abych-majac | male-reist | reka-zapla | zaraz-zzono
Part
1001 9 | Nie zabijaj brata zwadą, ~Ręką, kaźnią, ani radą. ~ ~Nie
1002 4 | zawracając,~Groźną kosę w ręku mając;~Goła głowa, przykra
1003 3 | Więc to zawżdy wstawał reno,~Ano kościoł zamkniono;~
1004 1 | nadrobi~Jako on, cso motyką robi.~Sięga w misę prze drugiego,~
1005 6 | Częstokroć odpoczywają,~A robią silne obłudnie: ~Jedwo wynidą
1006 6 | plecie. ~Gdy dzień panu robić mają,~Częstokroć odpoczywają,~
1007 5 | siła, ma robota?~Głupiem robił po ty lata:~Ośm miar płotna,
1008 5 | G.~Gdzie ma siła, ma robota?~Głupiem robił po ty lata:~
1009 3 | ubostwu w czas.~Był wysokiego rodu,~Nie miał po sobie żadnego
1010 4 | wielikie smętki.~Gdy swą rodzinę sądzą,~Często na skazaniu
1011 2 | jad wylan z boka~w cyrkwi rok od roka.~ ~Lasota się trudził,~
1012 2 | wylan z boka~w cyrkwi rok od roka.~ ~Lasota się trudził,~Szatan
1013 4 | włoży -~Już nie pojedzie na roki,~Czyniąc niesprawnie otwłoki,~
1014 5 | ciało, święty olej!~ ~R.~Rolą z domem dziatkam podaj,~
1015 6 | odydzie, jako gorze;~Stoji na roli, w lemiesz klekce:~Rzekomoć
1016 4 | nosa,~Z oczu płynie krwawa rosa;~Przewiązała głowę chustą,~
1017 2 | prawdę powie.~ ~Jemuż nic rownego~mistrza pogańskiego~i krześcijańskiego,~
1018 4 | pospolno -~Jidą przed mą kosą rowno,~Bo dobremu mało pbici,~
1019 10| ciebie, Synu, na krzyżu rozbitego.~
1020 3 | Przyszło w jednę ziemię;~Rozdał swe rucho żebrakom,~Śrzebro,
1021 4 | Chowaj sobie poczty swoje,~Rozdrażnisz mię tyle dwoje!~W pocztach
1022 3 | wszytek lud k temu~Nie mogł rozdrzeć nicht ręki jemu.~Więc wszytcy
1023 10| Synku miły i wybrany,~Rozdziel z matką swoją rany.~A wszakom
1024 8 | dusza Krystowa z ciałom rozdzieliła. ~ ~Włóczni[ą] ślepy włodyka
1025 2 | skutki ukazują,~co z ksiąg rozkazują.~ ~Cesarszczy popowie~są
1026 5 | B.~Byłżem z młodości w rozkoszy~Nie uznałem swojej duszy,~
1027 10| mie, ubogiej żenie,~Widzęć rozkrwawione me miłe narodzenie;~Ciężka
1028 8 | wiedzion z miasta;~Tej biady rozmaitej płakała niewiesta; ~Na krzyż
1029 4 | ROZMOWA MISTRZA POLIKARPA ZE ŚMIERCIĄ~ ~
1030 4 | niewiasty,~Co sobie czynią rozpasty,~Mordarze i okrutniki,~Ty
1031 5 | Chryste, przez twe umęczenie,~Rozprosz dyjable obstąpienie,~Daj
1032 5 | łakomo zbierał,~Swoj żywot rozpustnie chował:~Prze ty dwa bogi
1033 4 | pirsiach wieszają;~Dobre kupce, roztocharze~Wszytki moja kosa skarze;~
1034 5 | siebie winy.~ ~K.~Kaki to moj rozum głupi!~Sobiem był szczodr,
1035 2 | nie zstąpi.~ ~Od boskich rozumow~aż do ludzkich umow -~rzeczy
1036 3 | dzieją Maszyjasz,~Przydaj rozumu k mej rzeczy,~Me sierce
1037 3 | jednę ziemię;~Rozdał swe rucho żebrakom,~Śrzebro, złoto
1038 1 | powiedają,~Przy tem mnogiego ruszają.~Kogo podle siebie ma,~Tego
1039 4 | zakazał,~By go owszejki nie ruszał~Ani się na nie pokuszał,~
1040 4 | Jewę zdradził,~Gdy jej owoc ruszyć radził.~Ewa się ułakomiła,~
1041 4 | poczęła;~Gdy Ewa jabłko ruszyła;~Adamowi jebłka dała,~A
1042 4 | pokuszał,~Rzeknąc jemu: "Jedno ruszysz,~Tedy pewno umrzeć musisz!"~
1043 4 | jako święty;~Podał jemu ryby z morza~Chcąc go zbawić
1044 1 | wiedzieć, cso się gani;~Lecz rycerz albo panoszą~Czci żeńską
1045 3 | dwor,~Procz panosz trzysta rycerzow,~Co są mu zawżdy służyli,~
1046 5 | przestępowała.~ ~Q.~Qwap się rychło ku spowiedzi,~Kapłany w
1047 7 | kapłany poranili. ~Zabiwszy rynną ji wlekli, na wschód nogi
1048 9 | żony jego, ~Tak schowasz rząd stadła twego. ~ ~Bratnich
1049 1 | podle siebie ma,~Tego z rzeczą nagaba,~Nie chce dobrej
1050 10| obiecował tak barzo wiele~A rzekący: "Panno, pełna jeś miłości!"~
1051 4 | Ani się na nie pokuszał,~Rzeknąc jemu: "Jedno ruszysz,~Tedy
1052 6 | A na drodze postawają, ~Rzekomo pługi oprawiają; ~Żelazną
1053 6 | roli, w lemiesz klekce:~Rzekomoć mu pług orać nie chce;~Namysłem
1054 4 | na swej stawiam sparze -~Rzemieślniki, kupce i oracze,~Każdy przed
1055 3 | jimię wspomionął,~Tu silno rzewno zapłakał,~Więc ji Boga dla
1056 4 | zwłoczono, ciało żżono~I pirsi rzezano -~Potem do ciemnice wiedziono,~
1057 5 | matką narzekają,~Bracia mię rzkomo żałują,~Ku jimieniu przymierzają,~
1058 4 | ci z ciała pot poskoczy;~Rzucęć się, jako kot na myszy,~
1059 4 | zdrowie i nadzieję;~Racz rzucić od siebie kosę,~Ać swoję
1060 2 | łudził~w imieniu ji obłudził.~Rzym na niem wyłudził.~A po niem
1061 3 | zasię nawrocił.~A gdy do Rzyma przyjał, Bogu dziękował,~
1062 3 | syn Eufimijanow~A księdza rzymskiego cesarzow.~A gdy to ociec...~(
