108-greck | grobi-niedl | niedz-pyl | pyszn-trwal | trwan-zuraw | zwalc-zyzna
Part
1001 Kwiaty| dzień Pański, promienna niedziela,~Że, choćby było najstarzej,
1002 Kwiaty| słów zaklinanie,~Którymi niedźwiedzia, dzika krwawe zwierzę~I
1003 Wiersz| chwałę~Cielaki morskie i niedźwiedzie białe?~Czy znasz ten kraj?
1004 1 | tę starą kuchnię,~Gdzie, niegdyś, w sposób niezbyt szparki,~
1005 Kwiaty| od stada odbije,~W cierń niegościnny uwikła się owca,~Nie chcąc
1006 1 | Są też zęby w szczęce~Z niemą żądz oskomą,~Więc ci bądź
1007 1 | ścisłej zmowie,~Spraw swoich nieme mając tylko świadki,~Jest
1008 Melod | i klaszcze.~ ~A za nią Niemiec. Z porcelanki pyka,~Kufel
1009 Kwiaty| zaśnij,~Choć ci to pewnie niemiło.~Już się nie możesz ubawić
1010 1 | nim coś jak światłem gore,~Niemniej przyznali mu współcześni:~
1011 Melod | obnażone pięty,~Lecz i niepłonne nadzieje:~Więc patrzy tylko
1012 Kwiaty| Jednak wstrzymajcie słuszne niepokoje...~Przykładny ten mąż i
1013 1 | Zmuszona z nich się iścić niepozbycie~Czy tu, czy w dalsze jeszcze
1014 1 | zsyła~Błysk chwały, jakim nieprzerwanie~Dnieją u jego stóp niebianie.~
1015 Kwiaty| oczach młodziana~Tkwi noc nieprzespana -~Szum dębów stuletnich
1016 Kwiaty| pracy odpocząć pora~I gdy nieść będziesz do ust łyżkę jadła,~
1017 1 | swoją grzywką junaczą,~Z tą niesfornością kokoszą,~Stanie się kiedyś
1018 Kwiaty| Wzięłaś mi wiarę - wiosnę nieskończoną -~I za te rajskie widziadła~
1019 1 | bez pamięci,~To znów nas nieskończoność nęci -~- Ach, jakżeśmy ciekawi!~ ~
