108-greck | grobi-niedl | niedz-pyl | pyszn-trwal | trwan-zuraw | zwalc-zyzna
Part
1501 Kwiaty| niebieski.~ ~Lecz, iżbyś pyszny przez względy takowe~Nie
1502 Melod | czortowscy słudzy! -~W lipcu 1867 r.~z okoliczności Zjazdu Słowiańskiego~[
1503 Kwiaty| zawodzi pląs hoży,~W ich rąbkach z mgły białej w łzy rosa
1504 Melod | się niemy...~Powiedz - w rachunku wszak nam się policzy:~Że
1505 1 | rękach noszą~I cukierkami ją raczą -~Z tą swoją grzywką junaczą,~
1506 Wiersz| iskry pieśni i wiary.~Niech raczej zgłuchnie ten gwar giełdowy~
1507 Kwiaty| dziewczęcej~W krzyż obie rączki łabędzie:~- Nie będzie ona
1508 Kwiaty| żadnej kochać z nich nie raczy,~Tylko się kocha sam w sobie.~ ~
1509 Wiersz| gody krwawe,~W Synu jednym radość miałam świętą,~A i tego
1510 Melod | nadzieje:~Więc patrzy tylko radością przejęty~I grubo sobie się
1511 Kwiaty| poprzez deszcze przelotne radośnie~Świat, przez łzy niby, uśmiechnie
1512 1 | owoc miewa,~Któremu, mową w raju znaną,~Szczep grzesznej
1513 1 | marmurze, w tej złoconej ramie,~Czy to umarły tak po śmierci
1514 Wiersz| twarde krzyża wzięty jest ramiona.~ ~
1515 Wiersz| ci podstawiła łono;~Krew ran twoich w mym sieroctwie
1516 Kwiaty| śnieżnych szronu pieluchach, co rana,~Wyczekiwana, dziwnie wytęskniana~
1517 Kwiaty| Jak rozpryśnięta tęcza w ranek letni~W łzach świeżej rosy
1518 Kwiaty| i jaśminem odkwitnął nad ranem.~ ~Oj! biadaż dziewczynie!...
1519 Wiersz| Niechbym z tobą twe dzieliła rany!~Wszakżeś życie wziął mojego
1520 Wiersz| starej Hellady~Brzmiały rapsody z nutą muzyczną~Pieśń Odysei
1521 Wiersz| straży,~Lud nasz obrazy rażą kamieniem...~Nie brak tam
1522 Melod | obroni!~ ~Błyszczy pogoda rażąca...~Pan wstał i świetną wstęgą
1523 Kwiaty| zdarzeniem dość rzadkiem,~Razu jednego spostrzegł się w
1524 Kwiaty| swej głowie:~ ~- Przyjdzie recepty pisać? - co ja zrobię?~Nie
1525 1 | Innym razem~Dotrzymam - ręczę wam śmiele.~Ależ, najmilsi
1526 1 | 116~ ~Ta mała, którą na rękach noszą~I cukierkami ją raczą -~
1527 Melod | czerń węglarzy. ~ ~Ręka w rękę! ciemne kruki! ~Czerni pracowita! ~
1528 Kwiaty| był pieniądz, gdy z jej ręki białej.~ ~Nie była piękną,
1529 Wiersz| uliczne!...~I jakiś pretor czy retor może,~Tonąc w rozpuście,
1530 Wiersz| dzisiaj, zastęp handlarzy~I retorowie z chłodnym sumieniem,~Zamiast
1531 1 | dzieci,~Z których się potem robią głupi ludzie?~
1532 Kwiaty| właśnie popracować sobie,~Cóż robić - śmierć ci nie dała.~ ~
1533 1 | tej zdobiącej wiotki brzeg roboty,~Gdy się brzeg ten zedrze -
1534 Kwiaty| białość zębów zmienia~I nawet rodem jest z piekła.~Laura zaczęła
1535 Melod | kręgiem,~Jak gdyby bracia rodzeni.~ ~Ha! ha! jak bracia? No
1536 Melod | nasz Chryste? -~- Wiatr was rodzimy w sen ukołysze -~Spowiją
1537 Kwiaty| widmom, zasiadłszy gromadnie,~Rodzinne koło kominek otoczy,~A on
1538 Melod | węglarzy. ~ ~Węglem zgliszcz z rodzinnej wioski, ~Na więzienia ścianie, ~
1539 Melod | chyłkiem słania ~Ciemny rój węglarzy. ~ ~Tam, u kraty,
1540 Kwiaty| znikła bez wieści.~Płakał rok cały, pobladł na twarzy,~
1541 Kwiaty| barbarzyńce! ostrożnie!~Toż flos Romana zwiędłaby podcięta?~Orły
1542 Kwiaty| Pompiliusz, w którymś romansie podobno,~Coś u ostatniej
1543 Kwiaty| wyręczą.~ ~Ledwie wieść krwawą Romie okrzyknięto,~August rwie
1544 Wiersz| pośród gruzów przetlałej Romy~Zabrzmiały słowa ewangeliczne,~
1545 1 | schnie wyżyna,~Z korzeni jego róść poczyna~Pęd życiem silny -
1546 1 | głowie,~Śmiał się i płakał z równą mocą,~Nigdy nie wiedząc:
1547 Kwiaty| cieniem odstrzeli,~Że wszystko równe niby gładka szyba;~Kiedy
1548 Kwiaty| takowe~Nie wzgardził sobie równemi,~Zrobić też każę, iż tę
1549 Melod | zapłatą, czyli po zapłacie~Równieście mali i podli -~Bowiem rzeźniczym
1550 Melod | ziemi nędzy~Przyszliście rozbić namioty -~Zabierzcie w zamian
1551 Melod | niby szczątkom nazwy wierni~Rozbitkowie skołatani,~Powolnym ruchem,
1552 Wiersz| Bom ja straszne, Matka rozbolała,~W Wielki Piątek męki wycierpiała.~ ~
1553 Kwiaty| najchłodniej,~Chłód się rozchucha, starość się rozmłodni,~
1554 Melod | jej ręka,~Wyszła żona na rozdroże,~Choć im z żalu serce pęka:~-
1555 1 | nadzieje!~Ach! niechże raz już rozednieje,~Bo droga stroma jest i
1556 Kwiaty| ogniście,~Na niebie Wysokiem,~Roziskrzonym okiem,~Choć Zefir złośliwy
1557 Melod | wichrach i burzliwej słocie,~Rozkołysanych tłum fali~Kiedy w łagodne
1558 Wiersz| zmartwiało.~ ~Matki, którym płuży rozkosz błoga~Z miłych dziatek waszych,
1559 1 | Stanie się kiedyś czyjąś rozkoszą -~Albo też może rozpaczą.~
1560 Kwiaty| ROZMARYN~ ~Miała sukienkę białą,
1561 Kwiaty| wiatr zimny zwiędły liść rozmiotą.~ ~Tak młoda! Niby przez
1562 Kwiaty| się rozchucha, starość się rozmłodni,~Może ty, dziewczę, w mogile
1563 Kwiaty| podcięta?~Orły skończyły na rożnie.~ ~Darmo! Miecz rzymski -
