Part
1 Kwiaty| NIE MA JEJ~Kiedy o cichej wieczornej
2 Kwiaty| dobą,~Gościnnej strzechy nie widząc przed sobą,~Wędrowiec
3 Kwiaty| rozweseli.~ ~I cóż? Bo oto - nie ma jej na zawsze...~Dokąd
4 Kwiaty| ni przyzwie tęsknota!~ ~Nie ma jej, nie ma!... Mój Boże!
5 Kwiaty| tęsknota!~ ~Nie ma jej, nie ma!... Mój Boże! toż przecie~
6 Kwiaty| mglistych tkanek.~Była i już jej nie ma. Był poranek~I łzami
7 Kwiaty| kiedy,~To przed nią nędzy nie ukryć się w tłumie.~Każdej
8 Kwiaty| gdy z jej ręki białej.~ ~Nie była piękną, jednak z jej
9 Kwiaty| przystało,~Lub swej młodości nie przeżyć na świecie.~ ~Widzę
10 Kwiaty| kto ją przebrnął, ten nic nie zazdrości...~Bo wieczna
11 Kwiaty| ludzie kochali.~ ~Czego on nie chciał i ona nie chciała,~
12 Kwiaty| Czego on nie chciał i ona nie chciała,~To samo chciał
13 Kwiaty| też ciała,~Której i śmierć nie pokona.~ ~Bo aż i w zgonie (
14 Kwiaty| aż i w zgonie (któż się nie zaduma?~My już dziś takich
15 Kwiaty| zaduma?~My już dziś takich nie mamy!)~Kiedy Pompiliusz
16 Kwiaty| jeden człowiek po prostu, nie dwoje,~Tylko że dwa miał
17 Kwiaty| targał sobie krętą -~Ale jej nie miał, do licha.~ ~W oczach
18 Kwiaty| co sił będzie stało,~Już nie przepadniesz ty w mnóstwie.~
19 Kwiaty| Potem z huzarem uciekła.~ ~Nie chcę i ciebie, Egle, lilio
20 Kwiaty| ciebie, Egle, lilio biała,~Nie wierzę więcej pasterce...~
21 Kwiaty| chłopiec, by w szczęściu nie zaszła mu zmiana,~Śmierć
22 Kwiaty| kochać śmiertelnika.~ ~I nie dba, choć gwiazdy zazdrosne
23 Kwiaty| powłoka,~Nawiedzić kochanka nie przybywa Luna.~ ~Bo szczęściu,
24 Kwiaty| jednak przecie?~Tego mi nie powiadano.~ ~Wreszcie napisać
25 Kwiaty| mądrość bogatą,~Że jej sam nie mógł zrozumieć dokładnie,~
26 Kwiaty| niezwłocznie~To, czego nikt nie rozumie.~ ~Stąd dzieło moje
27 Kwiaty| Żadnej - odpowie.~- Tyś nie jest mędrzec - lecz cudowny
28 Kwiaty| recepty pisać? - co ja zrobię?~Nie umiem nic po łacinie...-~
29 Kwiaty| Wtem cesarz: - Mędrcze! nie myśl jednak sobie,~Że czyn
30 Kwiaty| pyszny przez względy takowe~Nie wzgardził sobie równemi,~
31 Kwiaty| Więc wstał i poszedł, nie czekając dalej,~Mandaryn
32 Kwiaty| patrzali?~Tego ja wiedzieć nie mogę.~ ~Mam przekonanie,
33 Kwiaty| będzie. -~- Och! puśćcie mię! nie chcę! choć droga daleka,~
34 Kwiaty| człeka? -~- Och! puśćcie mię! nie chcę! nic nie chcę! nic
35 Kwiaty| puśćcie mię! nie chcę! nic nie chcę! nic zgoła!~Tam dziewczę
36 Kwiaty| biała:~- Precz! puśćcie mię! nie chcę! nic nie chcę! precz
37 Kwiaty| puśćcie mię! nie chcę! nic nie chcę! precz z drogi. -~Koń
38 Kwiaty| młodzieńczo,~Zanim mi serce nie zwiędnie,~Alem ciekawy,
39 Kwiaty| szynek.~ ~Wiem, co mi nazbyt nie wzbogaci głowy~Ni też ją
40 Kwiaty| ja kocham, jak już nikt nie kocha -~Skiń, a dla ciebie
41 Kwiaty| zachodzę,~Trzy nocy z rzędu nie zasnę... -~- Luby! sznurówka
42 Kwiaty| Narcyz żadnej kochać z nich nie raczy,~Tylko się kocha sam
43 Kwiaty| spostrzegł się w zwierciadle~Nie już człowiekiem, lecz kwiatkiem.~ ~
44 Kwiaty| niegościnny uwikła się owca,~Nie chcąc iść w ślady niczyje -~ ~
45 Kwiaty| wszakoż~Nikt się już dziś nie doliczy.~ ~I po co liczyć?
