108-greck | grobi-niedl | niedz-pyl | pyszn-trwal | trwan-zuraw | zwalc-zyzna
Part
2001 1 | zmieniła,~Gdyby ci dano wieczne trwanie.~
2002 Kwiaty| mej budzi.~ ~Jako pędzona trwogą wśród manowca,~Gdy się od
2003 1 | przyszłość świata nie miej trwogi -~Byłeś sam dla tych mniej
2004 Kwiaty| Czy chmurna przyszłość trwożyć cię poczyna?~O! niech się
2005 Wiersz| kędy jak najsrożej~Mróz trzaskający skrzy się w blaskach zorzy?~
2006 1 | był srogi,~Którzy, gdzie trzeba, mieli głowę.~
2007 Kwiaty| oszczep z gór siedmiu, w trzech zdrojach nurzany?~Lub zbroję,
2008 1 | to Kolumb, Dante lub Jan Trzeci! -~Tak słyszysz, idąc po
2009 Kwiaty| przyjaźnie i coraz ochoczej~Trzeszczące iskry snopami rozpryska:~
2010 Kwiaty| drogi. -~Koń jęknął, aż w trzewiach poczuwszy ostrogi,~Wyprężył
2011 Kwiaty| uciska mię srodze~I mam trzewiki za ciasne. -~
2012 Melod | niezbyt im się tęgiem~Żebra trzymają goleni -~A jednak tańczą
2013 1 | to, bez celu i przyczyny,~Trzymali starzy swe mydliny,~Godne
2014 1 | pajęczych matniach, w próchnie,~Trzymano malowane garnki.~ ~Pacykowane
2015 1 | Żeś, w kąt stawiając kij tułaczy,~Drugim ustąpił - cóż to
2016 Melod | ukołysze -~Spowiją w całun tumany mgliste. -~ ~- Czy nas kto
2017 Melod | wiedzieć że żyję. -~ ~- Ależ ci tutaj dziwnie zewsząd skwarno...~
2018 1 | wbiją w łono.~Grób jest tuż - a Bóg daleko. -~ ~Kół
2019 1 | słowa,~Puszy się mądrość tuzinkowa,~Mówiąca bzdurstwu: - miły
2020 Wiersz| ciebie, Synu, coś mi z łona~W twarde krzyża wzięty jest ramiona.~ ~
2021 Kwiaty| wtedy tobie~Raz pierwszy twardym wyda się twe łoże~I po raz
2022 Melod | skinieniem dłoni,~Oprawców twarze przykłoni~W ciemne dumania.~ ~* * *~-
2023 Kwiaty| Aż zbladła od łez tych twarzyczka jej biała...~ ~Więc gdy
2024 Wiersz| Gdybym mogła sięgnąć twego ciała,~Jakże bym cię pilnie
2025 Wiersz| podstawiła łono;~Krew ran twoich w mym sieroctwie smutnem~
2026 Kwiaty| mię obwija,~- Albo ja będę twoją jedynie,~Albo nie będę niczyja. -~ ~
2027 Wiersz| wołasz: - Pragnę! - W usta twoje~Brałbyś chłodne z moich
2028 Kwiaty| twój, jam wiecznym woli twojej sługą,~Czyś mi już wierzyć
2029 1 | Choćby i doszedł, z potęg twórczych która,~Czy ruch, czy siła,~
2030 Melod | wiadomości ludziom raj ja tworzę~Jeden na cały świat boży.~ ~
2031 Melod | stokroć srożej~Karzącym biczem twym zatnij -~Twój lud jak zawsze
2032 Melod | tobie się ukorzy -~Ale na tyle dni krwawiącej zorzy~Kiedyż
2033 Kwiaty| Iść naprzód przodem, nie tyłem... -~- Mam lat trzydzieści?
2034 Kwiaty| drogich kamieni,~I szaty barw tylu, w ile blask się mieni:~
2035 1 | Drżąc z bólu - bom był z tymi społem,~Którzy na sąd ze
2036 Kwiaty| niemiło.~Już się nie możesz ubawić hałaśniej,~Jak ci się dzisiaj
2037 Kwiaty| białą -~Ja w tobie wszystko ubóstwię.~ ~Poziomki leśne twych
2038 Kwiaty| rozkosznie, chichocząc z uciechy,~Śmierć miałbyś wśród tańca
2039 Kwiaty| zbroję, od której grot i cios ucieka,~Lub pierścień, co czyni
2040 Kwiaty| Pewnie każdemu równie się ucieszy~I wszystkich równo sobą
2041 Kwiaty| zasnę... -~- Luby! sznurówka uciska mię srodze~I mam trzewiki
2042 1 | sposób rzadki~Miewa i ona swe uczczenia wdowie:~Lud prosty ją: "
