Part

 1 Kwiaty|       miał, do licha.~ ~W oczach mu męty i w głowie mu męty,~
 2 Kwiaty|        oczach mu męty i w głowie mu męty,~Tu i tam biega szalony.~-
 3 Kwiaty|     przewracając oczyma,~- Jakże mu mogę powrócić legiony,~Gdy
 4 Kwiaty|        by w szczęściu nie zaszła mu zmiana,~Śmierć sobie co
 5 Kwiaty|       staje się siny.~ ~I słodko mu więdnąć, gdy listki przechyla,~
 6 Kwiaty|         dziewczyny żałosnej~Były mu zmarłemu rosą wiecznej wiosny.~
 7 Kwiaty|           Ramiony białymi otacza mu szyję~I cisnąc do łona,~
 8 Kwiaty|        białymi obwije.~ ~I skroń mu, i usta całuje dziewica,~
 9 Kwiaty|          wśród pieszczot wpatrzy mu się w lica.~ ~I pierś swą
10 Kwiaty|     piersi młodziana,~Aż dreszcz mu rozkoszy~Po członkach rozproszy~
11 Kwiaty|           Pseu-grzmiang-tfu było mu miano)~Myślał lat wiele,
12 Kwiaty|        ziemi. -~ ~Gdy więc u nóg mu głowę kat ochoczy~Położył -
13 Kwiaty|         Zresztą wspaniale daruję mu życie -~Niech sobie idzie
14 Kwiaty| ostrwiami w bok kole.~Świat boży mu w oczach to mierzchnie,
15 Kwiaty|        co żywo skoczy,~Żal pierś mu ściśnie, łzy zaćmią oczy,~
16 Melod |           Inaczej lud ten, kiedy mu rozpłonie~Jutrzenka wielkiego
17   1   |         gore,~Niemniej przyznali mu współcześni:~Że z jego tchnień
18   1   |    szkliwa,~Czeka cierpliwie, aż mu szczęśliwa~Dola nadbieży.~ ~
19   1   |   wspomina słodsze,~Dłoń, co łzy mu otrze,~W palcach ma pazury.~ ~