Part

1 3|        lata,~Więc k niemu rzekł ociec słowa ta:~Miły synu! Każę
2 3|         się na morze wezbrał,~A ociec w żałośc[i] ostał,~I mać
3 3|      Bog dawano.~Steskszy sobie ociec jego,~Przez swego syna jedynego,~
4 3|       go nie widzieli.~A gdy to ociec usłyszał ta słowa,~Tedy
5 3|         twego stoła padać.~Jego ociec to usłyszał,~Iż jemu synowo
6 3|   rzymskiego cesarzow.~A gdy to ociec...~(Końca brak).~ ~
7 4| wiedział do ostatka,~Gdzie twoj ociec albo matka.~ ~Mors dicit:~
8 5|      synek marnotrawny,~Tyś moj ociec miłosierny,~Żal mi tego,