1564 Kwiaty| martwą głowę,~Potem nią różnie pokręci:~ ~- Zaprawdę, August
1565 Wiersz| Handel nie zbawi - i nie roznieci~Ducha miłości - ducha ofiary.~
1566 Melod | tylko żyje.~Bierzem z sobą rozpacz nędzy,~By dać wolność krwi
1567 1 | rozkoszą -~Albo też może rozpaczą.~
1568 1 | Zgotował drugim gorzkich skarg rozpacze.~Gdy łzy, którymi dusza
1569 Kwiaty| nimf tylko - wszystkie są w rozpaczy,~W łzach mokrych, w brudnej
1570 1 | Gdy łzy, którymi dusza się rozpłacze,~Przez oczy z łzami nie
1571 Melod | Inaczej lud ten, kiedy mu rozpłonie~Jutrzenka wielkiego święta,~
1572 Wiersz| zgłuchnie ten gwar giełdowy~I te rozprawy ekonomiczne -~Niżeli pacierz
1573 Kwiaty| mu rozkoszy~Po członkach rozproszy~I błogo jej, że jest wzajemnie
1574 Kwiaty| Trzeszczące iskry snopami rozpryska:~U domowego, cichego ogniska~
1575 Kwiaty| OBRACHUNEK Z SOBĄ~ ~Jak rozpryśnięta tęcza w ranek letni~W łzach
1576 Wiersz| czy retor może,~Tonąc w rozpuście, niezdolny czynu~Bluźnił
1577 Melod | zdarza się czyje -~Nie chcę rozrywek ani zapomnienia,~Chcę żyć
1578 1 | Gdy się w narodzie czyn rozstroi~Tak, że społeczność na wskroś
1579 Kwiaty| czyjejż próżno dłoni~Dłoń roztargniona szuka wkoło siebie?~Za kim
1580 Kwiaty| Zaprawdę, August człek jest roztargniony,~Rzekł przewracając oczyma,~-
1581 1 | dopnie,~Kto zawsze działał roztropnie. -~Lecz czyż się łatwo wstrzymać
1582 Kwiaty| niezwłocznie~To, czego nikt nie rozumie.~ ~Stąd dzieło moje polecam
1583 Melod | śmierć Caryca,~Bezzębną rozwarła paszczę~I tym ich tańcem
1584 Kwiaty| I wszystkich równo sobą rozweseli.~ ~I cóż? Bo oto - nie ma
1585 Kwiaty| Iskrzące szrony w śnieżny pył rozwiewa;~O cichej porze, gdy spóźnioną
1586 Kwiaty| Przed wzrokiem się jeźdźca rozwleka mgła biała:~- Precz! puśćcie
1587 Kwiaty| pierś wzdętą ból tęskny rozżala,~Rwie kwiecie i ciśnie do
1588 Melod | czarne słowa ~W ćmiący blask rozżarzy - ~Wtedy będzie w bój gotowa ~
1589 1 | potęg twórczych która,~Czy ruch, czy siła,~Wpierw się zrodziła?~
1590 Melod | Rozbitkowie skołatani,~Powolnym ruchem, trumny w wieńcach z cierni~
1591 Kwiaty| po ciepłym gdzieś lecie,~Rwąc kwiecie jaśminu, gdyż lubił
1592 Kwiaty| pieją i jadą.~ ~A w tem rybacy ciągną po wodzie~Z przemocą
1593 Kwiaty| zmiana,~Śmierć sobie co rychłą wyprosił u Pana.~ ~Że zaś
1594 1 | przypadł taki,~Bo są płoche jak rym księdza Baki,~Co o śmierci
1595 Melod | Dzień egzekucji Członków Rz. N.~[przypisek ołówkiem]~
1596 Kwiaty| Kiedy uśmiechać się zaczną.~Rząd się w nich pereł jasnym
1597 Kwiaty| istotnie rzecz dziwna i rzadka,~Jak się ci ludzie kochali.~ ~
1598 1 | jedna! Choć też w sposób rzadki~Miewa i ona swe uczczenia
1599 Kwiaty| Tak, aż zdarzeniem dość rzadkiem,~Razu jednego spostrzegł
1600 Kwiaty| wsiali,~Płakała także, co się rzadko zdarza,~Tańcując w weselnej
1601 1 | przyzna:~Że, nawet jako rzadkość, przecie~W osobliwości gabinecie~
1602 Kwiaty| TOPIELICA~ ~Nad rzeczką bystrą stoi dziewczyna,~
1603 Kwiaty| głowę zachodzę,~Trzy nocy z rzędu nie zasnę... -~- Luby! sznurówka
1604 Kwiaty| Jeśliś na drugim brzegu bożej rzeki,~Jeśliś tam wiecznie swobodna
1605 Wiersz| śmierć chora białogłowa,~Rzekłeś: - Szczęścia świat ci pozazdrości -~
1606 Kwiaty| Przyjdzie i rozum, i siła,~I rzekną o mnie: - Miał zmądrzeć,
1607 Kwiaty| ułagodzić płomienne twe oczy~Rzęsa osłania je długa,~A ponad
1608 Kwiaty| bocianów błędnych gwarne rzesze~Padną w bór głuchy, osiędą
1609 Kwiaty| nagła wśród tej smutnej rzeszy~Pewnie każdemu równie się
1610 1 | troski swe żebracze,~W łzach rzewnych ulgę miewać zwykł jedyną,~
1611 Melod | Równieście mali i podli -~Bowiem rzeźniczym nożem zarzynacie~Lud, co
1612 1 | ty twe dziadowskie rymy~Rzucasz niby groch o ścianę.~
1613 Kwiaty| na rożnie.~ ~Darmo! Miecz rzymski - toż dziś kądziel przędzy,~
1614 Kwiaty| mienia -~To z żelaznymi rzymskimi legiony~Walczą Germany z
1615 1 | ciernie, chwasty i przez rżyska~Poschnięte lecą precz nadzieje!~
1616 1 | z tymi społem,~Którzy na sąd ze skargą wstaną -~I, gdzie
1617 1 | wzięta pęt wiązadła,~Przed sądem stojąc, widzi, skruchą zbladła:~
1618 1 | kończyć poczyna,~To nie sądź, żeś już stanął na szczycie -~
1619 Kwiaty| zdarza,~Tańcując w weselnej sali.~ ~- Powiedz mi, luba, w
1620 Melod | MORITURI TE SALUTANT~22/23 stycznia 1863~ ~Z
1621 Kwiaty| powrócić legiony,~Gdy mnie samego już nié ma.~
1622 Kwiaty| i Numa~Umarła chwili tej samej.~ ~Jednak wstrzymajcie słuszne
1623 Kwiaty| chciał i ona nie chciała,~To samo chciał on, co ona;~Przedziwna
1624 1 | wicher liście postrąca,~Samotna brzoza w blaskach miesiąca,~
1625 Wiersz| ustroni,~W pomroki wiecznej samotniczym zimnie~Raj miałbym ziemski -
1626 Kwiaty| Dla dwojga szczęśliwych - samotnie, choć w tłumie,~Czyż w kwiecie -
1627 1 | jakżeśmy ciekawi!~ ~A mamy w samych nas obszary,~Gdzie się też