2043 1 | świeża,~W narodu serce wprost uderza?...~Nie. Milczy. Wparci
2044 1 | Kościuszko zgiął kolano,~Ze łzami uderzyłem czołem.~
2045 1 | powiecie:~Że im słusznie udział przypadł taki,~Bo są płoche
2046 1 | przyjaciele!~Wiem, że mi rzecz ta ujdzie od was płazem.~Przecież,
2047 Kwiaty| wpina,~Aż się jej skała ujmie spod stopy~I wpada biedna
2048 1 | was w łeb dostanę -~Ani im ujmy to nie doda,~Ni mego łba
2049 Kwiaty| też każę, iż tę samą głowę~Ujrzysz u nóg twych na ziemi. -~ ~
2050 Kwiaty| poczyna?~O! niech się łzy twe ukoją.~ ~Jam ten, co wprzódy,
2051 Melod | Wiatr was rodzimy w sen ukołysze -~Spowiją w całun tumany
2052 Melod | lud jak zawsze tobie się ukorzy -~Ale na tyle dni krwawiącej
2053 Kwiaty| strugami blask strzela z ukosa.~Mgły kłębią się z bagnisk,
2054 Wiersz| Łapówkę chwyci lub co gdzie ukradnie.~Czy znasz ten kraj? Ah!
2055 Kwiaty| To przed nią nędzy nie ukryć się w tłumie.~Każdej łzy
2056 Kwiaty| całować je smaczno.~ ~By ułagodzić płomienne twe oczy~Rzęsa
2057 Kwiaty| Z świeżych ust kwiatów ulatały tchnienia,~A tak umiały
2058 Kwiaty| Ptak, z smutnym krzykiem ulatując z drzewa,~Iskrzące szrony
2059 Kwiaty| głowy ustanie -~Jak się ułatwię po trosze -~Serduszko z
2060 Kwiaty| bezsenności,~Księga go z nich uleczyła.~ ~- Jakiej nagrody, mędrcze,
2061 1 | żebracze,~W łzach rzewnych ulgę miewać zwykł jedyną,~Lecz
2062 1 | słów ich wstyd nie karci,~Z ulicy płacz zawodzą duży:~Że już
2063 Wiersz| Czyliż nie były pieśnią uliczną?~I może nieraz z łodzi handlarskiej~
2064 Wiersz| wyroki i słowa Boże,~Od ulicznego pojęte gminu!~ ~Podobnie
2065 Kwiaty| mamy!)~Kiedy Pompiliusz umarł, wraz i Numa~Umarła chwili
2066 1 | tej złoconej ramie,~Czy to umarły tak po śmierci kłamie?~Czy
2067 Kwiaty| ulatały tchnienia,~A tak umiały uśmiechać się błogo~I głos
2068 Kwiaty| być sercu, że kocha, jak umie?~ ~I tylko - gdy, głucho
2069 Kwiaty| pisać? - co ja zrobię?~Nie umiem nic po łacinie...-~Wtem
2070 Kwiaty| przechyla,~Iż od tej rozkoszy umiera co chwila.~ ~Bo w kwiat,
2071 Kwiaty| chociaż nawzajem~Z głodu umierać ci nie da.~ ~I mów też: -
2072 Kwiaty| zwłoki tylko zastanie.~ ~Ja umierałem po trosze, jak smakosz~Niechętny
2073 Kwiaty| czyliż są w tym dziwa?~Gdy umrę, zdrowym być zacznę.~ ~Ten
2074 Melod | utrapione zwierzę -~Kolej uniesie nas chyża -~Tam - na Zachodzie
2075 1 | użycie i nadużycie~To do upadku trzy stopnie.~
2076 1 | Syna! Ducha!~Toż wyraźnie upiorzyca! -~ ~Ha! no - wreszcie ją
2077 Kwiaty| przyjęta.~Cóż, kiedy ten upominek,~Jak moje pisma, pod placki
2078 1 | działać gorączkowo,~Lecz uporczywie stój przy swojem. -~
2079 Kwiaty| marmurowa.~O! pokłon tobie, urocza dziewczyno,~Tyś lilia, kwiatów
2080 Kwiaty| uśmiechem nieba, postawy uroczej,~Stanie osoba wszystkim
2081 Melod | Przyrzec wam tylko mogę uroczyście,~Że to niedługo zabawi.~ ~
2082 1 | lub wcześniej,~Lecz, gdy urodził się nie w porę,~To, choć
2083 Wiersz| Lecz, niestety, jakże ci usłużę,~Gdyś nade mną tak wysoko
2084 Kwiaty| radośnie~Świat, przez łzy niby, uśmiechnie się wiośnie,~Gdy kwiat odkwitnie,
2085 Kwiaty| Felicjana,~Co Siedmiu Braci uśpiły.~
2086 Kwiaty| zaśniesz - jak mi ból głowy ustanie -~Jak się ułatwię po trosze -~
2087 1 | stawiając kij tułaczy,~Drugim ustąpił - cóż to znaczy!~Kto inny
2088 Kwiaty| Rwie kwiecie i ciśnie do ustek z korala.~ ~A od tych płomiennych
2089 Melod | Ojczyzno!~ ~My się śmierci nie ustraszym,~Bo nam tęschno za mogiłą;~
2090 Wiersz| Więc nawet, w czarciej tej ustroni,~W pomroki wiecznej samotniczym
2091 1 | Tylko się czyn ich tym uświęci:~Że w księgę spraw z milczenia
2092 Melod | na wiatru fali,~Wkrótce w uszach kule gwizną.~Ci, co wszystko
2093 Kwiaty| szczęście, wędrowcze, żeś nam uszedł cały,~Bo gdybyśmy ciebie
2094 1 | W osobliwości gabinecie~Uszłaby ta staroświecczyzna.~ ~Nie? -
2095 Melod | stawy i kości grzechoczą,~Z uszu im piasek się sypie,~Żwir
2096 Melod | włazi w usta, w oczy, w uszy,~Ogniem się smuci i śmieje,~
2097 Kwiaty| widziadła~Zwątpienie cierniem utkwiłaś mi w łono...~Bodajś przepadła!
2098 Melod | WOLNOŚCI~ ~Do mnie, kto tylko utonąć nie może!~Przy świetle nowej
2099 Melod | Proszę - chodź do mnie, utrapione zwierzę -~Kolej uniesie
2100 Kwiaty| dziejach zaginie.~ ~Iżem twój utwór dziwnie zagadkowy~Zgłębił
2101 Kwiaty| duch mój wyśpiewa.~ ~Ja cię uwielbię, co sił będzie stało,~Już
2102 Kwiaty| Alem ciekawy, czym mię też uwieńczą,~Chcąc, by to było oszczędnie?~ ~
2103 1 | ponad ludu mrowie,~Koroną uwieńczona wieża,~Jak na kompasie ćwiek,
2104 Melod | czule nas ogarną!~Zorza uwieńczy nam głowy! -~ ~- Ha! ha!
2105 Kwiaty| odbije,~W cierń niegościnny uwikła się owca,~Nie chcąc iść
