Part
1 Kwiaty| KWIATY I KOLCE~
2 Kwiaty| w skąpych blaskach ginie~I coraz smutniej mierzchnące
3 Kwiaty| Wędrowiec z zimna drży i strachem bladnie;~Kiedy
4 Kwiaty| otoczy,~A on przyjaźnie i coraz ochoczej~Trzeszczące
5 Kwiaty| każdemu równie się ucieszy~I wszystkich równo sobą rozweseli.~ ~
6 Kwiaty| równo sobą rozweseli.~ ~I cóż? Bo oto - nie ma jej
7 Kwiaty| Dokąd odeszła, tam już i zostanie...~Ani ją płacze
8 Kwiaty| przecie~Ma wiosna kwiat swój i swą wiosnę kwiecie.~Ma świat
9 Kwiaty| kwiecie.~Ma świat swe ciepło i promień ze złota,~Wprzód
10 Kwiaty| z mglistych tkanek.~Była i już jej nie ma. Był poranek~
11 Kwiaty| jej nie ma. Był poranek~I łzami zaszedł, choć te łzy -
12 Kwiaty| umiały uśmiechać się błogo~I głos ich słodki gdybyście
13 Kwiaty| anieli~Tak się uśmiechać i przemawiać mogą.~ ~I był
14 Kwiaty| uśmiechać i przemawiać mogą.~ ~I był duch młody wśród młodego
15 Kwiaty| błękitną,~Usta jej kwitną i lica jej kwitną,~Niebo w
16 Kwiaty| twardym wyda się twe łoże~I po raz pierwszy zimno w
17 Kwiaty| Bo oto~Pomiędzy niebem i ziemską tęsknotą~Przez żwiry
18 Kwiaty| wiosna w krainie młodości~I wieczna młodość w promieni
19 Kwiaty| Jeśliś tam wiecznie swobodna i młoda,~To może ciebie i
20 Kwiaty| i młoda,~To może ciebie i niewielka szkoda.~
21 Kwiaty| to istotnie rzecz dziwna i rzadka,~Jak się ci ludzie
22 Kwiaty| kochali.~ ~Czego on nie chciał i ona nie chciała,~To samo
23 Kwiaty| duszy czy też ciała,~Której i śmierć nie pokona.~ ~Bo
24 Kwiaty| śmierć nie pokona.~ ~Bo aż i w zgonie (któż się nie zaduma?~
25 Kwiaty| Kiedy Pompiliusz umarł, wraz i Numa~Umarła chwili tej samej.~ ~
26 Kwiaty| niepokoje...~Przykładny ten mąż i żona~Był jeden człowiek
27 Kwiaty| grzmi z piersi jarzmo, wstyd i pęta...~- Hej! barbarzyńce!
28 Kwiaty| włosy, krwią dycha.~Byłby i brodę targał sobie krętą -~
29 Kwiaty| licha.~ ~W oczach mu męty i w głowie mu męty,~Tu i tam
30 Kwiaty| męty i w głowie mu męty,~Tu i tam biega szalony.~- Warusie -
31 Kwiaty| EGLE I LAURA~ ~Egle czarowna, kochaj
32 Kwiaty| żadna na świecie dziewa,~I wyśpiewaną, ile dźwięki
33 Kwiaty| usta, białość zębów zmienia~I nawet rodem jest z piekła.~
34 Kwiaty| huzarem uciekła.~ ~Nie chcę i ciebie, Egle, lilio biała,~
35 Kwiaty| wiosnę nieskończoną -~I za te rajskie widziadła~
36 Kwiaty| pocałował - ona całowała.~ ~I potem przysięgła przez najświętsze
37 Kwiaty| całowanem,~Zmarł w noc - i jaśminem odkwitnął nad ranem.~ ~
38 Kwiaty| tęskny rozżala,~Rwie kwiecie i ciśnie do ustek z korala.~ ~
39 Kwiaty| dziewczyny~Omdlewa kwiat biały i staje się siny.~ ~I słodko
40 Kwiaty| biały i staje się siny.~ ~I słodko mu więdnąć, gdy listki
41 Kwiaty| białymi otacza mu szyję~I cisnąc do łona,~Patrzy weń
42 Kwiaty| łona,~Patrzy weń stęskniona~I znów go ramiony białymi
43 Kwiaty| ramiony białymi obwije.~ ~I skroń mu, i usta całuje