1628 Melod | Czesi, Serbowie, Kozaki -~Sąsiedzi lub goście mili.~ ~Z boku
1629 1 | boże,~Strzaskana gromem schnie wyżyna,~Z korzeni jego róść
1630 1 | było miano.~I gdy nań dłoń ściągnęła Ewa,~To z tego wiadomości
1631 1 | Gdy zaś przyprzecie mię do ściany,~Bym rzekł: kto on?-to rzecz
1632 Melod | Szumi pomięte zewsząd ściernisko...~- Patrzcie! - na skraju -
1633 1 | barwie sinej -~Jak ledwie oko ścierpi czyje -~Z wonią, co w nos
1634 Kwiaty| z nagła się stało,~Że w ściętej głowie właśnie były oczy,~
1635 1 | Śmierć, z Bezlitością bladą w ścisłej zmowie,~Spraw swoich nieme
1636 Kwiaty| żywo skoczy,~Żal pierś mu ściśnie, łzy zaćmią oczy,~Wtem pojrzy
1637 Kwiaty| Rozkosznie jest bujać w sennej niepamięci.~Szumiący liść
1638 Kwiaty| wschodnie niebiosa~Przemknął się senno obłok z mglistych tkanek.~
1639 Melod | domyślili?~Moskale, Czesi, Serbowie, Kozaki -~Sąsiedzi lub goście
1640 Melod | ale śmierć nie chciała~Serdecznie być powitaną.~ ~Czy jest
1641 Kwiaty| Śmierć miałbyś wśród tańca z serdecznymi śmiechy.~
1642 Kwiaty| się ułatwię po trosze -~Serduszko z lukrem kupię ci w straganie,~
1643 Kwiaty| kądziel przędzy,~Tarcza też - siatką pajęczą. -~Warus w pierś
1644 Melod | ojców dołem dymy się wleką -~Siecze grad z deszczem - zimny
1645 Melod | mili.~ ~Z boku na zydlu siedzi śmierć Caryca,~Bezzębną
1646 Wiersz| nadziejo.~ ~Gdybym mogła sięgnąć twego ciała,~Jakże bym cię
1647 1 | komorze,~Gdzie tylko wzrok sięgnie koci,~Czas twe przezrocze
1648 Melod | Skrwawione bicze plecy nam sieką -~Nigdzie błękitu, nigdzie
1649 Wiersz| łono;~Krew ran twoich w mym sieroctwie smutnem~Jakbym szat mych
1650 Melod | zwyciężem;~Żegnaj, wdowo i sieroto!~Bóg ci będzie ojcem, mężem;~
1651 Melod | Choć na miesięcznym był sierpie?~Nie chcę ochłody ni promienia
1652 Kwiaty| wyśpiewa.~ ~Ja cię uwielbię, co sił będzie stało,~Już nie przepadniesz
1653 1 | róść poczyna~Pęd życiem silny - by, w swej porze,~Mógł,
1654 Melod | na drzewie wysokiem,~Na silnym stryku wisieć daj, pomiędzy~
1655 Melod | pierwsze lepsze -~Byle z silnymi konary.~ ~Bo człowiek wtedy
1656 1 | 25~O! ty, przemożna siło pięści,~Święć się na ziemi
1657 1 | garnki.~ ~Pacykowane w barwie sinej -~Jak ledwie oko ścierpi
1658 Kwiaty| kwiat biały i staje się siny.~ ~I słodko mu więdnąć,
1659 Melod | niebu błyska? ~To są naszych siół i krwawe ~Grodów zgorzeliska. ~
1660 1 | Ciotuchą" zowie...~Bo niby siostrą ,,Biedy", jego matki.~
1661 1 | Trwalszej nabierzesz dobroci.~ ~Siwymi będą włosy dziś krucze,~
1662 1 | mocą,~Nigdy nie wiedząc: skąd i po co?~I może nigdy się
1663 Kwiaty| wianuszek wpina,~Aż się jej skała ujmie spod stopy~I wpada
1664 Kwiaty| godzinie~Zimowy dzionek w skąpych blaskach ginie~I coraz smutniej
1665 1 | myśli choć po trosze~Coś w skarbonie tej zostanie,~W którą wkładam
1666 Kwiaty| smoka też zwalczysz, który skarbu strzeże,~Skarb twoim się
1667 1 | Zgotował drugim gorzkich skarg rozpacze.~Gdy łzy, którymi
1668 1 | społem,~Którzy na sąd ze skargą wstaną -~I, gdzie Kościuszko
1669 Wiersz| Posłuchajcie, bracia moi mili,~Skargi, która z duszy mojej kwili,~
1670 1 | 439~Człek, skarżąc niebu troski swe żebracze,~
1671 Kwiaty| jak już nikt nie kocha -~Skiń, a dla ciebie ja zginę -~
1672 Melod | syny osłania,~A drugiej skinieniem dłoni,~Oprawców twarze przykłoni~
1673 Melod | lasów wolności świat się składa cały,~Las każdy z drzew
1674 Wiersz| on ni zrobi donos, ni też składnie~Łapówkę chwyci lub co gdzie
1675 Kwiaty| Chłopiec z konika co żywo skoczy,~Żal pierś mu ściśnie, łzy
1676 Melod | nazwy wierni~Rozbitkowie skołatani,~Powolnym ruchem, trumny
1677 Kwiaty| Konała we mnie dusza, aż skonała,~Śmierć zwłoki tylko zastanie.~ ~
1678 Kwiaty| zwiędłaby podcięta?~Orły skończyły na rożnie.~ ~Darmo! Miecz
1679 1 | Ach! mój druhu pobratymy!~Skoro serce masz spękane,~Przeciw
1680 1 | kmotrze!~Pilnie strzeż twej skóry!~Gdy z was, tęskniąc, który~
1681 Kwiaty| dziwnie wytęskniana~Wiosna skowronka śpiewem kwilić pocznie,~
1682 Melod | ściernisko...~- Patrzcie! - na skraju - o! szubienica!~Dalekoż
1683 Melod | Idziemy dalej. Znój skrapia lica -~Szumi pomięte zewsząd
1684 Kwiaty| ramiony białymi obwije.~ ~I skroń mu, i usta całuje dziewica,~
1685 1 | nad mą mogiłą~Stała, ze skronią ku mnie pochyłą,~Perłami
1686 1 | Przed sądem stojąc, widzi, skruchą zbladła:~Że przeciwności
1687 Kwiaty| się w tłumie.~Każdej łzy skrytej lub milczącej biedy~Ona
1688 Melod | świta! ~Dziś z nas każdy skryty, niemy - ~Ale Bóg nam zdarzy, ~
1689 Kwiaty| tkliwa?~Czyż blask w cień się skrywa?~Czyż wstyd ma być sercu,
1690 1 | głucha.~Cóż, gdy wciąż się skrzą jej lica!~Więc tłum wieko
1691 Kwiaty| zdarzy.~ ~Na płocie sroczka skrzeczy jedyna,~Przez most weselna
1692 1 | Nieskończoności środkiem jest skrzydlata~Myśl - jak to sprawdzę najprościej.~