1063 2 | będzie więcszego~aż do dnia sądnego.~ ~Kto chce tego dowieść,~
1064 4 | Ale gdy przydzie dzień sądny,~Gdzie się nic skryje żadny,~
1065 4 | smętki.~Gdy swą rodzinę sądzą,~Często na skazaniu błądzą;~
1066 1 | poznają,~Przy tem się k stołu sadzają.~Za to się ma każdy wziąć,~
1067 4 | Przewiązała głowę chustą,~Jako samojedź krzywousta;~Nie było warg
1068 3 | Tu się wieliki dziw stał:~Samy zwony zwoniły,~Wszytki,
1069 6 | SATYRA NA LENIWYCH CHŁOPÓW~ ~Chytrze
1070 1 | Przymi ji za sługę swego,~Schowaj grzecha śmiertnego~I też
1071 9 | pożędaj żony jego, ~Tak schowasz rząd stadła twego. ~ ~Bratnich
1072 3 | Jedno przyszła żona jego,~A ściągła rękę do niego,~Eż jej w
1073 3 | Sam sobie list napisał,~I ścisnął ji twardo w ręce~Popisawszy
1074 4 | Ale gdy przydzie sąd Boży,~Sędzia w miech piszczeli włoży -~
1075 4 | sobie.~Ja z krola koronę semknę,~Za włosy j i pod kosę wemknę;~
1076 10| cię, Synku miły, w swem sercu nosiła,~A takież tobie wiernie
1077 5 | grzechy wzjawiają,~Mej duszy sidła stawiają.~ ~W.~Wircę się,
1078 4 | Wypięła żebra i kości,~Groźne siecze przez lutości.~Mistrz widząc
1079 1 | cześć;~Drzewiej, niż gdy siędą jeść,~Tedy ją na ręce dają -~
1080 1 | Ano wżdy widzą, gdzie csny siedzi,~Każdy ji sługa nawiedzi,~
1081 3 | Więc sam pod kościołem siedział,~A o jego księstwie nikt
1082 1 | Jako on, cso motyką robi.~Sięga w misę prze drugiego,~Szukaję
1083 4 | Dzirżę kosę na reistrze,~Siekę doktory i mistrze,~Zawżdy
1084 4 | Też bywam w cesarskiej sieni,~Zimie, lecie i w jesieni.~
1085 3 | rozumu k mej rzeczy,~Me sierce bostwem obleczy,~Raczy mię
1086 6 | kmiecie,~Wiele się w jich siercu plecie. ~Gdy dzień panu
1087 6 | Częstokroć odpoczywają,~A robią silne obłudnie: ~Jedwo wynidą
1088 4 | wiły,~W tym skazuję swoje siły;~I chorego, i zdrowego,~
1089 3 | Wszytko cirzpial prze Bog rad;~Siodmegonaćcie lata za morzem był,~Co sobie
1090 4 | żywot swoj ciasno,~Albo jich sirca nad słońce jasno;~Jidą w
1091 4 | jako kot na myszy,~Aż twe sirce ciężko wdyszy.~Otchoceć
1092 4 | chłopce,~Aż się chłop po sircu smiekce.~Ja zabiła Golijasza,~
1093 3 | kożdy swe złote pasy.~Chował siroty i wdowy,~Dał jim osobne
1094 8 | zbawienia naszego. ~Z krzyża sjęt o nieszporze, prosiwszy
1095 4 | Dam komu na nogawicę;~Z skaplerza będą pilśnianki,~Suknia
1096 5 | Sobiem był szczodr, Bogu skąpy:~Com kiedy Bogu poślubił,~
1097 4 | przykra mowa,~Ze wszech stron skarada postawa -~Wypięła żebra
1098 4 | niewieściego,~Obraza wieimi skaradego,~Łoktuszą przepasanego.~
1099 4 | lutości.~Mistrz widząc obraz skarady,~Żołte oczy, żywot blady,~
1100 5 | SKARGA UMIERAJĄCEGO~ ~A.~Ach! Moj
1101 7 | do takich jako i sami, ~A skarżąc na ziemiany, by jim gwałty
1102 4 | roztocharze~Wszytki moja kosa skarze;~Panie i tłuste niewiasty,~
1103 4 | rodzinę sądzą,~Często na skazaniu błądzą;~Ale gdy przydzie
1104 4 | mądre i też wiły,~W tym skazuję swoje siły;~I chorego, i
1105 5 | przeżegnanie,~Daj ciału dobre skonanie!~ ~Y.~Ja twoj synek marnotrawny,~
1106 1 | grzecha śmiertnego~I też skończenia nagłego.~Przymicie to powiedanie~
1107 10| Posłuchajcie, bracia miła,~Kcęć wam skorżyć krwawą głowę;~Usłyszycie
1108 4 | Mistrz przemowił wielmi skromnie:~Lęknąłem się, eż nic po
1109 5 | Nie gdzie się przed bogiem skryci,~Dusza nie śmie przed sąd
1110 4 | dzień sądny,~Gdzie się nic skryje żadny,~Uźrzą mądrzy tego
1111 5 | jimienia na dworze,~Com miał w skrzyni i w komorze,~To mi wszytko
1112 4 | warg u jej gęby,~Poziewając skrzyta zęby;~Miece oczy zawracając,~
1113 8 | rozdzieliła. ~ ~Włóczni[ą] ślepy włodyka bok otworzył jego, ~
1114 8 | kamienie, ~By się nam nie słodziło tego czasu. Amen. ~ ~
1115 4 | ciasno,~Albo jich sirca nad słońce jasno;~Jidą w niebieskie
1116 1 | Też, miły Gospodnie moj,~Słota, grzeszny sługa twoj,~Prosi
1117 1 | WIERSZ SŁOTY: ~O ZACHOWANIU SIĘ PRZY
1118 2 | rzekł: "zabić Antykrysta~słowem Jezu Krysta".~ ~Prawda -
1119 2 | li w mowie~i wszemu pisma słowie,~Wiklef prawdę powie.~ ~
1120 3 | Ktorej jedno będziesz chcieć,~Ślubię tobie, tę masz mieć.~Syn
1121 5 | Pamiętaj, coś (na chrzcie) ślubowała,~Gdyś się dyjabła otrzekała,~
1122 1 | tym odarz:~Przymi ji za sługę swego,~Schowaj grzecha śmiertnego~
1123 3 | A on poznał wszytki swe sługi~Brał od nich jełmużny jich,~
1124 3 | Miła żono! każę tobie,~Służy Bogu w każdej dobie,~Ubogie
1125 3 | Jutroć się bierzę od ciebie~Służy[ć] temu, cożci jest w niebie;~