1020 1 | 153~ ~Nieskończoności środkiem jest skrzydlata~
1021 Kwiaty| śpijże, bębnie - to rzecz niesłychana -~Śpij, bo, jak Bóg mi jest
1022 Wiersz| kochanie~Żyd niewierny dręczył niesłychanie.~ ~Mój ty miły, Synu mój
1023 Kwiaty| się wyżywa~Jakby lekarstwo niesmaczne,~A jam jest chory - czyliż
1024 Kwiaty| Czym ładna tobie? - spyta nieśmiało,~- Och! co ty mówisz, dziewczyno -~
1025 1 | wiatru tchnieniem plącze niespodzianie~Na przemiany w szary szlak
1026 Wiersz| moich rąk napoje;~Lecz, niestety, jakże ci usłużę,~Gdyś nade
1027 1 | 266~Cóż warta modlitwa nieszczera~O dobro, przy którym w złej
1028 1 | szczęściach przebiera,~Aż sobie nieszczęście dobierze.~
1029 Wiersz| Głosząc świat prawdy, wprzód niewiadomy,~Były to także szmery uliczne!...~
1030 Kwiaty| Lub pierścień, co czyni niewidzialnym człeka? -~- Och! puśćcie
1031 Melod | szczęce~Jest zębów także niewiele -~A jednak tańczą ochoczo,
1032 Kwiaty| młoda,~To może ciebie i niewielka szkoda.~
1033 Wiersz| jedyne moje to kochanie~Żyd niewierny dręczył niesłychanie.~ ~
1034 1 | spraw z milczenia znaną~Dość niewyraźnie go wpisano,~Sypiąc nań piasek
1035 Wiersz| może,~Tonąc w rozpuście, niezdolny czynu~Bluźnił wyroki i słowa
1036 Kwiaty| Wypada tobie zrozumieć niezwłocznie~To, czego nikt nie rozumie.~ ~
1037 1 | Wprawdzie wam korzyść z nich nieżyzna,~Ale mi każdy chętnie przyzna:~
1038 Wiersz| sposób na j zelżywszy,~Choć nikomu nic nie zawiniwszy.~ ~Ach,
1039 Kwiaty| NARCYZ~ ~Ile nimf tylko - wszystkie są w rozpaczy,~
1040 Kwiaty| się kochać w wszystkich nimfach razem,~A zawsze kochałbym
1041 Melod | modli.~ ~Za sztandar krzywdę niosąc, w ziemi nędzy~Przyszliście
1042 1 | znany -~Bo to ja sam - wasz niski sługa.~
1043 Kwiaty| Chłopiec ten więcej głupcem był niż głazem -~Ja bo, w podobnej
1044 Wiersz| te rozprawy ekonomiczne -~Niżeli pacierz nasz Chrystusowy~
1045 1 | głowie,~Rzekł: - Stać na nogach wyszło z mody!~Staremu światu
1046 1 | ścierpi czyje -~Z wonią, co w nos stęchlizną bije;~W nich
1047 1 | Ta mała, którą na rękach noszą~I cukierkami ją raczą -~
1048 1 | patrzy w oczy,~Zawsze z nich nową wyczyta.~
1049 Melod | utonąć nie może!~Przy świetle nowej dziś zorzy,~Z drzew wiadomości
1050 Melod | podli -~Bowiem rzeźniczym nożem zarzynacie~Lud, co się korzy
1051 Melod | mnie! -~Mówiłem życiu: - nudzisz mię ogromnie -~A wszystko
1052 Kwiaty| Szkarłatne - w jutrzenki nurzane kąpieli,~I białe - tak białe,
1053 Kwiaty| siedmiu, w trzech zdrojach nurzany?~Lub zbroję, od której grot
1054 Wiersz| Hellady~Brzmiały rapsody z nutą muzyczną~Pieśń Odysei i
1055 1 | sobie stąd gdzie daléj -~Bo nuż wreszcie Bóg posłyszy?... -~
1056 Wiersz| smutnem~Jakbym szat mych obcierała płótnem;~Kiedy wołasz: -
1057 1 | dłużej,~Gdy są i głodni, i obdarci,~ ~Niech pójdzie zwiedzić
1058 Kwiaty| piersi dziewczęcej~W krzyż obie rączki łabędzie:~- Nie będzie
1059 1 | od was płazem.~Przecież, obiecać i dotrzymać razem:~To na
1060 1 | 108~ ~Co? Obiecałem? Dobrze. Innym razem~Dotrzymam -
1061 Wiersz| Gabryjelu, błogi archaniele,~Obiecane kędyż twe wesele?~Powiadałeś -
1062 Kwiaty| słodkim węzłem połączeni,~A ty oblewasz go łzami!~ ~Luba! ja kocham,
1063 Kwiaty| senna z mgły tkanka~Bladego oblicza~Bogini dziewicza~Z krainy
1064 Kwiaty| niebiosa~Przemknął się senno obłok z mglistych tkanek.~Była
1065 Melod | pomiędzy~Ziemią i bladym obłokiem. -~3/8 63~
1066 Wiersz| Tam po to, w szpetnej swej obłudzie,~Całkowitego człeka ślą
1067 Melod | pogodna.~ ~Ma kusy fraczek, obnażone pięty,~Lecz i niepłonne
1068 Melod | Spoczęła palma zielona.~ ~Obok nich - czy poznajecie~Tę
1069 Kwiaty| OBRACHUNEK Z SOBĄ~ ~Jak rozpryśnięta
1070 Wiersz| stanąć na straży,~Lud nasz obrazy rażą kamieniem...~Nie brak
1071 Melod | posłyszy -~Pomści swój lud lub obroni!~ ~Błyszczy pogoda rażąca...~
1072 1 | ciekawi!~ ~A mamy w samych nas obszary,~Gdzie się też moc kurzawi:~
1073 Kwiaty| obwinie,~Splotem swych rąk mię obwija,~- Albo ja będę twoją jedynie,~
1074 Kwiaty| znów go ramiony białymi obwije.~ ~I skroń mu, i usta całuje
1075 Kwiaty| jak bluszcz, gdy drzewo obwinie,~Splotem swych rąk mię obwija,~-
1076 Melod | miesięcznym był sierpie?~Nie chcę ochłody ni promienia chwały,~Chcę
1077 Kwiaty| A on przyjaźnie i coraz ochoczej~Trzeszczące iskry snopami
1078 Kwiaty| więc u nóg mu głowę kat ochoczy~Położył - z nagła się stało,~
1079 Kwiaty| walk krwawych tkwi w tobie ochota,~Miecz wodza Pioruna, lub
1080 Melod | nie ta,~Od kresu nic nie ochroni...~Nie chciała góra przyjść
1081 Kwiaty| roztargniony,~Rzekł przewracając oczyma,~- Jakże mu mogę powrócić
1082 Kwiaty| manowca,~Gdy się od stada odbije,~W cierń niegościnny uwikła
