Akt, Scena

 1    I, II  |         taka, jak są te fosfory,~Ten marny ogień, którym wzrok
 2    I, II  |          pochlebię:~Ta osobność, ten od nas wstręt, ta myśl o
 3    I, II  |        wstręt, ta myśl o niebie,~Ten wreszcie okazanych dla mnie
 4    I, IV  |        dzieckiem, tak z nią mało ten wskóra, kto fuka.~Ale też
 5    I, V   |        reszty kart~Kto nie waży, ten nie ma. Dobiorę się może.~
 6    I, V   |      masz?~ ARYST~Dawida~ FIRCYK~Ten król miał dobrze grywać.
 7    I, VI  |          zawiść trapi.~ ARYST~Co ten truteń tchnie na mnie i
 8   II, I   |     Powiedz mi, co są ludzie, co ten świat nasz znaczy,~Jeżeli
 9   II, I   |        niesnaski.~Wiwat Francuz! Ten pokój ma świat z jego łaski!~
10   II, IV  |         jasnymi zgodzona kolory?~Ten włos gwoli zwycięstwom utrafion
11   II, IV  |     piętna dowcipu, ni soli.~Nie ten, mospanie, z naszą płcią
12   II, IV  |          się uśmiecha~Cóż znaczy ten wzrok pani do śmiéchu skłoniony?~
13   II, IV  |        idzie szczery!~Kto kocha, ten się stara z swym nie dzielić
14   II, IV  |   wesołość, zostanę przy niczym.~Ten tylko miałem w resztach
15   II, VI  |         była znać jego przywary?~Ten, co liczył kochania przez
16   II, VI  |     chodzi z szacunkiem; niewart ten kochania,~Kto swemu, raz
17   II, VI  |    Zgrzeszyłam, lecz pokutą chcę ten grzech wymierzyć,~Nadgradzam
18   II, IX  |        ja mam z ust jej własnych ten dowód widomy,~Że ów, którego
19   II, IX  |      moje i modły?...~Ale kto to ten rywal? Niech drży, jeśli
20   II, IX  |      ulec na te wdzięki śliczne,~Ten warg koral, ust róże, te
21   II, X   |          błękicie ginące oczęta,~Ten warg koral, ust róże, te
22   II, XII |           dać komu policzek! Już ten zwyczaj stary~Ledwie między
23   II, XII |      jednak, na moje zdanie, nie ten, który~Schwyci, lecz który
24  III, I   |          wiem, skąd mi się wziął ten humor wesoły,~Zacząłem w
25  III, II  |          Boże z tą moją żoną! Co ten trzpiot ma w głowie!~Gdzież
26  III, III |     płacze?~Uroił sobie w głowie ten fantastyk czysty~Jakowychś
27  III, IV  |       Czy dostał zawrotu?~ ARYST~Ten sprośnik, ten dowódźca skażonej
28  III, IV  |    zawrotu?~ ARYST~Ten sprośnik, ten dowódźca skażonej młodzieży,~
29  III, VI  |        mu pić wodę z strumyka?..~Ten odjazd przyspieszyła pani
30  III, VI  |       Muszę go przedarować. Masz ten upominek,~Mój Świstasiu,
31  III, VII | ukochanie,~Widzę się pogardzoną. Ten zdrajca swywolny~Moje serce
32  III, VII |         Bój się jednak od niego! Ten, co jedną zdradzi,~Ściąga
33  III, VIII|      Gotowałem łzy, rozpacz... i ten krok wzgardzony!~Sroższe
34  III, X   | nawzdycha, miał też dosyć buty -~Ten jest jeden na takie sposób
35  III, X   |          Cóż znaczy ta wesołość, ten lica rumieniec?~Miły ci
36  III, X   |      znam przez zdrady!~Lecz kto ten nieznajomy? Niech tu zaraz
37  III, XI  |      Fircyk, Aryst~ ARYST~A, cóż ten dalej będzie robić świszczypała?~
38  III, XI  |         wierna i poczciwa;~Humor ten nie ze wszystkim do twego