Akt, Scena
1 I, I | PUSTAK~Tyle drugie.~ ŚWISTAK~Nic więcej, tylko cztery tuzy~
2 I, I | wszystkie, a żadnej gry nie zna nic a nic,~Przeco się na przegraną
3 I, I | żadnej gry nie zna nic a nic,~Przeco się na przegraną
4 I, II | Uiszczone nadzieje, już się nic nie boję.~Stałość ci się
5 I, IV | grać na nosie...~Nie, nie, nic z tego, nie dam sobie mącić
6 I, IV | się, pogrozi,~Cóż stąd? To nic nie znaczy - wszystko bagatela,~
7 I, V | ostatnim gonię;~Nie mam nic prócz stałego do gry przedsięwzięcia.~
8 I, V | Stary jak kruk, nie daje nic i nie umiera.~Przecie się
9 I, V | schował z tą lekcyją piękną.~Nic głupszego nad ludzkie obmowy
10 I, VI | Ciszéj, hultaju!~ PUSTAK~Nic nie mówię.~ ARYST~Pójdź
11 I, VI | oczu dobrze nie otworzy,~Nic nie widzi, a gada.~Zdejmuje
12 II, III | i tego wieczoru.~ŚWISTAK~Nic milszego jak hulać. Ale
13 II, IV | Mam wszystko od uśmiéchu, nic od zawstydzenia.~Kto tak
14 II, IV | święte.~FIRCYK~Czy tak? Nic łatwiejszego, wkrótce się
15 II, VII | Podstolino, w niedobrymeś sosie.~Nic mi nie odpowiadasz? Bądź
16 II, VII | KLARYSA~W czymże sekret? Nic nie wiem zgoła.~PODSTOLINA~
17 II, IX | mała,~Alboż waćpani o tym nic nie wspominała?~KLARYSA~
18 II, X | honoru?~Ja przyjaciel - nic złego nie postrzegłeś po
19 II, X | twoich nie zasłoni?~ARYST~Nic złego nie postrzegłem! Alboż
20 II, X | idzie,~Ale niech mąż o twoim nic nie wie bezwstydzie!~FIRCYK~
21 II, X | pewnym interesie.~ARYST~Nic z tego, dobrodzieju!~FIRCYK~
22 III, I | znowu do kata! U ciebie nic więcéj~Tylko w materyjalnych
23 III, IX | Co ty mówisz?~ PODSTOLINA~Nic to, nic.~FIRCYK~Precz mi
24 III, IX | mówisz?~ PODSTOLINA~Nic to, nic.~FIRCYK~Precz mi stąd, łajdaku!~
25 III, XII | KLARYSA~Taką rzeczą za nic kroki moje.~ARYST~Jakie
26 III, XIII| ale,~Co mąż zrobi, imości nic do tego wcale,~Choćby jego
|