1083 Kwiaty| fletni~W milczących gęszczach odbita -~ ~Tak prysłych złudzeń
1084 Kwiaty| dziwnej całunowej bieli~Ni co odbłyśnie, ni cieniem odstrzeli,~Że
1085 Kwiaty| woła - Warusie przeklęty!~Oddaj mi moje legiony!~ ~Warus,
1086 Melod | się gnieździ, ogniem śpi, oddycha,~Ogień je, ogniem popija -~ ~
1087 Melod | Mówiłem łzom: - precz ode mnie! -~Mówiłem życiu: -
1088 Melod | zamian wzgardę i co prędzej~Odejdźcie w ziemię sromoty.~ ~Inaczej
1089 Melod | się najsilniej od ziemi odeprze,~Czy stryk nie zgniły, ni
1090 Kwiaty| ma jej na zawsze...~Dokąd odeszła, tam już i zostanie...~Ani
1091 Kwiaty| letni~W łzach świeżej rosy odkwita -~Jak się odświeża pieśń
1092 Kwiaty| Zmarł w noc - i jaśminem odkwitnął nad ranem.~ ~Oj! biadaż
1093 Kwiaty| uśmiechnie się wiośnie,~Gdy kwiat odkwitnie, zmarły krzew odrośnie,~
1094 1 | Zawsze w jednakiej bywa odległości.~
1095 Melod | taka,~Co gardzi wszelką odmianą?~Nie - podobnego, doprawdy,
1096 Kwiaty| mieć pas złoty w tęczowe odmiany?~Lub, jeśli walk krwawych
1097 Melod | Ani mi życie, które się odmienia,~Ni rady zdarza się czyje -~
1098 1 | wnukowie,~Jeśli od piwnic odnajdą klucze,~Lub się gąsiorek
1099 Kwiaty| chwili, gdy wypadła~Po pracy odpocząć pora~I gdy nieść będziesz
1100 Kwiaty| Spyta go. - Żadnej - odpowie.~- Tyś nie jest mędrzec -
1101 Kwiaty| odkwitnie, zmarły krzew odrośnie,~Iż, zda się, majem szlak
1102 Kwiaty| co odbłyśnie, ni cieniem odstrzeli,~Że wszystko równe niby
1103 Kwiaty| świeżej rosy odkwita -~Jak się odświeża pieśń pastuszej fletni~W
1104 Kwiaty| przestanę,~Kołyskę nogą odtrącę;~I zaraz przyjdzie porwać
1105 Wiersz| rapsody z nutą muzyczną~Pieśń Odysei i pieśń Iliady,~Czyliż nie
1106 Melod | Zachodzie tchną powiewy świeże -~Odżyjesz wpośród Paryża. -~ ~- Ani
1107 Kwiaty| zaś chciał, by kwieciem odżył całowanem,~Zmarł w noc -
1108 Melod | Kapłan! On z szczodrej dłoni~Ofiarę wielką spełnia w świętej
1109 Wiersz| roznieci~Ducha miłości - ducha ofiary.~U społeczeństwa najmłodszych
1110 Melod | Zbawienne chłody czule nas ogarną!~Zorza uwieńczy nam głowy! -~ ~-
1111 Kwiaty| iskrzące skrzydlaty~I błędne ogniki spinają im szaty,~I tańcom
1112 Kwiaty| choć gwiazdy zazdrosne ogniście,~Na niebie Wysokiem,~Roziskrzonym
1113 Kwiaty| rozpryska:~U domowego, cichego ogniska~Kogóż tam braknie? czyjejż
1114 Melod | Mówiłem życiu: - nudzisz mię ogromnie -~A wszystko było daremnie.~ ~
1115 Kwiaty| jaśminem odkwitnął nad ranem.~ ~Oj! biadaż dziewczynie!...
1116 1 | szpary bucha...~- W imię Ojca! Syna! Ducha!~Toż wyraźnie
1117 Melod | i sieroto!~Bóg ci będzie ojcem, mężem;~Choć, nim wolność
1118 1 | przyszłości lepszej może,~Swą dolę ojciec zdać na syna.~
1119 Kwiaty| i tak pocznie:~- Gwiazd ojcze! Księżyca kumie,~Wypada
1120 1 | Cześć tobie chyłkiem i spod oka!~Cześć ci, żeś górą jak
1121 Kwiaty| miejscu tym w książce przypada okładka,~Ja jednak pociągnę dalej,~
1122 1 | barwie sinej -~Jak ledwie oko ścierpi czyje -~Z wonią,
1123 Melod | słudzy! -~W lipcu 1867 r.~z okoliczności Zjazdu Słowiańskiego~[dopisek
1124 1 | plami;~I biedę, którą wstyd okrasza;~W podziemia kryjąc i w
1125 Melod | zgonem,~Idźmy zgon nasz okryć chwałą!~ ~Wprzód, nim kula
1126 Kwiaty| Ledwie wieść krwawą Romie okrzyknięto,~August rwie włosy, krwią
1127 Kwiaty| licach twych - wiosna. Wzrok olśnąć zniewala~Alabastrowa twa
1128 Kwiaty| Płakała, gdyśmy klękli u ołtarza,~Płakała, kiedyśmy wsiali,~
1129 Melod | bieleje wydma,~Milczkiem, omackiem, chyłkiem - lecz wesoło~
1130 Kwiaty| płomiennych całunków dziewczyny~Omdlewa kwiat biały i staje się
1131 Wiersz| on od nich, lecz od niego oni~Szli precz! - Więc nawet,
1132 1 | tej ciszy,~Zdjął strach onych towarzyszy.~- Co? Znów pięścią
1133 Melod | pójść do niej.~W przeddzień operacji~[dopisek ołówkiem]~
1134 Melod | drugiej skinieniem dłoni,~Oprawców twarze przykłoni~W ciemne
1135 Wiersz| Dla dworu soból bobrem oprawiony -~A zaś dla frejlin miękkie
1136 Kwiaty| Romana zwiędłaby podcięta?~Orły skończyły na rożnie.~ ~Darmo!
1137 1 | tych, co w jarzmie pługa~Orzą nie zawsze plenne łany,~
1138 1 | Panny~Jeden się skrzy jak Orzeł Biały.~ ~Lecz Zygmunt...
1139 Kwiaty| rzesze~Padną w bór głuchy, osiędą na strzesze,~Gdy poprzez
1140 Kwiaty| wsłuchawszy się cały,~I drżące osiki z nagła drżeć przestały.~ ~-
1141 1 | zęby w szczęce~Z niemą żądz oskomą,~Więc ci bądź wiadomo:~Żeś
1142 Kwiaty| należycie~Pycha w nim wszelka osłabła;~Zresztą wspaniale daruję
1143 Kwiaty| przekonanie, że dla wielu osób~Pomysł ten zda się być nowy -~
1144 Kwiaty| postawy uroczej,~Stanie osoba wszystkim równo droga.~Tak
1145 1 | jako rzadkość, przecie~W osobliwości gabinecie~Uszłaby ta staroświecczyzna.~ ~
