Part

 1 Poem |            przesadzając. I po cóż by miał dodawać albo przesadzać;
 2 CzIII|               Tomasz, gdy był wolny, miał na swoim czole~Wypisano
 3 CzIII|             jak z krzyża zdjęte~Ręce miał nad barkami żołnierza rozpięte;~
 4 CzIII|          skarb przed śmiercią, niźli miał, zostawi.~To imię, Panie,
 5 CzIII|              mię na kolana,~U dzieci miał on tytuł "wesołego pana".~
 6 CzIII|              rówiennicy.~On wtenczas miał się żenić; - pomnę, ze przynosił~
 7 CzIII|          straszliwa powłoka.~Źrenice miał podobne do kawałków szklanych,~
 8 CzIII|           jakie oko!~ ~GUŚLARZ~Pierś miał zbroczoną posoką,~Bo w tej
 9 CzIII|              katusze,~Tysiąc mieczów miał on w ciele,~A wszystkie
10 CzIII| nieprzyjaciele.~ ~KOBIETA~Jedną ranę miał na czole,~Jedną tylko i
11 Ustep|              osiadał~I stamtąd dalej miał swój cień roztoczyć.~ ~Po
12 Ustep|            dworca szczycie,~Lecz nie miał oczu owego pielgrzyma,~I
13 Ustep|             i dumał długo -~W twarzy miał wyraz niebieskiej rozpaczy.~
14 Ustep|             wzniósł, jak gdyby wkoło~Miał błogosławić tłum swego poddaństwa,~
15 Ustep|               rannych społem -~Jeden miał żebra złamane, a drugi~Był
16 Ustep|        strzyżoną, ale z brodą długą,~Miał czapkę z futrem i płaszcz
17 Ustep|               I zmarzł, i śniegu już miał za kolana.~Tu go pies wierny
18 Ustep|          sługi,~By nie rozgłosić, że miał szubę z sobą;~Że nie mógł
19 Ustep|            jest rybakiem, bo nic nie miał w ręku~Oprócz latarki i
20 Ustep|              ten słyszał, i biegł co miał mocy~Nieznaną drogą śród