44 Kwiaty| białymi obwije.~ ~I skroń mu, i usta całuje dziewica,~I
45 Kwiaty| i usta całuje dziewica,~I włosy u skroni,~I słodko
46 Kwiaty| dziewica,~I włosy u skroni,~I słodko się płoni,~Ilekroć
47 Kwiaty| wpatrzy mu się w lica.~ ~I pierś swą przyciska do piersi
48 Kwiaty| rozkoszy~Po członkach rozproszy~I błogo jej, że jest wzajemnie
49 Kwiaty| kochać śmiertelnika.~ ~I nie dba, choć gwiazdy zazdrosne
50 Kwiaty| sercu, że kocha, jak umie?~ ~I tylko - gdy, głucho warcząc
51 Kwiaty| potrzeba~Błękitnego nieba~I ciszy półsennej, i jasnej
52 Kwiaty| nieba~I ciszy półsennej, i jasnej pogody.~
53 Kwiaty| Więc przed cesarzem stanął i tak pocznie:~- Gwiazd ojcze!
54 Kwiaty| do diabła. -~ ~Więc wstał i poszedł, nie czekając dalej,~
55 Kwiaty| zdobi iskrzące skrzydlaty~I błędne ogniki spinają im
56 Kwiaty| ogniki spinają im szaty,~I tańcom ich wiewnym pieśń
57 Kwiaty| strumień w swym biegu na łące~I wiatr tchu zapomniał, wsłuchawszy
58 Kwiaty| zapomniał, wsłuchawszy się cały,~I drżące osiki z nagła drżeć
59 Kwiaty| pląs hoży. -~Koń parska i dębem wrył w ziemię podkowy,~
60 Kwiaty| dębem wrył w ziemię podkowy,~I próżno go jeździec - znój
61 Kwiaty| to mierzchnie, to błyska~I chwieje się drżąco jak senna
62 Kwiaty| Lub zbroję, od której grot i cios ucieka,~Lub pierścień,
63 Kwiaty| niedźwiedzia, dzika krwawe zwierzę~I smoka też zwalczysz, który
64 Kwiaty| młodzianie!~Skarb złota i pereł, i drogich kamieni,~
65 Kwiaty| młodzianie!~Skarb złota i pereł, i drogich kamieni,~I szaty
66 Kwiaty| pereł, i drogich kamieni,~I szaty barw tylu, w ile blask
67 Kwiaty| jutrzenki nurzane kąpieli,~I białe - tak białe, jak gdy
68 Kwiaty| Wyprężył się, chrapnął i prysnął jak strzała.~- Masz
69 Kwiaty| sznurówka uciska mię srodze~I mam trzewiki za ciasne. -~
70 Kwiaty| się kocha sam w sobie.~ ~I jak się począł miłować zajadle,~
71 Kwiaty| zostało -~A jam szedł dalej i dalej.~ ~Drudzy pomarli
72 Kwiaty| końca słodyczy -~A com? i wielem przesmakowal? - wszakoż~
73 Kwiaty| już dziś nie doliczy.~ ~I po co liczyć? któż tam dojść
74 Kwiaty| jej skała ujmie spod stopy~I wpada biedna w szklanne
75 Kwiaty| Wreszcie zapomniał, co się i zdarzy.~ ~Na płocie sroczka
76 Kwiaty| Skrzypiąc w skrzypiec, pieją i jadą.~ ~A w tem rybacy ciągną
77 Kwiaty| mój mały - bądź grzeczny i zaśnij,~Choć ci to pewnie
78 Kwiaty| sobie,~Patyk z doniczki i podwiązkę z nogi,~I sama
79 Kwiaty| doniczki i podwiązkę z nogi,~I sama biczyk ci zrobię.~ ~
80 Kwiaty| przestanę,~Kołyskę nogą odtrącę;~I zaraz przyjdzie porwać cię
81 Kwiaty| przyjść może śmierć blada.~ ~I właśnie może w chwili, gdy
82 Kwiaty| wypadła~Po pracy odpocząć pora~I gdy nieść będziesz do ust
83 Kwiaty| głodu umierać ci nie da.~ ~I mów też: - Dzisiaj spocznę,
84 Kwiaty| ludzie, kiedy się najecie~I także, gdy się wyśpicie.~
