Part
1 Narod | UMĘCZENIA NARODU POLSKIEGO~ ~Na początku była wiara w jednego
2 Narod | jednego BOGA, i była Wolność na świecie. I nie było praw,
3 Narod | kłaniali się im, i zabijali na ich cześć krwawe. ofiary,
4 Narod | bałwanów.~Przeto BÓG zesłał na bałwochwalców największą
5 Narod | BOGIEM i ogłosił, że nie ma na świecie innego prawa, tylko
6 Narod | było takiej niewoli nigdy na świecie, ani przedtem, ani
7 Narod | go sam wykładać, ale są na to księża tureccy.~W Rosji
8 Narod | gdy niewola wzmocniła się na świecie, nastąpiło przesilenie
9 Narod | rzymskiego.~W on czas przyszedł na ziemię syn Boży, JEZUS CHRYSTUS.
10 Narod | CHRYSTUS, że nie jest szanowna na ziemi ani mądrość ludzka,
11 Narod | mądrość i bogactwo, i koronę na ziemi, w niebie i na każdym
12 Narod | koronę na ziemi, w niebie i na każdym miejscu.~A kto poświęca
13 Narod | głupstwo i nędzę, i potępienie na ziemi, w piekle i na każdym
14 Narod | potępienie na ziemi, w piekle i na każdym miejscu.~I rzekł
15 Narod | każdym miejscu.~I rzekł na koniec CHRYSTUS: Kto pójdzie
16 Narod | sprawiedliwości i prawdy na ziemi, a któż teraz powstanie
17 Narod | Imperatorów zatknął krzyż swój na stolicy ich; a wtenczas
18 Narod | sobą prawo Boże, i wróciła na ziemię sprawiedliwość.~A
19 Narod | wolnymi, rozlewali Wolność na szlachtę, a ze szlachty
20 Narod | ze szlachty szła Wolność na miasta, i wkrótce miała
21 Narod | i wkrótce miała znijść na lud, i całe, Chrześcijaństwo
22 Narod | którego nazwał Panowaniem na morzu i Handlem, a był to
23 Narod | jest iść w dalekie kraje na obronę bliźnich, ciż sami
24 Narod | człowiek pobożny pojechał sam na woje, a że był sam i ubogi,
25 Narod | politycznym.~I narody, stworzone na obraz Boży, kazano uważać
26 Narod | jaka była u łacinników.~Na koniec w Europie bałwochwalskiej
27 Narod | Bogiem pokoju.~I ten Fryderyk na pośmiewisko dawnym zakonom
28 Narod | bezbożny, czyli order, któremu na pośmiewisko dał hasło suum
29 Narod | i łupili.~I ten Fryderyk na pośmiewisko mądrości napisał
30 Narod | ta Katarzyna zebrała Radę na ustanowienie praw, aby wyśmiać
31 Narod | bliźnich; i pojechał sam na wojnę, do ziemi wolności,
32 Narod | miał w mowie swojej wyrazu na ochrzczenie go po polsku,
33 Narod | go po polsku, równie jak na ochrzczenie czcicieli jego,
34 Narod | niewolę.~I szły króle polskie na obronę Chrześcijan w dalekie
35 Narod | a król Jan pod Wiedeń, na obronę wschodu i zachodu.~
36 Narod | nazywających się jako w Polsce.~A na koniec król i rycerstwo
37 Narod | nazywał się ślachcicem, na znak, ii powinien mieć duszę
38 Narod | przyjmującego Chrześcijaninem, na znak, iż gotów krew przelać
39 Narod | prawa i z miecza.~I rzekła na koniec Polska: Ktokolwiek
40 Narod | zmartwychwstaniem CHRYSTUSA ustały na ziemi całej ofiary krwawe,
41 Pielgr| widzieli ludzie z brzegu, iż na okrętach wielkich popili
42 Pielgr| wszakże okręty zdawały się na pozór równie potężne jak
43 Pielgr| nie mogąc widzieć gwiazdy na niebie i nie mając iglicy