2106 Melod | nic go nie boli,~Gdy się uwolnił od życia, bo życie~Sroższe
2107 1 | My w męstwo duszę twą uzbrojem,~A ty koniecznie idź przebojem.~
2108 Kwiaty| rady,~Aż chyba śmierć ich uzdrowi.~ ~Wiem, że gdy ciepło w
2109 Kwiaty| wyżyłem.~ ~Żyć, nie jest użyć. Życie się wyżywa~Jakby
2110 1 | wstrzymać na szczycie?~Życie, użycie i nadużycie~To do upadku
2111 1 | 17~- Używaj życia! - tak wy mówicie~-
2112 Kwiaty| żelaznymi rzymskimi legiony~Walczą Germany z kamienia.~ ~Armin
2113 1 | Co? Znów pięścią w wieko wali!~Chodźmy sobie stąd gdzie
2114 Kwiaty| tęczowe odmiany?~Lub, jeśli walk krwawych tkwi w tobie ochota,~
2115 Kwiaty| I tylko - gdy, głucho warcząc w trzask pioruna,~Na niebo
2116 Kwiaty| PORAŻKA WARUSA~ ~W Hercyńskich borach,
2117 Melod | Czy nas kto wspomni? - Na waszej stypie~Sama Niebieska zapłacze
2118 Kwiaty| Stąd dzieło moje polecam waszmości,~Rzecz to jest diable zawiła. -~
2119 Wiersz| rozkosz błoga~Z miłych dziatek waszych, proścież Boga,~By wam dola
2120 Kwiaty| Wraz do cesarza w tym wątpliwym celu~Pobiegł mandaryn najstarszy,~
2121 Kwiaty| było oszczędnie?~ ~Jużciż - wawrzynem - jak jest rzecz przyjęta.~
2122 Melod | świętą ~Spełnić któż się waży? ~Cicho! - właśnie w pomoc
2123 Kwiaty| cudowny lekarz.~A tamten ważył w swej głowie:~ ~- Przyjdzie
2124 1 | wskrzeszoną,~Kół ci z drewna wbiją w łono.~Grób jest tuż -
2125 1 | Bóg daleko. -~ ~Kół w nią wbito - cisza głucha.~Cóż, gdy
2126 1 | albo później przyjść, lub wcześniej,~Lecz, gdy urodził się nie
2127 Melod | nich - czy poznajecie~Tę wdowią postać w mgle z tęczy?~Ma
2128 Melod | śmierć zwyciężem;~Żegnaj, wdowo i sieroto!~Bóg ci będzie
2129 Kwiaty| strzała.~- Masz szczęście, wędrowcze, żeś nam uszedł cały,~Bo
2130 Kwiaty| strzechy nie widząc przed sobą,~Wędrowiec z zimna drży i strachem
2131 Kwiaty| kwilić pocznie,~Kiedy kukułki wędrowne wyrocznie,~Kiedy bocianów
2132 Melod | Czyste u węglarzy. ~ ~Węglem zgliszcz z rodzinnej wioski, ~
2133 Kwiaty| dała czekać... Toż jeżeli~Wejdzie, to z nagła wśród tej smutnej
2134 Kwiaty| I cisnąc do łona,~Patrzy weń stęskniona~I znów go ramiony
2135 Kwiaty| pajęczą. -~Warus w pierś sobie wepchnął miecz co prędzej,~Bojąc
2136 Wiersz| archaniele,~Obiecane kędyż twe wesele?~Powiadałeś - Zdrowaś, Panno,
2137 Kwiaty| skrzeczy jedyna,~Przez most weselna ciągnie drużyna.~Po przedzie
2138 Kwiaty| rzadko zdarza,~Tańcując w weselnej sali.~ ~- Powiedz mi, luba,
2139 Kwiaty| mnie jednego za wiele,~Bom wesół w duszy, a serce mię boli~
2140 Melod | omackiem, chyłkiem - lecz wesoło~Tańczące migają widma.~ ~
2141 Kwiaty| pamięci,~Na martwej dłoni wesprze martwą głowę,~Potem nią
2142 Kwiaty| dziewczę, w mogile twej, może~Westchniesz z tęsknoty, może wtedy tobie~
2143 1 | Nie. Milczy. Wparci w swe wezgłowie,~W kamiennej ciszy śpią
2144 Kwiaty| sami -~Dziś myśmy słodkim węzłem połączeni,~A ty oblewasz
2145 1 | wieko w dłoń pochwycą...~Wgnietli - krew przez szpary bucha...~-
2146 Melod | Gdzie wiatr? - on w piasek wgrzebał się po szyję.~Gdzie księżyc? -
2147 1 | Ha! no - wreszcie ją wgrzebali.~Chwilę - cicho. Wtem, w
2148 1 | żądz oskomą,~Więc ci bądź wiadomo:~Żeś choć wpadł w zwierzęce,~
2149 Kwiaty| kłębach mgły lekkim kołysanej wianiem~Rozkosznie jest bujać w
2150 Kwiaty| dziewczyna,~W przeświatlą kosę wianuszek wpina,~Aż się jej skała
2151 Kwiaty| niewodzie zwłoki dziewczęce~Z wianuszkiem ślubnym, w białej sukience.~ ~
2152 Kwiaty| jak serce.~ ~Wzięłaś mi wiarę - wiosnę nieskończoną -~
2153 Wiersz| Tlą jeszcze iskry pieśni i wiary.~Niech raczej zgłuchnie
2154 Kwiaty| zimowe zamieci,~Na wschodnich wiatrach jaskółka przyleci,~Aż w
2155 1 | w grzechowych wzięta pęt wiązadła,~Przed sądem stojąc, widzi,
2156 Melod | jak przyjaciele.~ ~Także wiązaniem niezbyt im się tęgiem~Żebra
2157 1 | się zdarzyło:~Iżby, gdy wicher liście postrąca,~Samotna
2158 Melod | imię... krocie?~Niby, po wichrach i burzliwej słocie,~Rozkołysanych
2159 Melod | lecz wesoło~Tańczące migają widma.~ ~Był tu kraj, naród -
2160 Kwiaty| płyną przerywanie~Podobne widmom, zasiadłszy gromadnie,~Rodzinne
2161 Kwiaty| Gościnnej strzechy nie widząc przed sobą,~Wędrowiec z
2162 Kwiaty| nie przeżyć na świecie.~ ~Widzę ją. Młoda, całym sercem
2163 1 | wiązadła,~Przed sądem stojąc, widzi, skruchą zbladła:~Że przeciwności
2164 Kwiaty| nieskończoną -~I za te rajskie widziadła~Zwątpienie cierniem utkwiłaś
2165 Melod | cudaka~Jak światem świat nie widziano!~ ~- Proszę - chodź do mnie,
2166 Melod | ŻNIWO~ ~O Ludzie! czyście widzieli,~Jak naród swoje męczenniki
2167 1 | przestworze,~Spełnionych Bóg wie gdzie i w jakiej porze -~
2168 1 | zmieniła,~Gdyby ci dano wieczne trwanie.~