1693 Kwiaty| Paproci kwiat zdobi iskrzące skrzydlaty~I błędne ogniki spinają
1694 Kwiaty| swaty z drużbów gromadą,~Skrzypiąc w skrzypiec, pieją i jadą.~ ~
1695 Kwiaty| drużbów gromadą,~Skrzypiąc w skrzypiec, pieją i jadą.~ ~A w tem
1696 Kwiaty| rosy~Krople w kielichu swym skupi...~Cóż, kiedy ciągle palisz
1697 Melod | ci tutaj dziwnie zewsząd skwarno...~Słuchaj - w Syberii lodowej~
1698 Wiersz| obłudzie,~Całkowitego człeka ślą półludzie:~By, nie on od
1699 Kwiaty| się owca,~Nie chcąc iść w ślady niczyje -~ ~Miałem tak dużo,
1700 Melod | To się sobie chyłkiem słania ~Ciemny rój węglarzy. ~ ~
1701 Melod | a nie cudzy -~Hurra ho! Sława! Żywio Frydryk Wielki!~Tańcujcie,
1702 Kwiaty| KŁOPOT~ ~Chciałbym być sławnym - marzę ja młodzieńczo,~
1703 1 | Bo droga stroma jest i śliska.~ ~Z chmur mię od ojców
1704 Melod | po wichrach i burzliwej słocie,~Rozkołysanych tłum fali~
1705 Kwiaty| dala żyć sami -~Dziś myśmy słodkim węzłem połączeni,~A ty oblewasz
1706 1 | tęskniąc, który~Dnie wspomina słodsze,~Dłoń, co łzy mu otrze,~
1707 Kwiaty| smakosz~Niechętny końca słodyczy -~A com? i wielem przesmakowal? -
1708 Kwiaty| zaraz przyjdzie porwać cię słomiane~Dydko, dwie nogi mające.~ ~
1709 Melod | zasięgnąć mogą,~Bieleją kości słoneczną spieką -~Stąpamy po nich -
1710 Kwiaty| najstarszy,~Była zaś taka, w słowach niezbyt wielu,~Treść dalszej
1711 Melod | r.~z okoliczności Zjazdu Słowiańskiego~[dopisek ołówkiem]~
1712 Wiersz| wiernie sługiwała.~Ach! choć słówko przemów do swej matki,~Niech
1713 1 | chmur mię od ojców krzepi słowo:~- My w męstwo duszę twą
1714 Melod | całem,~Zawierzcie szczeremu słowu:~Naprzód się śmiałem - a
1715 Kwiaty| dziewczęce~Z wianuszkiem ślubnym, w białej sukience.~ ~Chłopiec
1716 Kwiaty| przysięgła przez najświętsze śluby~Całować na zawsze ten kwiat
1717 Melod | Wielki!~Tańcujcie, czortowscy słudzy! -~W lipcu 1867 r.~z okoliczności
1718 Wiersz| Wszakżem tobie wiernie sługiwała.~Ach! choć słówko przemów
1719 Kwiaty| samej.~ ~Jednak wstrzymajcie słuszne niepokoje...~Przykładny
1720 1 | porwie - to powiecie:~Że im słusznie udział przypadł taki,~Bo
1721 Kwiaty| głos ich słodki gdybyście słyszeli,~Zdałoby wam się, że tylko
1722 1 | Dante lub Jan Trzeci! -~Tak słyszysz, idąc po życiowej grudzie,~
1723 Kwiaty| śnieży~Jakże całować je smaczno.~ ~By ułagodzić płomienne
1724 Kwiaty| umierałem po trosze, jak smakosz~Niechętny końca słodyczy -~
1725 1 | co niby miał je w głowie,~Śmiał się i płakał z równą mocą,~
1726 Melod | szczeremu słowu:~Naprzód się śmiałem - a potem płakałem -~I oto
1727 Kwiaty| może zbyt srogo.~Ludzie za śmiech twój ciągły i bajanie~Wziąć
1728 Kwiaty| wśród tańca z serdecznymi śmiechy.~
1729 1 | pójdą w kąt lub nawet w śmiecie.~A gdy wiatr je porwie -
1730 1 | razem~Dotrzymam - ręczę wam śmiele.~Ależ, najmilsi przyjaciele!~
1731 Kwiaty| wieczna bogini, kochać śmiertelnika.~ ~I nie dba, choć gwiazdy
1732 1 | Baki,~Co o śmierci nawet śmiesznie plecie.~
1733 Kwiaty| dzika krwawe zwierzę~I smoka też zwalczysz, który skarbu
1734 Melod | oczy, w uszy,~Ogniem się smuci i śmieje,~Ogień ma w sercu,
1735 Kwiaty| toczy,~Jedwabna w giętki łuk smuga.~ ~W licach twych - wiosna.
1736 Kwiaty| zorzy,~Dłoń w dłoni, na smugach zawodzi pląs hoży,~W ich
1737 Wiersz| pozazdrości -~A jam pełna smutku i żałości;~Próchnem we mnie
1738 Wiersz| twoich w mym sieroctwie smutnem~Jakbym szat mych obcierała
1739 Kwiaty| jaśnie,~Wtem w białe dłonie smutnie zaklaśnie:~ ~- Biadaż! o
1740 Kwiaty| skąpych blaskach ginie~I coraz smutniej mierzchnące z daleka~W zmrok
1741 Melod | Baltazara groźne głoski ~Smutny pisz, młodzianie - ~Przyjdzie
1742 Kwiaty| że jedynie chyba~Ptak, z smutnym krzykiem ulatując z drzewa,~
1743 Melod | Ha! ha! Cóż zyskał Gaweł, smyk zuchwały,~Choć na miesięcznym
1744 Kwiaty| przestała?~ ~Jam tak szczęśliwy! Snadź podobnej doli~Na mnie jednego
1745 Kwiaty| białe - tak białe, jak gdy śnieg się bieli. -~ ~Przed wzrokiem
1746 Kwiaty| jaskółka przyleci,~Aż w śnieżnych szronu pieluchach, co rana,~
1747 Kwiaty| nich pereł jasnym blaskiem śnieży~Jakże całować je smaczno.~ ~
1748 Kwiaty| ochoczej~Trzeszczące iskry snopami rozpryska:~U domowego, cichego
1749 Wiersz| lęgną gronostaje -~Dla dworu soból bobrem oprawiony -~A zaś
1750 1 | Z winogradowej macierzy~Sok nazbyt świeży,~Który, w
1751 Kwiaty| wzbogaci głowy~Ni też ją sosem poplami:~Włóżcie mi na nią
1752 Kwiaty| placki na święta,~Wzięto na sosy do szynek.~ ~Wiem, co mi
1753 Melod | ho! daleko -~ ~Idziemy. Sowa huczy w oddali -~W poprzek
1754 Kwiaty| zdrowym być zacznę.~ ~Ten sam spać idę, co i wstaję rano -~
1755 1 | win jej własnych na nią spadła!~ ~I długo owych wyzbyć
1756 Kwiaty| promieni.~ ~Ich oczy z gwiazd spadłych. Włos światły, od środka~
1757 Melod | dłonie,~Krwią ich zbroczone, spamięta...~ ~* * *~Matko! Aniele
1758 1 | pobratymy!~Skoro serce masz spękane,~Przeciw tobie ja nie stanę,~
1759 Melod | szczodrej dłoni~Ofiarę wielką spełnia w świętej ciszy.~Święte
1760 Melod | Tę ostatnią wolę świętą ~Spełnić któż się waży? ~Cicho! -
1761 1 | jako ćmy w przestworze,~Spełnionych Bóg wie gdzie i w jakiej
1762 Melod | ogniu się gnieździ, ogniem śpi, oddycha,~Ogień je, ogniem
1763 1 | wezgłowie,~W kamiennej ciszy śpią królowie~Śladem Wielkiego
1764 Melod | Bieleją kości słoneczną spieką -~Stąpamy po nich - trzeszczą
