Part

 1 Kwiaty| młodość w promieni krainie.~ ~Więc żegnaj, dziewczę, żegnaj
 2 Kwiaty|     twarzyczka jej biała...~ ~Więc gdy jej pierś wzdętą ból
 3 Kwiaty|  Chociaż wysilał się na to.~ ~Więc przed cesarzem stanął i
 4 Kwiaty|       twych na ziemi. -~ ~Gdy więc u nóg mu głowę kat ochoczy~
 5 Kwiaty|    sobie idzie do diabła. -~ ~Więc wstał i poszedł, nie czekając
 6 Kwiaty|       dziś nic nie mam zgoła,~Więc wszystko wydać musiałem.~
 7 Melod |    Lecz i niepłonne nadzieje:~Więc patrzy tylko radością przejęty~
 8   1   |      na bezkrwistość chore.~ ~Więc gdy raz nie wstał ze snu
 9   1   |     wciąż się skrzą jej lica!~Więc tłum wieko w dłoń pochwycą...~
10   1   |       człek czyni przymierze?~Więc własnych pożytków przechera~
11   1   | Dnieją u jego stóp niebianie.~Więc jest nadziemska w tobie
12   1   | staroświecczyzna.~ ~Nie? - No więc wiedz, mądrości młoda:~Że,
13   1   |  szczęce~Z niemą żądz oskomą,~Więc ci bądź wiadomo:~Żeś choć
14 Wiersz|       niego oni~Szli precz! - Więc nawet, w czarciej tej ustroni,~