1126 7 | swojego! ~Chciał ci królowi służyci, swą chorągiew mieci, ~A
1127 3 | oćca barzo lepszy.~Ten więc służył Bogu rad.~Iże był star dwadzieścia,
1128 10| A takież tobie wiernie służyła.~Przemów k matce, bych się
1129 3 | rycerzow,~Co są mu zawżdy służyli,~Zawżdy k jego stołu byli;~
1130 3 | panie było,~Coż Bogu rado służyło,~A miał barzo wielki dwor,~
1131 4 | podsędki,~Zadam j im wielikie smętki.~Gdy swą rodzinę sądzą,~
1132 5 | UMIERAJĄCEGO~ ~A.~Ach! Moj smętku, ma żałości!~Nie mogę się
1133 4 | chłopce,~Aż się chłop po sircu smiekce.~Ja zabiła Golijasza,~Annasza
1134 8 | krzyżowali, Żydowie się śmieli;~Janowi polecona Matka jego
1135 4 | ROZMOWA MISTRZA POLIKARPA ZE ŚMIERCIĄ~ ~Polikarpus, tak wezwany,~
1136 1 | sługę swego,~Schowaj grzecha śmiertnego~I też skończenia nagłego.~
1137 8 | stadła niebieskiego.~Daj na śmiertnej pościeli pomnieć twoją mękę,~
1138 2 | moc od chobota~Konstantyna smoka,~jegoż jad wylan z boka~
1139 4 | szkołę,~Będę jem lać w gardło smołę.~Jedno się poruszę,~Wszytki
1140 10| jeś miłości!"~A ja pełna smutku i żałości.~Spróchniało we
1141 1 | na stole lepszego przed sobą,~Czci ją, iżby żyła z tobą:~
1142 5 | Kaki to moj rozum głupi!~Sobiem był szczodr, Bogu skąpy:~
1143 8 | przyjaciół mirrą pomazano; ~W sobotę swojewała dusza pkielne
1144 3 | wkradł,~Mało eże z mostu nie spadł.~Podał mu szafarza swego;~
1145 5 | moja,~Ockni się, dawnoś spała,~Nie masz wierniejszego
1146 4 | Wszytki na swej stawiam sparze -~Rzemieślniki, kupce i
1147 3 | żałości;~Żona po nim jeko spita.~Więc to święte plemię~Przyszło
1148 5 | Q.~Qwap się rychło ku spowiedzi,~Kapłany w swoj dom powiedzi,~
1149 1 | nawiedzi,~Wszytko jego dobre sprawia,~Lepsze misy przedeń stawia.~
1150 4 | Bierząc od złostnikow dary,~Sprawiając jich niewiery -~To wszytko
1151 10| pełna smutku i żałości.~Spróchniało we mnie ciało i moje wszytki
1152 3 | wiedziała od niego.~Nabrał sobie śrzebra, złota dosyć,~Co go mogł
1153 3 | Po twej woli ma się to stać.~A więc mu cesarz dziewkę
1154 1 | Przetoć stoł wieliki świeboda,~Staje na nim piwo i woda,~I k
1155 3 | są krasne cztyrzy świece stały,~Co są więc w sobie święty
1156 3 | służył Bogu rad.~Iże był star dwadzieścia, k temu cztyrzy
1157 3 | żak powiedał każdemu,~I staremu, i młodemu.~A gdyż to po
1158 3 | oćcu swemu,~Wszeko słusza starszemu:~Oćcze! wszekom twoje dziecię~
1159 4 | zaniszczę.~Chcesz li wiedzieć statecznie,~Powiem tobie przezpiecznie:~
1160 1 | sprawia,~Lepsze misy przedeń stawia.~Mnodzy na tem nics nie
1161 5 | wzjawiają,~Mej duszy sidła stawiają.~ ~W.~Wircę się, wołam pomocy,~
1162 4 | gwiazdarze,~Wszytki na swej stawiam sparze -~Rzemieślniki, kupce
1163 5 | L.~Leży ciało, barzo stęka,~Duszyca się barzo lęka,~
1164 5 | uznałem swojej duszy,~Już stękam, już mi umrzeci,~Dusza nie
1165 4 | Wrzekomoś zdrow, a [w]żdy stękasz!~Pan Bog tę rzecz tako nosił,~
1166 4 | przelękną!,~Padł na ziemię, eże steknął.~Gdy leżał wznak jako wiła,~
1167 3 | Wiele mu prze Bog dawano.~Steskszy sobie ociec jego,~Przez
1168 1 | się wszytko pole,~Cso w sto[do]le i w tobole,~Cso le na niwie
1169 4 | Z każdego duszę wydłażę:~Stoić za mało papież~I naliszszy
1170 4 | wzjawiła;~Otoż ci przed tobą stoję,~Oglądaj postawę moje:~Każdemu
1171 7 | byście tacy byli: ~Nie stojicie wszytcy za jeden palec jego!~
1172 3 | odrobiny brać,~Co będą z twego stoła padać.~Jego ociec to usłyszał,~
1173 1 | nie będzie,~Aliż gdy za stołem siędzie,~Toż wszego myślenia
1174 5 | Ośm miar płotna, siedm stop w grobie,~Tom tyło wyrobił
1175 4 | pbici,~Acz umrze, nic nie straci:~Pozbędzie świecskicj żałości,~
1176 4 | Mgleję wszytek i bladzieję.~Straciłem zdrowie i nadzieję;~Racz
1177 4 | zbawić,~Czemu twą łaskę stracili.~Zać co złego uczynili!~
1178 2 | dziedzicy,~namiastkowie stradnicy,~są w wielikiej tszczycy.~
1179 3 | I zadał jim wielki trud;~Strawili wieliki pieniądz,~Swego
1180 4 | Gdy mnich pocznie dziwy stroić,~Nikt go nie może ukoić;~
1181 4 | przykra mowa,~Ze wszech stron skarada postawa -~Wypięła
1182 4 | zeckniesz sobie:~Zableszczysz na strony oczy,~Eż ci z ciała pot
1183 4 | przezpiecznie:~Stworzyciel wszego stworzenia~Pożyczył mi takiej mocy,~
1184 4 | Powiem tobie przezpiecznie:~Stworzyciel wszego stworzenia~Pożyczył
1185 4 | ci kanoniki,~Proboszcze, sufragany,~Ani mam o to przygany;~
1186 4 | skaplerza będą pilśnianki,~Suknia będzie pachołkom na lanki;~
1187 8 | krzyż wzbiwszy nagiego, o suknię jigrano, ~Żółcią s octem
