąłem~Drżąc z bólu -
228 1 | Boleśni krążą aniołowie,~Gdzie w Rynku, ponad ludu mrowie,~
229 1 | jak dawniej brzmiały.~I w stronę jej chwalebnej strzały~
230 1 | chwalebnej strzały~Gołębie lecą w świat poranny,~A w stadzie
231 1 | lecą w świat poranny,~A w stadzie tym Najświętszej
232 1 | co niby, jak krew świeża,~W narodu serce wprost uderza?...~
233 1 | Nie. Milczy. Wparci w swe wezgłowie,~W kamiennej
234 1 | Wparci w swe wezgłowie,~W kamiennej ciszy śpią królowie~
235 1 | 406~ ~Zajrzyjmy też w tę starą kuchnię,~Gdzie,
236 1 | kuchnię,~Gdzie, niegdyś, w sposób niezbyt szparki,~
237 1 | z dala pleśnią cuchnie,~W kurzu, w pajęczych matniach,
238 1 | pleśnią cuchnie,~W kurzu, w pajęczych matniach, w próchnie,~
239 1 | kurzu, w pajęczych matniach, w próchnie,~Trzymano malowane
240 1 | malowane garnki.~ ~Pacykowane w barwie sinej -~Jak ledwie
241 1 | ścierpi czyje -~Z wonią, co w nos stęchlizną bije;~W nich
242 1 | co w nos stęchlizną bije;~W nich to, bez celu i przyczyny,~
243 1 | mydliny,~Godne jedynie iść w pomyje.~ ~Czybyście, spośród
244 1 | nie chcieli,~Nim wszystkie w czasów tych topieli~Będą
245 1 | nawet jako rzadkość, przecie~W osobliwości gabinecie~Uszłaby
246 1 | ścianę,~Czy nimi od was w łeb dostanę -~Ani im ujmy
247 1 | Dłoń, co łzy mu otrze,~W palcach ma pazury.~ ~Są
248 1 | ma pazury.~ ~Są też zęby w szczęce~Z niemą żądz oskomą,~
249 1 | wiadomo:~Żeś choć wpadł w zwierzęce,~Nie zaś w człecze
250 1 | wpadł w zwierzęce,~Nie zaś w człecze ręce -~Lupus lupo -
251 1 | Śmierć, z Bezlitością bladą w ścisłej zmowie,~Spraw swoich
252 1 | Jest sama jedna! Choć też w sposób rzadki~Miewa i ona
253 1 | naszej tu dolinie,~Dusza, w grzechowych wzięta pęt wiązadła,~
254 1 | niepozbycie~Czy tu, czy w dalsze jeszcze szedłszy
255 1 | jest ich liczba jako ćmy w przestworze,~Spełnionych
256 1 | Spełnionych Bóg wie gdzie i w jakiej porze -~W przedziemskim
257 1 | gdzie i w jakiej porze -~W przedziemskim jeszcze pobycie.~
258 1 | postrąca,~Samotna brzoza w blaskach miesiąca,~Szumiąc
259 1 | niebu troski swe żebracze,~W łzach rzewnych ulgę miewać
260 Wiersz| pretor czy retor może,~Tonąc w rozpuście, niezdolny czynu~
261 Wiersz| sprzęgną...~Ale, na Boga, wszak w głębi ludu~Jak na dnie morza
262 Wiersz| Mróz trzaskający skrzy się w blaskach zorzy?~Gdzie tylko
263 Wiersz| Chleba on nie daje,~Lecz się w nim carskie lęgną gronostaje -~
264 Wiersz| Lecz nie. Tam po to, w szpetnej swej obłudzie,~
265 Wiersz| Szli precz! - Więc nawet, w czarciej tej ustroni,~W
266 Wiersz| w czarciej tej ustroni,~W pomroki wiecznej samotniczym
267 Wiersz| straszne, Matka rozbolała,~W Wielki Piątek męki wycierpiała.~ ~
268 Wiersz| wycierpiała.~ ~Bierzcie w serca smutną moją sprawę,~
269 Wiersz| mię przyszły gody krwawe,~W Synu jednym radość miałam
270 Wiersz| ciężko, jak kobiecie~Widzieć w mękach jej wnętrzności dziecię!~
271 Wiersz| przemów do swej matki,~Niech w nim chociaż pociech mam
272 Wiersz| podstawiła łono;~Krew ran twoich w mym sieroctwie smutnem~Jakbym
273 Wiersz| Kiedy wołasz: - Pragnę! - W usta twoje~Brałbyś chłodne
274 Wiersz| Gdyś nade mną tak wysoko w górze.~ ~Gabryjelu, błogi
275 Wiersz| mego jedynaka,~Który cierpi w sposób na j zelżywszy,~Choć
276 Wiersz| Ach, już nie mam, ani w swej goryczy~Dusza moja
277 Wiersz| ciebie, Synu, coś mi z łona~W twarde krzyża wzięty jest
|