44 Pielgr| statek rybacki, patrząc na niebo i na iglicę, nie zbłądził
45 Pielgr| rybacki, patrząc na niebo i na iglicę, nie zbłądził i doszedł
46 Pielgr| a iglica kieruje zawsze na północ. A wszakże z tą iglicą
47 Pielgr| iglicą można żeglować i na wschodzie, i na zachodzie,
48 Pielgr| żeglować i na wschodzie, i na zachodzie, a bez niej i
49 Pielgr| zachodzie, a bez niej i na morzu północnym przyjdzie
50 Pielgr| miałeś prawo do korony, a oto na cudzej ziemi wyjęty jesteś
51 Pielgr| wielkich albo puszcza się na wodę wielką.~Książęta i
52 Pielgr| CHRYSTUSA był to krzyż, na którym człowiek dobry dawał
53 Pielgr| króle jak kapłany, aby zlać na nich łaskę potrzebną do
54 Pielgr| ci, którzy najspokojniej na starszeństwie zasypiają
55 Pielgr| zwierzęta mają te przymioty; ale na człowieka to nie dosyć.~
56 Pielgr| wszystkich gospodarnością; ale na człowieka to nie dosyć.~
57 Pielgr| rządzi się jak pszczoły; ale na człowieka to nie dosyt.
58 Pielgr| godziwym, potem robiąc długi na rachunek dziedzictwa, i
59 Pielgr| rozkoszy w miarę, jak przystało na ludzi rozumnych.~Ale potem
60 Pielgr| Lichwiarz zaś, wyrobiwszy na nich wyrok sądowy i mając
61 Pielgr| VI~Na jakich ludziach Ojczyzna
62 Pielgr| nadzieje i dotąd pokłada?~Nie na ludziach, którzy najpiękniej
63 Pielgr| sobie miłości Ojczyzny.~Ani na ludziach, którzy dawniej
64 Pielgr| wiary w sprawę ojczystą.~Ale na ludziach, których nazywaliście
65 Pielgr| pełnych uczucia, tudzież na poczciwych żołnierzach,
66 Pielgr| poczciwych żołnierzach, tudzież na młodzieży.~Otóż i świat
67 Pielgr| Świat pokłada nadzieję na narodach wierzących, pełnych
68 Pielgr| Uczcie więc przykładem, a na gadanie ich odpowiadajcie
69 Pielgr| zbudowano pierwsze miasto na ziemi, zdarzyło się, iż
70 Pielgr| Ale wilcy wpadali często na pole ich i czynili szkodę.
71 Pielgr| stroną, powracał drugą, a na miejscu jednego zabitego
72 Pielgr| się dziesięć. A gospodarze na polowaniu ustawicznym zubożeli,
73 Pielgr| cały, aż wygładzim wilki na całej wyspie: ho Anglia
74 Pielgr| łożąc wielkie pieniądze na kadzidło, drudzy budowali
75 Pielgr| poznają się wszyscy, i usiędą na kolanach matki, a ona wszystkich
76 Pielgr| grzechów. Wiecie, iż ksiądz na spowiedzi zakazuje ludziom
77 Pielgr| prowadzą.~Nie krzyczcie: Oto na tym człowieku taka plama
78 Pielgr| spieszycie się ciągnąć go na szubienicę. Są inni ludzie,
79 Pielgr| do których to należy.~A na tych ludziach nigdy nie
80 Pielgr| a trudno zalety.~Jeśli na obrazie jest plama czarna
81 Pielgr| cudzoziemcami jako rozbitkowie na brzegu cudzym.~Onego czasu
82 Pielgr| wszakże część ludzi wypłynęła na brzeg cudzy.~Byli zaś między
83 Pielgr| owego brzegu przybiegli na odgłos kłótni i wygnali
84 Pielgr| północnym, inni składali je na wiatr zachodni, inni obwiniali
85 Pielgr| wrzucą; a póki jesteśmy na tym brzegu, kłótnia nigdy
86 Pielgr| obyczajem przodków, idąc na mszę i do komunii; a co
87 Pielgr| tego byli lękliwi.~Wchodząc na radę albo zmowę, upokorzcie