1188 3 | LEGENDA O ŚW. ALEKSYM~ ~Ach krolu wieliki
1189 1 | wziąć,~Otłożywszy jedno swąć;~Mnodzy za to nics nie dbają,~
1190 10| wszakom cię, Synku miły, w swem sercu nosiła,~A takież tobie
1191 9 | urzędu małżeńskiego.~Nie świa[d]cz na bliźniego swego ~Lścią
1192 9 | na bliźniego swego ~Lścią świadecstwa fałszywego. ~ ~Nie pożędaj
1193 8 | Piłata, ~Tamo nań powiedziano świadecstwo nieskładne, ~On stał jako
1194 5 | Płacz za grzechy, przymi świątość,~Boże ciało, święty olej!~ ~
1195 1 | lęże;~Przetoć stoł wieliki świeboda,~Staje na nim piwo i woda,~
1196 3 | ostał;~Tu są krasne cztyrzy świece stały,~Co są więc w sobie
1197 4 | nic nie straci:~Pozbędzie świecskicj żałości,~Pojdzie w niebieskie
1198 4 | jewody i czestniki,~Wszytki świecskie miłostniki,~Bądź książęta
1199 4 | dnia ożył...~Duchownego i świecskiego,~Zbawię żywota każdego,~
1200 5 | odrzekał.~ ~Z.~Zażżycież mi świeczkę ale,~Moi mili przyjaciele!~
1201 4 | od wszytkich wzgardzenie,~Świeczszczy mu się naśmiewali,~Za prawego
1202 3 | płaczu przestać.~A więc świętemu Aleksemu,~Temu księdzu wielebnemu,~
1203 5 | młodości w rozkoszy~Nie uznałem swojej duszy,~Już stękam, już mi
1204 8 | mirrą pomazano; ~W sobotę swojewała dusza pkielne koćce, ~W
1205 7 | krakowski, jego miłość, z swojimi przyjacioły,~Boże je racz
1206 3 | Ubogie karmi, odziewaj;~Swych starszy cli nigdy nie gniewaj;~
1207 10| ninie dziś zeźrzała~Nad swym, nad miłym Synem krasnym,~
1208 3 | papież z kardynały,~Cesarz z swymi kapłany,~Szli są k niemu
1209 5 | dobre skonanie!~ ~Y.~Ja twoj synek marnotrawny,~Tyś moj ociec
1210 10| zeźrzała~Nad swym, nad miłym Synem krasnym,~Iż on cirpi męki
1211 3 | ociec to usłyszał,~Iż jemu synowo jimię wspomionął,~Tu silno
1212 3 | ziemie do jednej;~Do miasta Syryjej;~Tam był czuł świętego Pawła,~
1213 3 | mostu nie spadł.~Podał mu szafarza swego;~Ten mu czynił wiele
1214 2 | roka.~ ~Lasota się trudził,~Szatan go pobudził,~by cesarzem
1215 7 | dobrego, ~Iże tako marnie szczedł od nierownia swojego! ~Chciał
1216 5 | rozum głupi!~Sobiem był szczodr, Bogu skąpy:~Com kiedy Bogu
1217 7 | pomszczono? ~Już ci jich szeć sieczono; jeszcze na tem
1218 3 | obraza Matki Bożej obraz,~Szedł do tego człowieka,~Jen się
1219 6 | Bieży do chrosta po jiny; ~Szedw do chrosta za krzem leży, ~
1220 3 | złą wodę lał.~A leżał tu sześćnaćcie lat,~Wszytko cirzpial prze
1221 4 | miece.~Jestli wsiędzie na szkapicę,~Wetknie za nadrę kapicę,~
1222 1 | dbajmy.~I toć są źli, cso jim szkodzą,~Bo nas ku wszej czci przywodzą.~
1223 3 | swego Boga,~Ano z wirzchu szła przygoda,~Niegdy mroz, niegdy
1224 4 | Posiekę je za jich niestatki;~Szlachcicom bierzę szypy, tulce,~A ostawiam
1225 7 | tego pomścili!~Jaki to syn szlachetny Andrzeja Tęczyńskiego,~Żeć
1226 3 | Cesarz z swymi kapłany,~Szli są k niemu z chorągwiami;~
1227 8 | trudu dosyć.~ ~Na dzień szostej godziny na krzyż wiedzion
1228 3 | najdziecie,~Acz go jedno szukać chcecie.~Więc tu papież
1229 3 | pieniądz,~Swego księdza szukając.~Tu ji nadjęli~W jednym
1230 1 | Sięga w misę prze drugiego,~Szukaję kęsa lubego,~Niedostojen
1231 3 | pytano,~Po wszytkich domiech szukano;~Nie mogli go nigdzie najć.~
1232 4 | mu sejmę infułę~I dam za szyję poczpułę.~ ~Magister dicit:~
1233 4 | niestatki;~Szlachcicom bierzę szypy, tulce,~A ostawiam je w
1234 5 | źle w piekle gorzeć.]~ ~T.~Tam sam oczy moje glądzą,~
1235 7 | chłopi, jako psi, byście tacy byli: ~Nie stojicie wszytcy
1236 2 | Antykrystowa;~prawdę popi tają,~iże się jej lękają,~leż
1237 3 | dla chował.~A gdy usłyszał taką mowę,~Zawinął sobie płaszczem
1238 1 | cześć.~Nie może być panic taki,~Musi ji w tem poczcić wszaki;~
1239 7 | wrocławianow posłali, do takich jako i sami, ~A skarżąc
1240 10| wam nad dziatkami nie były takie to pozory,~Jele ja, nieboga,
1241 4 | wszego stworzenia~Pożyczył mi takiej mocy,~Bych morzyła we dnie
1242 8 | nieszporze, prosiwszy Piłata; ~Takoć za nas ucirpiał Odkupiciel
1243 1 | ziemię wetknął koł.~Nie ma talerza karmieniu swemu,~Eżby ji
1244 8 | godziny wiedzion do Piłata, ~Tamo nań powiedziano świadecstwo
1245 5 | droższego na tem świecie,~Tanieś się dyjabłu przedała,~Iżeś
1246 4 | Okrutnemi dręcząc mękami,~Targano je osękami.~Ja się temu
1247 4 | wdyszy.~Otchoceć się z miodem tarnek,~Gdyć przyniosę jadu garnek -~
1248 3 | gdyć wszytki stoły osiędą,~Tedyć ja już w drodze będę.~Miła
1249 10| Jednegociem Syna miała~I tegociem ożalala.~Zamęt ciężki dostał