1765 Kwiaty| DZIWOŻONY~ ~Przez bór śpieszy jeździec, przez puszczę
1766 Kwiaty| chodź, chłopcze!-zaklęty śpiew nęci-~Chodź z nami w pląs
1767 Kwiaty| Z puchów łabędzi, co śpiewając giną,~Wzdęta twa pierś marmurowa.~
1768 Kwiaty| wytęskniana~Wiosna skowronka śpiewem kwilić pocznie,~Kiedy kukułki
1769 Wiersz| Chrystusowy~I nasze swojskie śpiewy uliczne.~(1857)~
1770 Kwiaty| dwie nogi mające.~ ~No, śpijże, bębnie - to rzecz niesłychana -~
1771 Kwiaty| skrzydlaty~I błędne ogniki spinają im szaty,~I tańcom ich wiewnym
1772 Kwiaty| kołysze.~ ~Co noc - przez splecione konary, przez liście,~Niby
1773 Kwiaty| bluszcz, gdy drzewo obwinie,~Splotem swych rąk mię obwija,~-
1774 1 | czytać macie -~Bo tam, w spłowiałej z szychu szacie,~Strojna
1775 1 | Przez oczy z łzami nie spłyną.~
1776 Kwiaty| co blask z wonią zmącą,~Spłynęła z ust chłopca dusza kochająca.~ ~
1777 Kwiaty| pioruna,~Na niebo z wysoka~Spłynie chmur powłoka,~Nawiedzić
1778 Kwiaty| dziewicza~Z krainy gwiazd spływa nawiedzić kochanka.~ ~Ramiony
1779 Melod | tchnieniem wiosny naniesiona,~Spoczęła palma zielona.~ ~Obok nich -
1780 Kwiaty| I mów też: - Dzisiaj spocznę, jutro zrobię. -~A kiedy
1781 Kwiaty| wybrana~W chłodnej trumience spoczywa.~ ~W sukience białej, jak
1782 Wiersz| nieraz z łodzi handlarskiej~Spodlona dusza Fenicjanina,~Szydząc
1783 Kwiaty| Wśród modłów, strzeż się spojrzeć na nią śmiało:~Zda się -
1784 Kwiaty| była piękną, jednak z jej spojrzenia~Patrzało niebo; z jasnymi
1785 Melod | mieli tam ciszę,~Sen, aby, spokój - słodki nasz Chryste? -~-
1786 1 | pięścią bije w wieko.~- Leż spokojnie - tak jej rzeką.~- Jeśli
1787 Wiersz| miłości - ducha ofiary.~U społeczeństwa najmłodszych dzieci~Tlą
1788 1 | narodzie czyn rozstroi~Tak, że społeczność na wskroś chora~Nie dziś
1789 1 | z bólu - bom był z tymi społem,~Którzy na sąd ze skargą
1790 Kwiaty| pasterce...~O Lauro sroga! tyś sponiewierała~Równie mą miłość, jak serce.~ ~
1791 1 | iść w pomyje.~ ~Czybyście, spośród nich, jeżeli~Ta przeszłość
1792 Kwiaty| dość rzadkiem,~Razu jednego spostrzegł się w zwierciadle~Nie już
1793 Melod | rodzimy w sen ukołysze -~Spowiją w całun tumany mgliste. -~ ~-
1794 Kwiaty| rozwiewa;~O cichej porze, gdy spóźnioną dobą,~Gościnnej strzechy
1795 1 | skrzydlata~Myśl - jak to sprawdzę najprościej.~W przestrzeni
1796 Wiersz| Bierzcie w serca smutną moją sprawę,~Bowiem na mię przyszły
1797 Wiersz| namiętności z nędzą się sprzęgną...~Ale, na Boga, wszak w
1798 Melod | nędzy,~By dać wolność krwi spuścizną,~Ci, co umrzeć chcą co prędzej,~
1799 Kwiaty| srebrzy się rosa.~Ni rosa to srebrna, ni mgły się to mącą.~To
1800 Kwiaty| kłębią się z bagnisk, z łąk srebrzy się rosa.~Ni rosa to srebrna,
1801 Kwiaty| błysk się przemyka,~Tak Luna srebrzysta~Z chwil lotnych korzysta,~
1802 Kwiaty| się i zdarzy.~ ~Na płocie sroczka skrzeczy jedyna,~Przez most
1803 Kwiaty| spadłych. Włos światły, od środka~Paproci kwiat zdobi iskrzące
1804 1 | 153~ ~Nieskończoności środkiem jest skrzydlata~Myśl - jak
1805 Kwiaty| Luby! sznurówka uciska mię srodze~I mam trzewiki za ciasne. -~
1806 1 | Byłeś sam dla tych mniej był srogi,~Którzy, gdzie trzeba, mieli
1807 Kwiaty| Felicjanie,~Błaznujesz może zbyt srogo.~Ludzie za śmiech twój ciągły
1808 Melod | prędzej~Odejdźcie w ziemię sromoty.~ ~Inaczej lud ten, kiedy
1809 Melod | Boże Ojców! ty nas stokroć srożej~Karzącym biczem twym zatnij -~
1810 Melod | uwolnił od życia, bo życie~Sroższe od wszystkich niewoli.~1865~
1811 Kwiaty| wśród manowca,~Gdy się od stada odbije,~W cierń niegościnny
1812 1 | lecą w świat poranny,~A w stadzie tym Najświętszej Panny~Jeden
1813 Kwiaty| dziewczyny~Omdlewa kwiat biały i staje się siny.~ ~I słodko mu
1814 1 | żałośnie, nad mą mogiłą~Stała, ze skronią ku mnie pochyłą,~
1815 1 | hejnałowych trąb hosanny~Brzmią stamtąd dziś, jak dawniej brzmiały.~
1816 1 | 27~ ~Ktoś tam, stanąwszy raz na głowie,~Rzekł: -
1817 1 | spękane,~Przeciw tobie ja nie stanę,~Lecz niech pierwej się
1818 Melod | kości słoneczną spieką -~Stąpamy po nich - trzeszczą pod
1819 1 | 406~ ~Zajrzyjmy też w tę starą kuchnię,~Gdzie, niegdyś,
1820 1 | na nogach wyszło z mody!~Staremu światu niech świat młody~
1821 Kwiaty| najchłodniej,~Chłód się rozchucha, starość się rozmłodni,~Może ty,
1822 1 | osobliwości gabinecie~Uszłaby ta staroświecczyzna.~ ~Nie? - No więc wiedz,
1823 1 | celu i przyczyny,~Trzymali starzy swe mydliny,~Godne jedynie
1824 1 | antypody. -~ ~- Mój panie! staw na ziemi nogi,~Bo przewróconym
1825 1 | życia grudy,~Żeś, w kąt stawiając kij tułaczy,~Drugim ustąpił -
1826 Melod | grobowa!~ ~Trzeszczą w nich stawy i kości grzechoczą,~Z uszu
1827 1 | czyje -~Z wonią, co w nos stęchlizną bije;~W nich to, bez celu
1828 Kwiaty| zapodziała.~ ~Toż na to chory stęka i jest blady,~Aby był zysk
1829 1 | klucze,~Lub się gąsiorek nie stłucze,~Pić będą z niego dusz swoich
1830 Kwiaty| TOPIELICA~ ~Nad rzeczką bystrą stoi dziewczyna,~W przeświatlą
1831 1 | gorączkowo,~Lecz uporczywie stój przy swojem. -~
1832 1 | pęt wiązadła,~Przed sądem stojąc, widzi, skruchą zbladła:~
1833 Melod | O Boże Ojców! ty nas stokroć srożej~Karzącym biczem twym
1834 1 | nieprzerwanie~Dnieją u jego stóp niebianie.~Więc jest nadziemska
1835 1 | Niech pójdzie zwiedzić stopa wasza~Tych, co nie przyjdą
1836 1 | nadużycie~To do upadku trzy stopnie.~
1837 1 | Wtem, w tej ciszy,~Zdjął strach onych towarzyszy.~- Co?