1146 1 | WSZEM WOBEC I KAŻDEMU Z OSOBNA~ ~Niechaj was Bóg w swej
1147 Wiersz| nim chociaż pociech mam ostatki,~Bowiem wszystkie moce we
1148 Melod | zorzy~Kiedyż już błyśnie ostatni?...~2/3 61~
1149 Kwiaty| romansie podobno,~Coś u ostatniej gdzieś karty,~Z Numą się
1150 1 | wieje!~W twarz gołoledzią ostrą pryska!~Przez ciernie, chwasty
1151 Kwiaty| aż w trzewiach poczuwszy ostrogi,~Wyprężył się, chrapnął
1152 Kwiaty| pęta...~- Hej! barbarzyńce! ostrożnie!~Toż flos Romana zwiędłaby
1153 Kwiaty| czole,~Zdębiały włos mając - ostrwiami w bok kole.~Świat boży mu
1154 1 | jednak - proszę niech mię kto oświeci:~Gdzie się podziewa rozum
1155 Kwiaty| uwieńczą,~Chcąc, by to było oszczędnie?~ ~Jużciż - wawrzynem -
1156 Kwiaty| lub młot króla Młota.~Lub oszczep z gór siedmiu, w trzech
1157 Kwiaty| kochanka.~ ~Ramiony białymi otacza mu szyję~I cisnąc do łona,~
1158 1 | świat stary -~Bez dna też otchłań i bez miary...~- Jakżeśmy
1159 Kwiaty| gromadnie,~Rodzinne koło kominek otoczy,~A on przyjaźnie i coraz
1160 Kwiaty| Ni tęskno porzucać życie,~Otóż wam, ludzie, kiedy się najecie~
1161 1 | słodsze,~Dłoń, co łzy mu otrze,~W palcach ma pazury.~ ~
1162 Kwiaty| cierń niegościnny uwikła się owca,~Nie chcąc iść w ślady niczyje -~ ~
1163 1 | 259~Drzewo to gorzki owoc miewa,~Któremu, mową w raju
1164 Kwiaty| karty,~Z Numą się wreszcie ożenił nadobną,~Żeby zakończyć
1165 Wiersz| rozprawy ekonomiczne -~Niżeli pacierz nasz Chrystusowy~I nasze
1166 1 | Trzymano malowane garnki.~ ~Pacykowane w barwie sinej -~Jak ledwie
1167 Kwiaty| bocianów błędnych gwarne rzesze~Padną w bór głuchy, osiędą na
1168 Kwiaty| przędzy,~Tarcza też - siatką pajęczą. -~Warus w pierś sobie wepchnął
1169 1 | pleśnią cuchnie,~W kurzu, w pajęczych matniach, w próchnie,~Trzymano
1170 1 | Dłoń, co łzy mu otrze,~W palcach ma pazury.~ ~Są też zęby
1171 Kwiaty| Laura zaczęła także od palenia,~Potem z huzarem uciekła.~ ~
1172 Melod | pić - wołamy - a w gardle pali.,~- Dalekoż jeszcze? - Ho!
1173 Kwiaty| skupi...~Cóż, kiedy ciągle palisz papierosy,~Zwyczaj ten bardzo
1174 Melod | wiosny naniesiona,~Spoczęła palma zielona.~ ~Obok nich - czy
1175 Melod | Sama Niebieska zapłacze Pani -~I własna ziemia proch
1176 Kwiaty| PANNA MŁODA~ ~Płakała, gdyśmy
1177 Wiersz| wesele?~Powiadałeś - Zdrowaś, Panno, zdrowa -~A jam na śmierć
1178 1 | stadzie tym Najświętszej Panny~Jeden się skrzy jak Orzeł
1179 1 | powie:~Z powagą waszą precz, panowie!~Boście wy wiedzy antypody. -~ ~-
1180 Kwiaty| sobie wyściela~Ciepły dzień Pański, promienna niedziela,~Że,
1181 1 | nie zaś słowy,~Stać masz u Pańskiego żniwa -~Bo tu za nic chęć
1182 Kwiaty| mądrym zaczyna...~...Dobranoc państwu - oczy mi się kleją -~Już
1183 Kwiaty| Cóż, kiedy ciągle palisz papierosy,~Zwyczaj ten bardzo jest
1184 Kwiaty| duży,~Na kaszkiet wierzch papierowy.~ ~Dam ci, coś nieraz -
1185 Kwiaty| Włos światły, od środka~Paproci kwiat zdobi iskrzące skrzydlaty~
1186 Kwiaty| nami w pląs hoży. -~Koń parska i dębem wrył w ziemię podkowy,~
1187 Melod | świeże -~Odżyjesz wpośród Paryża. -~ ~- Ani mi życie, które
1188 Melod | wolność chodzą zawsze w parze~Wśród lada drzew w każdej
1189 Kwiaty| pożegnalnymi wszedł słowy,~W pasie błękitną wstążkę, u skroni~
1190 Kwiaty| biała,~Nie wierzę więcej pasterce...~O Lauro sroga! tyś sponiewierała~
1191 Kwiaty| Jak się odświeża pieśń pastuszej fletni~W milczących gęszczach
1192 Melod | Caryca,~Bezzębną rozwarła paszczę~I tym ich tańcem wielce
1193 Melod | SALAMANDRA~ ~Patrzaj, Medardzie, salamandra licha,~
1194 Kwiaty| Ilu zaś było, co na to patrzali?~Tego ja wiedzieć nie mogę.~ ~
1195 Kwiaty| jednak z jej spojrzenia~Patrzało niebo; z jasnymi jej sploty~
1196 Melod | zewsząd ściernisko...~- Patrzcie! - na skraju - o! szubienica!~
1197 Kwiaty| się oczy,~Że zda się tylko patrzeć, jak u proga~Z uśmiechem
1198 Kwiaty| przywłaszczyć chciał sobie,~Patyk z doniczki i podwiązkę z
1199 1 | łzy mu otrze,~W palcach ma pazury.~ ~Są też zęby w szczęce~
1200 Kwiaty| niczyja. -~ ~W świat mię iść pchnęło. Wtem - nagle zmiana,~W
1201 1 | Lecimy w gwiazd kurzawę pchnięci,~Jak cennych ciąg żurawi~
1202 1 | korzeni jego róść poczyna~Pęd życiem silny - by, w swej
1203 Kwiaty| nagle zmiana,~W powrót mię pędzi myśl tkliwa.~Wracam, dziewczyna
1204 Kwiaty| piersi mej budzi.~ ~Jako pędzona trwogą wśród manowca,~Gdy
1205 Melod | rozdroże,~Choć im z żalu serce pęka:~- Idźcie - mówią - w Imię
1206 1 | skronią ku mnie pochyłą,~Perłami rosy płacząca.~
1207 Kwiaty| mierzchnące z daleka~W zmrok się perłowy niebo przyobleka;~Kiedy
1208 Wiersz| głębi ludu~Jak na dnie morza perły się lęgną!~ ~Handel nie
1209 1 | Dusza, w grzechowych wzięta pęt wiązadła,~Przed sądem stojąc,