2169 Kwiaty| jest cała.~Jam twój, jam wiecznym woli twojej sługą,~Czyś
2170 Kwiaty| się siny.~ ~I słodko mu więdnąć, gdy listki przechyla,~Iż
2171 Melod | Jarzmem świat cały zgnębili -~Wiedza i wolność chodzą zawsze
2172 1 | z równą mocą,~Nigdy nie wiedząc: skąd i po co?~I może nigdy
2173 1 | myślicie,~Z Golgoty na krzyż wiedzie drabina.~
2174 1 | Wielkości, cnót, bezprawi -~I wiek tam także jak świat stary -~
2175 Kwiaty| Bo szczęściu, bo duszy wiekuiście młodej,~Bo sercu - potrzeba~
2176 Melod | paszczę~I tym ich tańcem wielce się zachwyca,~I przytupuje,
2177 Kwiaty| końca słodyczy -~A com? i wielem przesmakowal? - wszakoż~
2178 Kwiaty| tam dojść już zdoła,~Czym wielkiem szastał, czy małem:~Miałem
2179 1 | Gdzie się też moc kurzawi:~Wielkości, cnót, bezprawi -~I wiek
2180 Melod | Powolnym ruchem, trumny w wieńcach z cierni~Płyną do wiecznej
2181 Kwiaty| poplami:~Włóżcie mi na nią lub wieniec cierniowy,~Albo czapeczkę
2182 Melod | tych, niby szczątkom nazwy wierni~Rozbitkowie skołatani,~Powolnym
2183 Wiersz| mojego ciała,~Wszakżem tobie wiernie sługiwała.~Ach! choć słówko
2184 Melod | w grób poślizną,~Ci, co wierzą w Zmartwychwstanie,~Pozdrawiają
2185 Kwiaty| bardzo duży,~Na kaszkiet wierzch papierowy.~ ~Dam ci, coś
2186 Kwiaty| twojej sługą,~Czyś mi już wierzyć przestała?~ ~Jam tak szczęśliwy!
2187 Kwiaty| próżno szukać - znikła bez wieści.~Płakał rok cały, pobladł
2188 Kwiaty| ni mgły się to mącą.~To wiewnych dziew grono, w wieczornej
2189 Kwiaty| spinają im szaty,~I tańcom ich wiewnym pieśń wtórzy tak słodka,~
2190 1 | mrowie,~Koroną uwieńczona wieża,~Jak na kompasie ćwiek,
2191 Melod | z rodzinnej wioski, ~Na więzienia ścianie, ~Baltazara groźne
2192 Melod | zdobi czyje? ~To testament więźnia, który ~Gdzieś w kopalniach
2193 1 | 422~Wilku! miły kmotrze!~Pilnie strzeż
2194 1 | wykonawczynie,~Których moc z win jej własnych na nią spadła!~ ~
2195 1 | nie dozna ten, kto własną winą~Zgotował drugim gorzkich
2196 1 | moja! tyś jest, jak bywa,~Z winogradowej macierzy~Sok nazbyt świeży,~
2197 Melod | Węglem zgliszcz z rodzinnej wioski, ~Na więzienia ścianie, ~
2198 Kwiaty| łzy niby, uśmiechnie się wiośnie,~Gdy kwiat odkwitnie, zmarły
2199 1 | złoty -~Z tej zdobiącej wiotki brzeg roboty,~Gdy się brzeg
2200 Melod | wysokiem,~Na silnym stryku wisieć daj, pomiędzy~Ziemią i bladym
2201 1 | skarbonie tej zostanie,~W którą wkładam przekonanie:~Żem jej dał
2202 Melod | Pierzchnął płacz na wiatru fali,~Wkrótce w uszach kule gwizną.~Ci,
2203 Wiersz| była.~ ~Znasz kraj ten? Władza gardzi nim cerkiewna,~Bo
2204 Wiersz| głowę, krzywo pochyloną,~Własne bym ci podstawiła łono;~
2205 1 | chełpliwa~Ten, kto, zdaniem własnej głowy,~Do wszystkiego jest
2206 Melod | ogniem popija -~ ~Ogień jej włazi w usta, w oczy, w uszy,~
2207 Melod | chat ojców dołem dymy się wleką -~Siecze grad z deszczem -
2208 Kwiaty| wstążeczek;~W światłych jej włosach, nad czołem białem~Rozmarynowy
2209 Kwiaty| Ni też ją sosem poplami:~Włóżcie mi na nią lub wieniec cierniowy,~
2210 Melod | Ale Bóg nam zdarzy, ~Że wnet w pełną pierś hukniemy ~
2211 Wiersz| kobiecie~Widzieć w mękach jej wnętrzności dziecię!~Jak straszliwa
2212 1 | kto dowie,~A wtedy późni wnukowie,~Jeśli od piwnic odnajdą
2213 1 | WSZEM WOBEC I KAŻDEMU Z OSOBNA~ ~Niechaj
2214 Kwiaty| konary, przez liście,~Niby wód strumienie~W harmoniczne
2215 Kwiaty| tkwi w tobie ochota,~Miecz wodza Pioruna, lub młot króla
2216 Kwiaty| A w tem rybacy ciągną po wodzie~Z przemocą wielką ciężar
2217 Kwiaty| biega szalony.~- Warusie - woła - Warusie przeklęty!~Oddaj
2218 Melod | łez cieką -~- Pić! pić - wołamy - a w gardle pali.,~- Dalekoż
2219 Wiersz| obcierała płótnem;~Kiedy wołasz: - Pragnę! - W usta twoje~
2220 Melod | kopalniach gnije. ~Tę ostatnią wolę świętą ~Spełnić któż się
2221 Melod | tylko jest - widzicie -~Wolny i nic go nie boli,~Gdy się
2222 Kwiaty| Wszak marzyliśmy, wśród wonnej zieleni,~W chatce gdzieś
2223 Kwiaty| skała ujmie spod stopy~I wpada biedna w szklanne zatopy.~ ~
2224 1 | ci bądź wiadomo:~Żeś choć wpadł w zwierzęce,~Nie zaś w człecze
2225 Kwiaty| napisać z nagła na myśl wpadnie~Księgę, tak w mądrość bogatą,~
2226 1 | uderza?...~Nie. Milczy. Wparci w swe wezgłowie,~W kamiennej
2227 Kwiaty| Ilekroć wśród pieszczot wpatrzy mu się w lica.~ ~I pierś
2228 1 | która,~Czy ruch, czy siła,~Wpierw się zrodziła?~To jest: czy
2229 Kwiaty| przeświatlą kosę wianuszek wpina,~Aż się jej skała ujmie
2230 1 | znaną~Dość niewyraźnie go wpisano,~Sypiąc nań piasek niepamięci.~
2231 1 | jednego. Cóż? - nie chcecie?~Wprawdzie wam korzyść z nich nieżyzna,~
2232 1 | krew świeża,~W narodu serce wprost uderza?...~Nie. Milczy.