1250 3 | Więc się wietr obrocił;~Ten-ci ji zasię nawrocił.~A gdy
1251 4 | męki,~Będziesz mieć dosyć tesnice,~Otbędziesz swej miłośnice.~
1252 4 | moja kosa skarze;~Panie i tłuste niewiasty,~Co sobie czynią
1253 1 | pole,~Cso w sto[do]le i w tobole,~Cso le na niwie zwięże,~
1254 5 | płotna, siedm stop w grobie,~Tom tyło wyrobił sobie.~ ~H.~
1255 4 | pachołkom na lanki;~Odejmę mu torłop kun i,~A nie wiem, gdzie
1256 5 | Jego pychy, jego działa -~Toś wszytko przestępowała.~ ~
1257 1 | Aliż gdy za stołem siędzie,~Toż wszego myślenia zbędzie;~
1258 4 | prawym wiłą;~Chcę mu sama trafić włosy,~Iże zmieni głosy...~
1259 3 | lud,~I zadał jim wielki trud;~Strawili wieliki pieniądz,~
1260 8 | cirnim koronować, tuć miał trudu dosyć.~ ~Na dzień szostej
1261 2 | rok od roka.~ ~Lasota się trudził,~Szatan go pobudził,~by
1262 4 | jeden mą kosę zwyciężył,~Iż trzeciego dnia ożył...~Duchownego
1263 8 | zwierzątko pokorne. ~ ~Na dzień trzeciej godziny Żydowie niezbedni ~
1264 1 | słuchać.~Panny, na to się trzymajcie,~Małe kęsy przed się krajcie!~
1265 3 | fałę dali,~Za świętego ji trzymano,~Wiele mu prze Bog dawano.~
1266 3 | wielki dwor,~Procz panosz trzysta rycerzow,~Co są mu zawżdy
1267 2 | wielikiej tszczycy.~Chcem li tszczyce zabyć,~a pokoja nabyć,~musimy
1268 2 | stradnicy,~są w wielikiej tszczycy.~Chcem li tszczyce zabyć,~
1269 8 | lutości,~I cirnim koronować, tuć miał trudu dosyć.~ ~Na dzień
1270 4 | Szlachcicom bierzę szypy, tulce,~A ostawiam je w jenej koszulce;~
1271 3 | list napisał,~I ścisnął ji twardo w ręce~Popisawszy swoje
1272 1 | usta wrzod!~A je z mnogą twarzą cudną,~A będzie mieć rękę
1273 3 | grzechow pozbawić,~Bych mogł o twych świętych prawić:~Żywot jednego
1274 3 | niej:~Ostawiam cię przy twym dziewstwie,~Wroć mi ji,
1275 3 | jim jedno plemię dał;~Bog tych prośby wysłuchał.~A gdy
1276 4 | poczty swoje,~Rozdrażnisz mię tyle dwoje!~W pocztach ci ja
1277 5 | siedm stop w grobie,~Tom tyło wyrobił sobie.~ ~H.~Halerzem
1278 5 | twoj synek marnotrawny,~Tyś moj ociec miłosierny,~Żal
1279 4 | z kosą plęsać,~Chcę jich tysiąc pokęsać.~Toć jest mojej
1280 4 | Każdemu ma kosa zgodzi;~Bądź ubodzy i bogaci,~Szwytki ma kosa
1281 1 | tego niechać.~Jest mnogi ubogi pan,~Cso będzie książętom
1282 3 | Służy Bogu w każdej dobie,~Ubogie karmi, odziewaj;~Swych starszy
1283 10| Zamęt ciężki dostał się mie, ubogiej żenie,~Widzęć rozkrwawione
1284 4 | upiec,~Bych mogł przed tobą uciec.~ ~Mors dicit:~Chowaj sobie
1285 4 | zakon lichy,~Co z klasztora uciekają,~A swej wolej pożywają.~
1286 10| Przemów k matce, bych się ucieszyła,~Bo już jidziesz ode mnie,
1287 8 | prosiwszy Piłata; ~Takoć za nas ucirpiał Odkupiciel świata. ~ ~O
1288 5 | masz wierniejszego k sobie,~Uczyń dobrze sama sobie!~ ~F.~
1289 4 | mistrzu, twoja mowa,~Tegom ci uczynić nie gotowa;~Dzirżę kosę
1290 4 | się ułakomiła,~Śmiałość uczyniła;~W ten czas się ja poczęła;~
1291 4 | łaskę stracili.~Zać co złego uczynili!~Chcem do ciebie poczty
1292 7 | odpowiedzieli, żeście to źle udziałali, ~Żeście się ukwapili, człowieka
1293 1 | Prosi za to twej miłości,~Udziel nam wszem swej radości.
1294 9 | jimienia cudzego, ~Nędznym udzielaj swo[j]ego.~ ~Nie czyń grzechu
1295 4 | miał żelazna wrota,~Nie ujdzie ze mną kłopota.~Wszytki
1296 9 | korzyści, ~Bożą przykaźń tako ujiści. ~
1297 4 | barzo prosił,~Abych ci się ukazała,~Wszytkę swą moc wzjawiła;~
1298 4 | postawę moje:~Każdemu się tak ukażę,~Gdy go żywota zbawię.~Nie
1299 2 | jegoż naśladują~i skutki ukazują,~co z ksiąg rozkazują.~ ~
1300 4 | stroić,~Nikt go nie może ukoić;~Kto chce czynić co na świecie,~
1301 1 | kęsy przed się krajcie!~Ukrawaj często a mało,~A jedz, byleć
1302 1 | karmieniu swemu,~Eżby ji ukrojił drugiemu,~A grabi się w
1303 4 | była.~Adam mię w jebłce ukusił,~Przeto przez mię umrzeć
1304 7 | źle udziałali, ~Żeście się ukwapili, człowieka zabili. ~Kłamacie,
1305 4 | owoc ruszyć radził.~Ewa się ułakomiła,~Śmiałość uczyniła;~W ten
1306 3 | nie wiecie o tym~Kto to umarł? Jąć wam powiem:~U Eufamijanać
1307 4 | weźrzałby na nalepsze kołacze;~Umaże się jako wiła,~Wżdy mu ta
1308 8 | szwę świętą siedm' godzin umęczenia twego, ~Jiż, Chryste, wspominamy
1309 5 | X.~Chryste, przez twe umęczenie,~Rozprosz dyjable obstąpienie,~
1310 4 | na wschod, na południe,~A umiem to działo cudnie;~Od połnocy
1311 5 | SKARGA UMIERAJĄCEGO~ ~A.~Ach! Moj smętku, ma
1312 2 | boskich rozumow~aż do ludzkich umow -~rzeczy pospolite~wiele
1313 4 | dobremu mało pbici,~Acz umrze, nic nie straci:~Pozbędzie