46 Kwiaty| Miałem coś wprzódy, dziś nic nie mam zgoła,~Więc wszystko
47 Kwiaty| brać zaręczny,~Kiedy już nie ma mojej dziewczyny. -~
48 Kwiaty| pewnie niemiło.~Już się nie możesz ubawić hałaśniej,~
49 Kwiaty| dam ci, żebyś dłużej~Już nie zawracał mi głowy,~Na lejc
50 Kwiaty| nawzajem~Z głodu umierać ci nie da.~ ~I mów też: - Dzisiaj
51 Kwiaty| sobie,~Cóż robić - śmierć ci nie dała.~ ~Tak ci nie będzie
52 Kwiaty| śmierć ci nie dała.~ ~Tak ci nie będzie ani żal po świecie,~
53 Kwiaty| będę twoją jedynie,~Albo nie będę niczyja. -~ ~W świat
54 Kwiaty| obie rączki łabędzie:~- Nie będzie ona moją już więcej,~
55 Kwiaty| już więcej,~Lecz i niczyją nie będzie. -~ ~I znów poszedłem,
56 Kwiaty| cię~Iść naprzód przodem, nie tyłem... -~- Mam lat trzydzieści?
57 Kwiaty| Mylisz się, mój bracie -~Nie mam ich, już je wyżyłem.~ ~
58 Kwiaty| już je wyżyłem.~ ~Żyć, nie jest użyć. Życie się wyżywa~
59 Kwiaty| Cztery mam klepki, piątej mi nie dano,~Czy się też gdzieś
60 Kwiaty| lekarzowi,~A są i tacy, którym nie ma rady,~Aż chyba śmierć
61 Melod | męczenniki grzebie?~On ich nie płacze. On ich dał. Niech
62 Melod | chwianie,~Póki zwierciadłem nie stanie.~ ~Wśród fal tych,
63 Melod | Ma w piersiach nóż - a nie jęczy,~Ma ręce w pętach -
64 Melod | drużyno! ~Jeszcze Polska nie zginęła, ~Gdy za Polskę
65 Melod | giną! ~Niechaj dziewczę się nie lęka ~Zasmolonej twarzy - ~
66 Melod | chyłkiem - póki ~Krwawy dzień nie świta! ~Dziś z nas każdy
67 Melod | to, czyście~Ciekawi, czy nie ciekawi.~Przyrzec wam tylko
68 Melod | Że to niedługo zabawi.~ ~Nie było ładu w życiu mojem
69 Melod | znowu.~ ~Mówiłem troskom: - nie przychodźcie do mnie! -~
70 Melod | daremnie.~ ~Mogłem był na świat nie przyjść - rzecz tak mała,~
71 Melod | tak mała,~Jednak i tej mi nie dano.~Mogłem był umrzeć -
72 Melod | był umrzeć - ale śmierć nie chciała~Serdecznie być powitaną.~ ~
73 Melod | ostatnią chwilą ta, czy nie ta,~Od kresu nic nie ochroni...~
74 Melod | czy nie ta,~Od kresu nic nie ochroni...~Nie chciała góra
75 Melod | kresu nic nie ochroni...~Nie chciała góra przyjść do
76 Melod | Ojczyzno!~ ~My się śmierci nie ustraszym,~Bo nam tęschno
77 Melod | Ojczyzno!~ ~Łzami losów nie przemienieni,~Ni nas rady
78 Melod | gardzi wszelką odmianą?~Nie - podobnego, doprawdy, cudaka~
79 Melod | cudaka~Jak światem świat nie widziano!~ ~- Proszę - chodź
80 Melod | rady zdarza się czyje -~Nie chcę rozrywek ani zapomnienia,~
81 Melod | miesięcznym był sierpie?~Nie chcę ochłody ni promienia
82 Melod | Do mnie, kto tylko utonąć nie może!~Przy świetle nowej
83 Melod | ziemi odeprze,~Czy stryk nie zgniły, ni stary -~Temu
84 Melod | widzicie -~Wolny i nic go nie boli,~Gdy się uwolnił od
85 Melod | naród - lecz od niepamięci~Nie ma już nic i nie będzie...~
86 Melod | niepamięci~Nie ma już nic i nie będzie...~Co tam! bodaj
87 Melod | na stypie.~ ~W oczach ich nie ma źrzenic, a w ich szczęce~
88 Melod | któż to taki?~Czyście się nie domyślili?~Moskale, Czesi,
89 Melod | patrzy tylko - i ani feniga~Nie wydał na to z kieszeni.~ ~
90 Melod | Ej! Toż to swój, a nie cudzy -~Hurra ho! Sława!
91 1 | prawd migocą,~Traf zrządził, nie zaś myśli zdrowie -~Bo ten,