1210 Kwiaty| z piersi jarzmo, wstyd i pęta...~- Hej! barbarzyńce! ostrożnie!~
1211 Melod | a nie jęczy,~Ma ręce w pętach - a przecie~Jedną swe syny
1212 Wiersz| zorzy?~Gdzie tylko mruczą petersburską chwałę~Cielaki morskie i
1213 Kwiaty| CZŁOWIEK BEZ GŁOWY~ ~Mandaryn pewien (cóż na to powiecie?~Pseu-grzmiang-tfu
1214 Melod | w oddali -~W poprzek po piaskach strugi łez cieką -~- Pić!
1215 Melod | kupach gruzów, kędy naokoło~Piaszczysta bieleje wydma,~Milczkiem,
1216 Kwiaty| cała;~Cztery mam klepki, piątej mi nie dano,~Czy się też
1217 Wiersz| Matka rozbolała,~W Wielki Piątek męki wycierpiała.~ ~Bierzcie
1218 Kwiaty| Skrzypiąc w skrzypiec, pieją i jadą.~ ~A w tem rybacy
1219 Kwiaty| zmienia~I nawet rodem jest z piekła.~Laura zaczęła także od
1220 Kwiaty| ręki białej.~ ~Nie była piękną, jednak z jej spojrzenia~
1221 Kwiaty| pieśń, kochała~Wszystko, co piękne. Rzekłbyś, rajskie kwiecie~
1222 Kwiaty| przyleci,~Aż w śnieżnych szronu pieluchach, co rana,~Wyczekiwana, dziwnie
1223 Kwiaty| przemawiały,~Z nieba był pieniądz, gdy z jej ręki białej.~ ~
1224 Kwiaty| grot i cios ucieka,~Lub pierścień, co czyni niewidzialnym
1225 Melod | postać w mgle z tęczy?~Ma w piersiach nóż - a nie jęczy,~Ma ręce
1226 1 | ja nie stanę,~Lecz niech pierwej się zgodzimy:~Że ty twe
1227 Melod | Temu wolności drzewo... pierwsze lepsze -~Byle z silnymi
1228 Melod | Idźcie - mówią - w Imię Boże!~Pierzchnął płacz na wiatru fali,~Wkrótce
1229 1 | 25~O! ty, przemożna siło pięści,~Święć się na ziemi twa
1230 Kwiaty| jasnymi jej sploty~Lubił się pieścić słońca promień złoty,~Z
1231 Wiersz| Iliady,~Czyliż nie były pieśnią uliczną?~I może nieraz z
1232 Kwiaty| się płoni,~Ilekroć wśród pieszczot wpatrzy mu się w lica.~ ~
1233 Melod | Ma kusy fraczek, obnażone pięty,~Lecz i niepłonne nadzieje:~
1234 Kwiaty| wyśpiewaną, ile dźwięki piewcze,~Ile cię duch mój wyśpiewa.~ ~
1235 Kwiaty| głowie:~ ~- Przyjdzie recepty pisać? - co ja zrobię?~Nie umiem
1236 Kwiaty| kiedy ten upominek,~Jak moje pisma, pod placki na święta,~Wzięto
1237 Melod | Tam, u kraty, nagie mury ~Pismoż zdobi czyje? ~To testament
1238 Melod | Baltazara groźne głoski ~Smutny pisz, młodzianie - ~Przyjdzie
1239 1 | późni wnukowie,~Jeśli od piwnic odnajdą klucze,~Lub się
1240 1 | Dola nadbieży.~ ~Kiedy w piwnicznej, ciemnej komorze,~Gdzie
1241 Kwiaty| upominek,~Jak moje pisma, pod placki na święta,~Wzięto na sosy
1242 Melod | ich dał. Niech w niebie~Płaczą nad nimi anieli.~ ~On -
1243 1 | 348~Wielkiego płacząc Kazimierza,~Boleśni krążą
1244 1 | mnie pochyłą,~Perłami rosy płacząca.~
1245 Melod | Naprzód się śmiałem - a potem płakałem -~I oto śmieję się znowu.~ ~
1246 1 | ból, którego wrzask nie plami;~I biedę, którą wstyd okrasza;~
1247 1 | mi rzecz ta ujdzie od was płazem.~Przecież, obiecać i dotrzymać
1248 1 | śmierci nawet śmiesznie plecie.~
1249 Melod | przemyka -~Skrwawione bicze plecy nam sieką -~Nigdzie błękitu,
1250 1 | jarzmie pługa~Orzą nie zawsze plenne łany,~Ten człowiek jest
1251 1 | twe przezrocze wyzłoci,~A pleśń wyściele ci łoże,~To, po
1252 1 | gospodarki,~Która już z dala pleśnią cuchnie,~W kurzu, w pajęczych
1253 1 | udział przypadł taki,~Bo są płoche jak rym księdza Baki,~Co
1254 Kwiaty| zapomniał, co się i zdarzy.~ ~Na płocie sroczka skrzeczy jedyna,~
1255 Kwiaty| smaczno.~ ~By ułagodzić płomienne twe oczy~Rzęsa osłania je
1256 Kwiaty| ustek z korala.~ ~A od tych płomiennych całunków dziewczyny~Omdlewa
1257 Kwiaty| włosy u skroni,~I słodko się płoni,~Ilekroć wśród pieszczot
1258 Wiersz| Jakbym szat mych obcierała płótnem;~Kiedy wołasz: - Pragnę! -
1259 Melod | się sypie,~Żwir zgrzyta w płucach, a jednak ochoczo~Tańcują
1260 1 | wszystkich tych, co w jarzmie pługa~Orzą nie zawsze plenne łany,~
1261 Wiersz| doli harfiarskiej,~Czciła Plutusa, nie Apollina.~ ~Gdy pośród
1262 Wiersz| zmartwiało.~ ~Matki, którym płuży rozkosz błoga~Z miłych dziatek
1263 Kwiaty| cesarza w tym wątpliwym celu~Pobiegł mandaryn najstarszy,~Była
1264 Kwiaty| wieści.~Płakał rok cały, pobladł na twarzy,~Wreszcie zapomniał,
1265 Kwiaty| rosa.~ ~Szkoda jej! Była pobożną. Bywało,~Wśród modłów, strzeż
1266 1 | rzeczy.~ ~- Ach! mój druhu pobratymy!~Skoro serce masz spękane,~
1267 1 | W przedziemskim jeszcze pobycie.~
1268 Kwiaty| dzieweczka też biała,~Co on pocałował - ona całowała.~ ~I potem
1269 1 | Przy arce dziejów, która w pochód kroczy,~Idź, jako śnieżny
1270 1 | 3~W pochodzie wpośród życia grudy,~Żeś,
1271 1 | Więc tłum wieko w dłoń pochwycą...~Wgnietli - krew przez
1272 1 | Stała, ze skronią ku mnie pochyłą,~Perłami rosy płacząca.~
1273 Wiersz| wspomagała,~Pod twą głowę, krzywo pochyloną,~Własne bym ci podstawiła
