Part

 1 Kwiaty|                              NIE MA JEJ~Kiedy o cichej wieczornej
 2 Kwiaty| rozweseli.~ ~I cóż? Bo oto - nie ma jej na zawsze...~Dokąd odeszła,
 3 Kwiaty|         przyzwie tęsknota!~ ~Nie ma jej, nie ma!... Mój Boże!
 4 Kwiaty|      tęsknota!~ ~Nie ma jej, nie ma!... Mój Boże! toż przecie~
 5 Kwiaty|            Mój Boże! toż przecie~Ma wiosna kwiat swój i swą
 6 Kwiaty|       swój i swą wiosnę kwiecie.~Ma świat swe ciepło i promień
 7 Kwiaty|       tkanek.~Była i już jej nie ma. Był poranek~I łzami zaszedł,
 8 Kwiaty|          Gdy mnie samego już nié ma.~
 9 Kwiaty|         tyś sponiewierała~Równie mą miłość, jak serce.~ ~Wzięłaś
10 Kwiaty|      cień się skrywa?~Czyż wstyd ma być sercu, że kocha, jak
11 Kwiaty|          zaręczny,~Kiedy już nie ma mojej dziewczyny. -~
12 Kwiaty|          A są i tacy, którym nie ma rady,~Aż chyba śmierć ich
13 Melod |    wdowią postać w mgle z tęczy?~Ma w piersiach nóż - a nie
14 Melod |     piersiach nóż - a nie jęczy,~Ma ręce w pętach - a przecie~
15 Melod |        się smuci i śmieje,~Ogień ma w sercu, w szpiku kości,
16 Melod |           lecz od niepamięci~Nie ma już nic i nie będzie...~
17 Melod |       stypie.~ ~W oczach ich nie ma źrzenic, a w ich szczęce~
18 Melod |       Wygląda dziwnie pogodna.~ ~Ma kusy fraczek, obnażone pięty,~
19   1   |          łzy mu otrze,~W palcach ma pazury.~ ~Są też zęby w
20   1   |  miesiąca,~Szumiąc żałośnie, nad mą mogiłą~Stała, ze skronią
21 Wiersz|     kawał drewna.~Tam człeka, co ma nóż, bogaczem zową.~Tam