Part

 1 Poem |     rodzin litewskich. Dwudziestu kilku, już nauczycieli, już uczniów
 2 CzIII|          KARABINAMI STOI OPODAL - KILKU WIĘŹNlÓW MŁODYCH ZE ŚWIECAMI
 3 CzIII|      środek smutny - lecz jedyny:~Kilku z nas poświęcimy wrogom
 4 CzIII|     Dodajcie mi wybranych jeszcze kilku braci,~Z takich, co są sieroty,
 5 CzIII|      talencik do bicia,~I mógłbym kilku dońcom grzbiety naszpikować.~
 6 CzIII|            Nie ma ochoty gadać:~ ~KILKU Z WIĘŹNIÓW~No, Janie! Nowiny?~ ~
 7 CzIII|             było mnóstwo ludzi.~ ~KILKU~Wywieźli!~ ~JAN~Sam widziałem.~ ~
 8 CzIII|         diabła byś rozśmieszył.~ ~KILKU WIĘŹNIÓW~Zgoda, zgoda, Feliksie,
 9 CzIII|    Goreckiego?~A raczej prawdę?~ ~KILKU~Jaką? Powiedz nam, kolego.~ ~
10 CzIII|          moje miesza - plącze -~ ~KILKU WIĘŹNIÓW~Co on mówi! - co -
11 CzIII|        SCENA VII~SALON WARSZAWSKI~KILKU WIELKICH URZĘDNIKÓW, KILKU
12 CzIII|        KILKU WIELKICH URZĘDNIKÓW, KILKU WIELKICH LITERATÓW. KILKA
13 CzIII|         KILKA DAM WIELKIEGO TONU, KILKU JENERAŁÓW I SZTABSOFICERÓW;
14 CzIII|       PRZY STOLIKU - BLIŻEJ DRZWI KILKU MŁODYCH LUDZI I DWÓCH STARYCH
15 CzIII|          DOKTOR - U DRZWI WARTA I KILKU LOKAJÓW NIERUCHOMYCH.~ ~
16 CzIII| niewinnych przyjaciół.~Ale z tych kilku słówek odkrywa się wiele -~
17 CzIII|          i urzędniczki - z prawej kilku z młodzieży, kilku młodych
18 CzIII|         prawej kilku z młodzieży, kilku młodych oficerów rosyjskich,
19 CzIII|      młodych oficerów rosyjskich, kilku starych ubranych po polsku
20 Ustep|           paziem gadałem!"~ ~Szło kilku ludzi między tym natłokiem,~
21 Ustep|   niedługo, lecz wiele -~I od dni kilku już są przyjaciele.~Ich
22 Ustep|       rybitwy nad wodą,~Zwija się kilku doriców i dragunów;~Ciekawsze
23 Ustep|     patrzą - car, car jedzie,~Tuż kilku starych, konnych admirałów,~