Part

 1 Kwiaty|      uśmiechać się błogo~I głos ich słodki gdybyście słyszeli,~
 2 Kwiaty|    smugach zawodzi pląs hoży,~W ich rąbkach z mgły białej w
 3 Kwiaty|    białej w łzy rosa się mieni,~Ich ciała przezrocze z miesięcznych
 4 Kwiaty|        miesięcznych promieni.~ ~Ich oczy z gwiazd spadłych.
 5 Kwiaty|      spinają im szaty,~I tańcom ich wiewnym pieśń wtórzy tak
 6 Kwiaty|       się, mój bracie -~Nie mam ich, już je wyżyłem.~ ~Żyć,
 7 Kwiaty|        ma rady,~Aż chyba śmierć ich uzdrowi.~ ~Wiem, że gdy
 8 Melod |    swoje męczenniki grzebie?~On ich nie płacze. On ich dał.
 9 Melod |  grzebie?~On ich nie płacze. On ich dał. Niech w niebie~Płaczą
10 Melod |   przebaczy - ale dłonie,~Krwią ich zbroczone, spamięta...~ ~* * *~
11 Melod |     sobie na stypie.~ ~W oczach ich nie ma źrzenic, a w ich
12 Melod |         ich nie ma źrzenic, a w ich szczęce~Jest zębów także
13 Melod | Bezzębną rozwarła paszczę~I tym ich tańcem wielce się zachwyca,~
14   1   |    żalem zdjęci.~Tylko się czyn ich tym uświęci:~Że w księgę
15   1   |      was najotwarciej,~Gdy słów ich wstyd nie karci,~Z ulicy
16   1   |         szedłszy życie.~Bo jest ich liczba jako ćmy w przestworze,~