Akt, Scena
1 Ded | dobrzy królowie!~Wątlić go nie do waszej zostawiono
2 I, I | króla faraona.~Obzierając go~~Suto! suto! A wszystko
3 I, I | zawinęła flota?~Obziera go~~Niech cię jeszcze obejrzę! -
4 I, I | Fircyku?~ PUSTAK~I znam go. Któż by o tym nie słyszał
5 I, I | do humoru, z diabły kładź go w paragonie!~Wielki brutal,
6 I, I | ty winien?~ PUSTAK~Wzrok go mój, mówi, że urzeka.~Lecz
7 I, I | człowiek swoje „ale”.~Zganiłem go, w czym był wart i w czym
8 I, I | słówka.~ ŚWISTAK~Nie ma go co stąd chwalić: to znaczy
9 I, I | żyje jak najdłużéj!~Człek go też z duszy kocha i poczciwie
10 I, I | rzeczy, i z mowy~Zawsze go znać, że jeszcze oryginał
11 I, I | pokątnie dewotki~Pożerają go wzrokiem - tak jest dla
12 I, II | wieś? Kto mu~Potuszył, że go mile przyjmę sama w domu?~
13 I, II | miłości.~Tym trwalszy, że go żywi tylu podniet mnóstwo:~
14 I, V | dobrodzieja.~ FIRCYK~ściskając go mocno~A, jak się masz, poczciwy
15 I, V | Holofernesie!~ ARYST~karcąc go~Waść zawsze bluźnierca.~
16 I, VI | Otóż jest nowa scena - już go zawiść trapi.~ ARYST~Co
17 II, I | piękny wzór człowieka!~Któż go to skoncypował, czy pan,
18 II, I | Mniejsza o to.~ARYST~ściskając go~Ale już proszę bez zawodu.~
19 II, I | owszem.~ARYST~ściskając go~Żebym próżno nie czynił
20 II, IV | Być jego naśladowcą, mieć go swym modelem,~Mieć te same
21 II, VI | jego wstydzi!~Wie o tym, że go kocham, wie i z tego szydzi.~
22 II, VII | twój będzie moim, jeśli go użyję,~Użyję go na twoje
23 II, VII | moim, jeśli go użyję,~Użyję go na twoje pożytki, nie czyje.~
24 II, VII | zwrotność chyża...~Nie znasz go, siostro, przybył niedawno
25 II, VII | Jeszcze mało widziany... nawet go tu nie ma.~Lecz niech to
26 II, IX | drży, jeśli podły!~Nauczę go... lub jeśli równe stany
27 II, XI | przyjaciel pański.~Należy go przywitać.~ARYST~Ciszej,
28 II, XII | jak raczej dla pana,~Boby go za wielkiego miano grubijana.~
29 III, I | przykrzyć zaczyna.~PUSTAK~Daj go katu! Mam w lodzie spory
30 III, II | bestyjstwo przerzuca:~Tu go zobaczysz Żydem, patrz i
31 III, II | panom.~ARYST~wypychając go~Poczekajże, poczekaj, hultaju -
32 III, V | błąd wpadam!~Wie on to, że go kocham, wzajemnie kochana -~
33 III, VI | Mniemałem, że tu mój pan. Nie ma go? Odchodzę.~Daruj, pani,
34 III, VI | dobrodziéjka.~PODSTOLINA~Alboż go źle przyjęłam?~ŚWISTAK~Żadne,
35 III, VI | worek z pieniędzmi~Muszę go przedarować. Masz ten upominek,~
36 III, VI | niej śpieszy!~ŚWISTAK~Jakże go ta, gdy powiem wiadomość
37 III, IX | cztery skacze nogi,~Utrzymać go nie można - co wszystko
38 III, IX | romansowe.~Staroście chce go bić~PODSTOLINA~Starościcu,
39 III, IX | FIRCYK~Wej, wej, patrz go, jaki~Truteń...~PODSTOLINA~
40 III, XIII| przy kwerendzie,~Zbudziłem go i przywiózł. On nam pisać
41 III, XIV | człowiek wyda charakterze,~Byle go umiał użyć w przyzwoitej
|