88 Pielgr| Waszej, dajcie Starszym na karmienie matki Ojczyzny.
89 Pielgr| nie zabroni, ani potrzeba na taki obchód najmować domy
90 Pielgr| i schodzić się gromadnie na rynkach.~Nie naśladujcie
91 Pielgr| przez ubiór; i czepiają na siebie purpurę i gronostaje,
92 Pielgr| z Mikołajem! Wiadome są na świecie imiona ich.~A któż
93 Pielgr| inny, droższy, i staje mu na to, niech tak postąpi: jeśli
94 Pielgr| drugie talarów dziesięć na odziewanie Ojczyzny. Toż
95 Pielgr| odkrył, Wam obwieszcza.~Na tchórza najsrożej nastają
96 Pielgr| najsrożej nastają tchórze, na złodzieja złodzieje. a z
97 Pielgr| bracia o to, iż jednemu na imię Władysław, drugiemu
98 Pielgr| żołnierze mężni, i postawiono na murze drabinę, a wojsko
99 Pielgr| Kto pierwszy postawi nogi na murze, będzie miał znak
100 Pielgr| chciał pierwszy wstąpić na szczeble, zaczęli się odpychać
101 Pielgr| który najpierwej wskoczył na szczeble, puszczono go,
102 Pielgr| jak tarczą, i postawił go na murze; za czym wbiegli inni
103 Pielgr| okrzyknęliście, iż kto pierwszy na murze nogi postawi, znak
104 Pielgr| kto ją tak schowa, że się na tym świecie nigdy nie pokaże,
105 Pielgr| nie gasnący; i skutek jej na wieki.~Zasługa dla Ojczyzny
106 Pielgr| kto schowa ziarno w kłosie na rok przyszły, na życie s
107 Pielgr| kłosie na rok przyszły, na życie s przyszłe, ten otrzyma
108 Pielgr| mówiąc: Oto ten, który stoi na prawo, lękliwy jest, a wziął
109 Pielgr| znak, oto ten, który stoi na lewo, niemądry jest, a wziął
110 Pielgr| czyliż żołnierz dobry, biegąc na nieprzyjaciela, ogląda się
111 Pielgr| nieprzyjaciela, ogląda się na prawo, na lewo? Nie ogląda
112 Pielgr| nieprzyjaciela, ogląda się na prawo, na lewo? Nie ogląda się, ale
113 Pielgr| idzie. Bo kto ogląda się na prawo i na lewo, tchórz
114 Pielgr| kto ogląda się na prawo i na lewo, tchórz jest. Oglądać
115 Pielgr| dając znaki, wybierając na starszeństwo ludzi złych.
116 Pielgr| urzędu stała się okazalszą na wieki.~ ~
117 Pielgr| gości i spraszający ich na ucztę Swobody do domu swego.~
118 Pielgr| izby biesiadnej: Miejsca na śmiecie i brudy w każdym
119 Pielgr| gajowego: Pójdźmy razem na Żydy, a podzielim się łupem
120 Pielgr| ale tylko nabitą śrutem na ptaszki, przecież rzucił
121 Pielgr| ptaszki, przecież rzucił się na rozbójnika i ranił go, sam
122 Pielgr| mógł dla ujścia krwi iść na rozbój i wrócił do lasu.
123 Pielgr| lękliwego i słabego serca naród.~Na to rzekli znowu Żydzi: Nie
124 Pielgr| rzekli znowu Żydzi: Nie bluźń na naród nasz; alboż nie z
125 Pielgr| zbójców oczyszczać, jest na to urząd i wojsko; idź,
126 Pielgr| pytałem urzędu i nie czekałem na wojsko.~Rzekli mu Żydzi:
127 Pielgr| im gajowy: Gdybym szedł na bój, uzbroiłbym się lepiej,
128 Pielgr| męża rozbójnika idącego na was.~Więc Żydzi zadziwili
129 Pielgr| przewodnik.~A skoro ujrzeli się na dnie jamy, zmierzyli ją
130 Pielgr| było robić.~Stanął tedy na dnie jamy jeden z nich,
131 Pielgr| najgrubszy, a drugi wstąpił mu na barki, a trzeci drugiemu