1838 Kwiaty| Wędrowiec z zimna drży i strachem bladnie;~Kiedy w komnacie,
1839 Kwiaty| Serduszko z lukrem kupię ci w straganie,~Które kosztuje trzy grosze.~ ~
1840 Wiersz| wnętrzności dziecię!~Jak straszliwa była ta godzina,~Dusza we
1841 Wiersz| duszy mojej kwili,~Bom ja straszne, Matka rozbolała,~W Wielki
1842 Wiersz| Zamiast maluczkim stanąć na straży,~Lud nasz obrazy rażą kamieniem...~
1843 1 | spłowiałej z szychu szacie,~Strojna w blaszanych dzwonków słowa,~
1844 1 | już rozednieje,~Bo droga stroma jest i śliska.~ ~Z chmur
1845 1 | jak dawniej brzmiały.~I w stronę jej chwalebnej strzały~Gołębie
1846 Kwiaty| borach, w cztery świata strony,~Trzask z głuchym grzmotem
1847 Kwiaty| żwiry z świateł mleczna struga płynie,~A kto ją przebrnął,
1848 Kwiaty| puszczę szumiącą,~Wskroś liści strugami blask strzela z ukosa.~Mgły
1849 Melod | W poprzek po piaskach strugi łez cieką -~- Pić! pić -
1850 Kwiaty| tańczące,~Że wstrzymał się strumień w swym biegu na łące~I wiatr
1851 Melod | najsilniej od ziemi odeprze,~Czy stryk nie zgniły, ni stary -~Temu
1852 Melod | drzewie wysokiem,~Na silnym stryku wisieć daj, pomiędzy~Ziemią
1853 Kwiaty| chrapnął i prysnął jak strzała.~- Masz szczęście, wędrowcze,
1854 Melod | pomści męczenniki nasze~Strzałami słońca.~ ~Tam - czy widzicie
1855 1 | w stronę jej chwalebnej strzały~Gołębie lecą w świat poranny,~
1856 1 | dębie, przez wyroki boże,~Strzaskana gromem schnie wyżyna,~Z
1857 Kwiaty| spóźnioną dobą,~Gościnnej strzechy nie widząc przed sobą,~Wędrowiec
1858 Kwiaty| Wskroś liści strugami blask strzela z ukosa.~Mgły kłębią się
1859 Kwiaty| w bór głuchy, osiędą na strzesze,~Gdy poprzez deszcze przelotne
1860 Kwiaty| zwalczysz, który skarbu strzeże,~Skarb twoim się stanie -
1861 Kwiaty| nieprzespana -~Szum dębów stuletnich sen jego kołysze.~ ~Co noc -
1862 Melod | MORITURI TE SALUTANT~22/23 stycznia 1863~ ~Z okiem krwawą łzą
1863 Kwiaty| ROZMARYN~ ~Miała sukienkę białą, gdym do niej~Z pożegnalnymi
1864 Wiersz| handlarzy~I retorowie z chłodnym sumieniem,~Zamiast maluczkim stanąć
1865 Kwiaty| ciągnie drużyna.~Po przedzie swaty z drużbów gromadą,~Skrzypiąc
1866 1 | swoich nieme mając tylko świadki,~Jest sama jedna! Choć też
1867 Melod | podobnego, doprawdy, cudaka~Jak światem świat nie widziano!~ ~-
1868 Kwiaty| zmierzchłej ścianie~Cienie z światłami płyną przerywanie~Podobne
1869 1 | To, choć w nim coś jak światłem gore,~Niemniej przyznali
1870 Melod | chowa...~W to graj! precz światło! precz duch! Niechaj żyje~
1871 Kwiaty| z gwiazd spadłych. Włos światły, od środka~Paproci kwiat
1872 Kwiaty| z modrych wstążeczek;~W światłych jej włosach, nad czołem
1873 1 | nogach wyszło z mody!~Staremu światu niech świat młody~Kolącą
1874 1 | przemożna siło pięści,~Święć się na ziemi twa epoka!~
1875 Melod | bodaj to hulać! Niech się święci~Pustynia zawsze i wszędzie!~ ~
1876 Melod | spełnia w świętej ciszy.~Święte milczenie mocny Bóg posłyszy -~
1877 1 | krakowskim Rynku, w noc świetlaną~Skrwawione ciernie w serce
1878 Melod | tylko utonąć nie może!~Przy świetle nowej dziś zorzy,~Z drzew
1879 Kwiaty| płynie promieniście.~ ~Wśród świetlnej powodzi - by senna z mgły
1880 Melod | pogoda rażąca...~Pan wstał i świetną wstęgą się przepasze -~Pan
1881 1 | O ty, grobowej chwały świetne znamię!~Kogóż twój blask
1882 1 | dźwięk, co niby, jak krew świeża,~W narodu serce wprost uderza?...~