92 1 | płakał z równą mocą,~Nigdy nie wiedząc: skąd i po co?~I
93 1 | po co?~I może nigdy się nie dowie.~ ~Gdy zaś przyprzecie
94 1 | co w jarzmie pługa~Orzą nie zawsze plenne łany,~Ten
95 1 | 2~Wiedz, że czynem, nie zaś słowy,~Stać masz u Pańskiego
96 1 | jak było wprzódy -~Może nie lepiej, lecz inaczej.~
97 1 | czynu cię przyzową,~Pomnij nie działać gorączkowo,~Lecz
98 1 | się stało z prawdą złotą:~"Nie czyń, co tobie nie jest
99 1 | złotą:~"Nie czyń, co tobie nie jest miło?" -~Toż cnota
100 1 | bywa siłą -~Lecz siła może nie być cnotą.~
101 1 | jałowe.~O przyszłość świata nie miej trwogi -~Byłeś sam
102 1 | droga kończyć poczyna,~To nie sądź, żeś już stanął na
103 1 | znamię!~Kogóż twój blask nie zdziwi?~Toczę tu, jak najtkliwiej,~
104 1 | wcześniej,~Lecz, gdy urodził się nie w porę,~To, choć w nim coś
105 1 | bezkrwistość chore.~ ~Więc gdy raz nie wstał ze snu rano,~Nie bardzo
106 1 | raz nie wstał ze snu rano,~Nie bardzo byli żalem zdjęci.~
107 1 | najotwarciej,~Gdy słów ich wstyd nie karci,~Z ulicy płacz zawodzą
108 1 | płacz zawodzą duży:~Że już nie wytrzymają dłużej,~Gdy są
109 1 | zwiedzić stopa wasza~Tych, co nie przyjdą do was sami -~Swój
110 1 | Swój ból, którego wrzask nie plami;~I biedę, którą wstyd
111 1 | jest diable zawiła~I nawet nie wiem, co człek na tym wskóra,~
112 1 | społeczność na wskroś chora~Nie dziś już zda się żyć, lecz
113 1 | nawet w całej chwale swojej~Nie zbawi w grób idącej Troi~
114 1 | klucze,~Lub się gąsiorek nie stłucze,~Pić będą z niego
115 1 | Ach! Zoilu, miły panie;~Nie szydżże ty ze mnie, proszę.~
116 1 | spękane,~Przeciw tobie ja nie stanę,~Lecz niech pierwej
117 1 | serce wprost uderza?...~Nie. Milczy. Wparci w swe wezgłowie,~
118 1 | tknięci,~Jednego sobie wziąć nie chcieli,~Nim wszystkie w
119 1 | No! Choć jednego. Cóż? - nie chcecie?~Wprawdzie wam korzyść
120 1 | Uszłaby ta staroświecczyzna.~ ~Nie? - No więc wiedz, mądrości
121 1 | dostanę -~Ani im ujmy to nie doda,~Ni mego łba nie będzie
122 1 | to nie doda,~Ni mego łba nie będzie szkoda -~Bo - wszak
123 1 | choć wpadł w zwierzęce,~Nie zaś w człecze ręce -~Lupus
124 1 | I długo owych wyzbyć się nie może,~Zmuszona z nich się
125 1 | miewać zwykł jedyną,~Lecz jej nie dozna ten, kto własną winą~
126 1 | rozpłacze,~Przez oczy z łzami nie spłyną.~
127 Wiersz| Odysei i pieśń Iliady,~Czyliż nie były pieśnią uliczną?~I
128 Wiersz| harfiarskiej,~Czciła Plutusa, nie Apollina.~ ~Gdy pośród gruzów
129 Wiersz| obrazy rażą kamieniem...~Nie brak tam zbrodni, nie brak
130 Wiersz| Nie brak tam zbrodni, nie brak tam brudu,~Gdy namiętności
131 Wiersz| perły się lęgną!~ ~Handel nie zbawi - i nie roznieci~Ducha
132 Wiersz| Handel nie zbawi - i nie roznieci~Ducha miłości -
133 Wiersz| znasz ty kraj ten? Chleba on nie daje,~Lecz się w nim carskie
134 Wiersz| ty przy mnie była!~ ~Lecz nie. Tam po to, w szpetnej swej
135 Wiersz| człeka ślą półludzie:~By, nie on od nich, lecz od niego
136 Wiersz| proścież Boga,~By wam dola nie przypadła taka,~Jak mnie
137 Wiersz| zelżywszy,~Choć nikomu nic nie zawiniwszy.~ ~Ach, już nie
138 Wiersz| nie zawiniwszy.~ ~Ach, już nie mam, ani w swej goryczy~
|