1314 6 | zlechmanić ten dzień wszytek:~Bo umyślnie na to godzi, ~Iż się panu
1315 4 | Liści się jako miednica;~Upadł ci jej koniec nosa,~Z oczu
1316 4 | przeprosić;~Dał bych dobry kołacz upiec,~Bych mogł przed tobą uciec.~ ~
1317 5 | barzo lęka,~Bog się z liczby upomina,~Dyjabeł na grzechy wspomina.~ ~
1318 5 | domem dziatkam podaj,~Coś urobił, za duszę daj,~Z jimienia
1319 6 | godzi, ~Iż się panu źle urodzi. ~Gdy pan przydzie, dobrze
1320 4 | się wzięła,~Dawno liś się urodziła?~Rad bych wiedział do ostatka,~
1321 9 | grzechu nieczystego~Prócz urzędu małżeńskiego.~Nie świa[d]cz
1322 10| wam skorżyć krwawą głowę;~Usłyszycie moj zamętek,~Jen mi się
1323 1 | jako miod;~Bogdaj mu zaległ usta wrzod!~A je z mnogą twarzą
1324 10| tobie płynie, tęć bych ja utarła,~Picia wołasz, picia-ć bych
1325 4 | się rad ku bitwie miece,~Utnę mu rękę i piece,~Rozdzielę
1326 7 | przyjacioły,~Boże je racz uzdrowić, że tego pomścili!~Jaki
1327 5 | młodości w rozkoszy~Nie uznałem swojej duszy,~Już stękam,
1328 3 | młodemu.~A gdyż to po nim uznali,~Wieliką mu fałę dali,~Za
1329 3 | list oglądano,~Natenczas uznano,~Iż był syn Eufimijanow~
1330 4 | Gdzie się nic skryje żadny,~Uźrzą mądrzy tego świata,~Iż dobra
1331 8 | nabożstwa naszego;~Bacz nam użyczyć zbawienia, bydlenia dobrego,~
1332 4 | biją,~Zawod biega z krzywą użyją;~A drugdy mu zbiją plece,~
1333 7 | jeszcze na tem mało! ~A ten Waltko radźca, ten niewierny zdradźca,~
1334 1 | panny, panie,~Iż przed wami nics lepszego nie;~Boć paniami
1335 4 | samojedź krzywousta;~Nie było warg u jej gęby,~Poziewając skrzyta
1336 1 | kromie oczu dziękować.~Ja was chwale, panny, panie,~Iż
1337 1 | Przymicie to powiedanie~Prze waszą cześć, panny, panie!~Też,
1338 2 | Niemcowie,~wszystcy językowie,~wątpicie li w mowie~i wszemu pisma
1339 4 | kłopota.~Wszytki sobie za nic ważę,~Z każdego duszę wydłażę:~
1340 4 | obiesiła~I dwu łotru na krzyż wbiła;~Alom kosy naruszyła,~Gdym
1341 5 | ja długo żyw by ci miał,~Wczera mi tego nie powiadał,~Bych
1342 4 | myszy,~Aż twe sirce ciężko wdyszy.~Otchoceć się z miodem tarnek,~
1343 4 | semknę,~Za włosy j i pod kosę wemknę;~Też bywam w cesarskiej
1344 3 | płaszczem głowę;~Tu się był weń zamęt wkradł,~Mało eże z
1345 10| Gabryjele,~Gdzie jest ono twe wesele,~Cożeś mi go obiecował tak
1346 1 | jako woł,~Jakoby w ziemię wetknął koł.~Nie ma talerza karmieniu
1347 4 | Jestli wsiędzie na szkapicę,~Wetknie za nadrę kapicę,~Zawodem
1348 4 | ofierę.~Kustosza i przeora~Wezmę je do swego dwora;~Z opata
1349 4 | mnich na koniu skacze,~Nie weźrzałby na nalepsze kołacze;~Umaże
1350 1 | książętom znan~I za dobrego wezwan.~Ten ma z prawem wyszej
1351 2 | Krystowi kapłani,~od Krysta wezwani,~jegoż naśladują~i skutki
1352 4 | ŚMIERCIĄ~ ~Polikarpus, tak wezwany,~Mędrzec wieliki, mistrz
1353 6 | pługi oprawiają; ~Żelazną wić doma złoży, ~A drzewianą
1354 4 | siecze przez lutości.~Mistrz widząc obraz skarady,~Żołte oczy,
1355 4 | Gdym w nich tę śmiałość widziała:~Dziwno jest nie dbać okrutności,~
1356 3 | powiedzieli:~Nigdziejsmy go nie widzieli.~A gdy to ociec usłyszał
1357 4 | się mię tym razem,~Iż mię widzisz przed obrazem;~Gdy przyde,
1358 3 | wzjawiło,~A rzekąc: Aza wy nie wiecie o tym~Kto to umarł? Jąć
1359 2 | krześcijańskiego,~ani będzie więcszego~aż do dnia sądnego.~ ~Kto
1360 8 | Oćca swego,~Po czwartkowej wieczerzy czasu jutrzennego,~Gdy się
1361 2 | dać kapłany,~jiżby prawdę wiedli,~Antykrysta pogrzebli,~nas
1362 3 | wiedział,~Jedno żona jego;~Ta wiedziała od niego.~Nabrał sobie śrzebra,
1363 4 | rzezano -~Potem do ciemnice wiedziono,~Niektore głodem morzono,~
1364 4 | Przyrodzenia niewieściego,~Obraza wieimi skaradego,~Łoktuszą przepasanego.~
1365 4 | człowieka,~Iżby był żyw eż do wieka,~Stworzył Bog Jewę z kości~
1366 5 | mi wszytko opuścici,~Na wieki się nie wrocici.~ ~D.~Dziatki
1367 3 | świętemu Aleksemu,~Temu księdzu wielebnemu,~Nieluba mu fala była,~Co
1368 3 | stołu byli;~Chował je na wielebności i na krasie,~Imiał kożdy
1369 3 | A gdyż to po nim uznali,~Wieliką mu fałę dali,~Za świętego
1370 7 | krakowianie, ~Żeby pana swego, wielkiego chorągiewnego, ~Zabiliście,
1371 3 | Eufamijan jemu dziano,~Wielkiemu temu panu.~A żenie jego
1372 4 | duszę.~Mowię to przez kłamu wierę,~Dam ji czartom na ofierę.~
1373 10| sercu nosiła,~A takież tobie wiernie służyła.~Przemów k matce,
1374 5 | dawnoś spała,~Nie masz wierniejszego k sobie,~Uczyń dobrze sama