1883 Kwiaty| tęcza w ranek letni~W łzach świeżej rosy odkwita -~Jak się odświeża
1884 Kwiaty| słońca promień złoty,~Z świeżych ust kwiatów ulatały tchnienia,~
1885 Melod | z deszczem - zimny wiatr świszczę.~- Dalekoż jeszcze? - Ho!
1886 Melod | póki ~Krwawy dzień nie świta! ~Dziś z nas każdy skryty,
1887 Kwiaty| rzeki,~Jeśliś tam wiecznie swobodna i młoda,~To może ciebie
1888 Melod | czyście poszalały?~Któż wam swobody zazdrości?~Z lasów wolności
1889 1 | cukierkami ją raczą -~Z tą swoją grzywką junaczą,~Z tą niesfornością
1890 Melod | czyście widzieli,~Jak naród swoje męczenniki grzebie?~On ich
1891 1 | To nawet w całej chwale swojej~Nie zbawi w grób idącej
1892 1 | Lecz uporczywie stój przy swojem. -~
1893 Wiersz| nasz Chrystusowy~I nasze swojskie śpiewy uliczne.~(1857)~
1894 Melod | zewsząd skwarno...~Słuchaj - w Syberii lodowej~Zbawienne chłody
1895 Melod | pętach - a przecie~Jedną swe syny osłania,~A drugiej skinieniem
1896 1 | niewyraźnie go wpisano,~Sypiąc nań piasek niepamięci.~
1897 Melod | grzechoczą,~Z uszu im piasek się sypie,~Żwir zgrzyta w płucach,
1898 1 | tam, w spłowiałej z szychu szacie,~Strojna w blaszanych dzwonków
1899 Kwiaty| mu męty,~Tu i tam biega szalony.~- Warusie - woła - Warusie
1900 1 | niespodzianie~Na przemiany w szary szlak i złoty -~Z tej zdobiącej
1901 Kwiaty| już zdoła,~Czym wielkiem szastał, czy małem:~Miałem coś wprzódy,
1902 Wiersz| sieroctwie smutnem~Jakbym szat mych obcierała płótnem;~
1903 Kwiaty| promieńmi złoci się jej szata,~Zda się - niebiesko lśni
1904 Melod | Wśród fal tych, niby szczątkom nazwy wierni~Rozbitkowie
1905 1 | Któremu, mową w raju znaną,~Szczep grzesznej wiedzy było miano.~
1906 Melod | mojem całem,~Zawierzcie szczeremu słowu:~Naprzód się śmiałem -
1907 1 | Cześć ci, dopóki ci się szczęści!~Cześć ci - naturo ty szeroka!~ ~
1908 1 | przechera~Dopóty w swych szczęściach przebiera,~Aż sobie nieszczęście
1909 Kwiaty| prysnął jak strzała.~- Masz szczęście, wędrowcze, żeś nam uszedł
1910 1 | Czeka cierpliwie, aż mu szczęśliwa~Dola nadbieży.~ ~Kiedy w
1911 Kwiaty| wierzyć przestała?~ ~Jam tak szczęśliwy! Snadź podobnej doli~Na
1912 Kwiaty| przez liście.~ ~Dla dwojga szczęśliwych - samotnie, choć w tłumie,~
1913 Melod | anieli.~ ~On - Kapłan! On z szczodrej dłoni~Ofiarę wielką spełnia
1914 1 | życia! - tak wy mówicie~- A szczytu szczęścia ten dopnie,~Kto
1915 1 | tu, czy w dalsze jeszcze szedłszy życie.~Bo jest ich liczba
1916 1 | szczęści!~Cześć ci - naturo ty szeroka!~ ~Mówicie: - Zawsze hasłem
1917 Kwiaty| w ile blask się mieni:~Szkarłatne - w jutrzenki nurzane kąpieli,~
1918 Melod | TANIEC SZKIELETÓW~ ~Po kupach gruzów, kędy
1919 Kwiaty| spod stopy~I wpada biedna w szklanne zatopy.~ ~Szukał jej chłopiec,
1920 1 | Który, w gąsiorków przelany szkliwa,~Czeka cierpliwie, aż mu
1921 1 | Pozostaną wypłowiałe szlaki,~Które pójdą w kąt lub nawet
1922 Wiersz| nich, lecz od niego oni~Szli precz! - Więc nawet, w czarciej
1923 Wiersz| niewiadomy,~Były to także szmery uliczne!...~I jakiś pretor
1924 Kwiaty| rzędu nie zasnę... -~- Luby! sznurówka uciska mię srodze~I mam
1925 Kwiaty| głowy,~Na lejc od cukru szpagat bardzo duży,~Na kaszkiet
1926 1 | niegdyś, w sposób niezbyt szparki,~Siłą przedwiecznej gospodarki,~
1927 1 | Wgnietli - krew przez szpary bucha...~- W imię Ojca!
