Akt, Scena

 1    I, I   |   Nadtoście, moje państwo, w sobie zaufani.~Nie tak łatwo z
 2    I, II  | grzeczna, nim prosi, nim kto sobie życzy.~Tam więzy romansowe,
 3    I, IV  |     nie, nic z tego, nie dam sobie mącić w sosie.~Żartujmy,
 4    I, V   |     człowiek wrodzonych ma w sobie zdrożności:~Zmysły z duchem
 5    I, V   |      się znalazło... Wybierz sobie którą,~Mamy tu babsko ślepe,
 6    I, V   |   Ale co też ja darmo trudzę sobie głowę,~Przypomniałem: znam
 7    I, V   |    na stolik! Dalej, dalej k’sobie.~ ARYST~A jak się też pomylisz,
 8    I, VI  |    głupia jest i letka.~Każe sobie podawać~Tabakierka, pulares,
 9   II, I   |  panie! Kiedy chcesz, szukaj sobie fryca!~Daje mu pieniądze
10   II, I   |  mało na tej stawce?~Dobierz sobie równego, jak sam, marnotrawcę!~
11   II, I   |     Co gdy tak jest, formuję sobie entimema:~Gra świat cały,
12   II, I   | niedolę,~Który ma dość sam w sobie, aby był szczęśliwy,~Który
13   II, II  |    się w głowie kręci,~Muszę sobie w pulares wpisać dla pamięci:~„
14   II, IX  |       Wygrał, przegrał. Myśl sobie, żeś niby grał w kości.~
15   II, XI  |  jadą na barany.~ARYST~Idźże sobie do diabła z swymi kwestarzami,~
16  III, I   |   smaczniej jak trzeźwy śpię sobie i chrapię.~Ani mnie sny
17  III, I   |     palce, zęby zgrzyta,~Sam sobie odpowiada, sam siebie się
18  III, I   |   zwady,~Chcąc zjednać honor sobie i panu z biesiady.~Przyjeżdżam
19  III, III |    Nie rozumiem, jeźli~Można sobie wystawić, jacy to ludzie
20  III, III |     na kazaniu płacze?~Uroił sobie w głowie ten fantastyk czysty~
21  III, IV  |      z stateczną kobiétą,~Ja sobie nie inaczej wystawiam ich
22  III, IV  |      Pozna imość, że nie dam sobie dmuchać w kaszę.~Odchodzi.~
23  III, V   |    miłość podejrzliwa~Nosi w sobie charakter, że zawsze prawdziwa.~
24  III, VIII|      mnie nie kocha.~Trudnoż sobie w łeb strzelić. Co nadadzą
25  III, XIII|   bezpieczeństwem dwóch mieć sobie gachów:~Jednego przez wzgląd