Akt, Scena

 1    I, I   |       nie ukażę twarzy.~I wart tego. Natura dobra w nim i szczera.~
 2    I, I   |    wieniec twej skroni.~Warteś tego.~ PUSTAK~Tylko byś zaniechał
 3    I, I   |       On wzdycha? Nie znasz ty tego specyjała...~Gdyby raz westchnął,
 4    I, I   |      bom u niej służył. Nie do tego ona~Zwykła, osobność dla
 5    I, II  |  nierada waćpanu.~Nie chciałeś tego poznać, nie chciałeś wyjechać,~
 6    I, II  |     luby.~ PODSTOLINA~Winszuję tego szczęścia. Jak widzę, w
 7    I, II  |    rzucam warszawianki.~Chcesz tego, rzeknij słowo, na wszystkom
 8    I, IV  |       nosie...~Nie, nie, nic z tego, nie dam sobie mącić w sosie.~
 9    I, V   |      Del resto,~Gdy nie chcesz tego, jeszcze mam projektów ze
10    I, V   |      Wszyscy mi kaci w dom mój tego wnieśli trzpiota!~ FIRCYK~
11    I, VI  |      będzie burczał! Wej, wej, tego mruka!~Ubieraj mnie! Nuż
12    I, VI  |   Straszniejszy dla mnie humor tego paliwody.~Wychodząc oświadczył
13    I, VI  |        Zawsze mam złą usługę z tego poganina.~ PUSTAK~Przepraszam
14    I, VI  |     taka moda...~ ARYST~Ale ja tego nie chcę.~ PUSTAK~Skoro
15   II, II  |     ale na co prosić?~A propos tego, póki mi się w głowie kręci,~
16   II, III |        wszystko dziś jeszcze i tego wieczoru.~ŚWISTAK~Nic milszego
17   II, VI  |     tym, że go kocham, wie i z tego szydzi.~Na cóż mi się przydały
18   II, VII |       No, no, dobądź z koperty tego migdalika.~Musi to być zapewne
19   II, VIII|    Jakbym rada co prędzej znać tego sarmatę:~Musi to być coś
20   II, IX  |   dziwnego?~KLARYSA~Ale w kim,~Tego zapewne nie wiesz?~FIRCYK~
21   II, X   |  pewnym interesie.~ARYST~Nic z tego, dobrodzieju!~FIRCYK~Proszę.~
22  III, I   |         PUSTAK~Co za przyczyna tego? Czy mu zrobił kto co?~
23  III, I   |    butle wiszniaku...~Odjechać tego? Wisieć wolałbym na haku.~
24  III, IV  |        żenić? Jakież są powody~Tego mniemania?~ARYST~Sam mnie
25  III, VI  |       podoba.~PODSTOLINA~Insza tego przyczyna jest zapewne.~
26  III, VI  |     przecie bierze?~ŚWISTAK~Co tego, to nie powiem, przyznaję
27  III, VI  |    pooddzielać morza?~Wszak on tego w Warszawie ma jak gdyby
28  III, VI  |      tym wdzięki?~ŚWISTAK~Jest tego bez końca.~Ów nosek, owa
29  III, VIII|        nie patrzy na niego~Ani tego! Tak mocno masz zaciętą
30  III, IX  | ŚWISTAK~klękając~Pardon! Ja to tego użyłem konceptu,~Chciałem
31  III, IX  |      Jako! Ty się ważyłeś użyć tego kształtu~Kłamstwa i pana
32  III, X   |       swoje.~Wyzuj się zatem z tego zawziętości ducha.~Piękne
33  III, XI  |      Miłość i rozum śrzodki do tego nam poda.~Nie troszcz się
34  III, XIII|       mąż zrobi, imości nic do tego wcale,~Choćby jego niewiary