1928 Wiersz| Lecz nie. Tam po to, w szpetnej swej obłudzie,~Całkowitego
1929 Melod | śmieje,~Ogień ma w sercu, w szpiku kości, w duszy,~W ogniu
1930 Kwiaty| przyleci,~Aż w śnieżnych szronu pieluchach, co rana,~Wyczekiwana,
1931 Kwiaty| ulatując z drzewa,~Iskrzące szrony w śnieżny pył rozwiewa;~
1932 Melod | się korzy i modli.~ ~Za sztandar krzywdę niosąc, w ziemi
1933 Melod | Patrzcie! - na skraju - o! szubienica!~Dalekoż jeszcze? - Blisko
1934 Kwiaty| dłoni~Dłoń roztargniona szuka wkoło siebie?~Za kim stęskniona
1935 Kwiaty| biedna w szklanne zatopy.~ ~Szukał jej chłopiec, konał z boleści,~
1936 Kwiaty| Tkwi noc nieprzespana -~Szum dębów stuletnich sen jego
1937 Melod | dalej. Znój skrapia lica -~Szumi pomięte zewsząd ściernisko...~-
1938 1 | brzoza w blaskach miesiąca,~Szumiąc żałośnie, nad mą mogiłą~
1939 Kwiaty| jeździec, przez puszczę szumiącą,~Wskroś liści strugami blask
1940 Kwiaty| bujać w sennej niepamięci.~Szumiący liść do snu, do marzeń łabędzie~
1941 Kwiaty| harmoniczne drżenie~Zdrój świateł szumiących płynie promieniście.~ ~Wśród
1942 Kwiaty| wszystko równe niby gładka szyba;~Kiedy tak martwo, że jedynie
1943 1 | Bo tam, w spłowiałej z szychu szacie,~Strojna w blaszanych
1944 Wiersz| Spodlona dusza Fenicjanina,~Szydząc z Homera doli harfiarskiej,~
1945 1 | Zoilu, miły panie;~Nie szydżże ty ze mnie, proszę.~Niech
1946 Kwiaty| zniewala~Alabastrowa twa szyja.~Po której grając, niby
1947 Kwiaty| święta,~Wzięto na sosy do szynek.~ ~Wiem, co mi nazbyt nie
1948 Melod | to z kieszeni.~ ~A wtem tabaki zażył z kamizelki...~- Ej!
1949 Kwiaty| był zysk lekarzowi,~A są i tacy, którym nie ma rady,~Aż
1950 Kwiaty| nie zaduma?~My już dziś takich nie mamy!)~Kiedy Pompiliusz
1951 Kwiaty| iżbyś pyszny przez względy takowe~Nie wzgardził sobie równemi,~
1952 Melod | grubo sobie się śmieje.~ ~Tamci, jak mogą, tak każdy podryga,~
1953 Kwiaty| lecz cudowny lekarz.~A tamten ważył w swej głowie:~ ~-
1954 Kwiaty| uciechy,~Śmierć miałbyś wśród tańca z serdecznymi śmiechy.~
1955 Melod | rozwarła paszczę~I tym ich tańcem wielce się zachwyca,~I przytupuje,
1956 Kwiaty| ogniki spinają im szaty,~I tańcom ich wiewnym pieśń wtórzy
1957 Melod | płucach, a jednak ochoczo~Tańcują sobie na stypie.~ ~W oczach
1958 Kwiaty| także, co się rzadko zdarza,~Tańcując w weselnej sali.~ ~- Powiedz
1959 Melod | Sława! Żywio Frydryk Wielki!~Tańcujcie, czortowscy słudzy! -~W
1960 Kwiaty| toż dziś kądziel przędzy,~Tarcza też - siatką pajęczą. -~
1961 Kwiaty| krwią dycha.~Byłby i brodę targał sobie krętą -~Ale jej nie
1962 Melod | chyża -~Tam - na Zachodzie tchną powiewy świeże -~Odżyjesz
1963 1 | mu współcześni:~Że z jego tchnień zrodzone pieśni,~Wraz z
1964 Kwiaty| świeżych ust kwiatów ulatały tchnienia,~A tak umiały uśmiechać
1965 Kwiaty| lilia, kwiatów królowa.~ ~Tchnienie twe niby kwiatu woń, gdy
1966 Kwiaty| swym biegu na łące~I wiatr tchu zapomniał, wsłuchawszy się
1967 Kwiaty| SOBĄ~ ~Jak rozpryśnięta tęcza w ranek letni~W łzach świeżej
1968 Kwiaty| chcesz mieć pas złoty w tęczowe odmiany?~Lub, jeśli walk
1969 Melod | Tę wdowią postać w mgle z tęczy?~Ma w piersiach nóż - a
1970 Melod | wiązaniem niezbyt im się tęgiem~Żebra trzymają goleni -~
1971 Kwiaty| skrzypiec, pieją i jadą.~ ~A w tem rybacy ciągną po wodzie~
1972 Melod | stryk nie zgniły, ni stary -~Temu wolności drzewo... pierwsze
1973 Melod | śmierci nie ustraszym,~Bo nam tęschno za mogiłą;~Niech zginiemy,
1974 1 | strzeż twej skóry!~Gdy z was, tęskniąc, który~Dnie wspomina słodsze,~
1975 Kwiaty| będzie ani żal po świecie,~Ni tęskno porzucać życie,~Otóż wam,
1976 Kwiaty| twej, może~Westchniesz z tęsknoty, może wtedy tobie~Raz pierwszy
1977 Kwiaty| gdy jej pierś wzdętą ból tęskny rozżala,~Rwie kwiecie i
1978 Melod | Pismoż zdobi czyje? ~To testament więźnia, który ~Gdzieś w
1979 Kwiaty| senno obłok z mglistych tkanek.~Była i już jej nie ma.
1980 Kwiaty| powodzi - by senna z mgły tkanka~Bladego oblicza~Bogini dziewicza~
1981 1 | kręci,~Choćby politowaniem tknięci,~Jednego sobie wziąć nie
1982 Wiersz| społeczeństwa najmłodszych dzieci~Tlą jeszcze iskry pieśni i wiary.~
1983 Melod | widzicie w oddali~Milczące tłumy, którym imię... krocie?~
1984 1 | Kogóż twój blask nie zdziwi?~Toczę tu, jak najtkliwiej,~Na
1985 Kwiaty| ponad nimi ciemna brew się toczy,~Jedwabna w giętki łuk smuga.~ ~
1986 Kwiaty| nadobną,~Żeby zakończyć tom czwarty.~ ~W miejscu tym
1987 Kwiaty| TOPIELICA~ ~Nad rzeczką bystrą stoi
1988 1 | ciszy,~Zdjął strach onych towarzyszy.~- Co? Znów pięścią w wieko
1989 1 | wdowie.~ ~I hejnałowych trąb hosanny~Brzmią stamtąd dziś,
1990 Wiersz| we mnie mdleją,~Gdy cię tracę, moja ty nadziejo.~ ~Gdybym
1991 1 | nich błyski prawd migocą,~Traf zrządził, nie zaś myśli
1992 Kwiaty| w słowach niezbyt wielu,~Treść dalszej woli monarszej:~ ~-
1993 Kwiaty| ci w sercu litości choć trocha,~Powiedz mi łez twych przyczynę.~ ~
1994 1 | Nie zbawi w grób idącej Troi~Męczeński zgon Hektora.~
1995 1 | 439~Człek, skarżąc niebu troski swe żebracze,~W łzach rzewnych
1996 Melod | śmieję się znowu.~ ~Mówiłem troskom: - nie przychodźcie do mnie! -~
1997 1 | inny w dłoń swą wziął twe trudy~I będzie znów, jak było
1998 Kwiaty| moja wybrana~W chłodnej trumience spoczywa.~ ~W sukience białej,
1999 1 | 165~ ~Żywcem w trumnę ją wtłoczono -~Ona pięścią
2000 1 | przepływie lat wielu, może~Trwalszej nabierzesz dobroci.~ ~Siwymi
|