2233 Kwiaty| powrót mię pędzi myśl tkliwa.~Wracam, dziewczyna moja wybrana~
2234 Melod | nasz przewodniczy!~Twój wróg zawstydził się niemy...~
2235 Melod | czyje;~Człek ni w ziemię wrósł kamieniem,~Ni dla siebie
2236 Kwiaty| hoży. -~Koń parska i dębem wrył w ziemię podkowy,~I próżno
2237 Melod | pies wyje -~W poprzek krew wrzącą wylała rzeką -~Brniemy do
2238 1 | sami -~Swój ból, którego wrzask nie plami;~I biedę, którą
2239 Kwiaty| zdmuchując zimowe zamieci,~Na wschodnich wiatrach jaskółka przyleci,~
2240 Kwiaty| Tak młoda! Niby przez wschodnie niebiosa~Przemknął się senno
2241 Kwiaty| ołtarza,~Płakała, kiedyśmy wsiali,~Płakała także, co się rzadko
2242 1 | nie wiem, co człek na tym wskóra,~Choćby i doszedł, z potęg
2243 1 | rzeką.~- Jeśli zechcesz być wskrzeszoną,~Kół ci z drewna wbiją w
2244 Kwiaty| I wiatr tchu zapomniał, wsłuchawszy się cały,~I drżące osiki
2245 Kwiaty| prysłych złudzeń budowa wspaniała~W łzach mych promieni dla
2246 Kwiaty| wszelka osłabła;~Zresztą wspaniale daruję mu życie -~Niech
2247 1 | gore,~Niemniej przyznali mu współcześni:~Że z jego tchnień zrodzone
2248 Kwiaty| chciał on, co ona;~Przedziwna wspólność duszy czy też ciała,~Której
2249 Melod | A jednak tańczą jednym wspólnym kręgiem,~Jak gdyby bracia
2250 Wiersz| ciała,~Jakże bym cię pilnie wspomagała,~Pod twą głowę, krzywo pochyloną,~
2251 Melod | mgliste. -~ ~- Czy nas kto wspomni? - Na waszej stypie~Sama
2252 Kwiaty| Ten sam spać idę, co i wstaję rano -~W tym moja choroba
2253 1 | Którzy na sąd ze skargą wstaną -~I, gdzie Kościuszko zgiął
2254 Melod | Choć, nim wolność z grobu wstanie,~Nam się stopy w grób poślizną,~
2255 Kwiaty| chciałem,~W przepasce z modrych wstążeczek;~W światłych jej włosach,
2256 Kwiaty| słowy,~W pasie błękitną wstążkę, u skroni~Wianeczek rozmarynowy,~ ~-
2257 Melod | rażąca...~Pan wstał i świetną wstęgą się przepasze -~Pan wstał...
2258 1 | roztropnie. -~Lecz czyż się łatwo wstrzymać na szczycie?~Życie, użycie
2259 Kwiaty| chwili tej samej.~ ~Jednak wstrzymajcie słuszne niepokoje...~Przykładny
2260 Kwiaty| pieśń dziewy tańczące,~Że wstrzymał się strumień w swym biegu
2261 Kwiaty| i wielem przesmakowal? - wszakoż~Nikt się już dziś nie doliczy.~ ~
2262 Wiersz| życie wziął mojego ciała,~Wszakżem tobie wiernie sługiwała.~
2263 1 | przelata,~Od wszystkich krańców wszechświata~Zawsze w jednakiej bywa
2264 Kwiaty| gdym do niej~Z pożegnalnymi wszedł słowy,~W pasie błękitną
2265 1 | WSZEM WOBEC I KAŻDEMU Z OSOBNA~ ~
2266 1 | zdaniem własnej głowy,~Do wszystkiego jest gotowy,~Do niczego
2267 Kwiaty| postawy uroczej,~Stanie osoba wszystkim równo droga.~Tak długo dała
2268 1 | 165~ ~Żywcem w trumnę ją wtłoczono -~Ona pięścią bije w wieko.~-
2269 Kwiaty| tańcom ich wiewnym pieśń wtórzy tak słodka,~Tak słodką zawodzą
2270 Kwiaty| wymodli błaganie,~Ni żal wyboli, ni przyzwie tęsknota!~ ~
2271 Kwiaty| Wracam, dziewczyna moja wybrana~W chłodnej trumience spoczywa.~ ~
2272 Melod | Boście wy jeszcze z wielu wybrani... -~Dzień egzekucji Członków
2273 Wiersz| rozbolała,~W Wielki Piątek męki wycierpiała.~ ~Bierzcie w serca smutną
2274 1 | wiadomości drzewa~Dla Pana krzyż wyciosano.~
2275 Kwiaty| szronu pieluchach, co rana,~Wyczekiwana, dziwnie wytęskniana~Wiosna
2276 1 | oczy,~Zawsze z nich nową wyczyta.~
2277 Kwiaty| tobie~Raz pierwszy twardym wyda się twe łoże~I po raz pierwszy
2278 Kwiaty| mam zgoła,~Więc wszystko wydać musiałem.~
2279 Melod | tylko - i ani feniga~Nie wydał na to z kieszeni.~ ~A wtem
2280 Melod | naokoło~Piaszczysta bieleje wydma,~Milczkiem, omackiem, chyłkiem -
2281 Melod | twarz chuda tego dostojnika~Wygląda dziwnie pogodna.~ ~Ma kusy
2282 Melod | Idziemy dalej. Tam znów pies wyje -~W poprzek krew wrzącą
2283 1 | jedynie~Jako wyroków tych wykonawczynie,~Których moc z win jej własnych
2284 Melod | W poprzek krew wrzącą wylała rzeką -~Brniemy do kolan,
2285 Melod | Z porcelanki pyka,~Kufel wylizał już do dna -~Jednak twarz
2286 1 | Jak na kompasie ćwiek, wymierza~Wśród smutnej ziemi lata
2287 Kwiaty| najłzawsze,~Ni najgorętsze wymodli błaganie,~Ni żal wyboli,
2288 Kwiaty| właśnie może w chwili, gdy wypadła~Po pracy odpocząć pora~I
2289 Kwiaty| zostanie...~Ani ją płacze wypłaczą najłzawsze,~Ni najgorętsze
2290 1 | cóż zostanie?~ ~Pozostaną wypłowiałe szlaki,~Które pójdą w kąt
2291 Kwiaty| miało,~Niech z łez mi oczy wypłyną. -~ ~Ona jak bluszcz, gdy
2292 1 | Lecz Zygmunt... czy też on wypowie~Ten dźwięk, co niby, jak
2293 Kwiaty| trzewiach poczuwszy ostrogi,~Wyprężył się, chrapnął i prysnął
2294 Kwiaty| Śmierć sobie co rychłą wyprosił u Pana.~ ~Że zaś chciał,
2295 1 | imię Ojca! Syna! Ducha!~Toż wyraźnie upiorzyca! -~ ~Ha! no -
2296 Kwiaty| prędzej,~Bojąc się, że go wyręczą.~ ~Ledwie wieść krwawą Romie
2297 Kwiaty| Kiedy kukułki wędrowne wyrocznie,~Kiedy bocianów błędnych
2298 1 | przeciwności gnębią ją jedynie~Jako wyroków tych wykonawczynie,~Których
2299 Kwiaty| zda się, majem szlak sobie wyściela~Ciepły dzień Pański, promienna