85 Kwiaty| ona moją już więcej,~Lecz i niczyją nie będzie. -~ ~
86 Kwiaty| niczyją nie będzie. -~ ~I znów poszedłem, gdzie wzrok
87 Kwiaty| poniesie.~Idę przez ciernie i znoje,~I znów mi spieszno
88 Kwiaty| Idę przez ciernie i znoje,~I znów mi spieszno stanąć
89 Kwiaty| Ludzie za śmiech twój ciągły i bajanie~Wziąć za bajbardzo
90 Kwiaty| Ten sam spać idę, co i wstaję rano -~W tym moja
91 Kwiaty| Toż na to chory stęka i jest blady,~Aby był zysk
92 Kwiaty| był zysk lekarzowi,~A są i tacy, którym nie ma rady,~
93 Kwiaty| mym przygaśnie,~Przyjdzie i rozum, i siła,~I rzekną
94 Kwiaty| przygaśnie,~Przyjdzie i rozum, i siła,~I rzekną o mnie: -
95 Kwiaty| Przyjdzie i rozum, i siła,~I rzekną o mnie: - Miał zmądrzeć,
96 Melod | pogoda rażąca...~Pan wstał i świetną wstęgą się przepasze -~
97 Melod | przepasze -~Pan wstał... i pomści męczenniki nasze~
98 Melod | krocie?~Niby, po wichrach i burzliwej słocie,~Rozkołysanych
99 Melod | zapłacie~Równieście mali i podli -~Bowiem rzeźniczym
100 Melod | zarzynacie~Lud, co się korzy i modli.~ ~Za sztandar krzywdę
101 Melod | Zabierzcie w zamian wzgardę i co prędzej~Odejdźcie w ziemię
102 Melod | błyska? ~To są naszych siół i krwawe ~Grodów zgorzeliska. ~
103 Melod | zgorzeliska. ~A wśród zgliszcz i zamieszania ~Co tam z cicha
104 Melod | śmiałem - a potem płakałem -~I oto śmieję się znowu.~ ~
105 Melod | rzecz tak mała,~Jednak i tej mi nie dano.~Mogłem
106 Melod | lepiej było!~Z naszych ciał i krwi topieli~Bądź im, Polsko,
107 Melod | zwyciężem;~Żegnaj, wdowo i sieroto!~Bóg ci będzie ojcem,
108 Melod | w uszy,~Ogniem się smuci i śmieje,~Ogień ma w sercu,
109 Melod | w duszy,~W ogniu jej łzy i nadzieje.~ ~Czy też jest
110 Melod | ani zapomnienia,~Chcę żyć i wiedzieć że żyję. -~ ~-
111 Melod | wisieć daj, pomiędzy~Ziemią i bladym obłokiem. -~3/8 63~
112 Melod | Niebieska zapłacze Pani -~I własna ziemia proch wasz
113 Melod | świat cały zgnębili -~Wiedza i wolność chodzą zawsze w
114 Melod | jest - widzicie -~Wolny i nic go nie boli,~Gdy się
115 Melod | niepamięci~Nie ma już nic i nie będzie...~Co tam! bodaj
116 Melod | się święci~Pustynia zawsze i wszędzie!~ ~Gdzie wiatr? -
117 Melod | duch! Niechaj żyje~Ciemność i cisza grobowa!~ ~Trzeszczą
118 Melod | Trzeszczą w nich stawy i kości grzechoczą,~Z uszu
119 Melod | Ha! ha! jak bracia? No i któż to taki?~Czyście się
120 Melod | Bezzębną rozwarła paszczę~I tym ich tańcem wielce się
121 Melod | tańcem wielce się zachwyca,~I przytupuje, i klaszcze.~ ~
122 Melod | zachwyca,~I przytupuje, i klaszcze.~ ~A za nią Niemiec.
123 Melod | fraczek, obnażone pięty,~Lecz i niepłonne nadzieje:~Więc
124 Melod | tylko radością przejęty~I grubo sobie się śmieje.~ ~
125 Melod | pomęczeni;~Ten patrzy tylko - i ani feniga~Nie wydał na
126 1 | WSZEM WOBEC I KAŻDEMU Z OSOBNA~ ~Niechaj