1274 Kwiaty| przypada okładka,~Ja jednak pociągnę dalej,~Bo to istotnie rzecz
1275 Wiersz| matki,~Niech w nim chociaż pociech mam ostatki,~Bowiem wszystkie
1276 Kwiaty| sam w sobie.~ ~I jak się począł miłować zajadle,~Tak, aż
1277 Kwiaty| Koń jęknął, aż w trzewiach poczuwszy ostrogi,~Wyprężył się, chrapnął
1278 Kwiaty| DO POCZYNAJĄCEGO PRACOWNIKA~ ~Co masz zjeść
1279 Kwiaty| Toż flos Romana zwiędłaby podcięta?~Orły skończyły na rożnie.~ ~
1280 1 | W podziemia kryjąc i w poddasza -~A są pod wami, i - nad
1281 Kwiaty| okiem,~Choć Zefir złośliwy podgląda przez liście.~ ~Dla dwojga
1282 Kwiaty| parska i dębem wrył w ziemię podkowy,~I próżno go jeździec -
1283 Melod | zapłacie~Równieście mali i podli -~Bowiem rzeźniczym nożem
1284 Kwiaty| światłami płyną przerywanie~Podobne widmom, zasiadłszy gromadnie,~
1285 Melod | gardzi wszelką odmianą?~Nie - podobnego, doprawdy, cudaka~Jak światem
1286 Wiersz| ulicznego pojęte gminu!~ ~Podobnie dzisiaj, zastęp handlarzy~
1287 Kwiaty| Pompiliusz, w którymś romansie podobno,~Coś u ostatniej gdzieś
1288 Melod | Tamci, jak mogą, tak każdy podryga,~Choć mocno już pomęczeni;~
1289 Wiersz| pochyloną,~Własne bym ci podstawiła łono;~Krew ran twoich w
1290 Kwiaty| sobie,~Patyk z doniczki i podwiązkę z nogi,~I sama biczyk ci
1291 1 | którą wstyd okrasza;~W podziemia kryjąc i w poddasza -~A
1292 1 | mię kto oświeci:~Gdzie się podziewa rozum owych dzieci,~Z których
1293 Melod | dostojnika~Wygląda dziwnie pogodna.~ ~Ma kusy fraczek, obnażone
1294 Kwiaty| ciszy półsennej, i jasnej pogody.~
1295 1 | wypłowiałe szlaki,~Które pójdą w kąt lub nawet w śmiecie.~
1296 1 | głodni, i obdarci,~ ~Niech pójdzie zwiedzić stopa wasza~Tych,
1297 Wiersz| słowa Boże,~Od ulicznego pojęte gminu!~ ~Podobnie dzisiaj,
1298 Kwiaty| ściśnie, łzy zaćmią oczy,~Wtem pojrzy w niebios błękitne jaśnie,~
1299 Melod | Mahometa,~Musiał Mahomet pójść do niej.~W przeddzień operacji~[
1300 Kwiaty| twa pierś marmurowa.~O! pokłon tobie, urocza dziewczyno,~
1301 Kwiaty| ciała,~Której i śmierć nie pokona.~ ~Bo aż i w zgonie (któż
1302 Kwiaty| głowę,~Potem nią różnie pokręci:~ ~- Zaprawdę, August człek
1303 1 | 430~Na pokutniczej naszej tu dolinie,~Dusza,
1304 Kwiaty| cichutku,~Już ci pozwolę za to pół godziny~Dąć na glinianym
1305 Kwiaty| Dziś myśmy słodkim węzłem połączeni,~A ty oblewasz go łzami!~ ~
1306 Kwiaty| rozumie.~ ~Stąd dzieło moje polecam waszmości,~Rzecz to jest
1307 Melod | w rachunku wszak nam się policzy:~Że ziemię naszą, z rąk
1308 1 | wreszcie kark już kręci,~Choćby politowaniem tknięci,~Jednego sobie wziąć
1309 Wiersz| Całkowitego człeka ślą półludzie:~By, nie on od nich, lecz
1310 Kwiaty| nóg mu głowę kat ochoczy~Położył - z nagła się stało,~Że
1311 Kwiaty| Błękitnego nieba~I ciszy półsennej, i jasnej pogody.~
1312 Melod | zgliszcz drużyno! ~Jeszcze Polska nie zginęła, ~Gdy za Polskę
1313 Melod | Polska nie zginęła, ~Gdy za Polskę giną! ~Niechaj dziewczę
1314 Melod | i krwi topieli~Bądź im, Polsko, w wolność żyzną,~Ci, co
1315 Kwiaty| dalej i dalej.~ ~Drudzy pomarli śmiercią tylko ciała,~Ja
1316 Melod | podryga,~Choć mocno już pomęczeni;~Ten patrzy tylko - i ani
1317 Melod | Znój skrapia lica -~Szumi pomięte zewsząd ściernisko...~-
1318 1 | zaś do czynu cię przyzową,~Pomnij nie działać gorączkowo,~
1319 Melod | waży? ~Cicho! - właśnie w pomoc wzięto ~Ciemną czerń węglarzy. ~ ~
1320 Wiersz| czarciej tej ustroni,~W pomroki wiecznej samotniczym zimnie~
1321 1 | mydliny,~Godne jedynie iść w pomyje.~ ~Czybyście, spośród nich,
1322 Kwiaty| przekonanie, że dla wielu osób~Pomysł ten zda się być nowy -~Lecz
1323 Kwiaty| znów poszedłem, gdzie wzrok poniesie.~Idę przez ciernie i znoje,~
1324 Melod | oddycha,~Ogień je, ogniem popija -~ ~Ogień jej włazi w usta,
1325 Kwiaty| wzbogaci głowy~Ni też ją sosem poplami:~Włóżcie mi na nią lub wieniec
1326 Kwiaty| Ha! chciałeś właśnie popracować sobie,~Cóż robić - śmierć
1327 Kwiaty| osiędą na strzesze,~Gdy poprzez deszcze przelotne radośnie~
1328 Kwiaty| wypadła~Po pracy odpocząć pora~I gdy nieść będziesz do
1329 Kwiaty| Była i już jej nie ma. Był poranek~I łzami zaszedł, choć te
1330 1 | strzały~Gołębie lecą w świat poranny,~A w stadzie tym Najświętszej
1331 Kwiaty| PORAŻKA WARUSA~ ~W Hercyńskich borach,
1332 Melod | klaszcze.~ ~A za nią Niemiec. Z porcelanki pyka,~Kufel wylizał już
1333 1 | Lecz, gdy urodził się nie w porę,~To, choć w nim coś jak
1334 Kwiaty| odtrącę;~I zaraz przyjdzie porwać cię słomiane~Dydko, dwie
1335 Kwiaty| gdybyśmy ciebie w pląs były porwały,~Łaskotan rozkosznie, chichocząc
1336 1 | śmiecie.~A gdy wiatr je porwie - to powiecie:~Że im słusznie