2300 1 | przezrocze wyzłoci,~A pleśń wyściele ci łoże,~To, po przepływie
2301 Kwiaty| zrozumieć dokładnie,~Chociaż wysilał się na to.~ ~Więc przed
2302 Kwiaty| trzask pioruna,~Na niebo z wysoka~Spłynie chmur powłoka,~Nawiedzić
2303 Wiersz| usłużę,~Gdyś nade mną tak wysoko w górze.~ ~Gabryjelu, błogi
2304 Kwiaty| najecie~I także, gdy się wyśpicie.~
2305 Kwiaty| piewcze,~Ile cię duch mój wyśpiewa.~ ~Ja cię uwielbię, co sił
2306 Kwiaty| żadna na świecie dziewa,~I wyśpiewaną, ile dźwięki piewcze,~Ile
2307 Melod | Żegna matka, drży jej ręka,~Wyszła żona na rozdroże,~Choć im
2308 1 | Rzekł: - Stać na nogach wyszło z mody!~Staremu światu niech
2309 Kwiaty| rana,~Wyczekiwana, dziwnie wytęskniana~Wiosna skowronka śpiewem
2310 1 | zawodzą duży:~Że już nie wytrzymają dłużej,~Gdy są i głodni,
2311 1 | spadła!~ ~I długo owych wyzbyć się nie może,~Zmuszona z
2312 1 | koci,~Czas twe przezrocze wyzłoci,~A pleśń wyściele ci łoże,~
2313 Kwiaty| bracie -~Nie mam ich, już je wyżyłem.~ ~Żyć, nie jest użyć. Życie
2314 1 | Strzaskana gromem schnie wyżyna,~Z korzeni jego róść poczyna~
2315 Kwiaty| nie jest użyć. Życie się wyżywa~Jakby lekarstwo niesmaczne,~
2316 Kwiaty| rozproszy~I błogo jej, że jest wzajemnie kochana.~ ~Tak nocy królowej
2317 Kwiaty| Wiem, co mi nazbyt nie wzbogaci głowy~Ni też ją sosem poplami:~
2318 Melod | namioty -~Zabierzcie w zamian wzgardę i co prędzej~Odejdźcie w
2319 Kwiaty| przez względy takowe~Nie wzgardził sobie równemi,~Zrobić też
2320 Kwiaty| Lecz, iżbyś pyszny przez względy takowe~Nie wzgardził sobie
2321 1 | Skrwawione ciernie w serce wziąłem~Drżąc z bólu - bom był z
2322 Melod | tańczą ochoczo, za ręce~Wziąwszy się jak przyjaciele.~ ~Także
2323 Kwiaty| mą miłość, jak serce.~ ~Wzięłaś mi wiarę - wiosnę nieskończoną -~
2324 1 | dolinie,~Dusza, w grzechowych wzięta pęt wiązadła,~Przed sądem
2325 Wiersz| mi z łona~W twarde krzyża wzięty jest ramiona.~ ~
2326 Kwiaty| się - że wtedy ona w niebo wzlata~Albo też niebo przychyla
2327 Kwiaty| śnieg się bieli. -~ ~Przed wzrokiem się jeźdźca rozwleka mgła
2328 Melod | uroczyście,~Że to niedługo zabawi.~ ~Nie było ładu w życiu
2329 Melod | Przyszliście rozbić namioty -~Zabierzcie w zamian wzgardę i co prędzej~
2330 Wiersz| pośród gruzów przetlałej Romy~Zabrzmiały słowa ewangeliczne,~Głosząc
2331 Kwiaty| przez Boga, bo w głowę zachodzę,~Trzy nocy z rzędu nie zasnę... -~-
2332 Melod | uniesie nas chyża -~Tam - na Zachodzie tchną powiewy świeże -~Odżyjesz
2333 Melod | tym ich tańcem wielce się zachwyca,~I przytupuje, i klaszcze.~ ~
2334 Kwiaty| Żal pierś mu ściśnie, łzy zaćmią oczy,~Wtem pojrzy w niebios
2335 Kwiaty| rodem jest z piekła.~Laura zaczęła także od palenia,~Potem
2336 Kwiaty| świeży -~Kiedy uśmiechać się zaczną.~Rząd się w nich pereł jasnym
2337 Kwiaty| dziwa?~Gdy umrę, zdrowym być zacznę.~ ~Ten sam spać idę, co
2338 Kwiaty| koleją,~Gdy się być mądrym zaczyna...~...Dobranoc państwu -
2339 Kwiaty| rajskie moje dziewczę,~Jak żadna na świecie dziewa,~I wyśpiewaną,
2340 Kwiaty| i w zgonie (któż się nie zaduma?~My już dziś takich nie
2341 1 | też zęby w szczęce~Z niemą żądz oskomą,~Więc ci bądź wiadomo:~
2342 Kwiaty| Iżem twój utwór dziwnie zagadkowy~Zgłębił od deski do deski,~
2343 Kwiaty| Że czyn twój w dziejach zaginie.~ ~Iżem twój utwór dziwnie
2344 Kwiaty| I jak się począł miłować zajadle,~Tak, aż zdarzeniem dość
2345 1 | 406~ ~Zajrzyjmy też w tę starą kuchnię,~
2346 Kwiaty| Wtem w białe dłonie smutnie zaklaśnie:~ ~- Biadaż! o biada złej
2347 Kwiaty| do nas! chodź, chłopcze!-zaklęty śpiew nęci-~Chodź z nami
2348 Kwiaty| ty czarownych znać słów zaklinanie,~Którymi niedźwiedzia, dzika
2349 Kwiaty| wreszcie ożenił nadobną,~Żeby zakończyć tom czwarty.~ ~W miejscu
2350 1 | snu rano,~Nie bardzo byli żalem zdjęci.~Tylko się czyn ich
2351 Kwiaty| łzach mokrych, w brudnej żałobie,~Bo Narcyz żadnej kochać
2352 Wiersz| pozazdrości -~A jam pełna smutku i żałości;~Próchnem we mnie każda
2353 Kwiaty| łzy kochającej dziewczyny żałosnej~Były mu zmarłemu rosą wiecznej
2354 1 | blaskach miesiąca,~Szumiąc żałośnie, nad mą mogiłą~Stała, ze
2355 Melod | żona na rozdroże,~Choć im z żalu serce pęka:~- Idźcie - mówią -
2356 Melod | rozbić namioty -~Zabierzcie w zamian wzgardę i co prędzej~Odejdźcie
2357 Wiersz| retorowie z chłodnym sumieniem,~Zamiast maluczkim stanąć na straży,~
2358 Kwiaty| Kiedy, zdmuchując zimowe zamieci,~Na wschodnich wiatrach
2359 Melod | zgorzeliska. ~A wśród zgliszcz i zamieszania ~Co tam z cicha gwarzy? ~
2360 Kwiaty| ust łyżkę jadła,~Którąś zaniedbał zjeść wczora.~ ~Co dzień
2361 Kwiaty| marzę ja młodzieńczo,~Zanim mi serce nie zwiędnie,~Alem
2362 Kwiaty| pusty dziś harem.~Ty go zapełnij... Właśnie Laura sroga~Uciekła
2363 Melod | przed zapłatą, czyli po zapłacie~Równieście mali i podli -~
2364 Melod | waszej stypie~Sama Niebieska zapłacze Pani -~I własna ziemia proch
2365 Kwiaty| dano,~Czy się też gdzieś zapodziała.~ ~Toż na to chory stęka
2366 Melod | Nie chcę rozrywek ani zapomnienia,~Chcę żyć i wiedzieć że