1375 4 | Wstań ku mnie, możesz mi wierzać,~Nie chcęć się dzisia zniewierzać!~ ~
1376 4 | I podgardłki na pirsiach wieszają;~Dobre kupce, roztocharze~
1377 3 | jego myśl padła.~Więc się wietr obrocił;~Ten-ci ji zasię
1378 2 | mowie~i wszemu pisma słowie,~Wiklef prawdę powie.~ ~Jemuż nic
1379 2 | GAŁKI Z DOBCZYNA~PIEŚŃ O WIKLEFIE~ ~Lachowie, Niemcowie,~wszystcy
1380 4 | naśmiewali,~Za prawego ji wiłę mieli;~Ale gdy przydzie
1381 4 | plemię:~Morzę mądre i też wiły,~W tym skazuję swoje siły;~
1382 10| męki nie będąc w żadnej winie.~ ~Nie mam ani będę mieć
1383 5 | duszy sidła stawiają.~ ~W.~Wircę się, wołam pomocy,~Nikt
1384 3 | proszę swego Boga,~Ano z wirzchu szła przygoda,~Niegdy mroz,
1385 10| wspomagała.~Twoja główka krzywo wisa, tęć bych ja podparła,~Krew
1386 4 | lisi~I płaszcz, co nazbyt wisi.~Koniecznie mu sejmę infułę~
1387 3 | głowę;~Tu się był weń zamęt wkradł,~Mało eże z mostu nie spadł.~
1388 7 | poranili. ~Zabiwszy rynną ji wlekli, na wschód nogi włożyli, ~
1389 8 | z ciałom rozdzieliła. ~ ~Włóczni[ą] ślepy włodyka bok otworzył
1390 8 | rozdzieliła. ~ ~Włóczni[ą] ślepy włodyka bok otworzył jego, ~Krew
1391 2 | kościelnej świątości,~Antykrysta włości,~niniejszych popow złości~
1392 1 | wyszej sieść,~Ma nań każdy włożyć cześć.~Nie może być panic
1393 7 | ji wlekli, na wschód nogi włożyli, ~Z tego mu gańbę czynili. ~
1394 3 | leżał~Każdy nań pomyje, złą wodę lał.~A leżał tu sześćnaćcie
1395 1 | To mu powie jeżdżały.~U wody się poczyna cześć;~Drzewiej,
1396 3 | fala była,~Co się mu ondzie wodziła.~Tu się w[e]zbrał jeko mogę,~
1397 4 | morzono,~Potem w powrozie wodzono,~Okrutnemi dręcząc mękami,~
1398 1 | stoł,~Siędzie za nim jako woł,~Jakoby w ziemię wetknął
1399 3 | odpowie jemu:~Mam też dobrą wolą k temu,~Namilejszy mężu
1400 8 | Na dziewiątej godzinie wołał Jezus: "Heli!" ~Ci, cóż
1401 8 | godziny Żydowie niezbedni ~Wołali, by krzyżowan pirwy i pośledni; ~
1402 5 | stawiają.~ ~W.~Wircę się, wołam pomocy,~Nikt za mię nie
1403 10| tęć bych ja utarła,~Picia wołasz, picia-ć bych ci dała,~Ale
1404 4 | klasztora uciekają,~A swej wolej pożywają.~Gdy mnich pocznie
1405 6 | Boć się zda jako prawy wołek,~Alić jest chytry pachołek. ~ ~
1406 3 | mi chcesz kazać,~Po twej woli ma się to stać.~A więc mu
1407 3 | do niego,~Eż jej w rękę wpadł list,~Przeto iż był jeden
1408 6 | drzewianą na pług włoży; ~Wprzągają chory dobytek, ~Chcąc zlechmanić
1409 4 | kapicę,~Zawodem na koniu wraca,~A często kozielce przewraca.~
1410 3 | cię przy twym dziewstwie,~Wroć mi ji, gdy będziewa oba
1411 5 | opuścici,~Na wieki się nie wrocici.~ ~D.~Dziatki z matką narzekają,~
1412 3 | pokładał,~Tej nocy z nią gadał;~Wrocił zasię pirścień jej,~A rzekł
1413 7 | by jim gwałty działali. ~Wrocławianie jim odpowiedzieli, żeście
1414 7 | tego mu gańbę czynili. ~Do wrocławianow posłali, do takich jako
1415 4 | skacze;~By też miał żelazna wrota,~Nie ujdzie ze mną kłopota.~
1416 4 | Czemu się tako barzo lękasz?~Wrzekomoś zdrow, a [w]żdy stękasz!~
1417 1 | miod;~Bogdaj mu zaległ usta wrzod!~A je z mnogą twarzą cudną,~
1418 4 | dnie i w nocy.~Morzę na wschod, na południe,~A umiem to
1419 7 | Zabiwszy rynną ji wlekli, na wschód nogi włożyli, ~Z tego mu
1420 3 | się w[e]zbrał jeko mogę,~Wsiadł na morze w kogę,~Brał się
1421 4 | wszytko się miece.~Jestli wsiędzie na szkapicę,~Wetknie za
1422 10| nisko miała,~Niecoć bych ci wspomagała.~Twoja główka krzywo wisa,
1423 5 | upomina,~Dyjabeł na grzechy wspomina.~ ~M.~Młotem moje pirsi
1424 4 | dają,~Nie często na mię wspominają;~Jako swe miechy natkają,~
1425 8 | umęczenia twego, ~Jiż, Chryste, wspominamy z nabożstwa naszego;~Bacz
1426 3 | usłyszał,~Iż jemu synowo jimię wspomionął,~Tu silno rzewno zapłakał,~
1427 1 | sędzie,~An mu ma przez dzięki wstać;~Lepiej by tego niechać.~
1428 1 | Iż przeciw jim książęta wstają~I wielką jim chwałę dają.~
1429 4 | Przez dzięki noclegu proszę.~Wstań ku mnie, możesz mi wierzać,~
1430 3 | rzekł jest tako do niego:~Wstani, puści człowieka tego,~Otemkni
1431 2 | przystąpi~i w jego drogę wstąpi,~nigdy z niej nie zstąpi.~ ~
1432 3 | wiedział.~Więc to zawżdy wstawał reno,~Ano kościoł zamkniono;~
1433 3 | Żak się tego barzo lęknął,~Wstawszy, kościoł otemknął.~To się
1434 1 | taki,~Musi ji w tem poczcić wszaki;~Bo czego wie doma chowany,~
1435 10| Rozdziel z matką swoją rany.~A wszakom cię, Synku miły, w swem
1436 3 | Syn odpowie oćcu swemu,~Wszeko słusza starszemu:~Oćcze!