1337 Kwiaty| żal po świecie,~Ni tęskno porzucać życie,~Otóż wam, ludzie,
1338 1 | chwasty i przez rżyska~Poschnięte lecą precz nadzieje!~Ach!
1339 Melod | wstanie,~Nam się stopy w grób poślizną,~Ci, co wierzą w Zmartwychwstanie,~
1340 Melod | nas prędzej zgniotą,~Tym pośpieszniej śmierć zwyciężem;~Żegnaj,
1341 Wiersz| Plutusa, nie Apollina.~ ~Gdy pośród gruzów przetlałej Romy~Zabrzmiały
1342 Melod | czy poznajecie~Tę wdowią postać w mgle z tęczy?~Ma w piersiach
1343 Kwiaty| proga~Z uśmiechem nieba, postawy uroczej,~Stanie osoba wszystkim
1344 1 | Iżby, gdy wicher liście postrąca,~Samotna brzoza w blaskach
1345 Melod | O głupie ludy! czyście poszalały?~Któż wam swobody zazdrości?~
1346 Kwiaty| diabła. -~ ~Więc wstał i poszedł, nie czekając dalej,~Mandaryn
1347 Kwiaty| niczyją nie będzie. -~ ~I znów poszedłem, gdzie wzrok poniesie.~Idę
1348 1 | wskóra,~Choćby i doszedł, z potęg twórczych która,~Czy ruch,
1349 1 | Kolącą prawdę w oczy powie:~Z powagą waszą precz, panowie!~Boście
1350 Wiersz| Obiecane kędyż twe wesele?~Powiadałeś - Zdrowaś, Panno, zdrowa -~
1351 Kwiaty| jednak przecie?~Tego mi nie powiadano.~ ~Wreszcie napisać z nagła
1352 1 | młody~Kolącą prawdę w oczy powie:~Z powagą waszą precz, panowie!~
1353 Melod | Tam - na Zachodzie tchną powiewy świeże -~Odżyjesz wpośród
1354 Melod | nie chciała~Serdecznie być powitaną.~ ~Czy jest ostatnią chwilą
1355 Kwiaty| niebo z wysoka~Spłynie chmur powłoka,~Nawiedzić kochanka nie
1356 Kwiaty| promieniście.~ ~Wśród świetlnej powodzi - by senna z mgły tkanka~
1357 Melod | wierni~Rozbitkowie skołatani,~Powolnym ruchem, trumny w wieńcach
1358 Kwiaty| oczyma,~- Jakże mu mogę powrócić legiony,~Gdy mnie samego
1359 Kwiaty| Wtem - nagle zmiana,~W powrót mię pędzi myśl tkliwa.~Wracam,
1360 Wiersz| Rzekłeś: - Szczęścia świat ci pozazdrości -~A jam pełna smutku i żałości;~
1361 Melod | gwizną.~Ci, co wszystko pożegnali,~Pozdrawiają Cię, Ojczyzno!~ ~
1362 Kwiaty| sukienkę białą, gdym do niej~Z pożegnalnymi wszedł słowy,~W pasie błękitną
1363 Kwiaty| tobie wszystko ubóstwię.~ ~Poziomki leśne twych ust koral świeży -~
1364 Melod | zielona.~ ~Obok nich - czy poznajecie~Tę wdowią postać w mgle
1365 1 | tobie kto dowie,~A wtedy późni wnukowie,~Jeśli od piwnic
1366 1 | 155~ ~Mógł albo później przyjść, lub wcześniej,~
1367 1 | śnieżny lewita.~Niech myśl, z pozoru przeżyta,~W twej czystej
1368 1 | zedrze - cóż zostanie?~ ~Pozostaną wypłowiałe szlaki,~Które
1369 Kwiaty| leż po cichutku,~Już ci pozwolę za to pół godziny~Dąć na
1370 1 | przymierze?~Więc własnych pożytków przechera~Dopóty w swych
1371 Melod | rękę! ciemne kruki! ~Czerni pracowita! ~Tylko milczkiem - chyłkiem -
1372 Kwiaty| DO POCZYNAJĄCEGO PRACOWNIKA~ ~Co masz zjeść jutro, zjedz
1373 Wiersz| płótnem;~Kiedy wołasz: - Pragnę! - W usta twoje~Brałbyś
1374 1 | To, że w nich błyski prawd migocą,~Traf zrządził, nie
1375 1 | zgniotą".~Lecz cóż się stało z prawdą złotą:~"Nie czyń, co tobie
1376 1 | niech świat młody~Kolącą prawdę w oczy powie:~Z powagą waszą
1377 Wiersz| ewangeliczne,~Głosząc świat prawdy, wprzód niewiadomy,~Były
1378 1 | głazem gniecie,~A ty wciąż mi prawisz przecie:~Że to rzecz jest
1379 Wiersz| szmery uliczne!...~I jakiś pretor czy retor może,~Tonąc w
1380 Melod | zapłacze Pani -~I własna ziemia proch wasz przysypie -~Boście
1381 Wiersz| pełna smutku i żałości;~Próchnem we mnie każda kość, a ciało~
1382 1 | w pajęczych matniach, w próchnie,~Trzymano malowane garnki.~ ~
1383 Kwiaty| się tylko patrzeć, jak u proga~Z uśmiechem nieba, postawy
1384 Melod | sierpie?~Nie chcę ochłody ni promienia chwały,~Chcę cierpieć -
1385 Kwiaty| świateł szumiących płynie promieniście.~ ~Wśród świetlnej powodzi -
1386 Kwiaty| na nią śmiało:~Zda się - promieńmi złoci się jej szata,~Zda
1387 Kwiaty| wyściela~Ciepły dzień Pański, promienna niedziela,~Że, choćby było
1388 Melod | Nigdzie błękitu, nigdzie promyka...~- Dalekoż jeszcze? -
1389 1 | czystej piersi budzi zmysł proroczy.~Kto starej prawdzie bacznie
1390 Wiersz| miłych dziatek waszych, proścież Boga,~By wam dola nie przypadła
1391 Kwiaty| żona~Był jeden człowiek po prostu, nie dwoje,~Tylko że dwa
1392 1 | swe uczczenia wdowie:~Lud prosty ją: "Ciotuchą" zowie...~
1393 1 | W twarz gołoledzią ostrą pryska!~Przez ciernie, chwasty
1394 Kwiaty| gęszczach odbita -~ ~Tak prysłych złudzeń budowa wspaniała~
1395 Kwiaty| Wyprężył się, chrapnął i prysnął jak strzała.~- Masz szczęście,
1396 Melod | święta,~Swych ojców śmierć przebaczy - ale dłonie,~Krwią ich
1397 1 | Dopóty w swych szczęściach przebiera,~Aż sobie nieszczęście dobierze.~
1398 1 | uzbrojem,~A ty koniecznie idź przebojem.~Gdy zaś do czynu cię przyzową,~
