Part
1 Kwiaty| niebo przyobleka;~Kiedy od dziwnej całunowej bieli~
2 Kwiaty| piekła.~Laura zaczęła także od palenia,~Potem z huzarem
3 Kwiaty| gorzko bo płakała!~Aż zbladła od łez tych twarzyczka jej
4 Kwiaty| ciśnie do ustek z korala.~ ~A od tych płomiennych całunków
5 Kwiaty| gdy listki przechyla,~Iż od tej rozkoszy umiera co chwila.~ ~
6 Kwiaty| dziwnie zagadkowy~Zgłębił od deski do deski,~Dziś na
7 Kwiaty| spadłych. Włos światły, od środka~Paproci kwiat zdobi
8 Kwiaty| zdrojach nurzany?~Lub zbroję, od której grot i cios ucieka,~
9 Kwiaty| duszy, a serce mię boli~Od łez twych, biedny aniele!~ ~
10 Kwiaty| trwogą wśród manowca,~Gdy się od stada odbije,~W cierń niegościnny
11 Kwiaty| biada złej mojej doli!~Serce od serca któż przyniewoli?~
12 Kwiaty| zawracał mi głowy,~Na lejc od cukru szpagat bardzo duży,~
13 Kwiaty| OD RZECZY~ ~Rzekł mi raz Medard: -
14 Melod | ostatnią chwilą ta, czy nie ta,~Od kresu nic nie ochroni...~
15 Melod | chwili.~ ~Kto się najsilniej od ziemi odeprze,~Czy stryk
16 Melod | nie boli,~Gdy się uwolnił od życia, bo życie~Sroższe
17 Melod | życia, bo życie~Sroższe od wszystkich niewoli.~1865~
18 Melod | Był tu kraj, naród - lecz od niepamięci~Nie ma już nic
19 1 | i śliska.~ ~Z chmur mię od ojców krzepi słowo:~- My
20 1 | Wiem, że mi rzecz ta ujdzie od was płazem.~Przecież, obiecać
21 1 | gromu błyskiem przelata,~Od wszystkich krańców wszechświata~
22 1 | wtedy późni wnukowie,~Jeśli od piwnic odnajdą klucze,~Lub
23 1 | grzmotniecie je o ścianę,~Czy nimi od was w łeb dostanę -~Ani
24 Wiersz| Bluźnił wyroki i słowa Boże,~Od ulicznego pojęte gminu!~ ~
25 Wiersz| gardzi nim cerkiewna,~Bo tam od złota droższy kawał drewna.~
26 Wiersz| ślą półludzie:~By, nie on od nich, lecz od niego oni~
27 Wiersz| By, nie on od nich, lecz od niego oni~Szli precz! -
|