2367 Melod | wolność żyzną,~Ci, co umrzeć zapragnęli,~Pozdrawiają Cię, Ojczyzno!~ ~
2368 Kwiaty| nią różnie pokręci:~ ~- Zaprawdę, August człek jest roztargniony,~
2369 1 | człeczy.~I tej prawdzie któż zaprzeczy?~Mnie ból serce głazem gniecie,~
2370 Kwiaty| Kołyskę nogą odtrącę;~I zaraz przyjdzie porwać cię słomiane~
2371 Kwiaty| z chłodną śmiercią brać zaręczny,~Kiedy już nie ma mojej
2372 Melod | Bowiem rzeźniczym nożem zarzynacie~Lud, co się korzy i modli.~ ~
2373 Kwiaty| przerywanie~Podobne widmom, zasiadłszy gromadnie,~Rodzinne koło
2374 Melod | daleko -~ ~Idziem. Jak oczy zasięgnąć mogą,~Bieleją kości słoneczną
2375 Kwiaty| właśnie~Z nagła go śmierć zaskoczyła. -~ ~A jednak, umrzeć smutną
2376 Melod | Niechaj dziewczę się nie lęka ~Zasmolonej twarzy - ~Czarna twarz,
2377 Kwiaty| zachodzę,~Trzy nocy z rzędu nie zasnę... -~- Luby! sznurówka uciska
2378 Kwiaty| dzisiaj zdarzyło.~ ~Jak zaśniesz - jak mi ból głowy ustanie -~
2379 Kwiaty| skonała,~Śmierć zwłoki tylko zastanie.~ ~Ja umierałem po trosze,
2380 Wiersz| gminu!~ ~Podobnie dzisiaj, zastęp handlarzy~I retorowie z
2381 Kwiaty| ma. Był poranek~I łzami zaszedł, choć te łzy - to rosa.~ ~
2382 Kwiaty| chłopiec, by w szczęściu nie zaszła mu zmiana,~Śmierć sobie
2383 Melod | srożej~Karzącym biczem twym zatnij -~Twój lud jak zawsze tobie
2384 Kwiaty| wpada biedna w szklanne zatopy.~ ~Szukał jej chłopiec,
2385 Melod | ładu w życiu mojem całem,~Zawierzcie szczeremu słowu:~Naprzód
2386 Wiersz| zelżywszy,~Choć nikomu nic nie zawiniwszy.~ ~Ach, już nie mam, ani
2387 Wiersz| czynownika~Jak nigdzie gorzki zawód napotyka:~Że on ni zrobi
2388 Kwiaty| Dłoń w dłoni, na smugach zawodzi pląs hoży,~W ich rąbkach
2389 Kwiaty| ci, żebyś dłużej~Już nie zawracał mi głowy,~Na lejc od cukru
2390 Melod | przewodniczy!~Twój wróg zawstydził się niemy...~Powiedz - w
2391 Kwiaty| I nie dba, choć gwiazdy zazdrosne ogniście,~Na niebie Wysokiem,~
2392 Melod | kieszeni.~ ~A wtem tabaki zażył z kamizelki...~- Ej! Toż
2393 Melod | przemienieni,~Ni nas rady zbawią czyje;~Człek ni w ziemię
2394 Melod | Słuchaj - w Syberii lodowej~Zbawienne chłody czule nas ogarną!~
2395 Melod | A do Golgoty kiedyż się zbliżem?...~Dalekoż jeszcze? - Ho!
2396 Melod | ale dłonie,~Krwią ich zbroczone, spamięta...~ ~* * *~Matko!
2397 Wiersz| kamieniem...~Nie brak tam zbrodni, nie brak tam brudu,~Gdy
2398 Kwiaty| trzech zdrojach nurzany?~Lub zbroję, od której grot i cios ucieka,~
2399 Kwiaty| Felicjanie,~Błaznujesz może zbyt srogo.~Ludzie za śmiech
2400 1 | lepszej może,~Swą dolę ojciec zdać na syna.~
2401 Kwiaty| słodki gdybyście słyszeli,~Zdałoby wam się, że tylko anieli~
2402 1 | chęć chełpliwa~Ten, kto, zdaniem własnej głowy,~Do wszystkiego
2403 Kwiaty| miłować zajadle,~Tak, aż zdarzeniem dość rzadkiem,~Razu jednego
2404 Kwiaty| jeździec - znój zimny na czole,~Zdębiały włos mając - ostrwiami w
2405 1 | cicho. Wtem, w tej ciszy,~Zdjął strach onych towarzyszy.~-
2406 1 | rano,~Nie bardzo byli żalem zdjęci.~Tylko się czyn ich tym
2407 Kwiaty| się dla nieba...~ ~Kiedy, zdmuchując zimowe zamieci,~Na wschodnich
2408 1 | szary szlak i złoty -~Z tej zdobiącej wiotki brzeg roboty,~Gdy
2409 Melod | łez zostało,~Idźmy wolność zdobyć zgonem,~Idźmy zgon nasz
2410 Kwiaty| liczyć? któż tam dojść już zdoła,~Czym wielkiem szastał,
2411 Kwiaty| strumienie~W harmoniczne drżenie~Zdrój świateł szumiących płynie
2412 Kwiaty| z gór siedmiu, w trzech zdrojach nurzany?~Lub zbroję, od
2413 Wiersz| Powiadałeś - Zdrowaś, Panno, zdrowa -~A jam na śmierć chora
2414 Wiersz| twe wesele?~Powiadałeś - Zdrowaś, Panno, zdrowa -~A jam na
2415 Kwiaty| są w tym dziwa?~Gdy umrę, zdrowym być zacznę.~ ~Ten sam spać
2416 1 | znamię!~Kogóż twój blask nie zdziwi?~Toczę tu, jak najtkliwiej,~
2417 Melod | wiązaniem niezbyt im się tęgiem~Żebra trzymają goleni -~A jednak
2418 1 | skarżąc niebu troski swe żebracze,~W łzach rzewnych ulgę miewać
2419 Kwiaty| śpij, mój mały, dam ci, żebyś dłużej~Już nie zawracał
2420 1 | tak jej rzeką.~- Jeśli zechcesz być wskrzeszoną,~Kół ci
2421 1 | roboty,~Gdy się brzeg ten zedrze - cóż zostanie?~ ~Pozostaną
2422 Kwiaty| Roziskrzonym okiem,~Choć Zefir złośliwy podgląda przez
2423 Melod | Pozdrawiają Cię, Ojczyzno!~ ~Żegna matka, drży jej ręka,~Wyszła
2424 Kwiaty| grzmotem się mienia -~To z żelaznymi rzymskimi legiony~Walczą
2425 Wiersz| Który cierpi w sposób na j zelżywszy,~Choć nikomu nic nie zawiniwszy.~ ~
2426 1 | którą wkładam przekonanie:~Żem jej dał swe wdowie grosze.~ ~
2427 1 | wstaną -~I, gdzie Kościuszko zgiął kolano,~Ze łzami uderzyłem
2428 Kwiaty| Skiń, a dla ciebie ja zginę -~Jeśli ci w sercu litości
2429 Melod | drużyno! ~Jeszcze Polska nie zginęła, ~Gdy za Polskę giną! ~Niechaj
2430 Melod | tęschno za mogiłą;~Niech zginiemy, byle naszym~Dzieciom po
2431 Kwiaty| utwór dziwnie zagadkowy~Zgłębił od deski do deski,~Dziś
2432 Melod | Idziemy. Wszędzie kurzące zgliszcze -~Z chat ojców dołem dymy
2433 Wiersz| pieśni i wiary.~Niech raczej zgłuchnie ten gwar giełdowy~I te rozprawy