1399 Kwiaty| struga płynie,~A kto ją przebrnął, ten nic nie zazdrości...~
1400 Kwiaty| pieśń, co dla mnie dawno już przebrzmiała,~Drugim się w piersi mej
1401 1 | Więc własnych pożytków przechera~Dopóty w swych szczęściach
1402 Kwiaty| słodko mu więdnąć, gdy listki przechyla,~Iż od tej rozkoszy umiera
1403 1 | ta ujdzie od was płazem.~Przecież, obiecać i dotrzymać razem:~
1404 1 | Skoro serce masz spękane,~Przeciw tobie ja nie stanę,~Lecz
1405 1 | widzi, skruchą zbladła:~Że przeciwności gnębią ją jedynie~Jako wyroków
1406 Kwiaty| Bóg mi jest miły,~To ci przeczytam wiersze Felicjana,~Co Siedmiu
1407 Melod | Mahomet pójść do niej.~W przeddzień operacji~[dopisek ołówkiem]~
1408 Wiersz| każda kość, a ciało~Jak przedwczesną śmiercią mi zmartwiało.~ ~
1409 1 | sposób niezbyt szparki,~Siłą przedwiecznej gospodarki,~Która już z
1410 Kwiaty| weselna ciągnie drużyna.~Po przedzie swaty z drużbów gromadą,~
1411 1 | gdzie i w jakiej porze -~W przedziemskim jeszcze pobycie.~
1412 Kwiaty| samo chciał on, co ona;~Przedziwna wspólność duszy czy też
1413 Kwiaty| rzymski - toż dziś kądziel przędzy,~Tarcza też - siatką pajęczą. -~
1414 Melod | Więc patrzy tylko radością przejęty~I grubo sobie się śmieje.~ ~
1415 Kwiaty| Warusie - woła - Warusie przeklęty!~Oddaj mi moje legiony!~ ~
1416 1 | świeży,~Który, w gąsiorków przelany szkliwa,~Czeka cierpliwie,
1417 1 | gości~Lub gromu błyskiem przelata,~Od wszystkich krańców wszechświata~
1418 Kwiaty| strzesze,~Gdy poprzez deszcze przelotne radośnie~Świat, przez łzy
1419 Kwiaty| anieli~Tak się uśmiechać i przemawiać mogą.~ ~I był duch młody
1420 Kwiaty| Świeże jej usta sercem przemawiały,~Z nieba był pieniądz, gdy
1421 1 | plącze niespodzianie~Na przemiany w szary szlak i złoty -~
1422 Melod | Ojczyzno!~ ~Łzami losów nie przemienieni,~Ni nas rady zbawią czyje;~
1423 Kwiaty| przez wschodnie niebiosa~Przemknął się senno obłok z mglistych
1424 Kwiaty| rybacy ciągną po wodzie~Z przemocą wielką ciężar w niewodzie,~
1425 Wiersz| sługiwała.~Ach! choć słówko przemów do swej matki,~Niech w nim
1426 1 | 25~O! ty, przemożna siło pięści,~Święć się na
1427 Kwiaty| sił będzie stało,~Już nie przepadniesz ty w mnóstwie.~Usta twe,
1428 Kwiaty| ten bardzo jest głupi,~ ~Przepala usta, białość zębów zmienia~
1429 Kwiaty| jak mieć ją chciałem,~W przepasce z modrych wstążeczek;~W
1430 Kwiaty| młoda,~W białej sukience, z przepaską błękitną,~Usta jej kwitną
1431 Melod | wstał i świetną wstęgą się przepasze -~Pan wstał... i pomści
1432 1 | wyściele ci łoże,~To, po przepływie lat wielu, może~Trwalszej
1433 Kwiaty| Cienie z światłami płyną przerywanie~Podobne widmom, zasiadłszy
1434 1 | wieść po świecie,~Żeś ty prześladowca człeczy.~I tej prawdzie
1435 Kwiaty| słodyczy -~A com? i wielem przesmakowal? - wszakoż~Nikt się już
1436 Kwiaty| sługą,~Czyś mi już wierzyć przestała?~ ~Jam tak szczęśliwy! Snadź
1437 Kwiaty| drżące osiki z nagła drżeć przestały.~ ~- Chodź do nas! chodź,
1438 Kwiaty| bo, doprawdy, kochać cię przestanę,~Kołyskę nogą odtrącę;~I
1439 Kwiaty| w pląs hoży. Gdy tańczyć przestaniem,~Na kłębach mgły lekkim
1440 1 | sprawdzę najprościej.~W przestrzeni bowiem, gdzie bądź ona gości~
1441 1 | jest ich liczba jako ćmy w przestworze,~Spełnionych Bóg wie gdzie
1442 Kwiaty| bystrą stoi dziewczyna,~W przeświatlą kosę wianuszek wpina,~Aż
1443 1 | spośród nich, jeżeli~Ta przeszłość wreszcie kark już kręci,~
1444 Wiersz| Apollina.~ ~Gdy pośród gruzów przetlałej Romy~Zabrzmiały słowa ewangeliczne,~
1445 Melod | Wprzód, nim kula pierś przewierci,~Nim z żył krwi strumienie
1446 Melod | Matko! Aniele ty nasz przewodniczy!~Twój wróg zawstydził się
1447 Kwiaty| jest roztargniony,~Rzekł przewracając oczyma,~- Jakże mu mogę
1448 1 | staw na ziemi nogi,~Bo przewróconym cię nazowę.~Korzyści słów
1449 Kwiaty| przystało,~Lub swej młodości nie przeżyć na świecie.~ ~Widzę ją.
1450 1 | lewita.~Niech myśl, z pozoru przeżyta,~W twej czystej piersi budzi
1451 Kwiaty| wreszcie na cię~Iść naprzód przodem, nie tyłem... -~- Mam lat
1452 Kwiaty| Nawiedzić kochanka nie przybywa Luna.~ ~Bo szczęściu, bo
1453 Melod | Mówiłem troskom: - nie przychodźcie do mnie! -~Mówiłem łzom: -
1454 Kwiaty| niebo wzlata~Albo też niebo przychyla się do niej.~ ~Szkoda jej!
1455 Kwiaty| się w lica.~ ~I pierś swą przyciska do piersi młodziana,~Aż
1456 Kwiaty| luba, w czym twych łez przyczyna?~Czy żal ci, żeś jest już
1457 Kwiaty| trocha,~Powiedz mi łez twych przyczynę.~ ~Powiedz, przez Boga,
1458 1 | bije;~W nich to, bez celu i przyczyny,~Trzymali starzy swe mydliny,~
1459 Wiersz| WIERSZE BEZ PRZYDZIAŁU~
1460 Kwiaty| że gdy ciepło w sercu mym przygaśnie,~Przyjdzie i rozum, i siła,~
1461 Kwiaty| koło kominek otoczy,~A on przyjaźnie i coraz ochoczej~Trzeszczące
1462 1 | stopa wasza~Tych, co nie przyjdą do was sami -~Swój ból,
1463 Kwiaty| rajskie kwiecie~Na ziemi się przyjęło. Rzekłbyś śmiało:~Że jej
1464 Kwiaty| wawrzynem - jak jest rzecz przyjęta.~Cóż, kiedy ten upominek,~
1465 Kwiaty| wstrzymajcie słuszne niepokoje...~Przykładny ten mąż i żona~Był jeden
1466 Melod | skinieniem dłoni,~Oprawców twarze przykłoni~W ciemne dumania.~ ~* * *~-
1467 Kwiaty| wschodnich wiatrach jaskółka przyleci,~Aż w śnieżnych szronu pieluchach,
1468 1 | wierze~Sam z sobą człek czyni przymierze?~Więc własnych pożytków
1469 Kwiaty| doli!~Serce od serca któż przyniewoli?~Mnie z chłodną śmiercią
1470 Kwiaty| zmrok się perłowy niebo przyobleka;~Kiedy od dziwnej całunowej
1471 Kwiaty| W miejscu tym w książce przypada okładka,~Ja jednak pociągnę
1472 1 | powiecie:~Że im słusznie udział przypadł taki,~Bo są płoche jak rym
1473 Wiersz| proścież Boga,~By wam dola nie przypadła taka,~Jak mnie z śmierci
1474 Melod | egzekucji Członków Rz. N.~[przypisek ołówkiem]~
1475 1 | się nie dowie.~ ~Gdy zaś przyprzecie mię do ściany,~Bym rzekł:
1476 Melod | Ciekawi, czy nie ciekawi.~Przyrzec wam tylko mogę uroczyście,~
1477 Kwiaty| ona całowała.~ ~I potem przysięgła przez najświętsze śluby~
1478 Kwiaty| jej lub wiecznie młodą być przystało,~Lub swej młodości nie przeżyć
1479 Melod | cierni~Płyną do wiecznej przystani -~Na każdej, tchnieniem
1480 Melod | własna ziemia proch wasz przysypie -~Boście wy jeszcze z wielu
1481 Melod | krzywdę niosąc, w ziemi nędzy~Przyszliście rozbić namioty -~Zabierzcie
1482 1 | w swej porze,~Mógł, dla przyszłości lepszej może,~Swą dolę ojciec
1483 Wiersz| moją sprawę,~Bowiem na mię przyszły gody krwawe,~W Synu jednym
1484 1 | grudzie,~O Janiu każdym, jak o przyszłym cudzie.~A jednak - proszę
1485 Melod | tańcem wielce się zachwyca,~I przytupuje, i klaszcze.~ ~A za nią
1486 Kwiaty| śpij, mój drogi -~Próżno przywłaszczyć chciał sobie,~Patyk z doniczki
1487 1 | nieżyzna,~Ale mi każdy chętnie przyzna:~Że, nawet jako rzadkość,
1488 1 | światłem gore,~Niemniej przyznali mu współcześni:~Że z jego
1489 1 | przebojem.~Gdy zaś do czynu cię przyzową,~Pomnij nie działać gorączkowo,~
1490 Kwiaty| błaganie,~Ni żal wyboli, ni przyzwie tęsknota!~ ~Nie ma jej,
1491 Kwiaty| pewien (cóż na to powiecie?~Pseu-grzmiang-tfu było mu miano)~Myślał lat
1492 Kwiaty| martwo, że jedynie chyba~Ptak, z smutnym krzykiem ulatując
1493 Kwiaty| bujne sploty się zwija.~ ~Z puchów łabędzi, co śpiewając giną,~
1494 Kwiaty| mnie! Na Boga!~W sercu mym pusty dziś harem.~Ty go zapełnij...
1495 Melod | hulać! Niech się święci~Pustynia zawsze i wszędzie!~ ~Gdzie
1496 Kwiaty| śpieszy jeździec, przez puszczę szumiącą,~Wskroś liści strugami
1497 1 | blaszanych dzwonków słowa,~Puszy się mądrość tuzinkowa,~Mówiąca
1498 Kwiaty| cesarz - że już należycie~Pycha w nim wszelka osłabła;~Zresztą
1499 Melod | nią Niemiec. Z porcelanki pyka,~Kufel wylizał już do dna -~
1500 Kwiaty| Iskrzące szrony w śnieżny pył rozwiewa;~O cichej porze,
|