127 1 | miał je w głowie,~Śmiał się i płakał z równą mocą,~Nigdy
128 1 | Nigdy nie wiedząc: skąd i po co?~I może nigdy się
129 1 | nie wiedząc: skąd i po co?~I może nigdy się nie dowie.~ ~
130 1 | przemiany w szary szlak i złoty -~Z tej zdobiącej
131 1 | dłoń swą wziął twe trudy~I będzie znów, jak było wprzódy -~
132 1 | Przez ciernie, chwasty i przez rżyska~Poschnięte
133 1 | rozednieje,~Bo droga stroma jest i śliska.~ ~Z chmur mię od
134 1 | szczycie?~Życie, użycie i nadużycie~To do upadku trzy
135 1 | epoka!~Cześć tobie chyłkiem i spod oka!~Cześć ci, żeś
136 1 | płazem.~Przecież, obiecać i dotrzymać razem:~To na jednego
137 1 | mała, którą na rękach noszą~I cukierkami ją raczą -~Z
138 1 | Jak cennych ciąg żurawi~I myśl nam błędną bawi:~To
139 1 | Wielkości, cnót, bezprawi -~I wiek tam także jak świat
140 1 | stary -~Bez dna też otchłań i bez miary...~- Jakżeśmy
141 1 | wytrzymają dłużej,~Gdy są i głodni, i obdarci,~ ~Niech
142 1 | dłużej,~Gdy są i głodni, i obdarci,~ ~Niech pójdzie
143 1 | którego wrzask nie plami;~I biedę, którą wstyd okrasza;~
144 1 | okrasza;~W podziemia kryjąc i w poddasza -~A są pod wami,
145 1 | poddasza -~A są pod wami, i - nad wami.~
146 1 | Rzecz to jest diable zawiła~I nawet nie wiem, co człek
147 1 | człek na tym wskóra,~Choćby i doszedł, z potęg twórczych
148 1 | grzesznej wiedzy było miano.~I gdy nań dłoń ściągnęła Ewa,~
149 1 | ty prześladowca człeczy.~I tej prawdzie któż zaprzeczy?~
150 1 | nadziemska w tobie siła!~I ty byś w raj nam świat zmieniła,~
151 1 | na sąd ze skargą wstaną -~I, gdzie Kościuszko zgiął
152 1 | smutnej ziemi lata wdowie.~ ~I hejnałowych trąb hosanny~
153 1 | dziś, jak dawniej brzmiały.~I w stronę jej chwalebnej
154 1 | bije;~W nich to, bez celu i przyczyny,~Trzymali starzy
155 1 | też w sposób rzadki~Miewa i ona swe uczczenia wdowie:~
156 1 | własnych na nią spadła!~ ~I długo owych wyzbyć się nie
157 1 | Spełnionych Bóg wie gdzie i w jakiej porze -~W przedziemskim
158 Wiersz| nutą muzyczną~Pieśń Odysei i pieśń Iliady,~Czyliż nie
159 Wiersz| nie były pieśnią uliczną?~I może nieraz z łodzi handlarskiej~
160 Wiersz| także szmery uliczne!...~I jakiś pretor czy retor może,~
161 Wiersz| niezdolny czynu~Bluźnił wyroki i słowa Boże,~Od ulicznego
162 Wiersz| dzisiaj, zastęp handlarzy~I retorowie z chłodnym sumieniem,~
163 Wiersz| lęgną!~ ~Handel nie zbawi - i nie roznieci~Ducha miłości -
164 Wiersz| Tlą jeszcze iskry pieśni i wiary.~Niech raczej zgłuchnie
165 Wiersz| zgłuchnie ten gwar giełdowy~I te rozprawy ekonomiczne -~
166 Wiersz| pacierz nasz Chrystusowy~I nasze swojskie śpiewy uliczne.~(
167 Wiersz| petersburską chwałę~Cielaki morskie i niedźwiedzie białe?~Czy
168 Wiersz| radość miałam świętą,~A i tego z rąk mi na śmierć
169 Wiersz| pozazdrości -~A jam pełna smutku i żałości;~Próchnem we mnie
|