1437 3 | słusza starszemu:~Oćcze! wszekom twoje dziecię~Wierne, dałbych
1438 1 | twej miłości,~Udziel nam wszem swej radości. Amen.~ ~
1439 2 | językowie,~wątpicie li w mowie~i wszemu pisma słowie,~Wiklef prawdę
1440 2 | po niem laicy~obłudzeni wszyccy -~przetoż ich dziedzicy,~
1441 3 | syna jedynego,~Posłał po wszym ziemiam lud,~I zadał jim
1442 2 | WIKLEFIE~ ~Lachowie, Niemcowie,~wszystcy językowie,~wątpicie li w
1443 4 | Ale się jej nie lękają;~To wszytlkim dobrem pospolno -~Jidą przed
1444 6 | krzem leży, ~Nierychło zasię wybieży. ~Mnimać każdy człowiek
1445 8 | Bogu swemu,~Zdradzon, jęt i wydań jest ludu żydowskiemu. ~ ~
1446 4 | nic ważę,~Z każdego duszę wydłażę:~Stoić za mało papież~I
1447 2 | Konstantyna smoka,~jegoż jad wylan z boka~w cyrkwi rok od roka.~ ~
1448 5 | mieci,~Gdy dusza z ciała wyleci.~ ~B.~Byłżem z młodości
1449 2 | ji obłudził.~Rzym na niem wyłudził.~A po niem laicy~obłudzeni
1450 5 | pirsi biją.~Dusza nie śmie wynić szyją:~Widzi niebo zatworzone,~
1451 6 | robią silne obłudnie: ~Jedwo wynidą pod południe, ~A na drodze
1452 4 | biegać muszę,~Aż z niego wypędzę duszę.~Mowię to przez kłamu
1453 4 | mię umorzyła~I duszę by wypędziła.~Proszę ciebie, ostąp mało,~
1454 4 | stron skarada postawa -~Wypięła żebra i kości,~Groźne siecze
1455 5 | stop w grobie,~Tom tyło wyrobił sobie.~ ~H.~Halerzem łakomo
1456 3 | plemię dał;~Bog tych prośby wysłuchał.~A gdy się mu syn narodził,~
1457 3 | była ubostwu w czas.~Był wysokiego rodu,~Nie miał po sobie
1458 8 | pkielne koćce, ~W niedzielę wywiodła jest szwytki święte oćce. ~ ~
1459 8 | płakała niewiesta; ~Na krzyż wzbiwszy nagiego, o suknię jigrano, ~
1460 4 | przeciągnie;~Wziął od wszytkich wzgardzenie,~Świeczszczy mu się naśmiewali,~
1461 4 | Miła Śmierci, gdzieś się wzięła,~Dawno liś się urodziła?~
1462 5 | widzą,~Na mię me grzechy wzjawiają,~Mej duszy sidła stawiają.~ ~
1463 4 | ukazała,~Wszytkę swą moc wzjawiła;~Otoż ci przed tobą stoję,~
1464 3 | dziecię było,~To im więc wzjawiło,~A rzekąc: Aza wy nie wiecie
1465 4 | niewiery -~To wszytko będzie wzjawiono~I ciężko pomszczono. (...)~
1466 4 | dicit:~Mila Śmirci, racz mi wzjewić,~Przecz chcesz ludzie żywota
1467 4 | eże steknął.~Gdy leżał wznak jako wiła,~Śmierć do niego
1468 3 | cnocie;~Jinako po mnie nie wzwiesz,~Dojąd ty żyw, ja też.~A
1469 5 | Bodze nadzieję mieci.~ ~X.~Chryste, przez twe umęczenie,~
1470 7 | chłopi pogańbieli dali j i zabici; ~W kościele ci zabili:
1471 7 | WIERSZ O ZABICIU ANDRZEJA TĘCZYŃSKIEGO~ ~
1472 4 | biegać,~Muszę mu naprzod zabiegać.~Azaż ci ji czarci niosą,~
1473 9 | czci i matkę twoję. ~ ~Nie zabijaj brata zwadą, ~Ręką, kaźnią,
1474 4 | chłop po sircu smiekce.~Ja zabiła Golijasza,~Annasza i Kaifasza;~
1475 7 | wielkiego chorągiewnego, ~Zabiliście, chłopi, Andrzeja Tęczyńskiego! ~
1476 7 | mieli, kapłany poranili. ~Zabiwszy rynną ji wlekli, na wschód
1477 4 | Tedy barzo zeckniesz sobie:~Zableszczysz na strony oczy,~Eż ci z
1478 2 | tszczycy.~Chcem li tszczyce zabyć,~a pokoja nabyć,~musimy
1479 4 | Czemu twą łaskę stracili.~Zać co złego uczynili!~Chcem
1480 4 | działo cudnie;~Od połnocy do zachodu~Chodzę nie pytając brodu~
1481 1 | tobą:~Bo ktoć je chce sobie zachować,~Będą ji wszytki miłować~
1482 1 | WIERSZ SŁOTY: ~O ZACHOWANIU SIĘ PRZY STOLE~ ~Gospodnie,
1483 3 | po wszym ziemiam lud,~I zadał jim wielki trud;~Strawili
1484 10| Proścież Boga, wy miłe i żądne maciory,~By wam nad dziatkami
1485 10| on cirpi męki nie będąc w żadnej winie.~ ~Nie mam ani będę
1486 3 | Dojąd ty żyw, ja też.~A jeko zajutra wstał,~Od obiada się precz
1487 4 | moc dał,~Jedno mu drzewo zakazał,~By go owszejki nie ruszał~
1488 4 | ostawiam je w jenej koszulce;~Żaki i dworaki,~Ty posiekę nieboraki;~
1489 3 | żebrakom,~Śrzebro, złoto popom, żakom.~Więc sam pod kościołem
1490 4 | złe mnichy,~Ktorzy mają zakon lichy,~Co z klasztora uciekają,~
1491 2 | pospolite~wiele mędrcom zakryte~uczynił odkryte.~ ~O cyrkwnej
1492 5 | Tyś moj ociec miłosierny,~Żal mi tego, iżem cię gniewał,~
1493 3 | ciszczba była.~Kogokole para zaleciała~Od tego świętego ciała,~
1494 1 | miedźwno jako miod;~Bogdaj mu zaległ usta wrzod!~A je z mnogą
1495 3 | usłyszał ta słowa,~Tedy jego żałość była nowa:~Tu jął płakać
1496 5 | narzekają,~Bracia mię rzkomo żałują,~Ku jimieniu przymierzają,~
1497 10| krwawą głowę;~Usłyszycie moj zamętek,~Jen mi się [z]stał w Wielki
1498 3 | wstawał reno,~Ano kościoł zamkniono;~Więc tu leżał podle proga,~
1499 4 | korzyszczę,~Wszytki w żywocie zaniszczę.~Chcesz li wiedzieć statecznie,~
1500 5 | dłużniki i gniewniki,~Odproś, zapłać długi wszytki!~Nie trać
1501 3 | wspomionął,~Tu silno rzewno zapłakał,~Więc ji Boga dla chował.~
1502 4 | mnichy i opaty~Posiekę przez zapłaty.~ ~Dobrzy mniszy się nic
|