132 Pielgr| trzeci drugiemu wstąpił też na barki, a ostatniemu na barki
133 Pielgr| też na barki, a ostatniemu na barki wstąpił przewodnik.~
134 Pielgr| był spór, kogo postawią na dole, bo panowie nie chcieli
135 Pielgr| nie chcieli sług dźwigać na barkach, a słudzy obawiali
136 Pielgr| Źli to ludzie są i coś na mnie knują, bo mi nie wierzyli;
137 Pielgr| aż przypadkiem trafili na nich ludzie i wyciągnęli
138 Pielgr| wyciągnęli ich.~Ledwie wyszli na wolność, jedni chcieli puszczać
139 Pielgr| chciał przewodniczyć, ani na prośby, ani za pieniądze.~
140 Pielgr| ludzie sami zbłądzili; a na dowód, iż dobrze zna drogi,
141 Pielgr| w pielgrzymstwie Waszym na ziemi cudzej, jako był lud
142 Pielgr| cudzej, jako był lud Boży na puszczy.~Strzeżcie się w
143 Pielgr| którzy tęsknili, nie wymarli na puszczy; bo żaden z nich
144 Pielgr| którzy wątpili, pomarli na puszczy; bo żaden z nich
145 Pielgr| ludzie zaraźliwi, chorujący na leprę, czyli trąd, tak i
146 Pielgr| Bo jeśli w bitwach szedł na ogień, tedy i koń, na którym
147 Pielgr| szedł na ogień, tedy i koń, na którym siedział krakus i
148 Pielgr| dowódca, który prowadzi na bój bez wiary w sprawę swoją,
149 Pielgr| zabija dziesięciu swoich na duszy.~Jest on podobny do
150 Pielgr| obruszajcie się tak bardzo na bałwochwalców, bijcie ich
151 Pielgr| ku bliźnim, i zesłani są na wytępienie bałwochwalców
152 Pielgr| się i wołają jak doktory na CHRYSTUSA, wołając: A skąd
153 Pielgr| wychował. Obróciły więc oczy na sąsiada, który był dobrym
154 Pielgr| będzie.~Obróciły więc oczy na drugiego sąsiada, który
155 Pielgr| więc: I tego nie chcemy, bo na nas będzie robił próby gospodarcze.~
156 Pielgr| Człowiek przemyślny, idąc .na radę narodową, obmyśla,
157 Pielgr| zacząć mowę, co położyć na początku, co we środku,
158 Pielgr| człowiek poczciwy, idąc na radę narodową, pełne ma
159 Pielgr| i spiszą ją skoropisowie na wzór dla innych ; a on sam
160 Pielgr| gospodarz zasieje nasienie dobre na ziemi dobrej, może być pewny,
161 Pielgr| matko moja! A niewiasta na ten głos syna obudziła się,
162 Pielgr| wezwała żołnierza prostego na wodza wojsk i rzekła: Pobij
163 Pielgr| Albowiem gdy Wolność zasiędzie na stolicy świata, będzie sądzić
164 Pielgr| prawa i o opatrzenie; a tyś na mnie rzucał ordonansami.
165 Pielgr| głową przyszłej budowy, a na kogo on upadnie, tego skruszy;
166 Pielgr| europejskiej nie zostanie kamień na kamieniu.~Bo przeniesiona
167 Pielgr| szalony samobójca.~Przyjdzie na Judę i Izraela ucisk wielki.~ ~
168 Pielgr| iskry z was lecieć będą na kraj świata, i rzekną narody:
169 Pielgr| inaczej. I spadnie z nową mocą na szynę.~I będziecie wołać
170 Pielgr| złoto, posyłaliście pieniądz na zgnębienie Wolności, a oto
171 Modl | Ciebie obyczajem przodków, na polu bitwy, z bronią w ręku,
172 Modl | wiosek naszych, a dzieciom na grobach naszych. A wszakże
173 Lit | zmarłych w kopalniach i na wygnaniu,~Wybaw nas, Panie.~
174 Lit | Panie.~O śmierć szczęśliwą na polu bitwy, ~Prosimy Cię,
|