2434 Melod | mocarze~Jarzmem świat cały zgnębili -~Wiedza i wolność chodzą
2435 Melod | ziemi odeprze,~Czy stryk nie zgniły, ni stary -~Temu wolności
2436 1 | Lecz niech pierwej się zgodzimy:~Że ty twe dziadowskie rymy~
2437 Melod | zostało,~Idźmy wolność zdobyć zgonem,~Idźmy zgon nasz okryć chwałą!~ ~
2438 Kwiaty| nie pokona.~ ~Bo aż i w zgonie (któż się nie zaduma?~My
2439 Melod | naszych siół i krwawe ~Grodów zgorzeliska. ~A wśród zgliszcz i zamieszania ~
2440 1 | dozna ten, kto własną winą~Zgotował drugim gorzkich skarg rozpacze.~
2441 Melod | im piasek się sypie,~Żwir zgrzyta w płucach, a jednak ochoczo~
2442 Kwiaty| marzyliśmy, wśród wonnej zieleni,~W chatce gdzieś z dala
2443 Melod | naniesiona,~Spoczęła palma zielona.~ ~Obok nich - czy poznajecie~
2444 Melod | Niechby ciemnota, niech ziemscy mocarze~Jarzmem świat cały
2445 Kwiaty| Bo oto~Pomiędzy niebem i ziemską tęsknotą~Przez żwiry z świateł
2446 Wiersz| samotniczym zimnie~Raj miałbym ziemski - byłeś była przy mnie.~
2447 Kwiaty| przed sobą,~Wędrowiec z zimna drży i strachem bladnie;~
2448 Wiersz| pomroki wiecznej samotniczym zimnie~Raj miałbym ziemski - byłeś
2449 Kwiaty| twe łoże~I po raz pierwszy zimno w twoim grobie.~ ~Tylko
2450 Kwiaty| nieba...~ ~Kiedy, zdmuchując zimowe zamieci,~Na wschodnich wiatrach
2451 Kwiaty| cichej wieczornej godzinie~Zimowy dzionek w skąpych blaskach
2452 Melod | lipcu 1867 r.~z okoliczności Zjazdu Słowiańskiego~[dopisek ołówkiem]~
2453 Kwiaty| PRACOWNIKA~ ~Co masz zjeść jutro, zjedz dzisiaj, kochanie -~Zrób
2454 Kwiaty| śmiało:~Zda się - promieńmi złoci się jej szata,~Zda się -
2455 1 | Na tym marmurze, w tej złoconej ramie,~Czy to umarły tak
2456 Kwiaty| Roziskrzonym okiem,~Choć Zefir złośliwy podgląda przez liście.~ ~
2457 Kwiaty| Rozmarynowy wianeczek.~ ~Złożyłem na jej piersi dziewczęcej~
2458 Kwiaty| odbita -~ ~Tak prysłych złudzeń budowa wspaniała~W łzach
2459 Kwiaty| wybrany, co blask z wonią zmącą,~Spłynęła z ust chłopca
2460 Kwiaty| I rzekną o mnie: - Miał zmądrzeć, wtem właśnie~Z nagła go
2461 Kwiaty| kwieciem odżył całowanem,~Zmarł w noc - i jaśminem odkwitnął
2462 Kwiaty| dziewczyny żałosnej~Były mu zmarłemu rosą wiecznej wiosny.~
2463 Kwiaty| wiośnie,~Gdy kwiat odkwitnie, zmarły krzew odrośnie,~Iż, zda
2464 Wiersz| przedwczesną śmiercią mi zmartwiało.~ ~Matki, którym płuży rozkosz
2465 Melod | poślizną,~Ci, co wierzą w Zmartwychwstanie,~Pozdrawiają Cię, Ojczyzno!~ ~
2466 Kwiaty| Przepala usta, białość zębów zmienia~I nawet rodem jest z piekła.~
2467 1 | I ty byś w raj nam świat zmieniła,~Gdyby ci dano wieczne trwanie.~
2468 Kwiaty| Kiedy w komnacie, gdzie po zmierzchłej ścianie~Cienie z światłami
2469 1 | Bezlitością bladą w ścisłej zmowie,~Spraw swoich nieme mając
2470 Kwiaty| smutniej mierzchnące z daleka~W zmrok się perłowy niebo przyobleka;~
2471 1 | owych wyzbyć się nie może,~Zmuszona z nich się iścić niepozbycie~
2472 1 | twej czystej piersi budzi zmysł proroczy.~Kto starej prawdzie
2473 Kwiaty| Czy chcesz ty czarownych znać słów zaklinanie,~Którymi
2474 1 | Drugim ustąpił - cóż to znaczy!~Kto inny w dłoń swą wziął
2475 1 | grobowej chwały świetne znamię!~Kogóż twój blask nie zdziwi?~
2476 1 | człowiek jest mi najmniej znany -~Bo to ja sam - wasz niski
2477 Kwiaty| twych - wiosna. Wzrok olśnąć zniewala~Alabastrowa twa szyja.~Po
2478 Kwiaty| boleści,~Lecz próżno szukać - znikła bez wieści.~Płakał rok cały,
2479 1 | słowy,~Stać masz u Pańskiego żniwa -~Bo tu za nic chęć chełpliwa~
2480 Melod | KRWAWE ŻNIWO~ ~O Ludzie! czyście widzieli,~
2481 1 | 30~ ~Pod górę, w znojach dźwigając życie,~Idź śmiało
2482 Kwiaty| poniesie.~Idę przez ciernie i znoje,~I znów mi spieszno stanąć
2483 Melod | płakałem -~I oto śmieję się znowu.~ ~Mówiłem troskom: - nie
2484 1 | 267~Ach! Zoilu, miły panie;~Nie szydżże
2485 Melod | chłody czule nas ogarną!~Zorza uwieńczy nam głowy! -~ ~-
2486 Kwiaty| mało!~Moi gdzieś za mną zostali -~Na każdej cierni ze mnie
2487 Wiersz| człeka, co ma nóż, bogaczem zową.~Tam pies jest koniem, a
2488 1 | Lud prosty ją: "Ciotuchą" zowie...~Bo niby siostrą ,,Biedy",
2489 Kwiaty| Pycha w nim wszelka osłabła;~Zresztą wspaniale daruję mu życie -~
2490 Kwiaty| zjedz dzisiaj, kochanie -~Zrób jutro, co dziś wypada.~Któż
2491 Wiersz| zawód napotyka:~Że on ni zrobi donos, ni też składnie~Łapówkę
2492 Kwiaty| wzgardził sobie równemi,~Zrobić też każę, iż tę samą głowę~
2493 Kwiaty| potrzeba,~By nowy anioł zrodził się dla nieba...~ ~Kiedy,
2494 1 | ruch, czy siła,~Wpierw się zrodziła?~To jest: czy jaje było
2495 1 | współcześni:~Że z jego tchnień zrodzone pieśni,~Wraz z nim są na
2496 1 | błyski prawd migocą,~Traf zrządził, nie zaś myśli zdrowie -~
2497 Melod | stypie.~ ~W oczach ich nie ma źrzenic, a w ich szczęce~Jest zębów
2498 1 | Młodości! Bóg nam z tobą zsyła~Błysk chwały, jakim nieprzerwanie~
2499 Melod | Cóż zyskał Gaweł, smyk zuchwały,~Choć na miesięcznym był
2500 1 | pchnięci,~Jak cennych ciąg żurawi~I myśl nam błędną bawi:~
|